Αγαπώ τον Χριστό: Μαΐου 2022

Η Ορθόδοξη εκκλησίας της Ουκρανίας ανεξαρτητοποιείται από το πατριαρχείο Μόσχας

Το Συμβούλιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (εφεξής - το Συμβούλιο), που πραγματοποιήθηκε στις 27 Μαΐου 2022 στο Κίεβο, εξέτασε ζητήματα εκκλησιαστικής ζωής που προέκυψαν ως αποτέλεσμα της στρατιωτικής επίθεσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας. Με βάση τα αποτελέσματα των εργασιών, το Συμβούλιο ενέκρινε τα ακόλουθα:

1. Το Συμβούλιο καταδικάζει τον πόλεμο ως παραβίαση της εντολής του Θεού "Μη σκοτώσεις!" (Έξοδος 20:13) και εκφράζει συλλυπητήρια σε όλους όσους υπέφεραν στον πόλεμο.

2. Το Συμβούλιο απευθύνει έκκληση στις αρχές της Ουκρανίας και στις αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας να συνεχίσουν τη διαδικασία διαπραγμάτευσης και να αναζητήσουν μια ισχυρή και λογική λέξη που θα μπορούσε να σταματήσει την αιματοχυσία.

3. Διαφωνούμε με τη θέση του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας Κυρίλλου για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

4. Το Συμβούλιο ενέκρινε τις σχετικές προσθήκες και τροποποιήσεις στο Καταστατικό για τη Διοίκηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, που μαρτυρούν την πλήρη ανεξαρτησία και αυτονομία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.

5. Το Συμβούλιο εγκρίνει τα ψηφίσματα των Επισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και τις αποφάσεις των Ιερών Συνόδων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, που συνήλθαν μετά την τελευταία Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (8 Ιουλίου 2011). Το Συμβούλιο εγκρίνει τις δραστηριότητες του Τμήματος Υποθέσεων και των Συνοδικών Ιδρυμάτων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.

6. Το Συμβούλιο εξέταζε την αποκατάσταση της ειρήνης στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

7. Κατά την περίοδο του στρατιωτικού νόμου, όταν οι σχέσεις μεταξύ των επισκοπών και του εκκλησιαστικού κέντρου ηγεσίας είναι περίπλοκες ή απουσιάζουν, το Συμβούλιο κρίνει σκόπιμο να δώσει στους επισκόπους επισκόπους το δικαίωμα να αποφασίζουν για ορισμένα θέματα της επαρχιακής ζωής στην αρμοδιότητα του Ιερού. Συνόδου ή του Προκαθήμενου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας., με μετέπειτα, στην αποκατάσταση των ευκαιριών, την ενημέρωση των κληρικών.

8. Πρόσφατα, μια νέα ποιμαντική πρόκληση είναι ιδιαίτερα έντονη για την Εκκλησία μας. Κατά τη διάρκεια των τριών μηνών του πολέμου, περισσότεροι από 6 εκατομμύρια Ουκρανοί πολίτες αναγκάστηκαν να πάνε στο εξωτερικό. Κυρίως Ουκρανοί από τις νότιες, ανατολικές και κεντρικές περιοχές της Ουκρανίας. Πολλοί από αυτούς είναι πιστοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Μητρόπολη Κιέβου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας δέχεται εκκλήσεις από διάφορες χώρες με αίτημα να ανοίξουν Ουκρανικές Ορθόδοξες ενορίες. Είναι προφανές ότι πολλοί συμπατριώτες μας θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους, πολλοί όμως θα μείνουν για μόνιμη διαμονή στο εξωτερικό. Από αυτή την άποψη, το Συμβούλιο εκφράζει τη βαθιά του πεποίθηση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν μπορεί να αφήσει τους πιστούς της χωρίς πνευματική φροντίδα, πρέπει να είναι μαζί τους στις δοκιμασίες τους και να οργανώνει εκκλησιαστικές κοινότητες στη διασπορά.

9. Έχοντας επίγνωση της ιδιαίτερης ευθύνης ενώπιον του Θεού, το Συμβούλιο εκφράζει τη βαθιά του λύπη για την έλλειψη ενότητας στην Ουκρανική Ορθοδοξία. Η Σύνοδος αντιλαμβάνεται την ύπαρξη σχίσματος ως μια βαθιά οδυνηρή πληγή στο σώμα της εκκλησίας. Είναι ιδιαίτερα λυπηρό ότι οι πρόσφατες ενέργειες του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία, που είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκρότηση της «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας», απλώς βάθυναν τις παρεξηγήσεις και οδήγησαν σε σωματική αντιπαράθεση. Όμως, ακόμη και σε τέτοιες καταστάσεις κρίσης, το Συμβούλιο δεν χάνει τις ελπίδες του για επανέναρξη του διαλόγου. Για να πραγματοποιηθεί ο διάλογος, οι εκπρόσωποι της PCU πρέπει:

- να σταματήσει η κατάσχεση εκκλησιών και οι αναγκαστικές μεταφορές ενοριών της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.

- να συνειδητοποιήσουν ότι το κανονικό τους καθεστώς, όπως κατοχυρώνεται στο «Καταστατικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας», είναι στην πραγματικότητα μη αυτοκέφαλο και σημαντικά κατώτερο από τις ελευθερίες και τις ευκαιρίες σε εκκλησιαστικές δραστηριότητες που παρέχει το Καταστατικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.

- να επιλυθεί το ζήτημα της κανονικότητας της ιεραρχίας της PCU, διότι για την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, όπως και για τις περισσότερες Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, είναι προφανές ότι για να αναγνωριστεί η κανονικότητα της ιεραρχίας της PCU είναι απαραίτητο να αποκατασταθεί η αποστολική διαδοχή των επισκόπων της.

Το Συμβούλιο εκφράζει τη βαθιά του πεποίθηση ότι το κλειδί για την επιτυχία του διαλόγου δεν πρέπει να είναι μόνο η επιθυμία αποκατάστασης της ενότητας της εκκλησίας, αλλά και η ειλικρινής επιθυμία να οικοδομηθεί η ζωή του στις αρχές της χριστιανικής συνείδησης και της ηθικής αγνότητας.

10. Συνοψίζοντας τα αποτελέσματα της εργασίας που έγινε, το Συμβούλιο προσφέρει ευχαριστήρια προσευχή στον Ελεήμονα Κύριο για τη δυνατότητα αδελφικής επικοινωνίας και εκφράζει την ελπίδα για τον τερματισμό του πολέμου και τη συμφιλίωση των εχθρών. Σύμφωνα με τον Άγιο Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιωάννη τον Θεολόγο, είθε η «χάρις, έλεος και ειρήνη από τον Θεό Πατέρα και από τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Υιό τον Πατέρα, εν αλήθεια και αγάπη» να είναι μαζί μας όλους, ιδιαίτερα τους αδελφούς και τις αδελφές. ο Ανέστης Χριστός 1:3).

Άγιον Όρος : Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ξεκινήσει από το 2014 μεταξύ αδελφών

Ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀπὸ τοῦ ἔτους 2014 ἀρξαμένου πολέμου εἰς τὴν Οὐκρανίαν, μεταξὺ ἀδελφῶν ἡνωμένων ἀπ’ αἰῶνος μὲ κοινὴν ἐν Χριστῷ πίστιν καὶ ἱστορίαν, ἀπὸ καιροῦ ἔχει προτρέψει τὰ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερὰ Καθιδρύματα ἵνα ἐντείνουν τὰς δεήσεις καὶ προσευχὰς πρὸς κατάπαυσιν αὐτοῦ.

Συνεχιζομένου δὲ καὶ ἐνταθέντος ἐπ᾽ ἐσχάτων αὐτοῦ, ἐκφράζει μετὰ συνοχῆς καρδίας τὴν βαθεῖαν λύπην αὐτῆς διὰ τὰς ἀπωλείας τόσων ἀδελφῶν ἡμῶν καὶ τὴν συμπαράστασιν αὐτῆς εἰς τὰ θύματα τῆς συγκρούσεως.

Τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὡς ὑπερχιλιετὴς μοναχικὴ πολιτεία, ἀκολουθώντας τὰ ἀπὸ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν διὰ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας παραδοθέντα κελεύσματα περὶ τῆς μεταξὺ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἀγάπης καὶ φιλαδελφίας, προσεύχεται νυχθημερὸν καὶ ἀδιαλείπτως ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ τῶν ὡς ἄνω ἐμπολέμων περιοχῶν εἰδικώτερον.

Εἰρήνη ἡ ὁποία θὰ ἐπιτευχθῇ παρὰ τοῦ «Θεοῦ τοῦ ὄντος εἰρήνη καὶ Πατρὸς οἰκτιρμῶν» μὲ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μὲ εἰλικρινῆ μετάνοιαν ὅλων, ὥστε νὰ βασιλεύσῃ ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη.

Εἴθε ἡ Προστάτις καὶ Ἔφορος τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου Ὑπεραγία Θεοτόκος, τὰς πρεσβείας τῆς Ὁποίας, ὡς καὶ πάντων τῶν ἁγίων, ἐπικαλούμεθα, νὰ μεσιτεύσῃ πρὸς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸν διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς πολυποθήτου εἰρήνης.

Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι

τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω.

23 Μαϊου εορτάζει ο Άγιος Ευγένιος Ροντιονωφ - Ένα παλικάρι μόλις 19 Ετών

Συγκλονιστική και συνάμα συγκινητική η ιστορία του νεομάρτυρα Ευγένιου Ροντιόνωφ, ο οποίος επέλεξε να μαρτυρήσει παρά να αφαιρέσει τον Σταυρό απ’ το λαιμό του. Ήταν 19 χρονών. Φοιτητής του πρώτου ή δεύτερου έτους με τα σημερινά δεδομένα. Κι όμως, έδειξε τέτοια ανδρεία και θάρρος, που η κάθε ψυχή, ιδιαίτερα η νεανική, θαυμάζει και υποκλίνεται.

Στις 23 Μαΐου του έτους 1977, στο χωριό Κουρίλοβο, κοντά στη Μόσχα της Ρωσίας, άνοιξε τα μάτια του για πρώτη φορά ο μικρός Ευγένιος. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε όταν ήταν μικρός. Η γιαγιά του πήρε τον Ευγένιο όταν ήταν 12 χρονών και τον πήγε στην εκκλησία. Εκεί εξομολογήθηκε και μετάλαβε για πρώτη φορά. Πώς να ένιωσε άραγε; Κατά την εξομολόγηση ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δεν φορούσε Σταυρό κι έτσι του φόρεσε έναν, τον οποίον ο Ευγένιος από εκείνη τη στιγμή δε θα έβγαζε ποτέ από πάνω του. Η μητέρα του, που ονομάζεται Λιουμπόβ (στα ρωσικά το όνομα αυτό σημαίνει «Αγάπη»), όταν είδε τον Σταυρό, τον συμβούλευσε να τον βγάλει, γιατί, όπως είπε, θα τον κορόιδευαν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε κι ούτε όμως την υπάκουσε.

Η αιχμαλωσία έγινε ως εξής: η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες –μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο– να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από έναν συγκεκριμένο δρόμο. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει καμιά προηγούμενη οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός) και καμιά ασφάλεια. Από αυτόν τον δρόμο περνούσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα εκείνη πέρασε από εκείνο τον δρόμο ένα ασθενοφόρο. Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνω από δέκα Τσετσένοι, όλοι τους πολύ καλά οπλισμένοι. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες. Αυτό έγινε στις 3 τη νύχτα. Στις 4 η ώρα ήρθαν άλλοι στρατιώτες για την αλλαγή φρουράς· φυσικά δεν τους βρήκαν και κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του Στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους.

Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση, αλλά για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία για να βρει το παιδί της. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά και, μετά από πολλές προσπάθειες, ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας, προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου, διότι γνώριζε ότι οι Τσετσένοι δε σκοτώνουν αμέσως τους αιχμαλώτους, αλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα και τους ελευθερώσουν. Οι ίδιοι οι Τσετσένοι τής είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα, προσπαθώντας έτσι να υπολογίσουν πόσα χρήματα θα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού για να τον ψάξει, πέρασε από χωριά, από δρόμους με νάρκες, από μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς αξιωματικούς Τσετσένους και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του άδη» για να μπορέσει, στο τέλος, να αποκτήσει το λείψανο του Ευγένιου και να το θάψει ευλαβώς.

Αλήθεια, πόσο πολύ αγαπούσε και σεβόταν ο άγιος Ευγένιος εκείνον τον Σταυρό που τον είχε περάσει σε ένα χονδρό σκοινί και δεν τον έβγαζε ποτέ από πάνω του; Τι άραγε να σήμαινε για ’κείνον; Ο νους θολώνει σε κάτι τέτοιες σκέψεις και αδυνατεί να απαντήσει. Τι θα λέγαμε εμείς σήμερα, όταν κάποιοι από ’μας ντρεπόμαστε να κάνουμε το σημείο του Σταυρού, όταν περνάμε έξω από την εκκλησία ή πριν γευματίσουμε, γιατί σκεφτόμαστε: «Τι θα πουν όταν με δουν; Μήπως με κοροϊδέψουν;». Ή μήπως δεν κρύβουμε τον Σταυρό μας για να μη δώσουμε αφορμή σε ανεπιθύμητα σχόλια; Μήπως όμως αυτή θα ήταν μία καλή ευκαιρία για ’μας να δώσουμε κι εμείς τη δική μας ομολογία;

Ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας στερεί το δικαίωμα των κλινικών στην άμβλωση [ Αγαπώ τον Χριστό ]

Το θέμα των αμβλώσεων απασχόλησε γι ακόμη μια φορά τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο, ο οποίος

Συγκεκριμένα ο Πατριάρχης Κύριλλος ανέλαβε την πρωτοβουλία να στερήσει από τις ιδιωτικές κλινικές το δικαίωμα της τεχνητής διακοπής κύησης.

«Οι προτάσεις που γίνονται τώρα από τους νομοθέτες είναι σημαντικές – ειδικότερα, για τη διακοπή των αμβλώσεων σε ιδιωτικές κλινικές, που αφορά τον κυνηγί των κερδών» – τόνισε ο Πατριάρχης μιλώντας στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο.

Επίσης ο Πατριάρχης Κύριλλος προέτρεψε τους νομοθέτες να υιοθετήσουν μια πιο τολμηρή προσέγγιση στο θέμα της προστασίας της ζωής, και να αγνοήσουν τις απόψεις εκείνες που κάνουν λόγω για αύξηση παράνομων κλινικών.

«Οποιεσδήποτε παράνομες ενέργειες θα πρέπει να λάβουν μια αξιοπρεπή απάντηση» – είπε χαρακτηριστικά ο Πατριάρχης, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα ότι οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου θα φροντίσουν τα θέματα υγείας να παραμείνουν «στην αποκλειστική δικαιοδοσία της ιατρικής κοινότητας και όχι των επιχειρηματιών».

Σε άλλο σημείο ο Πατριάρχης Μόσχας, απευθυνόμενος προς τους βουλευτές, υπενθύμισε ότι ο Αστικός Κώδικας της Ρωσίας προστατεύει το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού.

Επίσης εξέφρασε την γνώμη ότι ο εν λόγω νόμος να τροποποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε η ζωή ενός παιδιού, μελλοντικού μέλους της κοινωνίας, να προστατεύεται από τη στιγμή της γέννησής του.

“Είναι τρομερό να προστατεύεται το δικαίωμα της κληρονομιάς και όχι το δικαίωμα του παιδιού. Από που το πήραμε αυτό, από ποια κουλτούρα, από ποια παράδοση;” – ρώτησε κλείνοντας ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ρωσίας.

Ekklisiaonline

Ετοιμάζουν εισβολή στην Ι.Μ Εσφιγμένου και εκδίωξη των Ρώσων μοναχών από το Άγιον Όρος

Τι προανήγγειλαν οι Ρώσοι σήμερα – Το φημολογούμενο σχέδιο για την απομάκρυνσή Ρώσων και Καταληψιών της Εσφιγμένου μοναχών.

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία φοβάται ότι οι Ρώσοι μοναχοί μπορεί να εκδιωχθούν βίαια από το Άγιον Όρος, μεταδίδει το πρακτορείο Tass. «Αυτό είναι πιθανό να συνδεθεί με την επικείμενη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου στον Άθω στα τέλη Μαΐου», υποστήριξε ο κληρικός Ντιμίτρι Σαφόνοφ, Γραμματέας Διαθρησκειακών Σχέσεων του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

«Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος σχεδιάζεται να επισκεφθεί το Άγιον Όρος στα τέλη Μαΐου και ίσως αυτό να συμπέσει με την αστυνομική ενέργεια που έχει ήδη πραγματοποιήσει η ελληνική αστυνομία κατά των μοναχών της μονής Εσφιγμένου που διαφωνούν με την πολιτική του Βαρθολομαίου», ισχυρίζεται ο Ρώσος κληρικός.

βίντεο :

Εσύ δεν το νιώθεις ; – Αγαπώ τον Χριστό –

Πολλοί το διαισθάνονται ενστικτωδώς, όπως τα μυρμήγκια την κακοκαιρία. Η εποχή μας είναι παρόμοια με την εποχή του Νώε, μέσα στο αμέτρητο πλήθος των ανθρώπων βρέθηκε μόνο ένας δίκαιος και η οικογένεια του, ο Νώε, πού πίστεψε πώς θα έρθει ο κατακλυσμός και το έλεγε σε όλους, αλλά αυτοί δεν τον άκουγαν. Η κιβωτός είναι η Εκκλησία. Μόνο όσοι είναι μέσα θα σωθούν. Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα

Είδε τον Άγιο Νεκτάριο να κρατά το μπαστούνι και να της λέει: “Tο σκέφθηκες καλά αυτό το οποίο θέλεις να κάνεις;

Ήλθε ένας Πρωτοδίκης και μου λέει:

«Έχω τώρα μία εβδομάδα, πού εξέδωσα ένα συγκεκριμένο διαζύγιο».

«Για ποιό λόγο;», τον ερωτώ.

«Γιατί, είχαν καμιά δεκαπενταριά μέρες ένα ανδρόγυνο πού παντρεύθηκε, και ήθελε η γυναίκα κάτι κεφτεδάκια να κάνει· και είπε ο άνδρας της: “κάνε και αυτό”. Διαφώνησαν, λοιπόν, και τελικά χώρισαν».

«Δε μου λες; Πήγαιναν στην Εκκλησία;», τον ξαναρωτώ.

«Όχι, γέροντα».

«Ε, να τα αποτελέσματα της Εκκλησίας. Εάν πήγαιναν στην Εκκλησία, ούτε πολιτικό γάμο θα ζητούσαν, ούτε ναρκωτικά θα ζητούσαν, ούτε με μαλώματα θα ζούσαν. Διότι, η Εκκλησία, είναι πηγή της Χάριτος. Όπου πηγάζει η Χάρις, εκεί είναι όντως άκρα ειρήνη, άκρα γαλήνη, αγάπη, αδελφωσύνη, όλα!!

Ενώ, όταν δεν πηγαίνουν στην Εκκλησία, τα θέλουν όλα, και το ένα και το άλλο, όλα...».

Σε ερωτώ πάλι:

«Εκείνος, ο οποίος πηγαίνει, στην Εκκλησία, κάνει έκτρωση;».

Ήλθε κάποιος και μου λέει:

«Αρραβώνιασα το κορίτσι μου με κάποιον.

Έμεινε έγκυος όμως...

Και εκτός αυτού μου λέει ο γαμπρός: “Δεν την θέλω”.

“Δεν την θέλεις…” του λέω, “Και τώρα τί θα κάνουμε;”.

Λέω τότε στην γυναίκα μου: “Πάρε την κόρη μας και πήγαινε στην Αθήνα και κάνε έκτρωση, αλλιώς θα μας πάρει η ντροπή του κόσμου”.

Ε, την πήρε η γυναίκα και πήγαν στην Αθήνα. Μόλις πήγε να κοιμηθή, βλέπει τον Άγιο Νεκτάριο να κρατά το μπαστούνι του και να της λέει: “Tο σκέφθηκες καλά αυτό το οποίο θέλεις να κάνεις; Το βλέπεις αυτό που κρατώ;;”.

Έντρομη η γυναίκα μου, πήρε το κορίτσι και γύρισαν στο χωριό…

Και ξέρετε τί έγινε;

Ήλθε ο γαμπρός και λέει: “Θα την πάρω!”».

< Ο Άγιος Νεκτάριος ενήργησε και την πήρε!

Η έκτρωση είναι απαίσιο πράγμα… μητέρα να σκοτώνει το παιδάκι της…

Ναι, αλλά όταν δεν πάει στην Εκκλησία, το σκοτώνει…

Όταν, όμως, πάει στην Εκκλησία, δεν το σκοτώνει. Ζούνε ειρηνικά και ο άνδρας και η γυναίκα. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της Εκκλησίας.

Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης (1912-1998)

Δρομοκήρυξ..

Ο Θεός πίστευα δεν ήθελε να γίνω μητέρα – Παρακάλεσα τη Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου [ Αγαπώ τον Χριστό ]

<Παραμονή Πρωτομαγιάς ήταν..που πήγαμε με μια φίλη μου στην Αγ. Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου ύστερα από δική μου επιμονή να βγει από το σπίτι.. που βίωνε κατάθλιψη..μετά από πέντε αποτυχημένες εξωσωματικές!!!

Με το ζόρι φτάσαμε στο μοναστήρι... γιατί ήταν πεπεισμένη πως ο Θεός δεν ήθελε να γίνει μητέρα!!!

Πάνω από μισάωρο την παρακαλούσα να πάει στην εικόνα της Αγίας.. και να της ζητήσει να την βοηθήσει να κάνει ένα παιδάκι.. όπως βοηθάει τόσες άλλες γυναίκες!!!

"Γιατί να το κάνει;;"..αντιδρούσε " Αφού δεν πιστεύω... Εξάλλου η επιστήμη απέτυχε τόσες φορές!!!"

"Ε, γι'αυτό ήρθαμε εδώ".. της είπα "Επειδή δεν χρειάζεσαι την επιστήμη... αλλά ένα ΘΑΥΜΑ!!! "

Αν και πήγε τελείως αρνητική να προσκυνήσει... βγήκε έξω άλλος άνθρωπος!!! Χαμογελαστή..και πολύ ήρεμη!!! Ζήτησε μάλιστα μόνη της, απο τις μοναχές, να πάρει το μήλο της Αγ. Ειρήνης.. να νηστέψει και να κοινωνήσει!!!

"Θα κάνω σύντομα παιδί" μου είπε "Και αν είναι κοριτσάκι θα της δώσω το όνομα της Αγίας!!! "

Μετά από ένα μήνα έμεινε έγκυος... και γέννησε ένα κορίτσαρο 3.800!!!

Έτσι κάθε χρόνο τέτοια μέρα...όπως λέει χαρακτηριστικά η μικρή Ειρηνούλα..

Πηγαίνει με τους γονείς της στο Μοναστήρι.. για να πουν "ευχαριστώ".. που απ' όλα τα παιδάκια στον Παράδεισο... διάλεξε αυτήν η Αγία Ειρήνη.. για να την φέρει στην μαμά και στον μπαμπά!!!

Εορτάζει ο ῞Αγιος Βασίλειος τοῦ ῎Οστρογκ τῆς Σερβίας ~ Χιλιάδες προσκυνητές στο μοναστήρι του !!

Ο Άγιος Βασίλειος είναι από τους αγαπημένους Αγίους της Σερβίας, όπου κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί φτάνουν στο μοναστήρι για να προσκυνήσουν την λάρνακά του. Χθες κ σήμερα χιλιάδες πιστοί το έχουν επισκεφθεί για να προσκυνήσουν και να λάβουν μέρος στην πανηγυρικές Ακολουθίες χοροστατούντος του Αγιωτάτου Πατριάρχη Σερβίας κ Πορφυρίου.

Λίγα λόγια για τον Άγιο Βασίλειο:

Γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1610 στο χωριό Μρκόνιτς της επαρχίας Πόποβο της Ερζεγοβίνης από ευσεβείς γονείς.

Στη βάπτισή του έλαβε τ’ όνομα Στογιάν. Νέος εισήλθε στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Τρέμπινκ κι εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Βασίλειος.

Για να γνωρίσει την ανώτερη πνευματική ζωή, επισκέφθηκε και παρέμεινε στο Άγιον Όρος, μελετώντας την ησυχαστική παράδοση.

Συναντήθηκε με πολλούς ασκητές σημειοφόρους και παρέμεινε αρκετά στη μονή Χιλανδαρίου.

Για την αρετή του, εξελέγη επίσκοπος Τρεμπίνσκυ το 1638 και κατόπιν Ζάκχολμσκ και Σκεντερίας, το 1656.

Υπήρξε αληθινός ποιμένας και αγάπησε υπέρμετρα το ποίμνιο του. Αξιώθηκε του χαρίσματος της θαυματουργίας.

Προφύλαξε σθεναρά το ποίμνιό του από τους Ιησουίτες, τη λατινική προπαγάνδα και την Ουνία.

Στα τέλη του βίου του, ο άγιος Βασίλειος κατοίκησε σε σπήλαιο και από εκεί ποίμαινε τη μητρόπολή του επί δεκαπενταετία.

Συγκεντρώθηκαν πλησίον του μοναχοί κι έκτισε ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου και του Τιμίου Σταυρού και κατόπιν μονή με τα ίδια του τα χέρια.

Ζούσε λίαν ασκητική ζωή και ήταν πάντα ισχνός και κάτωχρος. Από το σπήλαιο κατέβαινε συχνά στο ποίμνιό του προς νουθεσία.

Ανεπαύθη ειρηνικά στις 29 Απριλίου 1671 κι ετάφη στην πόλη Όστρογκ του Μαυροβουνίου.

Το άφθαρτο τίμιο λείψανό του έγινε πηγή μεγάλων και πολλών θαυμάτων σε πολλούς μέχρι σήμερα.

Θεωρείται από τους πιο θαυματουργούς και λαοφίλητους αγίους της Σερβίας.

(Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη, 2007)

Βίντεο

12 Μαϊου : Εύρεσις Των Τιμίων Λειψάνων Της Αγίας Ειρήνης Της Παρθενομάρτυρος!

Τα τίμια λείψανα της Αγίας Ειρήνης της Παρθενομάρτυρος βρέθηκαν στο χωριό Καρυές της Λέσβου το 1061 μ.Χ.

Η Αγία Ειρήνη ήταν η κορούλα του Προεστού του χωριού της Θερμής (των Καρυών) της Μυτιλήνης, δίπλα από το οποίο υπήρχε το Μοναστήρι του Γενεσίου της Θεοτόκου, όπου είχε εγκατασταθεί ο Άγιος Ραφαήλ ως Ηγούμενος μαζί με τον υποτακτικό του, τον Άγιο Νικόλαο.

Ο Προεστός Βασίλειος, ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης, (μαζί με το δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο) ήταν εκείνος που είχε οδηγήσει τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, αφότου έφυγαν πρόσφυγες από τη Θράκη, μετά την άλωση της Κωσταντινουπόλεως, να εγκαταβιώσουν στο Μοναστήρι της Θερμής των Καρυών της Λέσβου και έγινε σταδιακά θερμός φίλος του Ηγουμένου Ραφαήλ και του Διακόνου Νικολάου.

Ποια ήταν η προσωπικότητα της Αγίας Ειρήνης;

Η γυναίκα του Προεστού Βασιλείου και μητέρα της Αγίας Ειρήνης Μελπομένη, σε όνειρα στα οποία εμφανίστηκε διηγήθηκε τα εξής:

«Ο Ηγούμενος (ο Άγιος Ραφαήλ δηλαδή), ο Νικόλαος και η Ειρήνη ήταν άγιοι από τότε που ζούσαν, ήταν σφραγισμένοι από τον Κύριο… Και η Ειρήνη μου, όσα και να της κάναμε, όσα και να της λέγαμε, εγώ, μας έλεγε, έχω χαραγμένο το δρόμο που μου υπέδειξε ο Ηγούμενος του Μοναστηριού, θα ακολουθήσω το δρόμο του Χριστού μας. Ο Άγιος έβρισκε τον τρόπο πως να φερθή και να διδάξει κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό και τη Ρηνούλα δεν μπορούσαμε να την πάρουμε από κοντά του. Ήθελε συνέχεια να βρίσκεται στο Μοναστήρι» …

«Αυτό το κτήμα ήταν το εξοχικό μας. Από δω έφευγε η Ρηνούλα μου και ανέβαινε στο Μοναστήρι.» …

«Την είχε βαπτίσει ο ίδιος ο άγιος Ραφαήλ και την ώρα της βαπτίσεως παρακάλεσε την Παναγία να χαρίσει στη μικρή Ειρήνη χαρίσματα και αρετές. Γι’ αυτό και η αγία Ειρήνη ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά».

Χαρακτηριστικό της ευγένειας και της λεπτότητος της ψυχής της Αγίας Ειρήνης είναι και εκείνο που η ίδια η Αγία Ειρήνη αποκάλυψε σε όνειρο: Ότι οι γονείς της φρόντιζαν τρία ορφανά κοριτσάκια. Το ένα από αυτά την ζήλευε κι όποτε έβρισκε ευκαιρία, την κτυπούσε και της έλεγε λόγια που την πλήγωναν. Αλλά η μικρή Ειρήνη την λυπόταν και δεν το έλεγε στον πατέρα της και στη μητέρα της, για να μην την διώξουν από το σπίτι.

Ποιο ήταν το μαρτύριο της Αγίας Ειρήνης;

Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν τη νήσο Λέσβο, η Αγία Ειρήνη ήταν ήδη 12 ετών. Και όταν ένα χρόνο περίπου αργότερα οι Οθωμανοί εισέβαλαν στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, η Αγία Ειρήνη βρισκόταν και εκείνη μαζί με την οικογένειά της στο Μοναστήρι, όπου είχαν καταφύγει, ελπίζοντας να εύρουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Οι Τούρκοι, αφού ποδοπάτησαν και σκότωσαν το αδερφάκι της Αγίας Ειρήνης έπιασαν και την ίδια. Το τι ακολούθησε, το διηγήθηκε η ίδια η Άγια, σε όνειρο που εμφανίστηκε στη Βασιλική Ράλλη, κάτοικο Θερμής Μυτιλήνης: « – Να ξέρατε, τι φοβερά βασανιστήριά μας έκαναν! Εμένα μου έκοψαν πρώτα το ένα χέρι και το πέταξαν μπροστά στους γονείς μου, ενώ άνοιγαν το στόμα μου κι έριχναν μέσα ζεματιστό νερό, και στο τέλος μ’ έκαψαν ζωντανή μέσα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι που ήταν στην αυλή του μοναστηριού.» …

«Τη μητέρα μου την είχαν δεμένη σ’ ένα δέντρο, για να βλέπει τα μαρτύριά μου… Έκλαιγε, φώναζε απελπισμένα, σπάραζε, μα δεν άντεξε η καρδιά της σε τόσο πόνο… έπαθε συγκοπή. Ο πατέρας μου άντεξε στα μαρτύρια, που του έκαναν, ως το τέλος, που τον έσφαξαν τοι Τούρκοι… Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας μου και η μητέρα μου δεν πρόδωσαν ούτε τη θρησκεία ούτε τους Έλληνες που είχαν βγει στα βουνά.»

«Αν ήξερες, Βασιλική, τι φρικτούς πόνους ένιωσα!… είναι αδύνατον να το φανταστείς. Μ’ έκαψαν ζωντανή οι Τούρκοι μέσα σ’ αυτό το πιθάρι.

Όταν βιαστικά τη νύχτα μας έθαψαν οι χριστιανοί, μάζεψαν τα κοκαλάκια μου μέσα από το πιθάρι και τα έβαλαν σε μνημείο κοντά στον πατέρα μου. Αυτά τα λίγα που βρήκατε στο πιθάρι, δεν τα πρόσεξαν, καθώς ήταν κάτω από τις πέτρες, και ξεχάστηκαν εκεί. Οι πέτρες αυτές είχαν πέσει από τους τοίχους της εκκλησιάς, όταν την ανατίναξαν.»

Παρά τους φρικτούς πόνους της η Αγία Ειρήνη έμεινε αταλάντευτη και όταν σε άλλα ενύπνια ερωτήθη πως αισθανόταν κατά το μαρτύριο, είπε: « … Δεν φοβήθηκα καθόλου, διότι ήξερα ότι είχα προστάτη μου τον Θεό. Μία κοίταζα τον πατέρα μου που δεν μιλούσε, μία τον Άγιο Ραφαήλ και είπα μέσα μου: Θα αντέξω κι’ εγώ».

Η Δύναμη Της Παναγιάς είναι η σιωπή Της! Όλα τα δέχτηκε σιωπηλά χωρίς καμία αντίρρηση

Η Δύναμη Της Παναγιάς μας είναι η σιωπή Της!

Όλα τα δέχτηκε σιωπηλά.

Την απορία το πως θα γεννήσει Εκείνον,

την Χαρά που Τον έφερε στον κόσμο μας,

τις καταδιώξεις και τις κακουχίες για χάρη Του,

το πικρό ποτήρι στον Σταυρό πλάι Του.

Μου αρέσει αυτή η ταπείνωση,

η αγάπη,

η υπομονή της,

η απίστευτη σιωπή της,

ο πόνος στα μάτια και την καρδιά της,

αυτή η αγιότητα που μεταπλάθει την δοκιμασία σε φως και χαρά.

Αυτή η αίσθηση οτι Εκείνη με νιώθει ακόμη κι όταν δεν εχω καμία λέξη να της πω ακόμη κι όταν αισθάνομαι οτι δεν έχω καμία όρεξη να εξηγώ. Αυτή η απόλυτη μητρική αποδοχή που υπάρχει στο βλέμμα της βλέποντας μου τα πολλά λάθη και σφάλματα στη ζωή μου είναι αυτό που με γοητεύει στην Παναγιά.

Βγάλε το μαφόρι Σου και Σκέπασε μας από κάθε κακό.

Φώτισε τα σκοτάδια μας.

Κάλυψε σαν Μάνα τα πολλά μας λάθη αφού μόνο Εσένα έχουμε ΜΕΣΙΤΡΙΑ προς Τον Φιλάνθρωπο Θεό.

Θεόκτιστος Δικταπανιδης

Πλησίασε να κοινωνήσει, όμως η Αγία λαβίδα μπήκε άδεια στο στόμα της δύο φορές [ Αγαπώ τον Χριστό ]

Ο κανόνας δεν λύνεται από άλλον πνευματικό.. Αληθινή ιστορία

___________

Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης ( 1991) εξομολόγησε κάποτε μια γερόντισσα και της έβαλε κανόνα να μην κοινωνήσει για τρία χρόνια.

-Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μια μέρα ο ιερέας της ενορίας της.

-Μου έβαλε κανόνα ο π. Ιάκωβος, απάντησε εκείνη, και του είπε την αιτία.

-Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος. Εγώ είμαι μορφωμένος και σου λύνω τον κανόνα. Να έρθεις την Κυριακή να σε κοινωνήσω.

Καθώς όμως πλησίασε η γιαγιά να μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την αγία λαβίδα άδεια και κρύα. Δεν κατάλαβε τη γεύση της θείας Κοινωνίας.

Το θαυμαστό γεγονός επαναλήφθηκε άλλες δυο Κυριακές, οπότε η γυναίκα ανησύχησε και ξαναπήγε στο γέροντα Ιάκωβο .

-Παιδί μου, της είπε εκείνος, ο κανόνας δεν λύνεται. Πρέπει να κάνεις τον κανόνα που σου έβαλα.

Το 1987, ο π. Ιάκωβος εξομολόγησε μια κοπέλα, αλλά της απαγόρευσε να κοινωνήσει. Εκείνη τότε επισκέφθηκε κάποιον επίσκοπο, που της επέτρεψε τη θεία μετάληψη. Όταν όμως πλησίασε να κοινωνήσει, η αγία λαβίδα μπήκε άδεια στο στόμα της. Αυτό το παράδοξο και θαυμαστό επαναλήφθηκε κι άλλη φορά, οπότε η κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε και πήγε να εξομολογηθεί πάλι στον π. Ιάκωβο.

Άγιε μου, κανόνισε εσύ. Πήγαινε μπροστά. Κάνε τους αγάλματα. Μην εμποδισθεί η Θεία Κοινωνία.

Σάββατο Λαζάρου: 2022.

Το τηλέφωνο του Ιερέα «χτυπάει». Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η κ. Κ.

«-Πάτερ, ευλογείτε. Λέγομαι Κ.. Η μητέρα μου βρίσκεται σε βαριά κατάσταση στον θάλαμο κόβιντ του Νοσοκομείου. Επιθυμεί διακαώς να κοινωνήσει. Το ίδιο επιθυμώ και εγώ, για εκείνη. Είναι πιστή γυναίκα. Πιστεύω, ότι περιμένει να κοινωνήσει, για να «φύγει» έτοιμη. Το θέλει πολύ. Αιμορραγεί συνεχώς, λίγες οι ώρες της».

«- Πολύ ευχαρίστως, κ. Κ.. Αύριο, Κυριακή, θα της πάω μετά την Θ. Λειτουργία να μεταλάβει Σώμα και Αίμα Χριστού».

Το τηλέφωνο κλείνει. Ο Ιερέας γνωρίζει. Τόσο ο αγροτικός γιατρός Μ., με τον οποίο έχει μιλήσει τα προηγούμενα 24 ωρα, όσο και η Διευθύνουσα και ο Διοικητής, απαγορεύουν ρητώς, την είσοδο του Ιερέα στον θάλαμο κόβιντ.

Φόβοι, φοβίες, ισοπεδωτικά πρωτόκολλα, που δεν γνωρίζουν από πνευματικές ανάγκες, λίγο η διανοητική μόλυνση από τα Μ.Μ.Ε., λίγο η απιστία, ορθώνουν τείχη τεράστια μπροστά τους.

Σώμα και Αίμα Χριστού; Ιερέας; Πνευματική ανάγκη; Τελευταίο εφόδιο ψυχής; Άγνωστες και πρωτάκουστες έννοιες. Ίσως, και ενοχλητικές στα αυτιά τους. Τόσο ενοχλητικές, που ο Διοικητής νοιώθει ότι απειλείται. Αν έρθει ο Ιερέας να μεταλάβει τον ασθενή, θα καλέσει την Αστυνομία !.

Ο Ιερέας γνωρίζει. Θα καταφύγει στον Θεό. Έργο Θεού επιτελεί∙ τόσο για την αδήριτη ανάγκη της ψυχής αυτής, της ασθενούς, όσο και για την σκληροκαρδία και απιστία της Διοίκησης του Νοσοκομείου, στην περίπτωση αυτή. Τρέχει.

Παρακαλεί τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό, τίμιο λείψανο του οποίου φυλάσσει στην Ενορία του. Παρακαλεί με θέρμη.

«- Άγιε μου, κανόνισε εσύ. Πήγαινε μπροστά. Κάνε τους αγάλματα. Μην εμποδισθεί η Θεία Κοινωνία,

Άγιέ μου. Μαρμάρωσέ τους. Να μεταλάβει η ψυχή, που διακαώς ποθεί τον Χριστό. Αλλά και να μην καταλογισθεί η αμαρτία, σε όσα από άγνοια απαγορεύουν οι αντικείμενοι».

Κυριακή Βαΐων:

Η Θ. Λειτουργία στο μικρό εκκλησάκι του Αγ. Ηλία, τελειώνει. Ο Ιερέας λέει στον οδηγό-βοηθό του Χ. που θα τον οδηγήσει στο Νοσοκομείο Κυθήρων, τι πρόκειται να γίνει. Είναι ο πρώτος, μετά την κ. Κ., που ακούει για το εγχείρημα.

«- Κοίταξε να δεις, του λέει ο Ιερέας. Ανθρωπίνως, οι πόρτες θα είναι κλειστές. Δεν έχουμε πιθανότητες να μπούμε. Υπάρχει μόνο ένα 2% να γίνει θαύμα, και να κυλήσουν όλα καλά. Να είσαι προετοιμασμένος».

«-Πάτερ μου, σε ακολουθώ. Δεν φοβάμαι. Το μόνο που φοβάμαι είναι το ότι θα μπει στο αυτοκίνητο μου ο ίδιος ο Θεός»!

Ο Ιερέας παίρνει στα δυο του χέρια το Δισκοπότηρο καλυμμένο με το κόκκινο μάκτρο. Καμία άλλη ομιλία, εις το εξής, δεν επιτρέπεται. Το αυτοκίνητο προχωρά αργά και προσεκτικά.

Ο Ιερέας νοιώθει τον Άγιο Νικηφόρο να προπορεύεται και να ίπταται με τα μαύρα μοναχικά του ράσα να ανεμίζουν. Με τα σωματικά μάτια ο Ιερέας, δεν βλέπει κάτι. Τα μάτια της ψυχής όμως, είναι παραπάνω σίγουρα για την παρουσία του Αγίου, και δεν λαθεύουν. Βεβαιώνουν το γεγονός.

Φθάνουν. Ο οδηγός παρκάρει το αυτοκίνητο. Ο Ιερέας συγκεντρωμένος στον στόχο του περπατάει με σταθερά βήματα κρατώντας το Άγιο Δισκοπότηρο.

Ο υπεύθυνος της πύλης κοιτάει απορημένος. Δεν μιλάει. Δεν κουνάει. Μένει εκεί … άγαλμα. Θα κατηφορίσουν στο μικρό διάδρομο και θα ανέβουν τα σκαλιά για την εξωτερική πόρτα του θαλάμου.

Φθάνουν στην τζαμένια πόρτα. Δεν έχει προηγηθεί καμία συνεννόηση, δεν γνωρίζει κανείς από το προσωπικό την παρουσία του Ιερέα, την ώρα αυτή.

Ο βοηθός, που παλεύει να κρατήσει αναμμένο το κερί, ρωτάει αμήχανα τι να κάνει. Ο Ιερέας του κάνει νόημα να χτυπήσει την τζαμένια πόρτα. Δεν περνούν λίγα δευτερόλεπτα και η πόρτα ανοίγει.

«– Άγγελος Θεού, μας άνοιξε», σκέφτεται ο Ιερέας, και εισέρχεται. Λίγα βήματα, και μπροστά του η ασθενής. Το ήσυχο, φωτεινό και γαλήνιο πρόσωπο της ασθενούς δεν προδίδει τίποτε από την κρισιμότητα της υγείας της. Το ταλαιπωρημένο κορμί της και τα πολλά σωληνάκια γύρω-γύρω μόνο σε προϊδεάζουν.

Ο Ιερέας στέκεται δίπλα της. Εκείνη ανοίγει τα μάτια. Κοιτά τον Ιερέα και ανοίγει καλά το στόμα της.

«– Μεταλαμβάνει η δούλη του Θεού Α. Σώμα και Αίμα Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον» και με τρεμάμενο το χέρι, που κρατά την λαβίδα, την κοινωνεί.

Η ασθενής ήσυχα κλείνει το στόμα της και κατόπιν τα μάτια της. Τόσο απαλά, τόσο ήσυχα, τόσο αθόρυβα.

Σαν μικρό παιδί, που του διέκοψες τον ύπνο για να το ταΐσεις και μετά εκείνο ξανακοιμάται αναπαυμένο στην αγκαλιά της μητέρας του.

Αποστολή εξετελέσθη.

Ο Ιερέας με ικανοποίηση και με θαυμασμό για το μεγαλείο της Ιερωσύνης, που φέρει με την Χάρη του Θεού, αναχωρεί. Πως ένας παντοδύναμος Θεός αξιώνει ένα μικρό άνθρωπο να γίνεται υπηρέτης Του και Υπουργός των Θείων και ανεξιχνίαστων Μυστηρίων Του;

Με την δοξολογία στα χείλη, ο Ιερέας, βγαίνει από τον θάλαμο κόβιντ και κατεβαίνει τα σκαλιά. Σφίγγει γεμάτος χαρά το Δισκοπότηρο, που περιέχει το υπόλοιπο Σώμα και Αίμα του Χριστού, το οποίο θα καταλύσει, όταν φθάσει στο Εκκλησάκι.

Δεν κάνει λίγα βήματα και με την άκρη του ματιού του συλλαμβάνει την φιγούρα, του εφημερεύοντα εκείνη την ημέρα, αγροτικού ιατρού Μ., που από την πρώτη στιγμή ήταν, οριζοντίως και καθέτως, αρνητικός στην προσέλευση του Ιερέα.

Στέκει εκεί στα 2 μέτρα ασάλευτος και αμίλητος. Άγαλμα. Ο Ιερέας τον προσπερνά και ανηφορίζει τον στενό διάδρομο. Φθάνουν στην πύλη, όπου δεν συναντούν κανέναν, και επιβιβάζονται στο αυτοκίνητο.

Ο Άγιος Νικηφόρος είχε επιτελέσει το θαύμα του. Οδήγησε, βοήθησε, άνοιξε διαδρόμους και πόρτες, ώστε η Θ. Κοινωνία να φθάσει στην ψυχή, που ετοιμαζόταν για το ταξίδι της στον ποθούμενο Νυμφίο Χριστό.

Σε Αυτόν που λαχταρούσε από την εδώ ζωή να γευθεί, αλλά… της απαγορευόταν αυστηρά.

Λίγο αργότερα, ο Ιερέας κατέλυσε με προσοχή το Άγιο Δισκοπότηρο. Στην επιστροφή για το σπίτι του, σταμάτησε να ευχαριστήσει τον Άγιο Νικηφόρο, προσκυνώντας το τίμιο λείψανό του.

Ο Άγιος Νικηφόρος ήταν αυτός που τα έφερε όλα εις πέρας.

Φίλε αναγνώστη, εσύ που καλόπιστα διάβασες το παραπάνω αληθινό και πρόσφατο περιστατικό θα ήθελα να σου πω με βεβαιότητα ότι οι Άγιοι είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ και επεμβαίνουν προς το συμφέρον μας, όταν με πίστη ακουμπάμε επάνω τους.

Θα ήθελα, επίσης, να σου πω με βεβαιότητα, ότι τόσο ο ιερός χώρος της Εκκλησίας με τα Ιερά μυστήρια που τελούνται σε αυτόν και τα τίμια λείψανα και τις άγιες εικόνες, που εμπεριέχονται σε αυτόν, αλλά και ο Ιερέας που τελεί αυτά τα άγια Μυστήρια ΜΟΝΟ Χάρη Θεού, Αγιασμό και την Ευλογία του Θεού μεταδίδει, και τίποτε άλλο.

Τελειώνοντας να σημειώσω ότι ακολούθησε μια υπέροχη Μεγάλη Εβδομάδα, και μια πανευφρόσυνη Ανάσταση. Όσον αφορά την ασθενή αυτή, την Μεγάλη Δευτέρα, μια μέρα αφότου δηλαδή κοινώνησε, έχασε την επαφή της με τον εδώ κόσμο.

Ο Θεός διάλεξε να την πάρει κοντά Του μετά από μια εβδομάδα, δηλ. την χαρμόσυνη Αναστάσιμη ημέρα της Κυριακής. Ας είναι αιωνία η μνήμη της.

Οι πρεσβείες του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού, ας συντροφεύουν όλους μας και ας μας χαρίζουν, κυρίως, την πνευματική υγεία.

Θαύμα του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού στο Νοσοκομείο Κυθήρων 16.4.2022

παπα-Παύλος Καλλίκας

Εφημέριος Καρβουνάδας και Κεραμωτού

tasthyras.wordpress

Συγκλονιστικό βίντεο : Ο Ταξιάρχης την ημέρα της εορτής του άνοιξε το ένα μάτι - Δέος και συγκίνηση !!

Το βίντεο το κατέγραψε προσκυνητής το Σάββατοκύριακο που μας πέρασε, στο Μανταμάδο όταν πήγε να προσκυνήσει τον Ταξιάρχη .Όπως αναφέρει ο Ταξιάρχης ολοφάνερα άνοιξε το ένα του μάτι προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Παρόμοιο περιστατικό συνέβη και στην Κ Αχαΐα την ίδια μέρα, όπως ανέφεραν οι πιστοί εκεί από τις 22:30 μέχρι της 23:00 ο Ταξιάρχης είχε ανοιχτό το ένα του μάτι. Μεγάλη σου η Χάρη Ταξιάρχη μου !!

Δείτε ολόκληρο το βίντεο εδώ

https://www.facebook.com/100035437072785/posts/721779525679943/

Μπορείς να μοιάσεις με έναν σκατζόχοιρο όταν φεύγεις από την εκκλησία ; – Αγαπώ τον Χριστό

Μία αγαπητική διδαχή προς αυτούς που δεν πάνε στην εκκλησία

«Και όταν βγαίνουμε από τον ναό ας φανούμε ωφέλιμοι και να κάνουμε όπως κάνει ο σκατζόχοιρος που αφού φάει σταφύλια για να μεταφέρει ρώγες σταφυλιών στη φωλιά του, κουνάει το κλήμα και πέφτουν κάτω οι ρώγες. Ύστερα κυλιέται πάνω τους. Έτσι οι ρώγες καρφώνονται στα αγκάθια του και τις μεταφέρει στη φωλιά του,στα παιδιά του!

Έτσι και εμείς να μεταφέρουμε στους οικείους μας και σε όσους δεν πήγαν στην εκκλησία,τα λόγια του Ευαγγελίου και ότι άλλο ωφέλιμο διαβάσαμε για να τους ''θρέψουμε'' και αυτούς με πνευματική τροφή.

Άγιος Άνθιμος ο Ίβηρας ''Ομιλία στα Θεοφάνεια''

Μα καλά Γέροντα εμείς κλαίμε που θα πεθάνεις και εσύ γελάς; – Ιστορίες από το Άγιον όρος –

● Κάποτε ένας Ασκητής Γέροντας, όταν κόντευε να πεθάνη, συγκεντρώθηκαν όλοι οι αδελφοί της Σκήτης και με δάκρυα στα μάτια ετοίμαζαν τα αναγκαία για την ταφή.

Σε κάποια στιγμή ο ετοιμοθάνατος Γέροντας άνοιξε τα μάτια του και γέλασε.

Μετά από λίγο γέλασε για δεύτερη φορά. Μετά πάλι από λίγο γέλασε και τρίτη φορά. Αυτό προκάλεσε την περιέργεια των αδελφών και ένας από αυτούς τον ρώτησε:

Πες μας, Γέροντα, γιατί εσύ γελάς, ενώ εμείς κλαίμε;

Ο Γέροντας απάντησε:

-Την πρώτη φορά γέλασα, γιατί όλοι φοβόσασθε τον θάνατο.

Την δεύτερη φορά, γιατί δεν είσθε

έτοιμοι, να τον αντιμετωπίσετε.

Και την τρίτη, γιατί φεύγω από τον τόπο

του κόπου και των βασάνων και πηγαίνω

σε τόπο αναπαύσεως.

Μόλις ο Γέροντας είπε αυτά, αμέσως εκοιμήθη.

11 Μαϊου : Οἱ Θεσσαλονικεῖς Ἰσαπόστολοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος οι φωτιστές των Σλάβων [ Αγαπώ τον Χριστό ]

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος και Μιχαήλ, ήταν παιδιά του δρουγγάριου στρατιωτικού διοικητού Λέοντος και γεννήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε περί το 827, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Μιχαήλ το 815. Είχαν δε άλλα πέντε αδέλφια. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο μικρότερος και είχε μεγάλη επιμέλεια στα γράμματα. Παιδί ακόμη, είχε διαβάσει τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και είχε γράψει ύμνο προς τιμήν του. Τα χαρίσματά του τα πρόσεξε ο λογοθέτης Θεόκτιστος και τον έστειλε στην σχολή της Μαγναύρας, όπου με την καθοδήγηση του Λέοντος του Μαθηματικού και του ιερού Φωτίου σπούδασε βασικά φιλοσοφία. Διέπρεψε στις σπουδές του και αρχικά διορίσθηκε χαρτοφύλακας (αρχιγραμματέας) του Πατριαρχείου και αργότερα καθηγητής της φιλοσοφίας στη σχολή της Μαγναύρας.

Ο Μιχαήλ ακολούθησε την σταδιοδρομία του πατέρα τους. Έγινε στρατιωτικός και ανέλαβε την διοίκηση της περιοχής των πηγών του Στρυμόνος, δηλαδή στα σημερινά σύνορα Βουλγαρίας και Σερβίας, όπου και γνώρισε καλά τους Σλάβους. Παρά την επιτυχημένη σταδιοδρομία και των δύο αδελφών, βαθιά τους συγκλόνιζε ο ζήλος για την πνευματική ζωή. Είχαν μοναστική κλίση, αλλά πίστευαν στη μαρτυρική διακονία της κλίσεώς τους αυτής, για να σωθούν και άλλες ψυχές.

Ο 9ος αιώνας μ.Χ., όταν και έλαμψαν οι Άγιοι, είναι μια μεγάλη εποχή του Βυζαντίου. Χαρακτηρίζεται από ακμή στην πολιτική και στρατιωτική δύναμη και από άνθηση στην οικονομία, στα γράμματα, στις τέχνες. Η Εκκλησία της Ανατολής ανασυγκροτείται μετά την τρικυμία της εικονομαχίας. Το πρόβλημα της εικονομαχίας, αν μπορεί η φύση του Θεού, η θεία και η ανθρώπινη, να παρασταθεί εικονικά, έχει επιλυθεί. Τα ρήγματα όμως από τις εκκλησιαστικές και πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ Δύσεως και Ανατολής γίνονται βαθύτερα. Τα εγκόσμια συμφέροντα, οι ανταγωνισμοί για την πνευματική και πολιτική εξουσία διασπούν την μέχρι τότε ενιαία Χριστιανική Οικουμένη σε δύο παράλληλους κόσμους, το Βυζαντινό και το Φραγκικό. Οι διαφορές είναι ορατές στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν ανέκυψε το θέμα του εκχριστιανισμού των Σλάβων της Δύσεως. Σε αυτήν την αντιδικία μπλέκονται οι δύο Θεσσαλονικείς αδελφοί.

Αρχικά ο Κωνσταντίνος αναπτύσσει ιεραποστολικό έργο μεταξύ της Τουρκικής φυλής των Χαζάρων. Η μεγάλη όμως ευκαιρία δίνεται το καλοκαίρι του 862 μ.Χ., όταν φθάνει στην Κωνσταντινούπολη πρεσβεία του ηγεμόνος των Μοραβών Ραστισλάβου, που το έθνος του κατοικούσε από τη Βοημία μέχρι τα Καρπάθια και το Δούναβη. Ο Ραστισλάβος ζητά από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ έναν Επίσκοπο και δάσκαλο, για να τους διδάξει στη γλώσσα τους την αληθινή πίστη και να προσέλθουν και άλλοι στον Χριστό. Είχαν βαπτισθεί πολλοί, αλλά και οι βαπτισμένοι από τους Λατίνους ιεραποστόλους αγνοούσαν τον Χριστιανισμό, όσο και οι αβάπτιστοι, αφού οι Λατίνοι, συνεπείς στην παράδοσή τους, τους επέβαλαν την γνώση του Ευαγγελίου στα λατινικά και την λατρεία πάλι στα λατινικά, δηλαδή σε μία γλώσσα που αγνοούσαν.

Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ προσκαλεί τον φιλόσοφο Κωνσταντίνο να αναλάβει αυτήν την αποστολή προς τους Μοραβούς. Το έργο το δέχεται ο Κωνσταντίνος υπό την προϋπόθεση της δημιουργίας γραφής στη γλώσσα των Μοραβών. Μετά από μελέτες φτιάχνει το λεγόμενο γλαγολιτικό (όχι το κυριλλικό) αλφάβητο και αρχίζει την μετάφραση του Ευαγγελίου και της Βυζαντινής Λειτουργίας, καθώς και άλλων βιβλίων.

Την άνοιξη του 863 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος παίρνει τον αδελφό του Μιχαήλ, που είχε γίνει μοναχός με το όνομα Μεθόδιος, και φθάνει στην αυλή του Ραστισλάβου. Η εργασία τους διαρκεί τρία χρόνια. Έκαναν σπουδαίες μεταφράσεις, εισήγαγαν την βυζαντινή παράδοση της Μεγάλης Εκκλησίας στη Μοραβία. Άνοιξαν τους πολιτιστικούς ορίζοντες του ευαγγελιζόμενου λαού. Έγιναν οι πραγματικοί φωτιστές του. Με αφετηρία την αρχή ότι κάθε λαός έχει το δικαίωμα να λατρεύει τον Θεό στη μητρική του γλώσσα, οι άγιοι αδελφοί συγκρότησαν γραπτή σλαβική γλώσσα, μετέφρασαν τα λειτουργικά βιβλία στη γλώσσα αυτή, καθιέρωσαν την σλαβική ως λειτουργική γλώσσα, έγραψαν και πρωτότυπα έργα και κατέστησαν διδάσκαλοι δεκάδων μαθητών για την επάνδρωση της τοπικής Εκκλησίας με διακόνους και πρεσβυτέρους, άριστους γνώστες της λειτουργικής παλαιοσλαβικής γλώσσας.

Η διείσδυση όμως αυτή ενόχλησε τους Φράγκους και τη Ρώμη που άρχισαν να υποσκάπτουν αδιάκοπα την ιεραποστολική εργασία τους.

Η θέση η δική τους, καθώς και των συνεργατών τους μοναχών, έγινε δύσκολη, όταν στην Πόλη την εξουσία κατέλαβε ο Βασίλειος ο Β', που ξαναέφερε στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ως Πατριάρχη τον Ιγνάτιο και επανασύνδεσε το Βυζάντιο με την Εκκλησία της Ρώμης. Το 866 μ.Χ. και οι Βούλγαροι είχαν συνδεθεί με την Ρώμη. Έτσι η ιερποστολή απομονώθηκε από τις ρίζες της και αναγκάσθηκε να έλθει σε συνδιαλλαγή με τους Λατίνους.

Στις αρχές του 868 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος και ο Μεθόδιος φθάνουν στη Ρώμη κομίζοντας τα ιερά λείψανα του ιεραποστόλου Κλήμεντος, που είχε μαρτυρήσει στη χώρα των Χαζάρων. Προσπαθούν να τακτοποιήσουν τις διαφορές τους με τους Λατίνους ιεραποστόλους ενώπιον του Πάπα Ανδριανού Β'. Η μόρφωση και η ευσέβεια των δύο αδελφών κατέπληξε τους Ρωμαίους κληρικούς. Ο Πάπας αναγνώρισε το έργο τους πανηγυρικά, αλλά επεδίωξε να το αποσυνδέσει από την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και να το προσεταιρισθεί. Ο Πάπας Ανδριανός παρέλαβε από τους ιεραποστόλους τα σλαβικά βιβλία, τα ευλόγησε, τα απέθεσε στο ναό της Αγίας Μαρίας, τον αποκαλούμενο Φάτνη και τέλεσε με αυτά την Θεία Λειτουργία. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί ότι ο Πάπας απέθεσε τα σλαβικά βιβλία στην Αγία Τράπεζα και τα πρόσφερε ως αφιέρωμα στο Θεό. Έδωσε μάλιστα εντολή σε δύο Επισκόπους, τον Φορμόζο και τον Γκόντριχον, να προχωρήσουν στη χειροτονία των μαθητών του Αγίου Κυρίλλου και Μεθοδίου, των μελλοντικών κληρικών των Σλάβων στη μητρική τους γλώσσα. Και μετά ταύτα δόθηκε η άδεια σε αυτούς, τους νεοχειροτόνητους κληρικούς, να τελέσουν τη θεία λειτουργία σλαβιστί στους ναούς του Αγίου Πέτρου, της Αγίας Πετρωνίλλας και του Αγίου Ανδρέου.

Ο Πάπας καταδίκασε ακόμη τους πιστούς που αντιδρούσαν στην λειτουργική χρήση της σλαβικής γλώσσας και τους αποκάλεσε Πιλατιανούς και Τριγλωσσίτες. Μάλιστα υποχρέωσε έναν Επίσκοπο, που υπήρξε οπαδός του Τριγλωσσισμού, να χειροτονήσει τρεις ιερείς και δύο αναγνώστες από τους Σλάβους μαθητές των δύο Αγίων αδελφών.

Και το επιστέγασμα της λειτουργικής πανδαισίας σλαβιστί συνδέθηκε με τον Απόστολο των εθνών Παύλο. Οι Σλάβοι μαθητές κληρικοί λειτουργούσαν την νύχτα πάνω στον τάφο του μεγάλου διδασκάλου των εθνικών, του Παύλου. Και μάλιστα είχαν ως συλλειτουργούς τους τον Επίσκοπο Αρσένιο, δηλαδή έναν από τους επτά επισκόπους συμβούλους του Πάπα, και τον Αναστάσιο τον Βιβλιοθηκάριο. Η πράξη αυτή δεν ήταν τυχαία. Είχε συμβολικό χαρακτήρα. Συνέδεε και παραλλήλιζε το έργο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου με τους ιεραποστολικούς άθλους του Παύλου. Σημειωτέον ότι ο ναός του Αποστόλου Παύλου βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλεως. Και συνεπώς η μετάβαση και η τέλεση Λειτουργίας σε αυτόν σλαβιστί και μάλιστα επάνω στον τάφο του Αποστόλου δεν αποτελούσε πράξη ρουτίνας, που απέβλεπε απλώς στην τέλεση ορισμένων λειτουργιών στη σλαβική γλώσσα. Ήταν η πανηγυρική έγκριση της σλαβικής ως λειτουργικής γλώσσας από τον Απόστολο των εθνών και της ακροβυστίας.

Στο διάστημα της παραμονής τους στη Ρώμη, ο Κωνσταντίνος αρρωσταίνει βαριά. Προαισθάνεται το τέλος του και ζητά να πεθάνει ως μοναχός. Κείρεται μοναχός και ονομάζεται Κύριλλος. Στις 4 Φεβρουαρίου του 869 μ.Χ. ο πύρινος ιεραπόστολος, που άναψε την φωτιά της πίστεως και του πολιτισμού στο σλαβικό κόσμο, κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Μεθόδιος θέλει να μεταφέρει το σκήνωμά του στη Θεσσαλονίκη, αλλά ο Πάπας Ανδριανός δεν το επιτρέπει και τον θάβει στο ναό του Αγίου Κλήμεντος, όπου μέχρι και σήμερα δείχνεται ο τάφος του.

Στη συνέχεια, ο Μεθόδιος χειροτονείται από τον Πάπα Αρχιεπίσκοπος Σιρμίου, για να εγκατασταθεί στην Παννονία. Η Ρώμη επιδέξια οικειοποιείται το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.

Η ζωή όμως του Μεθοδίου, ως Αρχιεπισκόπου, περιπλέκεται στους ανταγωνισμούς των Λατίνων και των Φράγκων Επισκόπων, στις δολοπλοκίες των ηγεμόνων και των αρχόντων και γίνεται μαρτυρική. Τον φυλακίζουν δυόμιση χρόνια σε μοναστήρι του Μέλανος Δρυμού και μόλις το 873 μ.Χ. ο Πάπας Ιωάννης Η' τον ελευθερώνει και τον αποκαθιστά. Η λατρεία όμως στα σλαβονικά απαγορεύεται και μόνο το κήρυγμα επιτρέπεται. Το 885 μ.Χ., στη Μοραβία, ο Μεθόδιος παραδίδει το πνεύμα του μέσα σε ένα κλίμα αντιδράσεων και ραδιουργιών. Είχε όμως προετοιμάσει διακόσιους νέους ιεραποστόλους. Αυτοί ξεχύθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη, διέδωσαν και στερέωσαν την Ορθοδοξία στα σλαβικά Έθνη. Ήταν τέτοια δε η δύναμη και το ρίζωμα του έργου τους, ώστε ούτε η λαίλαπα της Ουνίας κατόρθωσε να εξανεμίσει το θεολογικό και πολιτισμικό έργο των δύο Ισαποστόλων αδελφών, του Κυρίλλου και του Μεθοδίου.

Κατά την εξόδιο ακολουθία του Αγίου Μεθοδίου αναρίθμητος λαός, αφού συγκεντρώθηκε, τον συνόδευσε με λαμπάδες και θρήνησε τον αγαθό διδάσκαλο και ποιμένα. Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και δούλοι, χήρες και ορφανά, ξένοι και ντόπιοι, ασθενείς και υγιείς, όλοι τον συνόδευσαν, γιατί έδινε τα πάντα σε όλους, για να τους κερδίσει.

Η ιεραποστολική πορεία τους, παρά τα τόσα θρησκευτικά και πολιτιστικά επιτεύγματά της για ολόκληρο το Βορρά, δεν μας είναι γνωστή από τους Βυζαντινούς. Αν και εργάσθηκαν όσο λίγοι για την δόξα της Ορθοδοξίας, άργησαν οι Ελληνόφωνες Ορθόδοξες Εκκλησίες να τους περιλάβουν στον κατάλογο των εκλεκτών του Θεού Αγίων. Τη ζωή και τη δράση τους τη μαθαίνουμε από σλαβικές και λατινικές πηγές και από δύο παλαιοσλαβονικές βιογραφίες.

Οι δύο Άγιοι ανεδείχθησαν άξιοι μιμητές του Αποστόλου Παύλου σε πολλούς τομείς του βίου και της δράσεώς τους. Καταρχάς εντάσσονται μέσα στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Και μετά την έλευση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη γη η Θεία Οικονομία εκφράζεται κατά τον καλύτερο τρόπο με τη φράση του Αποστόλου Παύλου «ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν», την οποία επαναλαμβάνει ο βιογράφος του Αγίου Μεθοδίου, τον οποίο ο Θεός ανέστησε ως διδάσκαλο στους καιρούς του χάριν του Σλαβικού γένους, για το οποίο ποτέ κανείς ποτέ δεν είχε ενδιαφερθεί.

Ο Άγιος Μεθόδιος μιμήθηκε τον Απόστολο Παύλο στην περιφρόνηση των κινδύνων, ιδίως στα ταξίδια και τις περιπλανήσεις του. Γι' αυτό και ο βιογράφος του σημειώνει ότι σε όλα τα ταξίδια του ο Μεθόδιος περιέπεσε σε πολλούς κινδύνους, που προκλήθηκαν από τον κακό εχθρό (το διάβολο). Κινδύνευσε στις ερήμους από τους ληστές, στη θάλασσα από τρικυμίες, στα ποτάμια από θανάσιμους κινδύνους και έτσι εκπληρώθηκε σε αυτόν ο λόγος του Αποστόλου: «Κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις, εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψη» και σε όλα τα παθήματα, τα μνημονευόμενα από τον Απόστολο. Και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι στο σχόλιο αυτό δεν υπάρχει κάτι το υπερβολικό, αν αναλογισθούμε τα ταξίδια του στην Κριμαία, τη Χαζαρία και τη χώρα των Φούλλων, τη ματάβασή του στη Μοραβία, το ταξίδι στη Ρώμη μέσω Παννονίας και Βενετίας, την επιστροφή στην Παννονία και τη Μοραβία, τη σύλληψή του από τους Φράγκους, τη δίκη και καταδίκη του, τη φυλάκισή του επί δυόμισι έτη, την απελευθέρωσή του, τις συκοφαντίες σε βάρος του, τη μετάβασή του στη Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη.

Άνοιξε ο Ταξιάρχης το ένα του μάτι - Δεος και συγκίνηση το Σάββατο μεταξύ των πιστών στην Κ Αχαϊα

Δέος και συγκίνηση για τους χιλιάδες πιστών που βρέθηκαν το Σάββατο στην Κάτω Αχαΐα για να προσκηνύσουν την εικόνα του Ταξιάρχη που ήρθε στην περιοχή από την Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Μανταμάδο Μυτιλήνης.

Σύμφωνα με μαρτυρίες “την 22:30 ώρα περίπου (χωρίς να θέλουμε να δημιουργήσουμε εντυπώσεις και καταστάσεις που άπτονται καθαρά στην Πίστη του κάθε ατόμου καθώς και στους κανόνες της Εκκλησίας μας, εκατοντάδες προσκυνητές είδαμε και στις δυο Εικόνες, ο Άγιος να έχει ανοίξει το ένα μάτι του! το οποίο ήταν ανοιχτό έως την 23:00 ώρα.

Πάτρα : Τσακώθηκαν για τα κόλλυβα έξω από εκκλησία «Χαμός» μεταξύ πιστών κ υπαλλήλου εταιρίας

-Ένταση το πρωί της Κυριακής σε Ναό κατά τη διανομή των κολλύβων μνημόσυνου. Ο υπάλληλος τα μοίραζε χωρίς προστατευτικά γάντια, μια κυρία διαμαρτυρήθηκε και αυτός της ανταπάντησε να μη φοβάται, γιατί ο ιός δεν κολλάει στις εκκλησίες!

Στη… συζήτηση που ξέφυγε μπήκαν και άλλοι πιστοί, δημιουργήθηκαν αντεγκλήσεις και τελικά χρειάσθηκε η παρέμβαση των οικείων που προσέτρεξαν σε παρακείμενο μίνι μάρκετ, προμηθεύτηκαν γάντια μιας χρήσης και με αυτό τον τρόπο ολοκληρώθηκε η διανομή.

Δεν είναι η πρώτη φορά που επικρατεί ένταση κατά το μοίρασμα των κολλύβων πέρισυ πάλι σε εκκλησία των Πατρών τσακώθηκαν δύο οικογένειες για την καλύτερη θέση που θα είχε το τραπέζι έξω από την εκκλησία, καθώς την διεκδίκουσαν και οι δύο οικογένειες. Τελικά με την παρέμβαση του ιερέα είχε δωθεί λυση.

" Μη χειρότερα "

ΓΝΩΜΗ

Συνήθως από την προσευχή «δεν κερδίζω τίποτα» αλλά μάλλον χάνω πράγματα !! Αγαπώ τον Χριστό !!

Μια γυναίκα ρωτήθηκε κάποτε:

Τι κερδίζετε από το να προσεύχεστε στον Θεό τακτικά;

Εκείνη απάντησε:

Συνήθως ′′ δεν κερδίζω τίποτα , αλλά μάλλον χάνω πράγματα ".

Και ανέφερε όλα όσα έχασε προσευχόμενη στον Θεό τακτικά:

Έχασα την περηφάνια μου.

Έχασα την υπεροψία μου.

Έχασα την απληστία.

Έχασα την επιθυμία μου.

Έχασα τον ′′ θυμό ′′ μου.

Έχασα τον πόθο.

Έχασα την ευχαρίστηση να λέω ψέματα.

Έχασα τη γεύση της αμαρτίας.

Έχασα την ανυπομονησία, την απελπισία και

αποθάρρυνση.

Μερικές φορές προσευχόμαστε, όχι για να κερδίσουμε κάτι, αλλά για να χάσουμε πράγματα που δεν μας επιτρέπουν να μεγαλώσουμε πνευματικά.

Η προσευχή εκπαιδεύει, δυναμώνει και θεραπεύει.

Η προσευχή είναι το κανάλι που μας συνδέει απευθείας με τον Θεό.!!!!!!!!

Προσευχή στην Παναγία Γιάτρισσα - Προς Ίασην ψυχικών και σωματικών ασθενειών [ Αγαπώ τον Χριστό ]

Χαίρε ω Μεγαλόχαρη Παρθένε Ευλογημένη

Εσύ γιατρεύεις την καρδιά την κάθε πονεμένη

Πάντα την θεία χάρη σου όλη επικαλούμαι

Καί την Γλυκιά Μανούλα τους ζητούν να γιατρευτούνε.

Είσαι η Μάνα η Στοργική που δεν κρατάς κακία

Βασίλισσα Βασιλισσών Γιάτρισσα Παναγία

Μνήσθητι και τον δούλου Σου (τάδε) που σε έχει ζωγραφίσει

και αν είναι ανειδίκευτος Εσύ τον εξειδικεύσεις

Εγώ είμαι η Γιάτρισσα όπου με λεν Μαρία

και ο Θεός με βάπτισε Δέσποινα Παναγία.

Ω Παναγία μου Γιάτρισσα γλυκιά μας Παναγία.

Πού οι Αγγέλοι εκτελούν την κάθε προσταγή σου.

Δώσε σε κάθε ασθενή που σε επικαλείται

Υγεία εις στο Σώμα του, μαζί και στην ψυχή του.

Όλος ο κόσμος Ερωτά, που θαύρη Σωτηρία

μες την Σχολή της Γιάτρισσας που δίνει ευλογία

θα είναι η σχολή αυτή στον κόσμο η πιο ξακουστή

και με Μεγάλη Προσευχή θα δώσωμεν εις τον καθή

ότι η καρδιά του μας ζητεί

Άσπιλε και Αμόλυντε Γιάτρισσα Παναγία δώσε σε κάθε άρρωστο στο σώμα του υγεία.

Αμήν