Μητροπολίτης Κυθήρων : Διώκεται μέ σκληρό κάι ἀνελέητο τρόπο η Ουκρανική Ορθόδοξη εκκλησία


Ἐθρηνήσαμε πρόσφατα χιλιάδες νεκρῶν μετά τόν συνταρακτικό καί καταστρεπτικό σεισμό στήν ὁμόδοξη Συρία καί Τουρκία. Δέν ἦταν μικρότερος ὁ πόνος καί λιγότερος ὁ θρῆνος γιά τά θύματα τῆς τραγῳδίας τῶν Τεμπῶν.

Καί μαζί μέ αὐτά τά θλιβερά γεγονότα ἔρχεται καί ἕνα ἄλλο πολύ λυπηρό γεγονός πνευματικῆς ὑφῆς καί σημασίας, ὁ προαγγελθείς σκληρός καί ἀδυσώπητος διωγμός διακοσίων Μοναχῶν καί δοκίμων τῆς περιώνυμης Λαύρας τοῦ Κιέβου, κατόπιν διαταγῆς τῶν κρατικῶν ἀρχῶν τῆς Οὐκρανίας. Δέν φθάνει ὁ ἀσίγαστος πόλεμος μεταξύ τῶν ὁμοδόξων λαῶν τῆς Ρωσίας καί τῆς Οὐκρανίας, πού ξεπέρασε τόν ἕνα χρόνο καί «καλά κρατεῖ». Ὁ Ὀρθόδοξος μαρτυρικός λαός τῆς Οὐκρανίας καί ἡ Κανονική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία της ὑπό τόν Μακ. Μητροπολίτη της κ.Ὀνούφριο καί τήν περί αὐτόν Σεπτή Ἱεραρχία διώκεται μέ σκληρό κάι ἀνελέητο τρόπο ἀπό τήν ἡγεσία τῆς ἀντικανονικῆς «Ἱεραρχίας», μέ τό «ξίφος» τῆς κρατικῆς Οὐκρανικῆς ἐξουσίας.

Πρίν 17 χρόνια, κατά τήν πρώτη μου διακονία ὡς Συνοδικοῦ μέλους (2005-2006), εἶχα τήν εὐλογία, κατ’ ἐξουσιοδότησιν τῆς ὑπό τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον κυρόν Χριστόδουλον Ἱερᾶς Συνόδου, νά ἐκπροσωπήσω τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ νῦν Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Χριστιανουπόλεως κ.Προκοπίου, στίς ἑόρτιες ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ τότε Μακ. Μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.Βλαδιμήρου, ἐπί τῇ συμπληρώσει 40 ἐτῶν Ἱερωσύνης καί Ἀρχιερωσύνης.

Τότε μοῦ δόθηκε ἡ ἐξαιρετική εὐκαιρία καί εὐλογία νά προσκυνήσω τά Ἱερά Προσκυνήματα καί τά ἅγια Λείψανα τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. Ἕνα πολύ συγκινητικό καί ἀλησμόνητο προσκύνημα μέσα σέ μία ἱερή καί μυσταγωγική ἀτμόσφαιρα. Τά ἱερά λείψανα, ἐνδεδυμένα τά Ἀρχιερατικά ἤ τά ἱερατικά τους ἄμφια ἀπέπνεαν τό ἄρωμα τῆς ἁγιότητος. Ἀλησμόνητες στιγμές ἱερῆς κατανύξεως καί πνευματικῆς μεταρσιώσεως.

Αὐτούς τούς ἁγίους τόπους τῆς περιάκουστης Λαύρας τοῦ Κιέβου, πού ἔχει ζωή, ἄνθησι καί πνευματική ἀκτινοβολία 10 αἰώνων, τούς ἀνέδειξαν καί ἀποκατέστησαν τελευταίως διακόσιοι Μοναχοί. Ἡ κρατοῦσα ὅμως «Ἱεραρχία» μέ τήν δύναμι καί τήν ἐπιβολή τῆς κρατούσης Πολιτείας συνήργησε στό νά ἐκδιωχθοῦν μέχρι τό πέρας τῆς αὐριανῆς ἡμέρας (29 Μαρτίου 2023) οἱ ἐν θέματι Μοναχοί ἀπό τήν Μονήν τῆς μετανοίας των. Θρῆνος καί ὀδυρμός ἁρμόζει στήν καταθλιπτική καί κατώδυνη αὐτή περίπτωσι. «Ὁ δέ ταράσσων (αὐτούς) βαστάσει τό κρῖμα, ὅστις ἄν ᾖ» (Γαλ. 5,10).

Ἐκφράζω τήν διάπυρον εὐχήν καί εὐελπιστῶ ὅτι τόσον ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅσον καί οἱ λοιπές κατά τόπους Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες θά λάβουν τήν προσήκουσαν τοποθέτησιν καί θά ἀποδοκιμάσουν σθεναρῶς τό ἀντιαγιοπνευματικό αὐτό ἀνοσιούργημα εἰς βάρος ὁσίων κάι ἀφιερωμένων ψυχῶν.

Στή συνέχεια γιά νά ἔχουμε μιά σαφῆ καί ξεκάθαρη εἰκόνα τοῦ φοβεροῦ καί φρικτοῦ δράματος τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Λαοῦ τῆς Κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας θά παραθέσωμε τρία σχετικά κείμενα : α) Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας Η Ιερά Σύνοδος της UOC κάλεσε τους πιστούς να προστατεύσουν τη Λαύρα με νόμιμα μέσα – Ορθόδοξος Τύπος (orthodoxostypos.gr) β) Ἐπιστολές τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου σέ θρησκευτικούς Ἡγέτες http://aktines.blogspot.com/2023/03/blog-post_34.html γ) Οὐκρανία – οἱ πιστοί τοῦ χωριοῦ Γιουρκοβτσί 
http://aktines.blogspot.com/2023/03/blog-post_91.html

Πατριαρχείον Σερβίας - Δελτίο τύπου σχετικά με τον κρατικό τρόμο κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας


Δελτίο τύπου σχετικά με τον κρατικό τρόμο κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας

Δημοσιεύθηκε στις 28/03/2023

Δελτίο τύπου
σχετικά με τον κρατικό τρόμο κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας είναι, όπως είναι κοινώς γνωστό, η μόνη κανονική και νόμιμη Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία, και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη θρησκευτική οργάνωση στη χώρα αυτή. Αναγνωρίζεται από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες του κόσμου, καθώς και από όλες τις μη Χριστιανικές Εκκλησίες και ομολογίες, ενώ η μη κανονική, σχισματική δομή που, αν και αυτοαποκαλείται Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, δεν έχει καν την πιο βασική ιδιότητες του εκκλησιαστικού, αναγνωρίζεται από τέσσερις μόνο Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες από τον αριθμό των πιστών της αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό στην Ορθόδοξη οικουμένη. Φυσικά, ακόμα κι αν η αριθμητική δυσαναλογία ήταν υπέρ της μη κανονικής δομής, δηλαδή εις βάρος της κανονικής Εκκλησίας, δεν θα άλλαζε τίποτα στο οντολογικό επίπεδο: η Εκκλησία είναι η Εκκλησία και ένας παράνομος παρασυναγωγή μπορεί να γίνει Εκκλησία μόνο με τη μετάνοια και την κανονική διαδικασία, ποτέ με το πάτημα της πένας κάποιου.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν είναι ένα «πολεμικό μέρος» αλλά μια ζωντανή και ενεργή Εκκλησία του Θεού σε ενότητα πίστης και λειτουργική κοινωνία με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τις Ορθόδοξες Εκκλησίες γενικότερα. Οι πόλεμοι, δίκαιοι και άδικοι, γίνονται από κράτη και όχι από εκκλησίες. Η ίδια η αντιμετώπιση μιας Εκκλησίας ως εχθρού είναι τερατώδους χαρακτήρα λόγω του ότι τα μέλη των τραγικά αντιμαχόμενων μερών, αν είναι πιστοί, είναι πιστοί της ίδιας Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι πάντα υπέρ της ειρήνης, προσεύχεται συνεχώς για ειρήνη και κάνει ό,τι μπορεί για να αντικαταστήσει την έχθρα και το μίσος μεταξύ ανθρώπων και εθνών με τη φιλία και την αγάπη. Η Εκκλησία δεν χωρίζει τους ανθρώπους σε «δικούς» και «άλλους», «εγχώριους» και «ξένους». προσπαθεί, στο όνομα του Θεού που είναι Αγάπη, να αγαπά τους πάντες και να φροντίζει ποιμαντικά για τη σωτηρία των ψυχών και της ζωής όλων εκείνων που χρειάζονται αδελφική αγάπη και βοήθεια.

Το καλύτερο παράδειγμα μιας τέτοιας στάσης και συμπεριφοράς μας δίνει η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας - ο πρώτος της ιεράρχης, ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριος, η επισκοπή, οι κληρικοί, οι μοναχοί και ο πιστός λαός της. Για το λόγο αυτό, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία κοιτάζει με βαθιά ανησυχία, θλίψη και αδελφική αγάπη τα «βάσανα των αγίων» (Αποκ. 14, 12· sr. 1, 9) στην Ουκρανία και τις πιέσεις, τη βία και τις διώξεις που η σημερινή κυβέρνηση της Ουκρανίας ασκεί προσπάθειες κατά της κανονικής Εκκλησίας και συνεπώς κατά της πλειοψηφίας των πολιτών της, δεδομένου του γεγονότος ότι είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική κοινότητα της χώρας. Οι διώξεις κορυφώθηκαν τις τελευταίες ημέρες με τη βίαιη κατάληψη ναών υπέρ της ψευδο-εκκλησιαστικής σχισματικής δομής, που έχει την ιδιότητα της ιδιόμορφης «κρατικής Εκκλησίας» και της άτυπης Ιεράς Εξέτασης. Ανακοινώθηκε επίσης η επικείμενη κορύφωση του τρόμου,Αγία Ρωσία (Святая Русь), βαπτιστήριο του ανατολικού σλαβικού χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας στη σύγχρονη Ουκρανία, Ρωσία και Λευκορωσία.

Η Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ με τα ιερά της δεν είναι μόνο σύμβολο και κέντρο της Ορθόδοξης Ουκρανίας και, ευρύτερα, του «ρωσικού κόσμου» (όπως κι αν ερμηνεύει κανείς αυτόν τον όρο), αλλά και μια ανεξάντλητη πηγή ζωογόνου πνευματικότητας για ολόκληρη την Ορθοδοξία . Επιπλέον, ο πνευματικός και πολιτιστικός θησαυρός της Λαύρας είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό και ορατό στοιχείο όχι μόνο της Ουκρανίας και όλης της Ρωσίας, αλλά και του κόσμου.πολιτιστικής κληρονομιάς. Υπό το πρίσμα αυτών των γεγονότων, η απόφαση της σημερινής κρατικής ηγεσίας της Ουκρανίας να εκδιώξει τον Μητροπολίτη Ονούφρυ, τη μοναστική αδελφότητα και την πνευματική ακαδημία από τη Λαύρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά συνώνυμο του τρομακτικού κρατικού τρόμου κατά της Εκκλησίας, καθώς και του σκληρού παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελευθερίας της συνείδησης γενικότερα. Η συμπεριφορά της ουκρανικής κρατικής ηγεσίας μαρτυρεί ότι ο πραγματικός -μάλλον απώτερος- στόχος της είναι να σβήσει την ιστορική μνήμη και όλα τα ίχνη της αρχικής Ορθοδοξίας στην Ουκρανία, προκειμένου να αλλάξει τον κώδικα και την ιστορική ταυτότητα που η Εκκλησία με κόπο έχτισε και διατήρησε στο πέρασμα των αιώνων. , από τον άγιο Πρίγκιπα Βλαδίμηρο μέχρι σήμερα .

Νιώθοντας και γνωρίζοντας ότι η μόνη υπάρχουσα Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία, με αρχηγό τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφρι, σηκώνει γενναία και ήρεμα τον σταυρό της και ανεβαίνει με ελπίδα στον Χριστό και στον Γολγοθά του, είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Εσταυρωμένος και Αναστημένος Κύριος θα το κάνει - λόγω βαθιάς πίστης , συγχώρεση και αγάπη προς όλους, ακόμη και προς τους εχθρούς της επιλογής τους - να δώσει δύναμη στην Εκκλησία Του να αντέξει όλα τα βάσανα που πρέπει και πρέπει να υποστεί. Ταυτόχρονα, υψώνουμε τη φωνή μας κλάμα ενάντια στη φοβερή αδικία, ενάντια στον κρατικό τρόμο κατά της Εκκλησίας στην Ουκρανία που «φωνάζει στον ουρανό». Ελπίζουμε ότι οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές κοινότητες, καθώς και τα ιδρύματα και οι οργανώσεις που ενδιαφέρονται για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και κάποιο είδος τάξης στον κόσμο, θα καταδικάσουν την κατάφωρη παραβίαση των θρησκευτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στην Ουκρανία.

Προσευχόμενοι θερμά στον Κύριο για το τέλος του αδελφοκτόνου πολέμου στην Ουκρανία και για την εγκαθίδρυση ευλογημένης ειρήνης σε αυτόν όσο το δυνατόν συντομότερα, περιμένουμε με πίστη, ελπίδα και αγάπη τον θρίαμβο του Σταυρού και την Ανάσταση του Χριστού επί των δυνάμεων του σκοτάδι, κακό και θάνατο. Προσκυνούμε τον Σταυρό Σου Χριστέ και γιορτάζουμε την αγία σου Ανάσταση.

Ο Σέρβος Πατριάρχης Πορφύριος 
πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων



Αδιαφορία της Ελλάδας για την δίωξη των μοναχών της Λαύρας του Κιέβου! Άκρα σιωπή


Αδιαφορία της Ελλάδας για την δίωξη των μοναχών της Λαύρας του Κιέβου!


Ζήκου Ελευθεριάδη

Πόσο οδυνηρή είναι στα αλήθεια η διαπίστωση ότι απουσιάζει το ήθος και η αγάπη από ανθρώπους που κηρύττουν αυτά τα δύο. Πόσο τραγικό είναι να βλέπει κανείς σημερινούς άρχοντες και ηγέτες να απέχουν παρασάγγας από τα μεγάλα αναστήματα του παρελθόντος. Κι αν συνδέσουμε το ήθος με το δόγμα, την ορθοδοξία με την ορθοπραξία, τότε αποκαλύπτεται η έλλειψη στην πίστη, η παρέκκλιση από το ορθό βίωμα.


Ο λόγος για τους σημερινούς ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπάρχοντας βέβαια και οι εξαιρέσεις.

Ας έλθουμε όμως επί του θέματος. Οι μοναχοί της Λαύρας του Κιέβου διώκονται από το μοναστήρι τους. Ένα μοναστήρι από το 1051 με ζωντανή μοναστική παράδοση θα μετατραπεί σε μουσειακό χώρο. Και ο λόγος ποιος είναι; Η άρνηση των μοναχών, υπό την κανονική δικαιοδοσία του μητροπολίτου Ονουφρίου, να υποταγούν στη σχισματική εκκλησία του Επιφανίου.

Αναρωτιόμαστε, οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος αναγνωρίζουν την ευθύνη τους; Με την αναγνώριση των σχισματικών της Ουκρανίας ως την κανονική εκκλησία, τροφοδότησαν την δικτατορική πολιτική του Ζελένσκι και του Επιφανίου Ντουμένκο. Και τώρα προ του οδυνηρού αυτού διωγμού ούτε φωνή, ούτε κάποια αντίδραση, έστω για τα μάτια του κόσμου.

Πόση αναλγησία μπορεί να υπάρχει εκ μέρους κάποιων ανθρώπων; Πού είναι τα χαρακτηριστικά και οι καρποί της γνήσιας αγάπης; Ομόδοξοι αδελφοί μας διώκονται και ούτε μια έκκληση βοήθειας γι’ αυτούς. Στους σεισμόπληκτους συνανθρώπους μας της Τουρκίας και της Συρίας συμπαραστάθηκε η διοικούσα εκκλησία -και καλώς έπραξε. Στους ομόδοξους μοναχούς δεν μπορεί να συμπαρασταθεί; Πώς κατανοείται το «εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη»;

Πόση ντροπή αισθανόμαστε οι ορθόδοξοι Έλληνες που οι ποιμένες μας φέρονται με αυτόν τον τρόπο. Καταλαβαίνουμε πόσο τρελά μας κοροϊδεύουν κάποιοι με την αλητήρια ρητορική τους περί αγάπης και ενδιαφέροντος για το ποίμνιο. Πόσο ανερυθρίαστη συμπεριφορά, καπηλεία της θρησκείας και κακή αγωγή μπορεί να υπάρχει; Πόσοι σφουγγοκωλάριοι του δυτικών και του οικουμενικού πατριάρχη και αλητήριοι υπάρχουν… Κατά τον λαό όμως και οι άρχοντες…Δεν είμαστε άμοιροι ευθύνης.

Πηγή : ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

Ε΄ Κυριακή των νηστειών - Η εκκλησία μας καλεί σε μετάνοια - Οσία Μαρία η Αιγυπτία


Η πέμπτη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στο κατ’ εξοχήν σύμβολο μετάνοιας, στην αγία Μαρία την Αιγυπτία, την πρώην διαβόητη πόρνη του λιμανιού της Αλεξάνδρειας, η οποία δια της ευλογημένης μετανοίας όχι μόνο ξεπέρασε το βόρβορο της αμαρτίας, αλλά αξιώθηκε να φτάσει σε ασύλληπτα ύψη αγιότητας. Η σεπτή και άγια μορφή της διδάσκει τον κάθε πιστό πως η μετάνοια είναι ο θεόσδοτος τρόπος να γίνει και ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος άγιος και κατά χάριν θεός!

Η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί όλους να μπούμε στο νοητό στάδιο του Τριωδίου και να αγωνιστούμε. Δεν έχει σημασία αν θα πρωτεύσουμε ή όχι. Σημασία έχει ότι θα τρέξουμε τον τραχύ και δύσκολο δρόμο των αρετών, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Ας είναι έστω αυτό μόνο η αρχή. Η συμμετοχή μας όμως προϋποθέτει την έκδυση του φορτικού και ρυπαρού κοσμικού μας χιτώνα. Πρέπει με άλλα λόγια να αποβάλλουμε την κοσμική μας βιωτή και νοοτροπία, διότι αυτές ποδηγετούν την πνευματική μας πορεία και αναστέλλουν κάθε διάθεση για αγώνα. Είναι ανάγκη να αποκολληθούμε από τον όζοντα βάλτο της αμαρτωλής ζωής και να βαδίσουμε το δρόμο της αρετής. Δεν είναι εύκολη αυτή η απόφαση, διότι οι αμαρτωλές μας έξεις έχουν αποκτήσει βαθιές ρίζες στον κοσμικό τρόπο ζωής, ο οποίος αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού και κατά συνέπεια το πραγματικό συμφέρον μας.

 Κατά τον άγιο Ισαάκ το Σύρο: «ο κόσμος μοιάζει με πόρνη, η οποία διά του κάλλους της έλκει στον πόθο της και παγιδεύει όλους εκείνους που προσβλέπουν προς αυτή» (Λόγος ΠΕ ́). Όμως με προσευχή και ατσαλένια θέληση μπορούμε να κάνουμε την πιο μεγάλη υπέρβαση και επανάσταση στη ζωή μας: Να χαράξουμε την νέα ουρανοδρόμο πορεία μας. Αυτή την ευκαιρία μας προσφέρει αυτή η ευλογημένη περίοδος του Τριωδίου. Ας την εκμεταλλευτούμε…

Ξεκινούν απεργία πείνας και οι πιστοί της Ορθοδόξου εκκλησίας της Ουκρανίας μετά τους Ιερείς

Μια ημέρα πριν την λήψη του τελεσίγραφο Ζελένσκι που πετάει τους Μοναχούς έξω από την Λαύρα του ΚΙΕΒΟΥ κληρικοί και πιστοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης εκκλησίας έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ώστε να υπερασπιστούν την Λαύρα τους. Πρώτος ξεκίνησε την απεργία ο μητροπολίτης Ζαποριζια και Μελιτουπολης Λουκάς ο οποίος έγραψε  ότι η "καρδιά του αιμορραγεί", κοιτάζοντας τι συμβαίνει με την Λαύρα στο Κίεβο, οπότε η απεργία πείνας του δεν είναι τόσο η θέση ενός Ιεράρχη και ενός μοναχού, όσο ένας απλός πιστός.

Ο Μητροπολίτης Λουκάς σκοπεύει να πραγματοποιήσει απεργία πείνας στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο Ζαπορόζιε. Ο Ιεράρχης κάλεσε τους πιστούς να έρθουν σε αυτό το μοναστήρι και να συμμετάσχουν στην προσευχή για την ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία

Εν συνεχεία ο Αρχιμανδρίτης Γεννάδιος 

Συμμετέχω στην εκστρατεία υπεράσπισης της Λαύρας του Κιέβου, αρνούμαι συνειδητά να φάω και κηρύσσω απεργία πείνας
Τις ημέρες αυτές θα βρίσκομαι στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στην Ζαποριζια όπου θα τελεσω τις Θείες λειτουργίες.

Αν ο Θεός είναι μαζί μας , ποιος μπορεί να ειναι εναντίον μας 
Κληρικός της Επισκοπής Ζαποριζια Αρχιμανδρίτης Γεννάδιος Ελιν.

 Ακολουθούν και πιστοί της Ορθοδόξου εκκλησίας της Ουκρανίας που ξεκίνησαν απεργία πείνας και στέκουν στο πλευρό των κληρικών τους και στο πλευρό των Μοναχών της Λαύρας του Κιέβου.

Victoria Svyatoslavovna : Οι Ουκρανικές Αρχές παραβιάζουν τις Θρησκευτικές ελευθερίες και τον νόμο

 H Victoria Svyatoslavovna Kokhanovskaya είναι ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Ουκρανικής Ορθόδοξης εκκλησίας  με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Ονουφριο. Η Victoria Svyatoslavovna έδωσε μια συνέντευξη στο Channel 5 και είπε σταθερά ότι οι ουκρανικές αρχές παραβιάζουν το νόμο παρεμβαίνοντας στις υποθέσεις της Ουκρανικής Ορθόδοξης εκκλησίας. Συγκεκριμένα η  Βικτώρια είπε: - " δεν θα επιτρέψουμε πλέον στις αρχές να ανακατεύονται στις υποθέσεις της εκκλησίας μας . Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΟΞΑ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ." Η έκκλησή της να υπερασπιστούν όλοι τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο και την Κανονική Ορθόδοξης εκκλησίας της Ουκρανίας. Απλά θέλουν να μην έχουμε πίστη στον Θεõ να διώξουν ορθόδοξους!Για να κυβερνήσουν και να μας κάνουν ότι θέλουν



Ο Εορτασμός της Παναγίας Ευαγγελίστριας στην Τήνο «Εὐαγγελίζου, Γῆ, Χαρὰν Μεγάλην...» ...


Ο Εορτασμός της Παναγίας Ευαγγελίστριας στην Τήνο .

Σήμερα Σάββατο, 25 Μαρτίου 2023 εορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια στην πόλη της Τήνου, η Εθνική εορτή της απελευθέρωσης του γένους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και παράλληλα η πανήγυρις του Ευαγγελισμού. Το πρωί τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Ναό της Μεγαλόχαρης και στη συνέχεια ακολούθησε η Πανηγυρική Δοξολογία.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε, η λιτανευτική περιφορά της Αγίας Εικόνος στη κεντρική οδό της Πόλης, όπου εψάλησαν δεήσεις και εκφωνήθηκε ο λόγος από τον Μητροπολίτη Σύρου-Τήνου κ. Δωρόθεο Β στην πλατεία Παντανάσσης, έπειτα έγινε η επάνοδος στο Ναό της Ευαγγελιστρίας

Και του χρόνου να είμαστε καλά. Χρόνια πολλά στους εορταζόμενους -ες.


Η σημαντική βοήθεια της Ρωσίας στην Εθνικο - απελευθέρωτική Επανάσταση του 1821

petrounina1

Της καθηγήτριας Όλγας Πετρούνινα, Δρ. Ιστορίας


Η Ελλάδα εορτάζει εφέτος την επέτειο του κορυφαίου γεγονότος της νεότερης ελληνικής ιστορίας, την ενάρξη  της εθνικο-απελευθερωτικής Επαναστάσεως του 1821, την οποία άρχισαν μάλιστα στη χώρα να αποκαλούν Μεγάλη.

Η θεμελιώδης σημασία της έγκειται στο ότι ως αποτέλεσμα αυτής εμφανίσθηκε στον χάρτη της Ευρώπης το κράτος της Ελλάδος, το οποίο ουδέποτε υπήρξε στο παρελθόν: στην αρχαιότητα οι Έλληνες δεν είχαν ενιαίο κράτος, παρά επιμέρους πόλεις-κράτη, ενώ εκείνη η μεσαιωνική αυτοκρατορία, την οποία έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε Βυζαντινή, ήταν πολυεθνικό κράτος και θεωρούσε τον εαυτό της κληρονόμο της Αρχαίας Ρώμης.

Η ενότητα αυτών των λαών βασιζόταν στην κοινή για πολλούς εξ αυτών ορθόδοξη πίστη.

Επί μακρόν διάστημα Ελλάδα καλούνταν περιοχές, στις οποίες εκ παραδόσεως κατοικούσαν Έλληνες.

Μετά την κατάκτηση του Βυζαντίου από τους Τούρκους οι Έλληνες επί αιώνες ζούσαν υπό την εξουσία των σουλτάνων και ονειρεύονταν την αναγέννηση του χριστιανικού κράτους τους.

Ανάμεσά τους δημοφιλείς ήσαν οι προφητείες περί μελλοντικής αναγεννήσεως του χριστιανικού βασιλείου στον Βόσπορο, η οποία θα γίνει με τη βοήθεια «ενός ισχυρού ξανθού γένους εκ του Βορρά».

Μετά τη λήξη των πολέμων κατά του Ναπολέοντα οι Έλληνες ακτιβιστές άρχισαν τις προετοιμασίες μιας εξέγερσης: στο έδαφος της Ρωσίας στην Οδησσό ιδρύθηκε μια μυστική οργάνωση, η «Φιλική Εταιρεία», η οποία προετοίμασε την εξέγερση των Ελλήνων στις κτήσεις του σουλτάνου.

Επικεφαλής της εταιρείας αναδείχθηκε ο στρατηγός του ρωσικού στρατού, Έλληνας στην καταγωγή, Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1821 με μικρό απόσπασμα διήλθε τον συνοριακό ποταμό Προύθο και ξεσήκωσε τους Έλληνες της Μολδαβίας. Μετά από ένα μήνα άρχισε η Επανάσταση στην Ελλάδα.

petrounina2

Επί σχεδόν μια δεκαετία αγωνίσθηκαν οι γενναίοι Έλληνες για την ελευθερία τους.

Οι δυνάμεις, όμως, ήσαν πολύ άνισες: οι πόροι μερικών εξεγερθεισών περιοχών ήταν ασύγκριτα μικρότεροι των πόρων της τεράστιας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Γι᾽ αυτό, παρά τις αρχικές επιτυχίες, χωρίς έξωθεν βοήθεια η Ελληνική Επανάσταση ήταν καταδικασμένη σε ήττα. Δυστυχώς, αργότερα, ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί και προσωπικότητες της κοινωνίας της άρχισαν να αρνούνται την βοήθεια της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας στη δημιουργία της ανεξάρτητης Ελλάδας.

Ένα από τα τελευταία παραδείγματα είναι η επιστολή του επισκόπου Αβύδου (νυν μητροπολίτη Κρήνης) Κυρίλλου στο εκκλησιαστικό πρακτορείο ειδήσεων Romfea.gr.

Ο Θεοφιλέστατος Κύριλλος αποδέχεται την ύπαρξη στη Ρωσία ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος υπέρ των επαναστατημένων Ελλήνων, εν τούτοις ισχυρίζεται ότι η επίσημη Ρωσία δήθεν δεν έπραξε τίποτε για την Ελλάδα.

petrounina3

Δεν είναι καθόλου έτσι. Κατά την άνοιξη – καλοκαίρι του 1821 ο Ρώσος απεσταλμένος στη σουλτανική αυλή κόμης Γ. Στρόγκανοφ βομβάρδιζε την Υψηλή Πύλη (σουλτανική κυβέρνηση) με διακοινώσεις διαμαρτυρίας κατά των διώξεων και των πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων.

Η ρωσική Αποστολή εντέλει αναχώρησε από την οθωμανική πρωτεύουσα και οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών διακόπηκαν.

Στα τέλη του 1823 η Ρωσία ειδικά ήταν εκείνη, η οποία ανέλαβε την πρωτοβουλία του πρώτου διεθνούς σχεδίου ιδρύσεως στην Ελλάδα αυτόνομων πριγκιπάτων, γνωστού ως σχέδιο Τατίσεφ.

Αλλά εκείνη την εποχή αυτό φάνηκε λίγο στους Έλληνες. Ήταν ευχαριστημένοι με τις επιτυχίες τους: το 1821 κατάφεραν να εδραιωθούν στην Πελοπόννησο, που υπήρξε επίκεντρο της Επαναστάσεως, το 1822 να συντρίψουν δύο τουρκικές στρατιές, που είχαν σταλεί εναντίον τους, ενώ το 1823 η αποστολή νέων τουρκικών στρατιών καθυστέρησε εξαιτίας της εξεγέρσεως των γενιτσάρων στην πρωτεύουσα.

Την ίδια εποχή σε όλη την Ευρώπη, ιδίως στη Ρωσία και τη Γαλλία, διευρυνόταν το κοινωνικό κίνημα προς υποστήριξη των επαναστατημένων Ελλήνων: συγκροτούνταν φιλελληνικές επιτροπές, συγκεντρώνονταν χρήματα για την εξαγορά αιχμαλωτισθέντων χριστιανών, σχηματίζονταν αποσπάσματα εθελοντών, που αναχωρούσαν για την επαναστατημένη Ελλάδα.

Κανένα άλλο έθνος, ίσως, δεν απολάμβανε τέτοιας ευρείας κοινωνικής υποστηρίξεως, όπως οι Έλληνες.

petrounina4

Όλα αυτά διαμόρφωναν στους Έλληνες επαναστάτες την ψευδή βεβαιότητα σε μια σύντομη νίκη.

Περιφρόνησαν μάλιστα το γεγονός ότι πολλά φρούρια στην περιοχή της εξεγέρσεως ευρίσκονταν ακόμη στα χέρια των τουρκικών στρατοπέδων.

Το 1824-1825 οι πολιτικές διαφωνίες στις γραμμές των Ελλήνων επαναστατών οδήγησαν σε σειρά εμφύλιων συρράξεων. Κι εκείνη την περίοδο ο σουλτάνος άλλαξε τακτική και στράφηκε για βοήθεια στον υποτελή του κυβερνήτη της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλί.

Το 1824 ο τουρκο-αιγυπτιακός στόλος προκάλεσε στη θάλασσα σειρά ηττών στους Έλληνες επαναστάτες, διασφαλίζοντας την ασφάλεια της διά θαλάσσης μεταφοράς στρατευμάτων στην περιοχή της εξεγέρσεως.

Τον Φεβρουάριο του 1825 άρχισε η απόβαση των αιγυπτιακών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο.

Αποδυναμωμένοι εξαιτίας των εμφυλίων συρράξεων οι Έλληνες απέτυχαν να αντιμετωπίσουν τον αρτίως εξοπλισμένο και πειθαρχημένο αιγυπτιακό στρατό, του οποίου ηγήθηκε ο υιός τού Μεχμέτ Αλί, ταλαντούχος στρατηγός Ιμπραήμ Πασά.

Καταβεβλημένοι από τις ήττες, πολλοί μετέχοντες στην εξέγερση διασκορπίσθηκαν, ενώ ο πληθυσμός, ταλαιπωρημένος από την πείνα και τις ασθένειες, έδινε όρκο υποταγής στον σουλτάνο.

Προς την άνοιξη του 1827 υπό τον έλεγχο των Ελλήνων επαναστατών έμεινε μόνον μια μικρή περιοχή στη βορειοδυτική Πελοπόννησο.

Όπως ενθυμείτο αργότερα ο διοικητής των στρατευμάτων των επαναστατών Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επήλθε τότε η πλέον κρίσιμη στιγμή για την τύχη των Ελλήνων.

Η τελική κατάπνιξη της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένη και θα μπορούσε να διασωθεί μόνον εκ θαύματος.

petrounina5

Και αυτό συνετελέσθη. Τον Μάρτιο του 1827 η Ρωσία πρότεινε στην Αγγλία και τη Γαλλία να υπογράψουν συνθήκη για το Ελληνικό ζήτημα, ούτως ώστε να εξαναγκάσουν τον σουλτάνο να υποχωρήσει και να παραχωρήσει αυτονομία στους Έλληνες.

Σύμφωνα με αυτή τη συνθήκη, που υπεγράφη στις 24 Ιουνίου/6 Ιουλίου του 1827, οι τρεις δυνάμεις καθίσταντο μεσολαβητές στην επίλυση της συγκρούσεως Ελλήνων και Τούρκων.

Προκειμένου να εξαναγκάσουν και τις δύο πλευρές να τηρούν ανακωχή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, στην εμπόλεμη περιοχή εστάλη η ενωμένη αγγλο-γαλλο-ρωσική μοίρα αρμάδα.

Στις 8/20 Οκτωβρίου του 1827 αυτή η αρμάδα κατέστρεψε στον κόλπο του Ναυαρίνου τον αραγμένο εκεί τουρκοαιγυπτιακό στόλο, μάλιστα πλέον αποτελεσματικά έδρασε η ρωσική μοίρα υπό τη διοίκηση του αντιναυάρχου Λ. Χέιδεν.

Αυτή η μάχη, στη μνήμη της οποίας διεξάγονται στο Ναυαρίνο ετήσιες πανηγυρικές εκδηλώσεις, μετέβαλε ριζικά το συσχετισμό των δυνάμεων. Αλλά η Υψηλή Πύλη δεν επιθυμούσε ακόμη ούτε καν να ακούσει για ανεξαρτησία ή έστω για αυτονομία των Ελλήνων.

Όπως ορθώς επισημαίνει το σύγγραμμα ιστορίας για τους Έλληνες μαθητές της ΣΤ´ Δημοτικού, μόνον «η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1828-1829 ανάγκασε τον σουλτάνο να δεχτεί να μετάσχει σε διαπραγματεύσεις».

Στις 10/22 Μαρτίου του 1829 η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία υπέγραψαν το Πρωτόκολλο, που εξέθετε τους όρους παραχωρήσεως στην Ελλάδα αυτονομίας, μάλιστα οι Ρώσοι αντιπρόσωποι επέμειναν στα μέγιστα ευρύτερα σύνορα του μελλοντικού ελληνικού κράτους.

Η ραγδαία πρόοδος των ρωσικών στρατευμάτων το καλοκαίρι του 1829 και η κατάληψη από αυτά της Αδριανουπόλεως, από όπου ανοιγόταν ευθεία οδός στην καρδιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εξανάγκασαν τον σουλτάνο να αποδεχθεί αυτούς τους όρους.

Το άρθρο 10 της ειρηνικής συνθήκης της Αδριανουπόλεως (1829), με την οποία ολοκληρώθηκε ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος, υποχρέωνε τον σουλτάνο να δεχθεί και τη Σύμβαση του 1827, και το petrounina6Πρωτόκολλο του Μαρτίου του 1829.

Μετά από μερικούς μήνες, στις 22 Ιανουαρίου/3 Φεβρουαρίου 1830 η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλίας αναγνώρισαν την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.

Αργότερα ο Α. Πούσκιν θα γράψει: «Το 1829 το ενδιαφέρον της Ευρώπης ήταν στραμμένο στην Αδριανούπολη, όπου κρινόταν η τύχη της Ελλάδας, η οποία επί οχτώ ολόκληρα χρόνια απασχολούσε τις σκέψεις όλου του φωτισμένου κόσμου. Η Ελλάδα ζωντάνευε, η ισχυρή βοήθεια εκ του Βορρά της επανάφερε την ανεξαρτησία και την ταυτότητά της».

Τώρα, διακόσια χρόνια μετά από εκείνα τα γεγονότα, ενθυμούμαστε ότι η Ρωσία φιλοξένησε τους Έλληνες πρόσφυγες, οι οποίοι έτρεχαν να σωθούν από τις τουρκικές διώξεις, ενθυμούμαστε τις προσπάθειες της ρωσικής Αποστολής στην Κωνσταντινούπολη για την προστασία του ελληνικού πληθυσμού από τα πογκρόμ, ενθυμούμαστε εκείνον τον αγώνα, που διεξήγαγαν οι Ρώσοι διπλωμάτες, για να πετύχουν την παραχώρηση αυτονομίας και ανεξαρτησίας στους Έλληνες, ενθυμούμαστε τους Ρώσους εθελοντές αδελφούς Μπερεζάνσκιε, μαζί με τους οποίους κατέφθασε στην επαναστατημένη Ελλάδα απόσπασμα 180 ανδρών, ενθυμούμαστε τον Ρώσο αξιωματικό Νικόλαο Ράικο, ο οποίος αναδείχθηκε διοικητής της πρώτης πρωτεύουσας της ανεξάρτητης Ελλάδας, ενθυμούμαστε χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες και αξιωματικούς, οι οποίοι έπεσαν το 1828-1829 στον πόλεμο κατά των Τούρκων.

Ενθυμούμαστε ότι χωρίς τη βοήθεια της Ρωσίας η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να γίνει ανεξάρτητο κράτος.

Θα θέλαμε να τα θυμούνται αυτό και οι Έλληνες

Οι αρχές στην Ουκρανία ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον του Θεού - Θα υπερασπιστούμε την Λαύρα του Κιέβου


Ο Μητροπολίτης Μπάνχεν Λόνγκιν δήλωσε κατά τη διάρκεια του κηρύγματος του ότι οι αρχές στην Ουκρανία ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον του Θεού και της Εκκλησίας Του. 

Ο Μητροπολίτης τόνισε ότι «δεν διώχνουν μοναχούς από τη Λαύρα, διώχνουν τον Θεό από την Ουκρανία! Κι Αλλά οι απόγονοι των κομμουνιστών δεν θα καταφέρουν να καταστρέψουν τον μοναχισμό και να εκδιώξουν τον κλήρο από την ίδια την καρδιά της Ορθοδοξίας».

«Οι μοναχοί είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει το κράτος μας. Αυτά είναι τα παιδιά του Θεού, που άφησαν τα πάντα για χάρη του Κυρίου Θεού και πήγαν στα μοναστήρια για να υπηρετήσουν τον Θεό και να προσεύχονται μέρα και νύχτα για εμάς τους αμαρτωλούς», εξήγησε ο ηγούμενος της Μονής Banchen.

«Πρέπει να πάμε στη Λαύρα Pechersk και να την υπερασπιστούμε! Αυτό είναι το ιερό μας! Οι πρόγονοί μας την έχτισαν», τόνισε ο εφημέριος της επισκοπής Chernivtsi-Bukovina του UOC.

«Δεν θα μπορούσα να αποκαλέσω τον εαυτό μου Χριστιανό, εάν δεν ήμουν αισιόδοξος.




***

Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει
Αδελφοί μου, ας είμαστε αισιόδοξοι.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Η αισιοδοξία αποτελεί το φωτοστέφανο της χριστιανικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής ιστορίας. Αισιόδοξος ήταν ο Θεμελιωτής του Χριστιανισμού, ο πιο Αισιόδοξος από όλους τους αισιόδοξους στον κόσμο. Παρέμενε αισιόδοξος και όταν εγκαταλελειμένος από όλους προσευχόταν μόνος στον Θεό, εκείνη την μοιραία νύχτα πριν αρχίσει η τραγωδία. Και τότε που τον σύρανε από τον Ηρώδη στον Πιλάτο χλευάζοντάς τον. Και τότε που Του έβαλαν αγκάθινο στεφάνι, που Του έσχιζε το θεϊκό Του κεφάλι, και τότε όταν υπό το βάρος του Σταυρού έβγαινε έξω από τα Ιεροσόλυμα, που Τον αποχαιρετούσαν με γέλια, με κατάρες και με τον ήχο των αδύναμων δακρύων των γυναικών. Και τέλος όταν το ποτήρι της πίκρας ξεχείλισε και εισήλθε στην ιστορία η λέξη Γολγοθάς, πάλι παρέμεινε αισιόδοξος.

Αισιόδοξοι ήταν και οι Χριστιανοί μάρτυρες. Αφού οι μάρτυρες και οι μεγαλομάρτυρες ήταν αισιόδοξοι, πως εμείς να είμαστε απαισιόδοξοι; Αισιόδοξοι ήσαν όσοι στις ρωμαϊκές αγορές πάλαιψαν με άγρια θηρία, για να διασκεδάσει ο Καίσαρας. 

Αισιόδοξοι ήσαν όσοι καίγονταν στην πίσσα στις πλατείες για την ψυχαγωγία του Καίσαρα και των γυναικών του.

 Αισιόδοξοι ήσαν όσοι γύριζαν δεμένοι στον τροχό και όσοι θάφτηκαν ζωντανοί στην γη.

 Αισιόδοξοι ήσαν εκείνοι που δεν γνώρισαν την ισότητα ούτε την ελευθερία του τύπου. Πώς λοιπόν εμείς να γινόμαστε απαισιόδοξοι; Γιατί να γινόμαστε απαισιόδοξοι; Οι μάρτυρες του Χριστιανισμού όταν καίγονταν στη φωτιά φώναζαν: Εμείς και πάλι πιστεύουμε. Αυτοί και όταν τους έσχιζαν τα θηρία ψιθύριζαν: Εμείς πάλι ελπίζουμε. Πάνω στον σταυρό, κλαίγοντας με λυγμούς έλεγαν: Εμείς και τώρα σας αγαπάμε. Εμείς αγαπούμε την μαρτυρική ζωή μας και προσδοκούμε μια καλύτερη ζωή. Πιστεύουμε στον Ένα και Παντοδύναμο Θεό που κυβερνά τον ήλιο και μετρά όλους τους πόνους μας και όλες τις αδικίες των βασανιστών μας.

Αυτούς τους ανθρώπους που τους κλώτσησαν σαν άχρηστες πέτρες, τους πήρε ο Θεός, ο Κτίστης των πάντων, να αποτελέσουν το θεμέλιο της εκκλησίας Του. Η εκκλησία Του αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδόμημα αισιοδοξίας που κτίστηκε στη γη. Η αισιοδοξία του Χριστιανισμού δεν αποτελεί μία απλή πνευματική θεωρία, γιατί είναι δοκιμασμένη και τεκμηριωμένη.

«Δεν θα μπορούσα να αποκαλέσω τον εαυτό μου Χριστιανό, εάν δεν ήμουν αισιόδοξος. Και αν αποκαλούσα τον εαυτό μου Χριστιανό και δεν ήμουν αισιόδοξος, δεν θα ήμουν ειλικρινής Χριστιανός. Και όλοι εσείς ματαίως αποκαλείσθε Χριστιανοί, εάν δεν είσθε αισιόδοξοι. Ο Χριστιανισμός αποτελεί το μέγιστο κάστρο αισιοδοξίας. Ο Χριστιανισμός θεμελιώνεται στην πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Γιατί αυτά τα τρία μόνο σώζουν: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.

Η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη συναποτελούν την αισιοδοξία. Μόνον η αισιοδοξία μάς σώζει. Αν δεν έχουμε αισιοδοξία, δεν έχουμε πίστη. Χωρίς πίστη είμαστε σαν τα ζώα που σήμερα το πρωί σφαγιάστηκαν στο σφαγείο. Χωρίς την αισιοδοξία, όλοι μας είμαστε ανάπηροι. Μεγαλύτερη αναπηρία έχει ο άνθρωπος χωρίς αισιοδοξία παρά ο άνθρωπος χωρίς πόδια. Ο Θεός εν σοφία τα πάντα έκτισε. Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ηλίου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή, ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα και σκοτεινή. Ο πρώτος καθημερινά βλέπει τα λουλούδια, ενώ ο δεύτερος τον σκουπιδότοπο. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά δημιουργία χωρίς αισιοδοξία.

Αδελφοί μου, ας είμαστε αισιόδοξοι. Ας ατενίσουμε τον κόσμο μας την ημέρα, ας δούμε ψηλά στον ουρανό την νύχτα και ας έχουμε πίστη στον Θεό. Υπάρχει ο Δημιουργός, ο Πλάστης του κόσμου και Πατέρας μας. Η σκέψη αυτή, ας είναι η βάση της αισιοδοξίας μας.

Ας είμαστε αισιόδοξοι, επειδή ο θάνατος δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο λένε οι φοβισμένοι. Κάθε σπόρος σαπίζει, αφού βλαστήσει και γίνει λουλούδι. Με το θάνατο εμείς σαπίζουμε για να βλαστήσουμε στην άλλη ζωή. 

Είμαστε παιδιά ενός αθανάτου Πατέρα και έτσι είμαστε και εμείς οι ίδιοι αθάνατοι. Τι είδους Πατέρας θά ήταν Αυτός που δεν θα δημιουργούσε παιδιά όμοια μ’ Αυτόν; Ποιός Πατέρας θα ζούσε δισεκατομμύρια χρόνια και θα είχε γιούς των οποίων η ζωή δεν διαρκεί ούτε εκατο χρόνια;

Ας είμαστε αισιόδοξοι, επειδή κανείς Δίκαιος δεν θα πάει στην κόλαση και ούτε ένας μη μετανιωμένος αμαρτωλός στον παράδεισο. Ο άνθρωπος όμως για να κατορθώσει να εισέλθει στον παράδεισο, πρέπει πρώτα ο παράδεισος να εισέλθει μέσα του…

Ας σκεφτόμαστε αισιόδοξα, επειδή μόνο η αισιόδοξη σκέψη φτάνει μέχρι το Θεό.

Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα συναισθήματά μας, γιατί η αισιοδοξία είναι το φάρμακο της λύπης και η πηγή της αληθινής και αιωνίας χαράς.

Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα έργα μας, επειδή τα καλά έργα μας «υφαίνονται» με τα έργα του Θεού και διατηρούνται αιώνια, όπως και τα έργα του Θεού.

Ας είμαστε αισιόδοξοι, γιατί και η ίδια η ζωή είναι αισιόδοξη και εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε οι λαμπρότερες κολόνες και η πιό υψηλή έκφραση της ζωής.

Το να είναι κανείς αισιόδοξος, σημαίνει να ζει και να εκτιμά δίκαια τα δώρο της ζωής.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ομιλίες και μελέτη για τα σύμβολα και σημεία. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” 2014. 

Εκκλησία της Βουλγαρίας : Έχουν ξεπεράσει τα όρια για την καταστροφή της Ορθοδόξου εκκλησίας της Ουκρανίας

Ο κλήρος και η ορθόδοξη κοινότητα στη Βουλγαρία δεν είχαν ιδέα για το πραγματικό μέγεθος του διωγμού της κανονικής Εκκλησίας στην Ουκρανία. Ο ιεράρχης του Βουλγαρικού Πατριαρχείου, Μητροπολίτης Lovchansk Γαβριήλ, το ανακοίνωσε σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Ζαπορόζιε και Μελιτοπόλεως Λούκα, ο οποίος το δημοσίευσε στο κανάλι του στο Telegram στις 19 Μαρτίου 2023, γράφει το Pravlife .

«Έλαβα την αδελφική σας επιστολή, που μας άγγιξε με πόνο μέχρι τα βάθη της ψυχής μας. Εμείς, αγαπητέ Vladyka, γνωρίζαμε τα τεράστια προβλήματα στη ζωή της αδελφικής κανονικής ορθοδόξου εκκλησίας της Ουκρανίας αλλά δεν πιστεύαμε καθόλου ότι ο αγώνας για την καταστροφή της αγίας σας Εκκλησίας είχε φτάσει σε τόσο ακραία όρια», έγραψε ο Μητροπολίτης Γαβριήλ.

Η επιστολή που μεταφράστηκε στα βουλγαρικά από τον Μητροπολίτη Λούκα δημοσιεύτηκε από πολλά εκκλησιαστικά και δημόσια μέσα ενημέρωσης στη Βουλγαρία και προκάλεσε μεγάλη απήχηση στην κοινωνία.

«Υπήρξαν πολλά σχόλια από αναγνώστες που, πρώτα απ' όλα, εξεπλάγησαν που αυτό είναι δυνατό σε μια τόσο δημοκρατική χώρα όπως η Ουκρανία και εξέφρασαν μεγάλη συμπάθεια και υποστήριξη για την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας», σημείωσε ο Βούλγαρος επίσκοπος.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας είναι το «πνευματικό αλάτι» της Πατρίδας του, «η χάρη του Αγίου Πνεύματος κατοικεί σε αυτό στο μέγιστο βαθμό» και επίσης «μέρα και νύχτα προσεύχεται στον Θεό για ειρήνη, ευημερία και ευλογία του Θεού». για την Ουκρανία και ολόκληρο τον κόσμο.

«Ως εκ τούτου, οποιοσδήποτε πόλεμος εναντίον της Ορθοδόξου εκκλησίας της Ουκρανίας είναι πόλεμος εναντίον του Ποιμένα και Σωτήρα του Κυρίου Ιησού Χριστού», τόνισε ο Μητροπολίτης Γαβριήλ. Ως προς αυτό, υπενθύμισε τα λόγια του Υιού του Θεού για την Εκκλησία που λέγονται στο Ευαγγέλιο: «Όποιος πέσει πάνω σε αυτήν την πέτρα θα συντριβεί, αλλά σε όποιον πέσει, θα συντριβεί» (Ματθ. 21:44). .

Σύμφωνα με τη σελίδα της επισκοπής Lovchan στο Facebook, στις 15 Μαρτίου 2023, πραγματοποιήθηκε επισκοπική συνάντηση, κατά την οποία ο Μητροπολίτης Γαβριήλ και ο κλήρος της επισκοπής Lovchan εξέφρασαν «ανησυχία και αδελφική συμπάθεια για την κακοτυχία της κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, με επικεφαλής από τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο» και ελπίδα για «μια έγκαιρη και δίκαιη ειρήνη στην αδελφική Ουκρανία».

Σταματήστε τον διωγμό της Ορθόδοξης εκκλησίας της Ουκρανίας - Αγαπώ τον Χριστό


Αλίμονο, αναγκαζόμαστε να δηλώσουμε ότι μια τέτοια έννοια όπως η «Καθολικότητα της Εκκλησίας» έχει τελικά μετατραπεί σε έναν καθαρά τυπικό όρο. Έχουν περάσει ήδη πέντε μήνες από τότε που το κράτος στην Ουκρανία κήρυξε τον πόλεμο στην Εκκλησία. Πληροφορίες σχετικά με τις διακρίσεις της ορθοδόξου εκκλησίας της Ουκρανίας δημοσιεύονται καθημερινά σε όλες τις κατανοητές γλώσσες του κόσμου. Επομένως, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι υπάρχουν τέτοιες Τοπικές Εκκλησίες των οποίων οι εκπρόσωποι δεν θα γνώριζαν την ανομία που λαμβάνει χώρα στην Ουκρανία.

 Καθ' όλη τη διάρκεια της πίεσης των ουκρανικών αρχών στην Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας και τις θηριωδίες των υποστηρικτών του Επιφάνιου μια σταθερή θέση εκφράστηκε μόνο από την  Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία και το PAOC. Ακόμη και ο Πάπας της Ρώμης μίλησε για τα όσα συμβαίνουν γύρω από τη Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ! Αλλά Έλληνες κάθε λογής, Σέρβοι, Γεωργιανοί και πολλοί άλλοι σιωπούν.

Κάποιοι μπορεί να πουν ότι η Αλβανική Εκκλησία έχει υψώσει τους τόνους. Ναι είναι έτσι. Αλλά δώσατε προσοχή μόνο στο ίδιο το γεγονός της προσφυγής και όχι στο περιεχόμενό της. Ναι, η Αλβανική Εκκλησία έχει ζητήσει τη σύγκληση Συμβουλίου Προκαθημένων. Αλλά υπό ποιες προϋποθέσεις; Με αναγνώριση του αποκλειστικού δικαιώματος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να συγκαλέσει τέτοια συνάντηση. Και ακόμη κι αν το Φανάρι κάνει ένα τέτοιο βήμα, και όλοι οι άλλοι αναγνωρίσουν την υπεροχή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε αυτό το θέμα, μπορούμε να φανταστούμε τι θα αποφασίσουν σε ένα τέτοιο «συμβούλιο».

Έτσι, βεβαιώνουμε ότι δεν υπάρχει πλέον καθολικότητα. Υπάρχει η επιθυμία του αρχηγού του Φαναρίου να υποτάξει ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο, στον τρόπο του οποίου, παραδόξως, στέκεται η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Εάν ο Βαρθολομαίος καταφέρει να οδηγήσει την Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας στην εκκλησία του Επιφάνιου με τους δικούς του όρους, τότε δεν θα έχει πλέον εμπόδια στο δρόμο να ενωθεί με τους Καθολικούς και με οποιονδήποτε άλλον. Έτσι, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας έχει μετατραπεί σε «πανορθόδοξο Εσφιγμένιο» και έχει γίνει σύμβολο του αγώνα για την προσταγμένη ισότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που σήμερα παραβιάζεται από τον «Ορθόδοξο Πάπα» με τη σιωπηρή συναίνεση της πλειοψηφίας. . Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να επιβιώσεις.

Οι Μοναχοί της Λαύρας του Κιέβου δεν θα εγκαταλείψουν το μοναστήρι είμαστε Ορθόδοξοι και δεν φοβόμαστε κανέναν και τίποτα


Ο ηγούμενος και η αδελφότητα της διωκόμενης Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου δημοσίευσαν χθες βίντεο έκκληση προς τον Πρόεδρο, τους Υπουργούς και τους Βουλευτές της Ουκρανίας, καλώντας το κράτος να αφήσει ήσυχους τους μοναχούς για να εκτελέσουν το κάλεσμά τους της προσευχής.

Η αδελφότητα ενημερώθηκε στις 10 Μαρτίου ότι το κράτος σπάει τη μίσθωση με την Εκκλησία για να χρησιμοποιήσει την Κάτω Λαύρα και ότι οι μοναχοί έχουν προθεσμία έως τις 29 Μαρτίου για να εκκενώσουν τις εγκαταστάσεις. Η Λαύρα ήταν ένα κρατικό μουσείο από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και η επικράτειά της χωρίζεται στην Άνω και την Κάτω Λαύρα. Η Εκκλησία είχε ήδη εκδιωχθεί από την Άνω Λαύρα στα τέλη του περασμένου έτους.

Η Λαύρα έκανε συνεχώς έκκληση για ειρήνη, για να σταματήσει η πολιτεία τη δίωξη της Εκκλησίας και του μοναστηριού, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βίσγκοροντ Πάβελ, ο ηγούμενος του μοναστηριού, είπε σε άλλη ομιλία μέσω βίντεο τη Δευτέρα ότι οι μοναχοί δεν έχουν καμία πρόθεση να εγκαταλείψουν το σπίτι τους.

«Δεν υπάρχει επιλογή μπροστά μας - το έχουμε ήδη κάνει», είπε ο Met. Ο Πάβελ λέει στις αρχές στη χθεσινή έκκληση, πλαισιωμένος από δεκάδες μοναχούς. «Ήρθαμε στη Λαύρα για να αφιερώσουμε τη ζωή μας στην υπηρεσία του Θεού, στην προσευχή, στους ανθρώπους».

«Προσευχόμαστε για την πολιτεία μας και ζητάμε σήμερα, σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, ο Κύριος να το διαφυλάξει για εμάς».

Ο Μητροπολίτης συνεχίζει:
είμαστε Ορθόδοξοι και δεν φοβόμαστε κανέναν και τίποτα. Είμαστε έτοιμοι να είμαστε εδώ μέχρι το τέλος. Αν κάποιος θέλει να έρθει εδώ και να μας χτυπήσει και να μας τραβήξει μέσα από τα πόδια και τα χέρια μας, είμαστε έτοιμοι. Δεν φοβόμαστε.

Όλα αυτά για τα οποία μας καταδίκασε ο λαός—δεν κάναμε τίποτα εναντίον της Εκκλησίας μας, τίποτα εναντίον της χώρας μας, της Ουκρανίας μας. Προσευχόμαστε στον Θεό για τη χώρα μας, για το έθνος μας, αλλά όλοι στη χώρα μας μας καταδικάζουν ως προδότες. Δεν είμαστε προδότες. Είμαστε Χριστιανοί και ομολογούμε μπροστά σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε Χριστιανοί, ότι θέλουμε να ακολουθούμε τους κανόνες της Εκκλησίας, θέλουμε να είμαστε δούλοι του Θεού. είμαστε δούλοι του Θεού μας και του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

«Ευχαριστούμε τον Κύριο για το μεγάλο Του έλεος που μας έδωσε την εγγύηση να ζήσουμε στη Λαύρα της Αγίας Κοιμήσεως-Σπηλιάς Κιέβου», λέει ο Μετ. Πάβελ.

Σε Πανορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδο καλεί τον Πατριάρχη η εκκλησία της Αλβανίας

Η κατ’ Αλβανίαν Ορθόδοξος Εκκλησία, λοιπόν, δηλώνει προς πάσαν κατεύθυνσιν ότι δεν είναι διατεθειμένη να διαλαλεί στο διαδίκτυο και γενικά στα μέσα μαζικής ενημερώσεως τις απόψεις και τις κρίσεις της, σχετικά με τη στάση και τη συμπεριφορά άλλων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και των Προκαθημένων τους.


Ανακοίνωση εξέδωσε η Σύνοδος της Εκκλησίας της Αλβανίας  αναφορικά με τις θρησκευτικές και εκκλησιαστικές διαμάχες και συγκρούσεις μεταξύ θέσεων και απόψεων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών αλλά και των λοιπών Πατριαρχείων, όπως αυτές αποτυπώνονται μέσω του διαδικτύου και αφορά τις σχέσεις μεταξύ των ορθοδόξων κοινοτήτων και των εκκλησιαστικών θεσμών.


Συγκεκριμένα, η Σύνοδος τονίζει, μεταξύ άλλων ότι « με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο, η Εκκλησία της Αλβανίας διευκρινίζει ότι δεν πρόκειται να παρασυρθεί στη μέθοδο των αντεγκλήσεων, αναιρέσεων, προσβολών, ανακριβειών και μομφών, όπως επιχειρείται από αναρμοδίους λαϊκούς σε διαδικτυακούς τόπους».


Ακολουθεί η Ανακοίνωση της Συνόδου: 


Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο, η Εκκλησία της Αλβανίας διευκρινίζει ότι δεν πρόκειται να παρασυρθεί στη μέθοδο των αντεγκλήσεων, αναιρέσεων, προσβολών, ανακριβειών και μομφών, όπως επιχειρείται από αναρμοδίους λαϊκούς σε διαδικτυακούς τόπους.


Η κατ’ Αλβανίαν Ορθόδοξος Εκκλησία, λοιπόν, δηλώνει προς πάσαν κατεύθυνσιν ότι δεν είναι διατεθειμένη να διαλαλεί στο διαδίκτυο και γενικά στα μέσα μαζικής ενημερώσεως τις απόψεις και τις κρίσεις της, σχετικά με τη στάση και τη συμπεριφορά άλλων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και των Προκαθημένων τους.


Τα επώδυνα εκκλησιαστικά προβλήματα που έχουν ανακύψει τα τελευταία χρόνια και προσφάτως στην Αφρική, με συνέπεια τις σαφείς ρωγμές στις σχέσεις των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και τη διάχυτη ανησυχία των 0ρθοδόξων πιστών, δεν λύνονται με τη μέθοδο των αλυσιδωτών αντιποίνων από συγκεκριμένες Εκκλησίες και με τη συλλογή συναινέσεων από τις υπόλοιπες δια των μέσων μαζικής ενημερώσεως.


Η υπεύθυνη άποψη της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας διατυπώνεται στην επίσημη εκκλησιαστική αλληλογραφία, στις ανακοινώσεις της Αρχιγραμματείας και ευθέως θα κατατεθεί στο αρμόδιο όργανο, την Πανορθόδοξο Σύνοδο ή Σύναξη, η οποία, συμφώνως προς την αρχή της συνοδικότητος, είναι η μόνη δυναμένη να επιλύει βασικά προβλήματα και να εξασφαλίζει την ενότητα και την ειρήνη της ανά τον κόσμον Ορθοδόξου Εκκλησίας.


Καθώς εντείνεται η πρωτοφανής συμφορά της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία και η ανείπωτη οδύνη των Ορθοδόξων πιστών κορυφώνεται, επιβάλλεται το ταχύτερον δυνατόν πανορθοδόξος αντιμετώπισις.


Πανορθόδοξος Σύνοδος, ως γνωστόν, συγκαλείται από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, συνέρχεται και ενεργεί, έστω και αν ορισμένες τοπικές Εκκλησίες απουσιάζουν, όπως συνέβη και με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κρήτη το 2016.


Τίρανα 11 Μαρτίου 2023


Εκ της Αρχιγραμματείας της Ιεράς Συνόδου

«Επιτέλους ας μπούνε κάποια όρια στην προσβολή της λογικής» Σιωπή και προσευχή


αμβρόσιος

Μπαίνω στο αμφιθέατρο για μάθημα. Επικρατεί μια βουβή  ηρεμία. Οι  φοιτητές μετά από μια τριήμερη  πένθιμη αργία και μια Δευτέρα αρκετά φορτισμένη  λόγω  του ενταφιασμού των παιδιών, και μιας φοιτήτριας της Σχολής μας, είναι ακόμα μουδιασμένοι. Ξεκινά η επικοινωνία μας με κάποιες σκέψεις για τα συμβάντα και καταλήγουμε ως θεολόγοι σε αυτό που προτείνουν οι Πατέρες της εκκλησίας μας  σε τέτοιες περιπτώσεις: ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΉ.

Η πρώτη ερώτηση μετά τις εισαγωγικές αυτές σκέψεις  ήταν:

-Κύριε , διαβάσατε τις δηλώσεις του πρώην Καλαβρύτων;  Τι  έχετε να πείτε;


Μα σας είπα. Σιωπή και προσευχή!


– Ο πρ. Καλαβρύτων άραγε γνωρίζει αυτές τις λέξεις; Και τι κάνει η Εκκλησία της Ελλάδος; Δέχεται δηλαδή ότι όλα αυτά τα πρόσωπα που σήμερα είναι στην κρίση και την αγκάλη του Θεού, είναι θύματα ενός Θεού τιμωρού; Ενός Θεού εισαγγελέα και χωροφύλακα.


Δεν άντεξα και αποφάσισα να μιλήσω ανοιχτά λέγοντας ότι ο πρ. Καλαβρύτων προφανώς αγνοεί τις λέξεις ΣΙΩΠΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΉ, γιατί αν τις ήξερε και τις βίωνε δεν θα έγραφε αυτά που έγραψε. Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που παραβιάζει αυτόν τον άγιο κανόνα, ταράζοντας όχι μόνο την ηρεμία που απαιτείται κάποιες φορές, αλλά ερχόμενος και σε ευθεία αντίθεση με την συνείδηση της Εκκλησίας, την οποία εκφράζει κλήρος και λαός μαζί, και την οποία μάλλον αυτός δεν εκφράζει, διαφοροποιούμενος συχνά από την επίσημη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος.


Μόλις χθες η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ανέθεσε σε συγκεκριμένους Μητροπολίτες να τελέσουν τρισάγιο στον τόπο του δυστυχήματος. Άραγε ο πρ.Καλαβρύτων έψαλλε ένα τρισάγιο στη μνήμη αθώων παιδιών και νηπίων που χάθηκαν στο εγκληματικής αμέλειας δυστύχημα, ή τους θεωρούσε όλους θύματα της οργής του Θεού, γιατί κάποιοι γιόρτασαν την αποκριά!!! Άκουσον , άκουσον!!!


Ξέραμε ότι ο πρ. Καλαβρύτων ήταν και είναι ακόμα ένας χωροφύλακας της εκκλησίας μιας και προέρχεται από τις τάξεις της χωροφυλακής, αλλά επιτέλους ας απολαύσει την αποστρατεία του και ας μιλάει όταν πρέπει και όπως πρέπει. Αναμφίβολα συχνά τον ακούμε να λέει ότι « ως Έλλην πολίτης έχει το δικαίωμα του λόγου», όπως ξεχνά ότι ο λόγος έχει άμεση σχέση με την ΛΟΓΙΚΗ και όχι με τις ευσεβείς ανοησίες.


Όσοι χάσαμε συγγενείς, φίλους και μαθητές μας, σ΄αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα κρατικής αδιαφορίας, εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας, όταν υποτίθεται εκκλησιαστικοί πατέρες, που πρέπει να εμπνέονται από τον λόγο της αγάπης του Χριστού, εκφράζουν απόψεις προσβλητικές για νεκρούς και αθώους ανθρώπους, γιατί κατά την άποψη ή την φαντασία του πρ. Καλαβρύτων , ο Θεός έχασε την πατρική του αγάπη και απέκτησε την ιδιότητα του απόστρατου της χωροφυλακής ή συνταξιούχου εισαγγελέα.


Αλήθεια γιατί φαντάζεται το Χριστό να κρατά συνεχώς ένα φραγγέλιο στο χέρι;


Πόσο δίκαιο είχε άραγε ο Ζ.Πωλ Σάρτρ όταν έγραφε ότι «ζήτησα ένα θεό Πατέρα και μου έδωσαν ένα Θεό αφέντη και χωροφύλακα»! Μάλλον θα είχε εμπειρίες από ανάλογους «Καλαβρύτων» της εποχής του. Και ξέρετε κάτι; Προσβάλλει και το όνομα της ηρωικής πόλης των Καλαβρύτων. Η θέση της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής Έλους, είναι νομίζω κενή. Ας του προσφερθεί λοιπόν για να κινείται όπως του αρέσει μέσα στα απόνερα της αφιλανθρωπίας του. Αλλιώς έχουμε το δικαίωμα κι εμείς με την ίδια άνεση της εκφραστικής του δεινότητας να θεωρήσουμε ότι : «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι».


 


                                                                                           Τρύφων Τσομπάνης


                                                                                  Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΠΘ

Παιδί της εκκλησίας, και γιος ιερέα ο Κυπριανός που έχασε την ζωή στα Τέμπη - Καλό παράδεισο

Βουβή η κοινότητα Αυγόρου – Σε αναμονή για να στηρίξει την οικογένεια του άτυχου Κυπριανού – «Ο Κυπριανός ήταν ένα πολύ καλό και φιλήσυχο παιδί, κοντά στην εκκλησία», λέει ο Κοινοτάρχης

Βουβή η κοινότητα Αυγόρου, γεννέτειρα του άτυχου Κυπριανού Παπαϊωάννου, με τον Κοινοτάρχη της Παναγιώτη Μιχαηλά να δηλώνει στο ΚΥΠΕ ότι η κοινότητα είναι σε αναμονή για να κάνει ό,τι μπορεί για στήριξη της οικογένειας του.«Από την Τετάρτη 1 Μαρτίου που έγινε η Εθνική Τραγωδία, η Κοινότητα Αυγόρου ήταν βουβή και περίμενε με αγωνία ότι θα είχε καλό αποτέλεσμα», ανέφερε ο κ. Μιχαηλάς στο ΚΥΠΕ.

«Από ψες που ταυτοποιήθηκε η σορός του Κυπριανού η Κοινότητα της Αυγόρου είναι σε χειρότερη κατάσταση», πρόσθεσε.

Ανέφερε ότι «ο Κυπριανός ήταν ένα πολύ καλό και φιλήσυχο παιδί, κοντά στην εκκλησία».


Σημείωσε πως «ο πατέρας του είναι ο Πάτερ Χριστόδουλος είναι Ιερέας συμπαραστάτης της κοινότητας Αυγόρου, στις χαρές και στις λύπες. Τώρα έχουμε υποχρέωση όπως στηρίξουμε την οικογένεια του Κυπριανού και τον Πάτερ Χριστόδουλο».


Ο Κοινοτάρχης Αυγόρου ανέφερε επίσης ότι δεν γνωρίζουν ακόμα πότε θα μεταφερθεί η σορός του άτυχου νέου στην Κύπρο. «Παραμένουμε σε αναμονή και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για το καλό της οικογένειας και ο Θεός βοηθός για όλους», είπε.

Στον Ι.Ν Αγίας Άννης Κατερίνης η πρώτη κηδεία της τραγωδίας των Τεμπών - Η 34χρονη Αθηνά

Σήμερα, Παρασκευή (3/3), πραγματοποιείται η πρώτη κηδεία θύματος του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη. Στην Κατερίνη, κηδεύεται η 34χρονη Αθηνά Κατσάρα, που επέβαινε στο μοιραίο τρένο. Η σορός της ταυτοποιήθηκε και βύθισε στο πένθος την οικογένειά της.

Η κηδεία της 34χρονης μητέρας ενός μικρού παιδιού, θα γίνει στις 4 το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Αγίας Άννης Κατερίνης. Η Αθηνά επέβαινε στο μοιραίο τρένο με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο σύζυγός της -και εκείνος επιβάτης του τρένου- συνεχίζει να νοσηλεύεται τραυματισμένος σε νοσοκομείο της Λάρισας

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών :«Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για να περιγράψω την βαθύτατη οδύνη μου και την απέραντη θλίψη μου για το τραγικό δυστύχημα.


Την βαθύτατη οδύνη του εξέφρασε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος για την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία στην Kοιλάδα των Τεμπών.
«Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για να περιγράψω την βαθύτατη οδύνη μου και την απέραντη θλίψη μου για το τραγικό δυστύχημα, που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες συνανθρώπους μας, πολλούς μάλιστα ιδιαίτερα νέους στην ηλικία.

Εύχομαι και προσεύχομαι για την ανάπαυση των ψυχών των αθώων θυμάτων και οι σκέψεις μου βρίσκονται στις οικογένειές τους που θρηνούν τον αδόκητο χαμό τους. Ο Πανάγαθος Θεός να τους δίδει δύναμη και να τους προσφέρει την εξ ύψους παρηγορία. Τόσο εγώ προσωπικά, όσο και η Εκκλησία μας είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό τους σε τούτες τις δύσκολες στιγμές», είπε χαρακτηριστικά ο Μακαριώτατος.

Νωρίτερα, ο Μακαριώτατος είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο.