Μας ρωτήσατε : Είναι γρουσουζιά να συναντηθούν δύο νύφες στην ίδια εκκλησία ;



Από πολλούς θεωρείται μεγάλη γρουσουζιά να συναντηθούν δύο νύφες στην ίδια εκκλησία και για αυτόν τον λόγο, κάποιες φορές η νύφη…κόβει βόλτες γύρω από το ναό μέχρι να φύγει η νύφη του προηγούμενου γάμου… Τι λεει η εκκλησία για αυτό όμως;

Η συνήθεια να μην συναντώνται δύο νύφες στον προαύλιο χώρο του ναού ή και μέσα σε αυτόν, εντάσσεται στις προλήψεις του λαού μας.

Άλλωστε, στα πρώτα χριστιανικά χρόνια όλα τα μυστήρια τελούνταν κοινά για όλους τούς πιστούς κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας. Έτσι μαζί τελούνταν τα βαπτίσματα, μαζί και οι γάμοι.

Με ποια λογική δυο αδέρφια δεν μπορούν να παντρευτούν μέσα στον ίδιο χρόνο; Ή αδέρφια γεννημένα κατά τον ίδιο μήνα άλλου έτους, δεν «κάνει» να παρευρεθεί ο ένας στον γάμο του άλλου; Με ποια λογική αυτοί που θα παραλάβουν τον κουμπάρο πρέπει να γυρίσουν από άλλο δρόμο για να μην χαλάσει» ο γάμος;

Με ποια λογική δεν κάνει το νιόπαντρο ζευγάρι να φυτέψει δέντρα κατά τον πρώτο χρόνο του γάμου τους; Γιατί η νύφη δεν πρέπει να σκουπίσει το σπίτι της την πρώτη εβδομάδα μετά τον γάμο της. Γιατί λέμε ότι «χαλάει» το προξενιό αν μπούμε από μια είσοδο και βγούμε από μια άλλη;

Οι συνήθειες αυτές κάθε άλλο παρά σωστές είναι. Θα μπορούσαμε να πούμε δε ότι δείχνουν τη ρηχότητα, σε όσους πιστεύουν σ’ αυτές τις προλήψεις της πίστεως των.

Επιπροσθέτως, όταν οι πιστοί δεν έχουν πνευματική ζωή και φυσικά ούτε μυστηριακή ζωή, τότε εύκολα ασπάζονται πολλές δοξασίες και πέφτουν θύματα επιτηδείων «τσαρλατάνων» και αυτόκλητων σωτήρων και γίνονται βορά προβατόσχημων λύκων.

Η καλή γνώση περί της πίστεώς μας αποτελεί τη νοητή ασπίδα προφύλαξης της ζωής μας από τέτοιες άσχημες καταστάσεις, που μάλλον δεσμεύουν τον άνθρωπο και τον κάνουν πειθήνιο όργανο επιτηδείων μάγων, μαγισσών, μέντιουμ, χαρτοριχτρών και φλιτζανούδων.

Όλοι οι προαναφερθέντες χορεύουν στο χορό που έστησε ο διάβολος και εμπλέκουν και τούς ανυποψίαστους ορθοδόξους πιστούς μας στις πλεκτάνες τους, οδηγώντας τους πολλές φορές στην απόγνωση.

Για τον λόγο αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία, τονίζουμε, ποτέ δεν θεώρησε κακό το να συναντηθεί μια νύφη με την άλλη, ίσα-ίσα χαίρεται η αγία μας Εκκλησία, όταν τα παιδιά της ζητούν την ευλογία της.

Θα δώσεις λόγο στον Θεό, αν μεγάλωσες σωστά το παιδί σου – Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος



Αν έβλεπες έναν άνθρωπο να χτυπάει το παιδί σου, θα σου κακοφαινόταν, θα θύμωνες και θα ορμούσες εναντίον του σαν θηρίο. Και όμως, βλέπεις το διάβολο κάθε μέρα να το χτυπάει, να το παρασύρει στην αμαρτία, κι εσύ κοιμάσαι. Δεν στενοχωριέσαι, δεν αγανακτείς, δεν φροντίζεις να σώσεις το σπλάχνο σου απ’ αυτό το θηρίο. Ε, τότε ποιά ευσπλαχνία πε­ριμένεις από το Θεό;

Τί θα απαντήσεις στο Θεό, όταν θα σε ελέγχει, γιατί αμέλησες να διαπαιδαγωγήσεις σωστά το παιδί σου αφότου γεννήθηκε; Θα σε ρωτήσει ο Κύριος: “Δεν σε όρισα προστάτη και δάσκαλό του; Δεν σου παρήγ­γειλα να το καθοδηγήσεις στον σωστό δρόμο;”. Τί θα μπορέσεις τότε να πεις; Πως είναι παιδί δύσκολο και δεν σηκώνει κουβέντα; Αυτά όλα έπρεπε να τα δεις από την αρχή, τότε που ήταν μικρό και μπορούσες να το διαπλάσεις όπως ήθελες. Τότε θα το συνήθιζες στο καλό, ξεριζώνοντας από την ψυχή του τ’ αγκάθια, που, λόγω της τρυφερής ηλικίας του, έβγαιναν ευκο­λότερα. Αν δεν το παραμελούσες τότε, δεν θα μεγά­λωναν τα πάθη του και δεν θα σε δυσκόλευαν σήμερα στην καταπολέμησή τους.

Δώστε στα παιδιά σας χριστιανική μόρφωση. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Αν αδιαφο­ρήσετε, θα κολαστείτε, έστω κι αν έχετε άλλες αρετές. Να τους μάθετε τα μυστήρια της Εκκλησίας, τη δι­καιοσύνη, τη σωφροσύνη, την ανδρεία της ψυχής. Να τα βοηθήσετε να γνωρίσουν τον εαυτό τους, γιατί μέσ’ από την αυτογνωσία θα οδηγηθούν και στη θεογνω­σία. Αν δεν γνωρίσουν το Θεό, τί θα τους ωφελήσουν όλα τ’ άλλα; Δεν ακούτε τον Κύριο, που λέει στο ιερό Ευαγγέλιο, πως, αν ο άνθρωπος κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του, δεν ωφελείται σε τίποτα;

Καλλιεργήστε, λοιπόν, πνευματικά τα παιδιά σας. Καλλιεργήστε και τον εαυτό σας. Έτσι θα σωθείτε και θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Χριστού μας.

 
Ιερός Χρυσόστομος

Η Πάτρα υποδέχεται την Ιερά εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας εκ της ιεράς Μονής Βατοπαιδίου


Η Πάτρα υποδέχεται την Ιερά εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας εκ της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

Στα πλαίσια των Πρωτοκλητείων την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 17:30 έμπροσθεν του Ι.Ν Αγίου Ανδρέα Πατρών ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Πατρών κκ Χρυσόστομος θα υποδεχθεί σε μια λαμπρά τελετή την Ιερά εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας 

Η εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας ή Κτητόρισσας είναι η «εφέστιος» εικόνα της Μονής Βατοπαιδίου και είναι τοποθετημένη στο σύνθρονο του Ιερού Βήματος του καθολικού της Μονής.

Πώς βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας

Κατά την παράδοση, ο Αρκάδιος, γιός του Μεγάλου Θεοδοσίου του αυτοκράτορα, βρισκόμενος σε ναυάγιο, μεταφέρθηκε στην στεριά κάτω από μία βάτο, με θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου, στην περιοχή όπου αργότερα θα κτιζόταν η Μονή Βατοπαιδίου, και εκεί βρήκε αυτήν την εικόνα της Παναγίας.


13 Νοεμβρίου – Αγία Ανθούσα (η μητέρα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου )


Αγία Ανθούσα. Η μητέρα του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Ανθούσα ήταν τ' όνομά της και μέσα στην καρδιά της άνθιζαν οι χριστιανικές αρετές. Πιο πολύ η πίστη και η αγάπη στον αληθινό Θεό. Καταγόταν η Ανθούσα από πλούσια και ευγενή οικογένεια της Αντιόχειας.
Από ενωρίς αξιώθηκε να βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη, τον κρυμμένο θησαυρό, τον μοναδικό και αιώνιο. Γνώριζε πλέον ότι μόνο ο Ιησούς Χριστός είναι η αληθινή χαρά για κάθε ψυχή, για κάθε οικογένεια και για όλο τον κόσμο.
Την ενάρετη αυτή κόρη διάλεξε και πήρε ως σύζυγό του ο Σεκούνδος, κι αυτός ζωντανό μέλος της Αντιοχειανής Εκκλησίας. Στο αξίωμά του ήταν άρχων διοικητής των στρατιωτών της Συρίας. Ήσαν ανδρόγυνο ευλογημένο από τον Θεό, αγαπημένο και προπαντός χαρούμενο. Αλλά η μόνιμη χαρά και η αμετακίνητη ευτυχία υπάρχει μόνο στον ουρανό. Ο πατέρας της οικογένειας, ο καλός Σεκούνδος, ο στρατηλάτης, απέθανε ξαφνικά. Η Ανθούσα δέχτηκε πλήγμα βαρύτατο, λίγο καιρό μετά τη γέννηση του υιού της Ιωάννη. Και ήταν μόνο 20 ετών. Σιγά-σιγά κόπαζε η τρικυμία και ο Θεός ησύχαζε τα άγρια κύματα. Με χριστιανική πίστη η Ανθούσα απεφάσισε να μείνει χήρα, για να αφιερωθεί στην ανατροφή του υιού της. Μέσα στη μεγάλη τρικυμία της θλίψεως δεν ναυάγησε.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ομολογεί ότι η μητέρα του έλεγε: «Με τη βοήθεια του Θεού κατόρθωνα να υπομένω», «Ως χριστιανή χήρα μητέρα αληθώς τεκνοτρόφησε», «Αυτή είναι η πιο μεγάλη περιουσία, αυτός ο ανέκφραστος πλούτος, η αρετή». «Έγινε τύπος των πιστών εν πίστει, εν αγάπη και εν αγνεία».
Την Ανθούσα θαύμαζε πολύ και ο μεγάλος ρητοροδιδάσκαλος του Ιωάννη, ο Λιβάνιος, (ο πιο φανατικός ειδωλολάτρης). Και είπε εγκωμιαστικά:
«Αλήθεια! Τι είδους γυναίκες υπάρχουν μεταξύ των Χριστιανών»!
Τόσο πολύ σπουδαίο πράγμα ήταν η αφοσίωση της μητέρας μου στον νεκρό πατέρα μου και στον υιό της. Γινόταν για μένα η προστατευτική φτερούγα για τη σωτηρία μου, αναφέρει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Όταν ο Ιωάννης εισέδυσε βαθύτερα στο πνεύμα της χριστιανικής πίστεως και το 370μ.Χ. εδέχθη το άγιο Βάπτισμα, η ευτυχία της Ανθούσας ήταν μεγάλη. Γιατί έγινε ζωντανό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού ο υιός της κι έτσι η απατηλή δόξα των ανθρώπων δεν θάμπωσε τα μάτια της ψυχής του.
Μαζί με τον φίλο του Βασίλειο σκέφτονται να μονάσουν.
Η μητέρα του Ανθούσα του ζητεί μια χάρη: «... όταν λοιπόν με παραδώσεις στη γη, τότε πήγαινε όπου θέλεις. Σε ικετεύω μη με παραδώσεις σε δεύτερη χηρεία... Κάμε λοιπόν υπομονή, παιδί μου».
Η ευλαβεστάτη Ανθούσα δεν απατήθηκε στην προαίσθησή της. Δύο χρόνια μετά, όπως το είχε προείπει στον Ιωάννη, «εκοιμήθη εν Κυρίω» σε ηλικία περίπου 43 ετών.
Επενέβη και εδώ η θαυμαστή πρόνοια του Θεού. Και η μητέρα δεν στερήθηκε τη συντροφιά του υιού της μέχρι της εσχάτης της αναπνοής και ο Ιωάννης ακολούθησε «μετά χαράς» την κλήση του Θεού.
Αφού μοίρασε όλη του την περιουσία, αναχώρησε για την έρημο.

Του είπα «Φίλε πάω να πλύνω τα πιάτα και επιστρέφω αμέσως.» με κοίταξε ξαφνικά περίεργα

Πραγματικές, αληθινές ανθρώπινες σχέσεις..

Ήρθε ένας φίλος στο σπίτι μου για καφέ και καθίσαμε και μιλήσαμε για τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και για διάφορα κοινωνικά θέματα.

Σε ένα σημείο της συζήτησης, του είπα:

 «Πάω να πλύνω τα πιάτα και επιστρέφω αμέσως.»

Με κοίταξε σαν να του είπα ότι θα φτιάξω έναν διαστημικό πύραυλο.
Μου είπε λοιπόν με θαυμασμό αλλά λίγο μπερδεμένος:

«Χαίρομαι που βοηθάς τη γυναίκα σου, εγώ δεν βοηθάω γιατί όταν κάνω κάτι η γυναίκα μου δεν το εκτιμά.

Kαθάρισα τα πατώματα την περασμένη εβδομάδα και δεν άκουσα, ούτε ένα ευχαριστώ.»

Πήγα πίσω για να καθίσω μαζί του και του εξήγησα ότι δεν «βοήθησα» τη γυναίκα μου.


Στην πραγματικότητα, η γυναίκα μου δεν χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται έναν σύντροφο.

Είμαι μέλος στο σπίτι μου και σε αυτή την κοινωνία οι λειτουργίες μοιράζονται, αλλά δεν είναι «βοήθεια».

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να καθαρίσει το σπίτι, γιατί μένω και εγώ εδώ και θέλω να καθαρίζουμε και οι δύο.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να μαγειρεύει, γιατί θέλω να φάω και χρειάζεται να μαγειρεύουμε και οι δύο.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει τα πιάτα μετά το φαγητό, γιατί χρησιμοποιώ κι εγώ τα πιάτα.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου με τα παιδιά της, γιατί είναι και δικά μου παιδιά και έχω υποχρέωση να είμαι δίπλα τους σαν σωστός πατέρας.

Δεν είμαι οικιακή βοηθός, είμαι μέλος του σπιτιού., του δικού μου σπιτιού ….
Και μιλώντας για επαίνους, ρώτησα τον φίλο μου πότε ήταν η τελευταία φορά αφού η γυναίκα του τελείωσε με το καθάρισμα του σπιτιού, το πλυντήριο, την αλλαγή των σεντονιών, το μπάνιο των παιδιών, το μαγείρεμα, την οργάνωση κλπ. , την ευχαρίστησε για τη μεγάλη της προσφορά.


Το σκέφτηκες ποτέ αδερφέ;

Επαινείτε λοιπόν τον άνθρωπό σας με αγάπη, με σεβασμό, με τον τρόπο που θέλετε να κάνουν και σε σας, με την ίδια ένταση.

Στο κάτω κάτω είναι δική σας επιλογή, δική σας απόφαση να μοιρασθείτε τη ζωή σας με αυτόν τον άνθρωπο
Δώστε της ένα χεράκι, συμπεριφερθείτε σαν πραγματικός σύντροφος, όχι σαν επισκέπτης που έρχεται απλά για να φάει, να κοιμηθεί, να κάνει μπάνιο και να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ανάγκες…

Σαν στο σπίτι σου. Στο σπίτι σου…..
Η πραγματική αλλαγή στην κοινωνία μας ξεκινάει από τα σπίτια μας, από την αγωγή που δίνουμε στα παιδιά μας.
Ας διδάξουμε στους γιους και τις κόρες μας , την πραγματική έννοια της συντροφικότητας,
της ισοτιμίας, του σεβασμού της ανθρώπινης υπόστασης και τελικά της αληθινής αγάπης.


Ίσως με αυτό τον τρόπο, βάλουμε ένα λιθαράκι, να κρατηθούν κάποια σπίτια πραγματικά ευτυχισμένα, στεριωμένα.
Να μην παραμένει μόνο σαν ευχή στο ιερό μυστήριο του γάμου, που εύκολα την παίρνει ο άνεμος , που δίνουμε στους νιόπαντρους να είναι αγαπημένοι, στεριωμένοι, ευτυχισμένοι,
αλλά κάποια στιγμή να γίνει και πραγματικότητα ….. !!!

10 Νοεμβρίου – Ή κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου (1989)

♰ Τῇ 10 του μηνός Νοεμβρίου, ἡ κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου (1989)

Ρώτησαν κάποτε τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο.

-Γέροντα, δεν αισθάνεστε καθόλου μειονεκτικά, όταν νεώτεροι σας και με ολιγότερα προσόντα γίνονται Επίσκοποι;
 
Και ο Γέροντας απάντησε:

-Αλλοίμονον, παιδί μου! Δια ποίον λόγον, πρέπει να αισθάνομαι έτσι; Τι μου λείπει; Ή κορώνα στο κεφάλι; Αυτά ποτέ μου δεν τα ζήλεψα, ούτε και μου ταιριάζουν. Δεν μου λείπει τίποτε. Είμαι ιερεύς και τελώ Μυστήρια. Ευλογώ το ψωμί και το κρασί και γίνονται Σώμα και Αίμα Χρίστου.

Διαβάζω την συγχωρητική ευχήν στον πιστό και εξαλείφονται οι αμαρτίες του. Συνάπτω το ανδρόγυνο σε μία κοινή ζωή. Όλα τα κάνω.
 
Το μόνον, το όποιον δεν κάνω είναι, ότι δεν χειροτονώ. Αυτό όμως είναι πλεονέκτημα, δεν είναι μειονέκτημα. Να ξέρατε τι ευθύνη έχουν οι Επίσκοποι και τι λόγον θα δώσουν για τις χειροτονίες τις οποίες κάνουν! Να σας πω και κάτι άλλο; Και το ότι είμαι Ιερεύς, αισθάνομαι ότι πολύ μου είναι.

Χειροτονήθηκε διάκονος το 1956 και πρεσβύτερός το 1961. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι πολλές φορές του προτάθηκε να γίνει Επίσκοπος. Όμως στάθηκε ανένδοτος. Έλεγε: «Θέλω να πεθάνω πρεσβύτερος! Μου είναι πολύ, που είμαι και πρεσβύτερος!».

Διακόνησε κυρίως ως πνευματικός επί 30 σχεδόν έτη στο ορθόδοξο θρησκευτικό σύλλογο «Τρεις Ιεράρχαι», στο κέντρο της Αθήνας. Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία αναφέρονται στα προβλήματα και τις πνευματικές ανάγκες της Εκκλησίας, γι’ αυτό και φέρουν – εκτός των άλλων – κι έντονο το αγωνιστικό στοιχείο. Τα βιβλία του κατά τη γνώμη πολλών, είναι πρωτότυπα, αποτελούν πραγματική συμβολή στην ορθόδοξη Θεολογία, ιδίως στο Κανονικό Δίκαιο, στο οποίο είχε καταστεί αυθεντία. Παραλλήλως είχε αρίστη εγκυκλοπαιδική συγκρότηση και ήταν τέλειος χειριστής και υπέρμαχος της ελληνικής γλώσσας.

Ο π. Επιφάνιος είχε πλήρη συνείδηση, ότι η αληθής προσευχή είναι η κορυφαία έκφραση της διά μέσου της ασκήσεως, εγκράτειας, ταπεινώσεως και αγάπης αναφοράς και ανατάσεως ολοκλήρου της υπάρξεως του προσευχομένου σε ύμνο, δοξολογία και ευχαριστία και σε αΐδιο πόθο κοινωνίας με το υπέρτατο εφετό των πιστών, την Άγια Τριάδα. Είχε πλήρη συνείδηση, ότι η προσευχή αυτή που τελειούται στην Θεία Ευχαριστία αποτελεί το υπέρτατο προνόμιο που παρεχώρησε ο εν Τριάδι Θεός στον άνθρωπο και συγχρόνως το υπέρτατο κριτήριο της ουσιαστικής και αληθινής κοινωνίας με τον Θεό, συμφώνως και με την διαπίστωση του Άγιου Νείλου του ασκητή: «Εί προσεύχη αληθώς θεολόγος εί και εί θεολόγος εί προσεύχη αληθώς». Και είναι γεγονός, ότι για τον π. Επιφάνιο η προσευχή ήταν στάση και τρόπος ζωής- ήταν η ίδια η ζωή του. Μια ζωή που σε κάθε έκφανση και έκφραση της ήταν προσευχομένη διακονία για τη δόξα του Χριστού, την αγάπη για τους αδελφούς του και την προάσπιση της Ορθοδοξίας.

Έκτος από τις ελάχιστες ώρες ύπνου (περίπου 2 – 4 το 24ωρο), ο υπόλοιπος χρόνος της ζωής του ήταν μια συνεχής προσφορά αγάπης και θυσίας/ένα συνεχές βίωμα όλων των αρετών, μια συνεχής δοξολογία με έργα και λόγια της Άγιας Τριάδος. Ασθενικός στο σώμα με σκόλοπα στην σάρκα, τηρούσε το εκκλησιαστικό τυπικό των Ιερών ακολουθιών με απόλυτη ακρίβεια, ακόμη και εάν ο συνεχής φόρτος εργασίας και τα καθ’ ημέρα και νύκτα επείγοντα προβλήματα, όχι βεβαίως δικά του, αλλά των πνευματικών του τέκνων, τον ανάγκαζαν σε αναβολή και τέλεση των σχετικών ακολουθιών (Εσπερινός, Απόδειπνο κλπ.) έστω και στις 2 το πρωί. Η προσευχή για τον π. Επιφάνιο ήταν πιο απαραίτητη από ότι η αναπνοή για το σώμα συμφώνως με την ρήση του Άγιου Γρηγορίου του Θεολόγου «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Η σκέψη του, η βούλησή του, οι πόθοι του ήταν συνεχώς στραμμένοι προς τον μοναδικό έρωτα της ζωής του, τον Νυμφίο Χριστό και την προς Αυτόν καθοδήγηση των πνευματικών του τέκνων.
Παρά την ασθένεια της σαρκός ο π. Επιφάνιος με αυστηρότατη άσκηση και νηστεία, είχε αποκοπεί πλήρως από τις κοσμικές επιθυμίες και είχε μεταφέρει όλη την αγάπη του και τους πόθους του στην ουράνιο Βασιλεία, δυνάμενος να επαναλάβει μετά του Παύλου: «εμοί δε μή γένοιτο καυχάσθαι εί μή εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δί’ ού εμοί κόσμος εσταύρωται κάγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6, 14). Η υπερβάλλουσα πνευματικότητα του μακαριστού π. Επιφανίου, που συμπυκνούται στην αδιάλειπτη και νοερά προσευχή, είχε διαδοθεί ευρέως, παρά την αφάνεια και το «λάθε βιώσας» που τόσο επεδίωκε, και εκτιμάτο όλως ιδιαιτέρως σε περιοχές που κατ’ εξοχήν διακρίνονται για την επίδοσή τους στις πνευματικές αυτές ασκήσεις, όπως το Άγιον Όρος. Το μέγεθος της εκτιμήσεως αυτής που έφθανε στα όρια της αναγνωρίσεως του ως αυθεντίας, αποδεικνύεται από το εξής γεγονός.

Πριν από αρκετά χρόνια του ζήτησε μία αδελφή να την καθοδηγήσει στη νοερά προσευχή – Εγώ, της απάντησε, είμαι μεν Ιερομόναχος αλλά ζω στον κόσμο. Μπορώ να σου υποδείξω μερικούς απλούς τεχνικούς τρόπους, αλλά καλά θα κάνεις να συμβουλευθείς κανένα Αγιορείτη Πατέρα, ο οποίος να ασκείται στη νοερά προσευχή. Και της υπέδειξε έναν ηγούμενο, ο οποίος την εποχή εκείνη ασκείτο μαζί με τη συνοδεία του στην νοερά προσευχή. Για να λάβει την όλως απροσδόκητη, απάντηση: Μα, Γέροντα, εκείνος με έστειλε σε σας! Μετά από πολλούς κόπους, ασκήσεις και αγώνες αλλά και με βαριές δοκιμασίες ο π. Επιφάνιος ταξίδεψε προς τον Κύριον που τόσο αγάπησε και κήρυξε, όχι μόνο με τα σπουδαία συγγράμματά του και τις φωτισμένες συμβουλές του, αλλά με την άγια ζωή του. Εκοιμήθη την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989 και ώρα 4:26 το απόγευμα. Η εξόδιος ακολουθία του ήταν μια εξόδιος ακολουθία ενός άγιου. Χιλιάδες πενθούντος λαού κατέκλυσαν τον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης Αθηνών, για να συμμετάσχουν στην νεκρώσιμη ακολουθία και να κατευοδώσουν προς την Βασιλεία του Θεού τον πεφιλημένο και πολυσέβαστο πνευματικό τους Πατέρα. Το θλιβερό άγγελμα της εκδημίας του μακαριστού π. Επιφανίου είχε πανορθόδοξη απήχηση δεδομένου, ότι η φήμη του είχε υπερβεί ενώ ακόμα ζούσε, τα εθνικά μας σύνορα.

Ιερέας προσφέρει δωρεάν νυφικό σε κοπέλες που δεν μπορούν να το αποκτήσουν.


Το νυφικό προορίζεται για κάθε νέα που επιθυμεί να ενώσει τη ζωή της με το αγαπημένο της πρόσωπο, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ένα νυφικό φόρεμα για αυτή την τόσο σημαντική ημέρα.

Μια σημαντική δωρεά δέχθηκε ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Άνω Βάθειας. Ένα ολοκαίνουργιο νυφικό!

Τι μας εξιστορεί ο ιερέας της εκκλησίας π.Δημήτριος Αργύρης
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

Με μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη ανακοινώνουμε ότι ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Άνω Βαθειάς δέχθηκε πρόσφατα μία πολύτιμη δωρεά: ένα υπερπολυτελέστατο και ολοκαίνουργιο νυφικό φόρεμα. Αυτή η δωρεά προορίζεται να προσφέρει χαρά και στήριξη σε κάθε νέα που επιθυμεί να ενώσει τη ζωή της με το αγαπημένο της πρόσωπο, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ένα νυφικό φόρεμα για αυτή την τόσο σημαντική ημέρα.

Η πρωτοβουλία αυτή έχει σκοπό να στηρίξει τις κοπέλες που βρίσκονται σε οικονομική δυσχέρεια, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν αυτό το νυφικό για τον γάμο τους και να νιώσουν την αγάπη και τη φροντίδα της κοινότητάς μας.

Όσες νέες επιθυμούν να αξιοποιήσουν αυτή τη δυνατότητα, μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ιερέα του ναού για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινίσεις. Η προσφορά αυτή είναι μια έκφραση αγάπης και αλληλεγγύης, υπενθυμίζοντάς μας ότι η εκκλησία μας παραμένει πάντα ένας τόπος υποστήριξης και ενότητας.

Με ευχές για κάθε ευλογία, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Άνω Βαθειάς