Τουλάχιστον προσβλητικό και χωρίς λόγια το βίντεο που ακολουθεί και προκαλεί ντροπή καθώς μετέτρεψαν τον Οίκο του Θεού σε πασαρέλα ή νυχτερινό κέντρο.
Σάλος στην Ρουμανία με «ημίγυμνη» νύφη μέσα στην εκκλησία – Το βίντεο κάνει τον γύρο του διαδικτύου
(25 Δεκεμβρίου) Η εκκλησία είναι το σπήλαιο και η Αγία Τράπεζα η φάτνη – Αγαπώ τον Χριστό
Αρχ. Σεβαστιανού Τοπάλη
Και το θαύμα συνεχίζεται. Η γέννηση του Χριστού συντελείται σε κάθε Θεία Λειτουργία. Το θαύμα τελείται στην πιο κατανυκτική ώρα της, την ώρα του Καθαγιασμού, τότε που γονατίζουν οι καρδιές και τα γόνατα και κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα και μεταποιεί τον άρτο σε Σώμα Χριστού και τον οίνο σε Αίμα Χριστού.
Και κατόπιν με την Θεία Μετάληψη ο Κύριος γεννιέται στην καρδιά του κάθε πιστού. Γεννιέται στην φάτνη της καρδιάς του. Ζει το θαύμα προσωπικά και οντολογικά μέσα του.
Έτσι λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Άνοιξε τις πύλες του ουρανού και κοίτα εκεί μέσα στην Αγία Τράπεζα και θα ατενίσεις το Σώμα του βασιλέως Χριστού. Αυτό, το τιμιότερο από καθετί άλλο, το βλέπεις και στην γη. Και δεν το βλέπεις μόνον, αλλά και το ψηλαφείς. Και δεν το ψηλαφείς απλώς. Αλλά και το εσθίεις και το παίρνεις μαζί σου. Λοιπόν, καθάριζε την ψυχή σου, ετοίμαζε την σκέψη σου προκειμένου να υποδεχθείς το μυστήριο αυτό».
Η γέννηση του Χριστού πρόκειται να τελεστεί στις 25 Δεκεμβρίου, κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό. Εκεί συνεχίζεται το μεγάλο Θαύμα της Γέννησης του Χριστού, που ξεκίνησε προ αιώνων με την προφητεία για τον ερχομό Του και έγινε ιστορικά στην πόλη της Βηθλεέμ.
Ο Ιερός Ναός τώρα είναι το σπήλαιο και η Αγία Τράπεζα η φάτνη. Εκεί με την πίστη μας θα δούμε το Βρέφος Χριστό να ανακλίνεται. Εκεί και εμείς με καθαρή συνείδηση θα δεχτούμε στην καρδιά μας το βρέφος Χριστό και θα γεννηθεί μέσα μας. Θα κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Και αν και φέτος ο Χριστός γεννηθεί μέσα μας, σίγουρα θα φέρει την χαρά και την ειρήνη και την αγάπη.
"Είς Επίγνωσιν Αληθείας"
Κείμενα πνευματικής επίγνωσης
Έχετε αναρωτηθεί γιατι αρνήθηκαν στην Παναγία, κατάλυμα οι άνθρωποι της Βηθλεέμ;
Γιατί λέτε να αρνήθηκαν στην Παναγία κατάλυμα οι άνθρωποι της Βηθλεέμ;
Ολόκληρη πόλη δεν βρέθηκε κάποιος να πάρει στο σπίτι του, μια μικρή έγκυο γυναίκα;
Νομίζω ότι αυτή η άρνηση φιλοξενίας, κρύβει κάτι βαθύτερο.
Κρύβει την άρνηση αυτού το κόσμου, να φιλοξενήσει την αγνότητα, την αθωότητα και καθαρότητα.
Στο πρόσωπο της Παναγίας, οι άνθρωποι αρνούνται το θαύμα του Θεού στην ζωή.
Μην μας προκαλεί εντύπωση, διότι αυτή η άρνηση είναι και δική μας.
Καθημερινά αρνούμαστε στον Χριστό να γεννηθεί μέσα μας. Του κλείνουμε όλες τις πόρτες κατάμουτρα.
Τον πετάμε έξω από την ζωή μας.
Δεν θέλουμε να αναλάβουμε το κόστος της φιλοξενίας, δηλαδή των αλλαγών που πρέπει να γίνουν στο βίο μας.
Ο Χριστός δεν σταμάτησε να ζητάει κατάλυμα αιώνες τώρα στις ανθρώπινες ψυχές και δεν ξέρω πόσοι από εμάς είμαστε έτοιμοι και διατεθειμένοι,να του το προσφέρουμε.
Κάθε συνάντηση με τον Θεό είναι μια κρίση, του τρόπου, των αντιλήψεων, των σκέψεων και λογισμών μας, ολάκερης της ζωής μας.
Συναισθηματικά φορτισμένοι μπορεί να λέμε μεγάλα λόγια: «αχ Χριστέ μου, να γεννιόσουν μέσα μου», αλλά δεν ξέρω κατά πόσο εσωτερικά είμαστε έτοιμοι να τον υποδεχθούμε.
Δεν φτάνει να προσκαλείς κάποιον στο σπίτι σου, πρέπει να χάσεις κάτι από σένα, από την βόλεψη σου, για να τον φιλοξενήσεις.Και μονάχα στο ποσοστό που είσαι έτοιμος να χάσεις,μπορείς να βρεις τον Χριστό.
Μέσα στην Ιουδαία υπήρχαν τα αρχοντικά σπίτια, τα μέγαρα των ισχυρών και των πλουσίων Ιουδαίων. Όλοι αυτοί φάνηκαν αδιάφοροι εμπρός στην επίτοκο Παρθένο Μαρία. Τα τετράποδα ζώα φάνηκαν σπλαχνικότερα των ανθρώπων. Έδωσαν τόπο και, με την θερμή αναπνοή τους, θέρμαναν το θείο Βρέφος. Το σπήλαιο ήταν για τα ζώα, όχι για τους ανθρώπους. Όμως, όταν οι βασιλείς δεν άνοιξαν τα παλάτια τους, όταν οι αρχιερείς δεν παρεχώρησαν τα μέγαρά τους, όταν και οι απλοί άνθρωποι δεν άφησαν ούτε πίσω από την πόρτα τους να γεννηθή ο Κύριος, η αγάπη Του και η άκρα συγκατάβασίς Του, έφθασαν μέχρι το σπήλαιο. «Εκένωσεν εαυτόν πλούσιος ων επτώχευσεν, ίνα και ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν» (Β’ Κορ. η , 9).
Όταν θα ατιμαστείς, το Άγιο Πνεύμα θα φύγει μακριά σου –(13 Δεκεμβρίου) Αγία Λουκία
Να δίνεις ελεημοσύνη αυτά που σου είναι χρήσιμα: αυτό είναι αληθινή ελεημοσύνη! Να μην αμαρτανεις, όταν είσαι περισσότερο εκτεθειμένος στην αμαρτία: αυτό έχει αξία για τον Θεό!
Όταν η αγία Λουκία είδε να θεραπεύεται θαυματουργικά η βαριά άρρωστη μητέρα της, της πρότεινε να δώσει όλη την περιουσία της ελεημοσύνη στους ενδεείς. Η μητέρα της αποκρίθηκε ότι δεν επιθυμούσε να αποχωριστεί από τα υπάρχοντά της μέχρι τον θάνατό της. Συμφώνησε όμως, αφού πεθάνει, να αξιοποιηθούν αυτά για τον καλό σκοπό που πρότεινε η Λουκία. “Πρώτα σκέπασε τα μάτια μου με το χώμα, είπε η μητέρα της, και ύστερα κάνε ό,τι θέλεις με την περιουσία μου “. Η Λουκία παρατήρησε: ”
"Δεν είναι πολύ ευάρεστο στον Θεό να Του προσφέρει ένας άνθρωπος αυτά που δεν μπορεί να πάρει μαζί του στον τάφο, ή που δεν του είναι χρήσιμα πλέον “
Αλλά, αν θέλεις να κάνουμε μια θεάρεστη πράξη, δώσε στον Θεό αυτά που εσύ η ίδια χρειάζεσαι. Διαφορετικά, μετά θάνατον, όταν δεν χρειάζεσαι πια τίποτα, θα Του προσφέρεις κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν θα έπαιρνες μαζί σου. Όμως, όσο είσαι ακόμη ζωντανή και υγιής, δώσε στον Χριστό ό,τι έχεις και όλα εκείνα που προόριζες να δώσεις σ’ εμένα αργότερα, δώσε τα σ’ Εκείνον τώρα!”.
Η καλή μητέρα της σοφής Λουκίας συμφώνησε. Κατόπιν ο ηγεμόνας (των Συρακουσών) Πασχάσιος αποπειράθηκε να ρίξει στη σαρκική αμαρτία την Καλλιπάρθενο κόρη. Η Λουκία δεν συναίνεσε, ούτε κατά διάνοιαν,στις προτάσεις του. Τότε ο τύραννος την απείλησε ότι οι άνδρες του θα την ατιμάσουν, λέγοντας με αυτάρεσκη ικανοποίηση:” Όταν θα ατιμαστείς , το Άγιο Πνεύμα θα φύγει μακριά σου!”. Η Λουκία, πλήρης χάριτος, του απάντησε: “Το σώμα δεν μπορεί να ατιμαστεί ,χωρίς τη συγκατάθεση του νου”. Με αυτό το ανδρείο φρόνημα οδηγήθηκε δια αποκεφαλισμού στον θάνατό της αφού προηγουμένως είχε μοιράσει όλα τα υπάρχοντά της και διαφυλάξει το νεανικό και αγνό σώμα της από την ατίμωση.
Βοήθημα ἐξομολογουμένου – Για όσους πρόκειται να προσέλθουν στο Ιερό μυστήριο της εξομολόγησης
Βοήθημα ἐξομολογουμένου
Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου, ἔκδοση 9η, 2011 - 190ὴ χιλιάδα
Τὸ φυλλάδιο ποὺ κρατᾶς στὰ χέρια σου, ἀδελφέ μου, ἀποτελεῖ ἕνα ἁπλὸ βοήθημα γιὰ ἐκείνους ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ προσέλθουν στὸ σωστικὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.
Ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι τόσο ἀναγκαία γιὰ κάθε χριστιανό, ὅσο καὶ τὸ Βάπτισμα. Γιατὶ τὸ Βάπτισμα μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες μας, ἐνῶ ἡ Ἐξομολόγηση ἀπὸ ὅσες διαπράττουμε μετὰ τὸ Βάπτισμα. Χωρὶς τὸ Βάπτισμα δὲν μποροῦμε να κοινωνήσουμε τὰ ἄχραντα Μυστήρια τοῦ Κυρίου. Δὲν μποροῦμε ἐπίσης νὰ κοινωνήσουμε, ἂν δὲν ἐξομολογηθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, ἀφοῦ αὐτὲς σὰν ἕνα τεῖχος μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, ποὺ ἂν μείνει ἀθεράπευτη, ὁδηγεῖ στὸν πνευματικὸ θάνατο, στὸν αἰώνιο, δηλαδή, χωρισμὸ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸν Θεό. Τί κάνουμε ὅταν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα μας; Ἐπισκεπτόμαστε χωρὶς καθυστέρηση τὸ γιατρό, στὸν ὁποῖο ἀποκαλύπτουμε τὶς πληγές μας καὶ περιγράφουμε μὲ ἀκρίβεια ὅλα τὰ συμπτώματά μας. Ἐκεῖνος τότε μᾶς χορηγεῖ τὰ κατάλληλα φάρμακα καὶ τὶς ἰατρικὲς ὁδηγίες ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε.
Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει ὅταν ἀσθενεῖ ἡ ψυχή μας καὶ ποθοῦμε νὰ ἀνακτήσουμε τὴν πνευματική μας ὑγεία. Προσερχόμαστε στὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι ἕνα πνευματικὸ θεραπευτήριο. Ἐκεῖ ἀναζητοῦμε τὸν πνευματικό, στὸν ὁποῖο δίχως ντροπὴ ὁμολογοῦμε ὅλες τὶς ἁμαρτίες ποὺ τραυμάτισαν τὴν ψυχή μας. Στὴ συνέχεια ἐκεῖνος θὰ μᾶς διαβάσει τὴ συγχωρητικὴ εὐχὴ καὶ θά μᾶς ἀπευθύνει τὶς ἁρμόζουσες συμβουλὲς γιὰ τὴν εὐόδωση τῆς πνευματικῆς μας πορείας. Μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ φιλάνθρωπος Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρὼν σὲ ὅλη τη διάρκεια τῆς Ἐξομολογήσεως, μᾶς χορηγεῖ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ μᾶς ὑποδεικνύει τὸ δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τῆς ἁμαρτίας.
Πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν ἐξομολόγησή μας εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ χαρίζεται σὲ ὅσους τὸ ζητοῦν μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὸ ἐπιδιώκουν μὲ τὴ γενναία καὶ τίμια βυθοσκόπηση τοῦ ἑαυτοῦ τους.
Στὸ δύσκολο ἐγχείρημα τῆς αὐτοκριτικῆς θέλουν νὰ σὲ βοηθήσουν τὰ παρακάτω ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν στὶς σχέσεις μας: α) μὲ τὸν Θεό, β) μὲ τὸν πλησίον καὶ γ) μὲ τὸν ἑαυτό μας.
Α. Ἐσὺ καὶ ὁ Θεός
Πιστεύεις ὁλόψυχα στὸν Τριαδικὸ θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ στὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας;
Ἐμπιστεύεσαι ἀκλόνητα τὸν ἑαυτό σου στὴν πατρικὴ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἢ μήπως στὶς δυσάρεστες περιστάσεις ὀλιγοπιστεῖς, γογγύζεις καὶ ἀπελπίζεσαι;
Ὁμολογεῖς μὲ παρρησία τὴν πίστη σου, ὅταν οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτοῦν ἢ μήπως ντρέπεσαι νὰ κάνεις ἀκόμα καὶ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ὅταν λ.χ. περνᾶς ἔξω ἀπὸ κάποιον ναό;
Μήπως ἀσχολήθηκες ποτὲ μὲ τὸν ἀποκρυφισμό, (μάγους, μέντιουμ, ἀστρολόγους, ὑπνωτιστές, πνευματιστές, χαρτορίχτρες, καφετζοῦδες κ.ἄ.) ἢ ἀναμίχθηκες σὲ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες (σχολὲς γιόγκα καὶ διαλογισμοῦ, γνωστικὲς ἢ θεοσοφικὲς σχολές, Βουδισμό, Ἰνδουισμὸ κ.ἄ.);
Μήπως πιστεύεις στὴν τύχη καὶ στὰ ὄνειρα ἢ ἀσχολεῖσαι μὲ τὸ ξεμάτιασμα καὶ δίνεις σημασία στὶς διάφορες προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες (π.χ. «τὸ 13 εἶναι γρουσούζικος ἀριθμός», «τὸ πέταλο φέρνει γούρι» κ.λπ.);
Προσεύχεσαι τακτικὰ καὶ προσεκτικὰ στὸ σπίτι σου (πρωί, βράδυ, πρὶν καὶ μετὰ τὰ γεύματα) ἢ στὴν Ἐκκλησία (κάθε Κυριακὴ καὶ τὶς μεγάλες γιορτές), εὐγνωμονώντας πρωτίστως τὸν Θεὸ γιὰ τὶς ποικίλες, φανερὲς καὶ ἀφανεῖς εὐεργεσίες Του;
Μελετᾶς καθημερινὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἄλλα ψυχωφελῆ βιβλία;
Νηστεύεις, ἂν δὲν ὑπάρχουν σοβαροὶ λόγοι ὑγείας, τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ καὶ τὶς ἄλλες περιόδους τῶν Νηστειῶν;
Προσέρχεσαι τακτικὰ στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, ὕστερα ἀπὸ τὴν κατάλληλη προετοιμασία καὶ τὴν ἔγκριση τοῦ πνευματικοῦ σου;
Μήπως βλαστημᾶς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας ἢ τῶν Ἁγίων μας;
Μήπως ὁρκίζεσαι χωρὶς λόγο ἢ ἀθέτησες τυχὸν ὅρκο ἢ ὑπόσχεσή σου στὸν Θεό;
Β. Ἐσὺ καὶ ὁ συνάνθρωπος
Δείχνεις ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη σου στὸν πλησίον, ἰδιαίτερα σὲ ὅσους ὑποφέρουν ἢ ἔχουν ἀνάγκη (ἀσθενεῖς, πτωχούς, φυλακισμένους, ἄνεργους, ὀρφανά, ἡλικιωμένους κ.ἄ.);
Συγχωρεῖς ὅσους σὲ ἔβλαψαν ἢ μήπως κρατᾶς μέσα σου ἔχθρα καὶ ἀντιπάθεια; Εἶσαι πρόθυμος νὰ ζητήσεις «συγγνώμην» ἀπὸ τὸν πλησίον γιὰ τυχὸν σφάλματά σου;
Μήπως θεληματικὰ ἢ ἀθέλητα διέπραξες φόνο ἢ μὲ τὴ συμπεριφορά σου βοήθησες στὴν ἐκτέλεση μίας τέτοιας πράξεως;
Μήπως ἔχεις τὸ ἐλάττωμα
- Νὰ λὲς ψέματα;
- Νὰ κατακρίνεις;
- Νὰ συκοφαντεῖς;
- Νὰ κολακεύεις;
- Νὰ καταριέσαι;
- Νὰ ὀργίζεσαι καὶ νὰ βρίζεις;
- Νὰ εἰρωνεύεσαι καὶ νὰ χλευάζεις;
- Νὰ διαπληκτίζεσαι καὶ νὰ χειροδικεῖς;
- Νὰ «στέλνεις» τοὺς ἄλλους «στὸ διάβολο»;
- Νὰ εἶσαι περίεργος;
Μήπως φθονεῖς τὴν εὐτυχία ἢ ζηλεύεις τὰ ἀγαθὰ τοῦ πλησίον σου; Ἢ μήπως, πάλι, χαίρεσαι στὶς συμφορές του;
Μήπως εἶσαι καχύποπτος καὶ δίνεις πίστη στὶς ὑπόνοιές σου γιὰ τοὺς ἄλλους;
Μήπως κλέβεις ἢ συνεργάστηκες ποτὲ σὲ κλοπὴ ἢ δέχτηκες ἐν γνώσει σου κλεμμένα πράγματα;
Δείχνεις εὐγνωμοσύνη στοὺς εὐεργέτες σου ἢ μήπως ἀνταποδίδεις ἀχαριστία γιὰ τὸ καλὸ ποὺ σοῦ ἔκαναν;
Μήπως μὲ τοὺς λόγους καὶ τὴ συμπεριφορά σου σκανδαλίζεις τὸν πλησίον σου ἢ τὸν ἐξωθεῖς στὴν ἁμαρτία;
Μήπως ἀσχολεῖσαι μὲ τὴν προσωπική, οἰκογενειακὴ ἢ ἐπαγγελματικὴ ζωὴ τῶν ἄλλων καὶ ἐπεμβαίνεις ἀδιάκριτα, προκαλώντας διάφορα προβλήματα;
Μήπως διακινεῖς ναρκωτικὲς οὐσίες ἢ μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο ὁδήγησες ἄλλους στὴ χρήση τους;
Μήπως συνηθίζεις νὰ διαδίδεις πληροφορίες ἢ μυστικὰ τῶν ἄλλων, δημιουργώντας ἔτσι διαμάχες στὶς σχέσεις τῶν συνανθρώπων σου;
Στὸ ἐπάγγελμα
Μήπως ἡ συνείδησή σου σὲ ἐλέγχει γιὰ ἀπάτη, νοθεία, αἰσχροκέρδεια, κατάχρηση, τοκογλυφία, δωροδοκία, ἀπόκρυψη ἐμπορευμάτων κ.λπ.;
Μήπως στὶς συναλλαγές σου σὲ διακρίνει ἀνειλικρίνεια, ἀνεντιμότητα ἢ δολιότητα;
Μήπως κακομεταχειρίζεσαι, ἐκμεταλλεύεσαι ἢ ἀδικεῖς τοὺς ἐργάτες, ὑπαλλήλους ἢ ὑφισταμένους σου;
Στὴν οἰκογένεια
Δείχνεις σεβασμό, ἀγάπη καὶ τιμὴ πρὸς τοὺς γονεῖς σου ἢ μήπως συμπεριφέρεσαι μὲ αὐθάδεια, σκληρότητα καὶ περιφρόνηση; Ἰδιαίτερα, τοὺς συμπαραστέκεσαι στὰ γηρατειά τους;
Ἡ συμπεριφορά σου στὸ σπίτι διαπνέεται ἀπὸ πνεῦμα θυσίας, ἀγάπης, καλοσύνης, ἀλληλοκατανόησης, ὑποχωρητικότητας καὶ ὑπομονῆς; Μήπως μὲ τὴν ἐριστικότητα, τὸ πεῖσμα ἢ τὶς παράλογες καὶ ἐγωιστικὲς ἀπαιτήσεις σου διαταράσσεις τὴν οἰκογενειακὴ γαλήνη καὶ ἀτμόσφαιρα;
Ὡς σύζυγοι:
Ἀποδέχεστε τὴ συζυγία ὡς εὐλογία Θεοῦ καὶ ἀγωνίζεστε καθημερινὰ γιὰ τὴν τελείωση καὶ ὁλοκλήρωση τῆς μεταξύ σας ἀγάπης, ὥστε νὰ μὴ διασπᾶται αὐτὴ ἀπὸ καμιὰ ἄλλη γήϊνη ἀγάπη (πρὸς τοὺς γονεῖς, τὰ παιδιά, τοὺς συγγενεῖς, τὸ ἐπάγγελμα κ.ἄ.);
Τιμᾶτε καὶ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς τοῦ ἄλλου;
Διαφυλάσσετε τὴν ἀμοιβαία πίστη καὶ ἀφοσίωση;
Μήπως ἀποφεύγετε μὲ διάφορα μέσα τὴν τεκνογονία;
Μήπως κάνατε ἔκτρωση ἢ γίνατε ἠθικοὶ αὐτουργοὶ στὴ διάπραξη ἑνὸς τέτοιου ἐγκλήματος;
Μήπως διατηρούσατε προγαμιαῖες σχέσεις;
Ὡς γονεῖς:
Προσεύχεστε θερμὰ γιὰ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν σας;
Ἡ ζωή σας ἀποτελεῖ καλὸ παράδειγμα γιὰ τὰ παιδιά σας;
Μήπως ἐνδιαφέρεστε μόνο γιὰ τὴν κατὰ κόσμο πρόοδό τους; Δείχνετε ἰδιαίτερη φροντίδα γιὰ τὴ χριστιανικὴ ἀγωγή τους, ἀφιερώνοντας γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ τὸν ἀνάλογο χρόνο, ἄλλοτε συμβουλεύοντας καὶ συζητώντας μαζί τους, ἄλλοτε ἐμπνέοντος μὲ τὴ συνέπεια τῆς χριστιανικῆς σας ζωῆς καὶ ἄλλοτε παρακολουθώντας διακριτικὰ τὰ ἀναγνώσματά τους, τοὺς τρόπους ψυχαγωγίας τους καὶ τὶς παρέες τους;
Μήπως κάνετε διακρίσεις μεταξὺ τῶν παιδιῶν σας ἢ δὲν ὑπήρξατε δίκαιοι στὶς γονικές σας παροχές;
Μήπως ἐπεμβαίνετε ἄκαιρα, πιεστικὰ καὶ ἀδικαιολόγητα στὶς ἀποφάσεις τῶν παιδιῶν σας ἢ στὶς οἰκογένειές τους, ὑπονομεύοντας ἔτσι τὶς προσπάθειές τους ἢ τοὺς οἰκογενειακούς τους δεσμούς;
Γ. Ἐσὺ καὶ ὁ ἑαυτός σου
Μήπως εἶσαι προσκολλημένος στὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ τὰ ἐγκόσμια ἀγαθὰ καὶ ἀδιαφορεῖς γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ἀθάνατης ψυχῆς σου καὶ τὴν ἕνωσή σου μὲ τὸν Θεό;
Μήπως διακατέχεσαι ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, πού εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ γεννήτρια ὅλων τῶν κακῶν; Αὐτὸ θὰ τὸ διαπιστώσεις:
-ἂν ἐπιδιώκεις τὴ δόξα, τὶς τιμές, τοὺς ἐπαίνους, τὰ πρωτεῖα καὶ τὴν προβολή,
-ἂν καυχιέσαι καὶ μιλᾶς μὲ ἐγκώμια γιὰ τὶς προσωπικές σου ἱκανότητες, τὴν καλή σου οἰκογένεια καὶ τὶς ἐπαγγελματικές σου ἐπιτυχίες,
-ἂν προσπαθεῖς νὰ γίνεσαι ἄρεστος στοὺς ἀνθρώπους,
-ἂν δείχνεις μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτὸ σου καὶ ἐπιμένεις μὲ πεῖσμα στὴν προσωπική σου κρίση,
-ἂν δὲν δέχεσαι τὶς συμβουλὲς τῶν ἄλλων ἢ ἀντιδρᾶς στὶς ὑποδείξεις τῶν τυχὸν σφαλμάτων σου,
-ἂν ἐπιδιώκεις πάντοτε καὶ σὲ ὅλα τὴν ἱκανοποίηση τοῦ ἑαυτοῦ σου ἢ ζητᾶς ἀπαιτητικὰ νὰ ἐξυπηρετεῖσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους.
Μήπως μιλᾶς ἄκαιρα, διακόπτοντας ἢ προσβάλλοντας μὲ λόγια ταπεινωτικὰ τοὺς συνομιλητές σου;
Μήπως εἶσαι φιλάργυρος ἢ πλεονέκτης;
Μήπως ζεῖς μὲ πολυτέλεια καὶ σπατάλη ἢ ξοδεύεις τὰ χρήματά σου σὲ τυχερὰ παιχνίδια, χαρτοπαιξία κ.ἄ.;
Μήπως ντύνεσαι καὶ καλλωπίζεσαι μὲ τρόπο προκλητικὸ ἢ μήπως ἡ ἐνδυμασία σου εἶναι ἀνάρμοστη γιὰ τὸ δικό σου φύλο;
Μήπως εἶσαι λαίμαργος ἢ γαστρίμαργος;
Μήπως λὲς πολλὰ λόγια, περιττὰ καὶ ἀνώφελα ἢ μήπως αἰσχρολογεῖς;
Δείχνεις τὸν ἀπαιτούμενο σεβασμὸ στὸ σῶμα σου, ποὺ εἶναι; ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἢ μήπως ἔπεσες σὲ διάφορα σαρκικὰ ἁμαρτήματα (αὐνανισμό, πορνεία, μοιχεία, ἀρσενοκοιτία κ.ἄ.);
Μήπως ἐκθέτεις τὸν ἑαυτό σου σὲ διάφορους σαρκικούς πειρασμούς (ἄσεμνα θεάματα καὶ διασκεδάσεις, ἀνήθικα περιοδικὰ καὶ βιβλία, πορνογραφήματα, προκλητικὴ μουσικὴ καὶ τραγούδια κ.λ.π.);
Ὅταν προσβάλλουν τὸ νοῦ σου αἰσχροὶ λογισμοὶ καὶ φαντασίες, τοὺς διώχνεις ἀμέσως, ἢ μήπως τοὺς ἀποδέχεσαι καὶ τοὺς καλλιεργεῖς;
Μήπως καταστρέφεις τὴν ὑγεία σου, ποὺ εἶναι δωρό του Θεοῦ, μὲ τὴ μέθη, τὸ κάπνισμα ἢ τὴ χρήση ναρκωτικῶν οὐσιῶν;
Μήπως σκέφτηκες ποτὲ νὰ αὐτοκτονήσεις;
Μήπως διακατέχεσαι ἀπὸ ὀκνηρία, ἀμέλεια ἢ ἀνευθυνότητα;
Μήπως σπαταλᾶς ἄσκοπα τὸ χρόνο σου μπροστὰ στὴν τηλεόραση ἢ περιπλανώμενος στὸ διαδίκτυο;
* * *
Καὶ τώρα, μετὰ τὸν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ σου, τρέξε, ἀδελφέ μου, χωρὶς ἀναβολὴ στὸν πνευματικό. Ἐξομολογήσου τὶς ἁμαρτίες σου α) χωρὶς νὰ κρύψεις καμία, β) μὲ εἰλικρίνεια καὶ συντομία καὶ γ) δίχως νὰ ἀναφέρεις τυχὸν ἀρετές σου ἢ ξένα ἁμαρτήματα. Νὰ εἶσαι σίγουρος πώς, μαζὶ μὲ τὴν ἄφεση, ὁ Θεὸς θὰ σοῦ προσφέρει πλούσια τὴ χάρη Του, γιὰ τὸ ξεκίνημα μίας νέας ζωῆς.
Το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα στο Μεσολόγγι «Σήκω παιδί μου και περπάτα είσαι καλά τώρα»
Στις 12 Δεκεμβρίου η Αγία μας Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού. Ο Άγιος Σπυρίδων είναι πολιούχος της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, της Κέρκυρας, όπου στον ομώνυμο Ιερό Ναό βρίσκεται αδιάφθορο το λείψανό Του, της Βόνιτσας, του Πειραιά, της Κισάμου Χανίων Κρήτης και της Ελαφονήσου Πελοποννήσου. Ανά την Ελλάδα βρίσκονται Ιεροί Ναοί και παρεκκλήσια όπου και εκεί με κάθε λαμπρότητα γιορτάζεται την ημέρα εκείνη, ο Άγιος Σπυρίδωνας.
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ. Χ. στο χωριό Άσκια. Σύμφωνα με τον μαθητή του και πρώτο Επίσκοπο Λευκωσίας Άγιο Τριφύλλιο. Το χωριό Άσκια ήταν το κατεχόμενο σήμερα χωριό της Επαρχίας Άσσια Αμμοχώστου της Κύπρου, κοντά στη Τριμυθούντα. Οι γονείς του Αγίου, βοσκοί το επάγγελμα, ως οικογένεια ήταν αρκετά εύποροι, πολύ ενάρετοι και πιστοί, μεγάλωσαν τον Σπυρίδωνα κοντά στη Εκκλησία. Ο Σπυρίδων αν και δεν έλαβε μεγάλη μόρφωση συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.
Αχώριστος σύντροφό του ήταν η Αγία Γραφή και πολλές ήταν η στιγμές που καλούσε και άλλους βοσκούς για να διαβάζουν μαζί του την Αγία Γραφή. Στην εποχή του υπήρξαν πολλοί διωγμοί κατά των χριστιανών. Με την βοήθεια και προτροπή των γονιών του παντρεύεται μια χωριανή του όπου απέκτησε μία κόρη που την ονόμασε Ειρήνη. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα έχασε την αγαπημένη του σύντροφο και έμεινε μόνος με τη χαριτωμένη κόρη του. Παρηγοριά είχε πάντα τα λόγια του Κυρίου Του, γιατί τα λόγια του Κυρίου τέτοιες στιγμές ξεκουράζουν την ψυχή του ανθρώπου.
Όταν πέθανε ο ιερέας του χωριού του όλοι οι συγχωριανοί του τον κάλεσαν και τον παρακάλεσαν να χειροτονηθεί αυτός ιερέας και να γίνει αυτός ποιμένας των ψυχών των. Μετά από αυτό το γεγονός κλήρος και λαός ανέδειξαν πρώτο Επίσκοπο Τριμυθούντος τον πράο και ταπεινό Σπυρίδωνα που σε όλη του τη ζωή ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης και της αγάπης.
Η Αγιότητά του ήταν θαυμαστή και είναι πάρα πολλά τα θαύματα που έκανε με τη βοήθεια του Χριστού μας και δίκαια η Εκκλησία μας του έδωκε την προσωνυμία του θαυματουργού Αγίου.
Πολλά τα θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνα ακόμα και στις ημέρες μας.
Στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου που ο Μητροπολιτικός Ιερός Ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Σπυρίδωνα παραμονή της εορτής του Αγίου Στεφάνου μια Μεσολογγίτικη οικογένεια παρακαλεί τον Ιερέα του Ναού να αφήσει τους γονείς και το παράλυτο παιδί τους να παραμείνουν μέσα στην εκκλησία όλη τη νύχτα για περισσότερη μετάνοια και προσευχή προς τον Άγιο και με πολλή πίστη να τον παρακαλέσουν να κάμει καλά το άρρωστο παιδί τους.
Η διακονία των γονιών προς το παράλυτο παιδί τους ήταν μεγάλη το ίδιο η αγάπη και η υπομονή τους. Η οικογένεια με την άδεια του Ιερέα παρέμεινε όλη τη νύχτα στον Ιερό Ναό μπροστά στην εικόνα – προσκυνητάρι του Αγίου Σπυρίδωνα και του ζητούσαν για άλλη μια φορά να μεσιτεύσει στον Τριαδικό Θεό μας να κάνει καλά το παράλυτο παιδί τους. Η νύχτα ήταν αρκετά μεγάλη για τους γονείς, οι ώρες περνούσαν και κάπου προς τα ξημερώματα το θαύμα από τον Άγιο Σπυρίδωνα έγινε.
Το παιδί βλέπει τον Άγιο να βγαίνει και να του απλώνει το χέρι Του και να του λέει «σήκω παιδί μου και περπάτα είσαι καλά τώρα». Το παιδί αμέσως σηκώνεται και άρχισε να περπατά και δάκρυα χαράς κύλισαν από τα μάτια των γονιών του, δεν πίστευαν ότι το παιδί τους έγινε καλά και περπατά. Γονατιστοί μπρος την εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα ευχαριστούσαν τον Άγιο για το θαύμα Του.
Το θαύμα αυτό έγινε ξημερώνοντας του Αγίου Στεφάνου. Η καταγραφή του θαύματος αυτού διασώθηκε από τον Μεσολογγίτη ιστορικό και Πρωθυπουργό της Ελλάδας Σπυρίδωνα Τρικούπη. Ο Σπυρίδων Τρικούπης για το θαύμα αυτό συνέταξε ειδική ακολουθία για το γεγονός προς τιμή του Αγίου Σπυρίδωνα και του Αγίου Στεφάνου. Η ακολουθία αυτή ψάλλετε στην Πανηγυρική Θεία Λειτουργία που γίνεται στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος κάθε χρόνο ανήμερα της εορτής του Αγίου Στεφάνου. Στον Ιερό Ναό υπάρχει περίλαμπρο προσκυνητάρι με την εικόνα του μαρτυρίου του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου. Πλήθος πιστών από την πόλη και την γύρο περιοχή προσέρχονται την ημέρα εκείνη στον Ιερό Ναό για να προσευχηθούν στο Άγιο και να ανάψουν το κεράκι τους.
Γιατι ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι ο πολίουχος της πόλης του Πειραιά; (12 Δεκεμβρίου)
Πολλοί θα έχουν αναρωτηθεί γιατι είναι ο Άγιος Σπυρίδωνας ο πολίουχος Άγιος της πόλης του Πειραιά και όχι η Αγία Τριάδα ή ο Άγιος Νικόλαος που σαν ναοί είναι πιο μεγαλοπρεπείς.
Ο λόγος είναι οτι για πολλά έτη ή καλύτερα για αρκετούς αιώνες στον ερημωμένο Πειραιά το μόνο κτίσμα που υπήρχε ήταν το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα στη θέση που βρίσκεται ο σημερινός Ιερός Ναός. Το μοναστήρι είχε κατασκευαστεί το 11ο με 12ο αιώνα μ.Χ,
Στον ιστότοπο της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιά (imp.gr) διαβάζουμε τα εξής για τον Ιερό Ναό :
Χτίστηκε επί δημαρχίας Δημ. Μουτσοπούλου κατά τα έτη 1868-75 στα θεμέλια του παλαιού ναού της Μονής του Αγίου Σπυρίδωνος (11ο/12ο αι.). Η Μονή είχε το προσωνύμιο «του Δράκου» και ο εκάστοτε ηγούμενός της χαρακτηριζόταν ως «Σπυριδωνίτης».Η Μονή του Αγίου Σπυρίδωνος ήταν πλούσιο μοναστήρι, οχυρωμένο για το φόβο των πειρατών (καστρομονάστηρο).
Μάλιστα εκεί το 1835 ορκίστηκαν οι πρώτες Δημοτικές Αρχές του Πειραιά.
Γιατί ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ως προστάτης των ναυτικών, αφού δεν ήταν ναυτικός ;
Aυτό οφείλεται όχι τόσο στα θαλασσινά θαύματα του Άγιου, αλλά στην ημερομηνία την οποίαν η Εκκλησία καθόρισε για τον εορτασμό του σε συνδυασμό με τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούν συνήθως αυτές τις μέρες. Έχει παρατηρηθεί ότι κατά το τριήμερο 4-6 Δεκεμβρίου, τα λεγόμενα «Νικολοβάρβαρα», επικρατούν πολύ μεγάλες τρικυμίες στο Αιγαίο. Έτσι, λοιπόν, οι κινδυνεύοντες λόγω των τρικυμιών, ναυτικοί, επικαλούνταν και απέδιδαν τη σωτηρία τους στον επισημότερο Άγιο των ημερών, τον Νικόλαο. Το γεγονός αυτό με την πάροδο των χρόνων συνετέλεσε στην ιδιαίτερη λατρεία του Αγ. Νικολάου από τους ναυτικούς. «Κατά τη λαϊκή παράδοση, τα ρούχα του είναι πάντα βρεγμένα από την άλμη, τα γένια του στάζουν θάλασσα, το μέτωπό του είναι ιδρωμένο από την προσπάθειά του να προφτάσει παντού και να βοηθήσει τα καράβια που θαλασσοπνίγονται». Έγραφε ο καθηγητής Γ. Μέγας στο βιβλίο του: «Έθιμα λαϊκής λατρείας».
Οι ναυτικοί μας επικαλούνται τη βοήθεια του προστάτη τους με συγκινητικές απλές φράσεις: «Άγιε Νικόλα! στο τιμόνι». «Άγιε Νικόλα βοήθα μας». «Άγιε Νικόλα χωρίς άρμενα και πανιά είμαστε, βοήθα μας». «Άγιε Νικόλα τιμονιάριζέ το! Κάθε καρφί του και μάλαμα». Αυτή η ευχή, γράφουν οι λαογράφοι, συνηθιζόταν στις καθελκύσεις νέων πλοίων στο Νεώριο της Ερμούπολης στη Σύρο για ασφαλή ταξίδια και κερδοφόρες ναυλώσεις.
Ο Άγιος κατά την λαογραφία δεν βοηθά μόνο στους κινδύνους, αλλά για μεγαλύτερη ασφάλεια κάθεται στο πηδάλιο σ’ όλο το ταξίδι. Και λέει μια άλλη φράση: «στην πλώρη κάθετ’ ο Χριστός, στη μέση η Παναγιά και πίσω στο τιμόνι του ο Άι Νικόλας».
Είναι δε η θέση του Αγίου στο πηδάλιο, γιατί μια άλλη παράδοση λέει ότι είναι ο εφευρέτης του πηδαλίου. Στη Σύρο και στην Ύδρα, μόλις τελειώσει η κατασκευή ενός καϊκιού, καρφώνουν στο πηδάλιο ένα εικονισματάκι του Αγ. Νικολάου για να το φυλάει.