21 Νοεμβρίου – Τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η Παναγία ζούσε μέσα σε σιωπή, εμείς όλο μιλάμε...



Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον (Λουκ. α’ 46)

Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία, καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια. Όλες αυτές οι λέξεις της αναφέρονται στην εξύμνηση του μεγαλείου του Θεού. 

Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό. Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό. Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, ω, πόσα πολλά βιβλία θα χρειαζόμασταν!

 Αλλά έστω και με τη μία αυτή δοξολογία, την οποία εκείνη εξέφρασε στη συγγενή της Ελισάβετ, τη μητέρα του αγίου Προφήτου και Προδρόμου Ιωάννου, κάθε χριστιανός μπορεί να εκτιμήσει πόσο ευώδες και θεάρεστο άνθος ήταν η παναγία ψυχή της!…Ω Παναγία, Πάναγνη και Υπερευλογημένη, κάλυψέ μας κάτω απ’ τις φτερούγες των πρεσβειών σου.

Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 254-255

Γνωρίζεις τι συμβολίζουν τα Στέφανα του γάμου; – Αγαπώ τον Χριστό


Αν παντρεύεσαι σε λίγους μήνες, σίγουρα έχεις ξεκινήσει ήδη την προετοιμασία αυτού του γάμου: νυφικό, μακιγιάζ, χτένισμα, μπομπονιέρες, εύρεση κουμπάρων, εύρεση χώρου για την δεξίωση, σωστά;

Ανάμεσα σε όλη αυτή την προετοιμασία, έχεις μάθει τους συμβολισμούς που κρύβονται κατά την τέλεση αυτού του μυστηρίου;

Γνωρίζεις άραγε τι σημαίνουν τα στέφανα γάμου που φορούν οι νεόνυμφοι στην εκκλησία; Οι συμβολισμοί κατά την τέλεση του γάμου είναι πολλοί, όλοι προέρχονται από το παρελθόν και δίνουν μία ιδιαίτερα συγκινησιακή φόρτιση αυτή τη τόσο ξεχωριστή μέρα. Αν αναρωτιέσαι τι συμβολίζουν τα στέφανα γάμου, αφιέρωσε λίγα λεπτά από τον χρόνο σου και διάβασε τις επόμενες γραμμές του κειμένου.

Ποια είναι η ιστορία των στεφάνων γάμου;

Τα στέφανα γάμου δεν είναι μία νέα προσθήκη των τελευταίων χρόνων στο μυστήριο του γάμου. Έχουν μία πολύ μακρά ιστορία που χρονολογείται αρκετούς αιώνες πίσω. Πιο συγκεκριμένα, τα στέφανα του γάμου ξεκίνησαν στην αρχαία Ελλάδα. Εκείνη την περίοδο, τα έφτιαχναν από φυτά όπως ήταν η λεμονιά, οι λεμονανθοί, ο υάκινθος, το κλήμα και η ελιά και θεωρούνταν σημαντικά για την γαμήλια τελετή.

Δεν τα φορούσαν στο κεφάλι μόνο οι νεόνυμφοι αλλά τα φορούσαν και οι καλεσμένοι της γαμήλιας τελετής. Δημιουργούνταν ένα είδος πομπής από όλους τους παρευρισκόμενους που ακολουθούσε το ζευγάρι μέχρι την τελική ένωσή τους. Τα στεφάνια από λεμονανθούς στην αρχαία Ελλάδα συμβόλιζαν την αγνότητα.

Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, τα στέφανα γάμου απαγορεύτηκαν γιατί θεωρήθηκαν παγανιστικά σύμβολα. Αργότερα, ωστόσο, επανήλθαν τα γαμήλια στέφανα και την εποχή του Βυζαντίου έχασαν την απλότητα τους, μετατράπηκαν σε βασιλικά σύμβολα και ξεκίνησαν να μοιάζουν με κορώνες.

Ποιος είναι ο συμβολισμός των στεφάνων γάμου;

Τα στέφανα του γάμου είναι από τα πιο σπουδαία σύμβολα σε ένα γάμο και έχουν πολλές ερμηνείες. Αρχικά, τα γαμήλια στέφανα συμβολίζουν την δημιουργία ενός νέου βασιλείου. Η νύφη είναι η βασίλισσα και ο γαμπρός είναι ο βασιλιάς που θα ξεκινήσουν μέσα στο βασίλειό τους τη νέα τους ζωή. Ο ιερέας επικαλείται τον Θεό, ευλογώντας τα στέφανα πάνω στο ευαγγέλιο και κάνοντας σταυρό πάνω από τα κεφάλια του άντρα και της γυναίκας, προκειμένου να στεφανωθούν με δόξα και τιμή στο νέο τους βασίλειο. Σε αυτό, θα κυβερνούν πάντα με δικαιοσύνη, σοφία και σύνεση.

Άλλοι συμβολισμοί  των γαμήλιων στεφάνων

Υπάρχει και άλλος συμβολισμός που κρύβεται στα γαμήλια στεφάνια. Πιο συγκεκριμένα, θυμίζουν τα ακάνθινα στεφάνια που φορούσαν στα μέτωπά τους οι μάρτυρες και ο Χριστός. Έτσι, τα στέφανα συμβολίζουν τις θυσίες που απαιτούνται σε κάθε γάμο προκειμένου αυτός να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Επιπλέον, στα αρχαία χρόνια, οι αθλητές που νικούσαν στους αγώνες ή οι στρατιώτες που επέστρεφαν από το πόλεμο νικητές φορούσαν στεφάνια από ελιά ή από δάφνη. Τα γαμήλια στέφανα θεωρούνται και σύμβολα νίκης, σύμφωνα με την εκκλησία. Το ζευγάρι που τα φοράει, νίκησε, κατάφερε να φτάσει ως στο ναό, υπερνίκησε όλες τις σαρκικές απολαύσεις και παρέμειναν αγνοί. Επίσης, με τα στέφανα, οι ιερείς τονίζουν στους νεόνυμφους πως θα πρέπει να παραμένουν νικητές ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην κοινή τους ζωή.

Τα στέφανα γάμου, ακόμα, είναι και σύμβολα δέσμευσης μεταξύ του ζευγαριού. Η κορδέλα που ενώνει τα στέφανα και στο τέλος δένεται σφιχτά, υποδηλώνει πως οι νεόνυμφοι δένονται για πάντα μαζί με άρρηκτους δεσμούς. Ο ιερέας εναλλάζει τα στεφάνια στα κεφάλια του ζευγαριού για να δείξει πως οι ρόλοι τους θα αλλάζουν συνέχεια. Επίσης, τα στέφανα έχουν κυκλικό σχήμα, χωρίς αρχή και τέλος για να συμβολίσουν την αιώνια αγάπη του ζευγαριού και την πληρότητα που νιώθουν.

Ανακεφαλαιώνοντας, τα στέφανα που φοράει ο γαμπρός και η νύμφη στον γάμο είναι δύο πολύτιμα σύμβολα. Αντιπροσωπεύουν την ενότητα μεταξύ του ζευγαριού που εκείνη την στιγμή παντρεύεται. Φανερώνουν την αφοσίωση του ενός στον άλλον καθώς και την πρόθεση που έχει το ζευγάρι να μοιραστούν την ζωή τους για πάντα μαζί.

Ὁ Θεός φταίει – Ὁ Θεός, βέβαια, δέν ὑπάρχει– Ὡστόσο ὅμως φταίει. – Αγαπώ τον Χριστό



Αὐτή τή χρονιά, περισσότερο ἀπό ποτέ ἄλλοτε, τό χάος ἀνάμεσα στά Χριστούγεννα καί στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἔχει μεγαλώσει. Ἡ ἀνθρωπότητα προτιμάει νά λέει ὅτι γιορτάζει τό χειμερινό ἡλιοστάσιο,παρά τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Μ’ ἄλλα λόγια, ξαναγυρίσαμε στή λατρεία τοῦ θεοῦ–ἥλιου, πού ἦταν τόσο “τῆς μόδας” στά χρόνια τῆς παρακμῆς τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Δηλαδή, προτιμᾶμε νά γιορτάζουμε τήν τροχιά ἑνός ἀστεριοῦ πού δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπό μιά διαστημική σκόνη, χαμένη στό χάος τοῦ οὐρανοῦ, παρά νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό Λόγο –Αὐτόν πού ἔφερε στήν ὕπαρξη τά πάντα– γιατί καταδέχτηκε νά γεννηθεῖ σάν ἄνθρωπος. Καί, κατά τά ἄλλα, θεωροῦμε ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει κάνει πολλά βήματα μπροστά, ἀπό τότε πού λάτρευε τά στοιχεῖα τῆς φύσης καί τά ὀνόμαζε θεούς, γιατί τά φοβόταν!

Φέτος, ὅπως διάβασα, εἰδικοί “ἄθεοι φιλόσοφοι” –μέ πρῶτο τόν περίφημο συγγραφέα πού εἶχε τήν ἀλαζονεία νά ἰσχυρίζεται ὅτι τό βιβλίο του θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες– ἀνέλαβαν ἐκστρατεία “διαφώτισης” τῶν “ἀφελῶν” πού ἐξακολουθοῦν νά πιστεύουν στό “παραμύθι” τῆς Γέννησης. Γι’ αὐτό καί, εἰδικά αὐτόν τόν μῆνα, ὀργανώνουν περιοδεῖες σάν νέοι “ἀπόστολοι” καί δίνουν διαλέξεις ἀθεΐας, ὥστε νά πετύχουν νά διώξουν καί τούς τελευταίους πιστούς ἀπό τίς ἐκκλησίες ὅλων τῶν δογμάτων.

Ἕνα ἀπό τά πιό ἰσχυρά –κατά τή γνώμη τους– ἐπιχειρήματα τῆς “ἀποτυχίας” τοῦ Χριστοῦ εἶναι: ποῦ εἶναι ἡ “ἐπί γῆς εἰρήνη” πού ὑποτiθεται ὅτι θά ἔφερνε; Ὑπάρχει πουθενά εἰρήνη στή γῆ σήμερα; Κι ἐγώ ἀναρωτιέμαι: Ὑπῆρχε πουθενά εἰρήνη στόν Παράδεισο; Ὁ Ἀδάμ εἶχε πόλεμο μέ τήν Εὔα. Ἡ Εὔα εἶχε πόλεμο μέ τό φίδι. Καί τό φίδι εἶχε πόλεμο μέ τόν Θεό. Ἄρα, ἡ ἴδια παράδοση συνεχίζεται ἀνά τούς αἰῶνες, μέ κάποια μικρά καί σπάνια διαλείμματα, ὅταν ἡ ἀνθρωπότητα ἀποπειράθηκε νά βρεῖ τή ζωή τῆς “ποθεινῆς πατρίδας” ἔτσι ὅπως μᾶς τήν εἶχε ἑτοιμάσει ὁ Θεός.

Ὁ κόσμος μας, ὅμως, δέν ἔχει οὔτε κἄν πόθο –ἔστω καί σάν ὄνειρο– τῆς μακρινῆς “πατρίδος” μας. Ὁ κόσμος μας εἶναι γεμάτος Ἀδάμ καί Εὔες καί φίδια πού συμφωνοῦν ὅλοι σέ ἕνα πρᾶγμα: ὁ Θεός φταίει! Γιά τά πάντα! Γιά τήν ψευτιά μου, γιά τήν ἀδικία μου, γιά τούς φόνους μου, γιά τήν ἁρπαχτικότητά μου, γιά τίς δολοπλοκίες μου. Ὁ Θεός φταίει! Ὁ Θεός, βέβαια, δέν ὑπάρχει. Ὡστόσο ὅμως φταίει!

Φταίει γιά τά χάλια τῆς πατρίδας μας, γιά τήν αἰσχρότητα καί τήν ἀνεντιμότητά μας. Φταίει γιά τίς σφαγές στό Κονγκό, στή Σομαλία, τή Νιγηρία καί λίγο–πολύ σ’ ὅλη τήν Ἀφρική. Φταίει γιά τούς πολέμους στό Ἀφγανιστάν, στό Ἰράκ, στό Ἰράν, στή Συρία, στήν Αἴγυπτο, στή Γάζα…

Φταίει γιατί ἡ Ἀμερική θέλει νά πουλήσει ὅπλα κι ἡ Εὐρώπη νά λύση τό οἰκονομικό της πρόβλημα ἀπομυζῶντας τό αἷμα λαῶν. Φταίει, γιατί τό πανέμορφο μόριο διαστημικῆς σκόνης πού μᾶς δίνει ζωή τόσα χρόνια, πεθαίνει…Τόν βρήκαμε τόν φταίχτη. Τήν αἰτία ὅλων τῶν κακῶν μας. Εἶναι ὁ Θεός!…Τό παράξενο εἶναι ὅτι ὁ Θεός –πού γεννήθηκε σάν ἄνθρωπος καί μᾶς ἄφησε νά Τόν δοῦμε καί νά Τόν ψηλαφίσουμε γιά νά μήν ἀμφιβάλλουμε ὅτι ὑπάρχει– δέν μᾶς εἶπε καί δέν μᾶς λέει: ἐσεῖς φταῖτε. Θά μποροῦσε καί νά τό πεῖ καί νά τό ἀποδείξει, ἀλλά δέν τό λέει. Δέν μᾶς κηρύσσει τόν ἴδιο πόλεμο πού Τοῦ ἔχουμε ἐμεῖς κηρύξει. Ἦρθε εἰρηνικός, γιά νά βροῦν τήν εἰρηνική πατρίδα τους οἱ ἄνθρωποι τῆς εἰρήνης. Ἦρθε ὁ μόνος ἀθῶος, σάν ἄλλος μονόκερως, γιά νά ἀναγνωρίσουν οἱ ἐλάχιστοι μονόκεροι, πού δέν μποροῦν νά βροῦν τόν ρόλο τους στήν ἀνθρώπινη κωμωδία, τόν “πρό Ἑωσφόρου” Πατριάρχη καί Βασιλέα τους. Δέν ρώτησε ποιός φταίει. Περιμένει αὐτούς πού θά Τοῦ ποῦν: ἐγώ φταίω, κι ἄς εἶναι αὐτοί -ὅπως Ἐκεῖνος- οἱ μόνοι ἀθῶοι. Αὐτούς περιμένει –τούς ἐλάχιστους– καί σ’ αὐτούς ἀνήκει ἡ «ἐπί γῆς εἰρήνη». Γιατί αὐτοί μετατρέπουν τό δικό τους μικρό κομμάτι γῆς –ἐκεῖ πού πατοῦν, ἐκεῖ πού ζοῦν– σέ κομμάτι τῆς χαμένης «ποθεινῆς» πατρίδας, κι ὄχι κομμάτι τοῦ ἐλεεινοῦ κόσμου μας.

Καλό θά ἦταν, ὅλοι μας, σ’ ὅποιο στάδιο τῆς ζωῆς κι ἄν βρισκόμαστε, νά στήσουμε τόν ἑαυτό μας κι ὄχι τόν Θεό ἀπέναντί μας. Καί νά ποῦμε στόν ἑαυτό μας, ὄχι στόν Θεό, «ἐσύ φταῖς»! Γιατί ἐμεῖς φταῖμε! Γιά ὅλα! Ἀκόμα καί γιά τούς μακρινούς πολέμους πού, μπορεῖ νά τούς ξεκινοῦν ἄλλοι, ἐρήμην μας, ἀλλά πού θά τούς ξεκινούσαμε ἐμεῖς ἄν εἴμαστε στή θέση τους.Καλό θά ἦταν νά στήσουμε τόν ἑαυτό μας καί νά τόν ἀναγκάσουμε νά διαλέξει ποιόν θεό προτιμάει, τόν θεό-ἥλιο, ἤ τόν Θεό-Λόγο; Νά διαλέξει τί θέλει νά γιορτάσει: τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἤ τό χειμερινό ἡλιοστάσιο; Κι ἀφοῦ διαλέξουμε, νά ἀρχίσουμε νά παίρνουμε τή ζωή μας λιγάκι στά σοβαρά…

Νινέττα Βολουδάκη

Μας ρωτήσατε : Είναι γρουσουζιά να συναντηθούν δύο νύφες στην ίδια εκκλησία ;



Από πολλούς θεωρείται μεγάλη γρουσουζιά να συναντηθούν δύο νύφες στην ίδια εκκλησία και για αυτόν τον λόγο, κάποιες φορές η νύφη…κόβει βόλτες γύρω από το ναό μέχρι να φύγει η νύφη του προηγούμενου γάμου… Τι λεει η εκκλησία για αυτό όμως;

Η συνήθεια να μην συναντώνται δύο νύφες στον προαύλιο χώρο του ναού ή και μέσα σε αυτόν, εντάσσεται στις προλήψεις του λαού μας.

Άλλωστε, στα πρώτα χριστιανικά χρόνια όλα τα μυστήρια τελούνταν κοινά για όλους τούς πιστούς κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας. Έτσι μαζί τελούνταν τα βαπτίσματα, μαζί και οι γάμοι.

Με ποια λογική δυο αδέρφια δεν μπορούν να παντρευτούν μέσα στον ίδιο χρόνο; Ή αδέρφια γεννημένα κατά τον ίδιο μήνα άλλου έτους, δεν «κάνει» να παρευρεθεί ο ένας στον γάμο του άλλου; Με ποια λογική αυτοί που θα παραλάβουν τον κουμπάρο πρέπει να γυρίσουν από άλλο δρόμο για να μην χαλάσει» ο γάμος;

Με ποια λογική δεν κάνει το νιόπαντρο ζευγάρι να φυτέψει δέντρα κατά τον πρώτο χρόνο του γάμου τους; Γιατί η νύφη δεν πρέπει να σκουπίσει το σπίτι της την πρώτη εβδομάδα μετά τον γάμο της. Γιατί λέμε ότι «χαλάει» το προξενιό αν μπούμε από μια είσοδο και βγούμε από μια άλλη;

Οι συνήθειες αυτές κάθε άλλο παρά σωστές είναι. Θα μπορούσαμε να πούμε δε ότι δείχνουν τη ρηχότητα, σε όσους πιστεύουν σ’ αυτές τις προλήψεις της πίστεως των.

Επιπροσθέτως, όταν οι πιστοί δεν έχουν πνευματική ζωή και φυσικά ούτε μυστηριακή ζωή, τότε εύκολα ασπάζονται πολλές δοξασίες και πέφτουν θύματα επιτηδείων «τσαρλατάνων» και αυτόκλητων σωτήρων και γίνονται βορά προβατόσχημων λύκων.

Η καλή γνώση περί της πίστεώς μας αποτελεί τη νοητή ασπίδα προφύλαξης της ζωής μας από τέτοιες άσχημες καταστάσεις, που μάλλον δεσμεύουν τον άνθρωπο και τον κάνουν πειθήνιο όργανο επιτηδείων μάγων, μαγισσών, μέντιουμ, χαρτοριχτρών και φλιτζανούδων.

Όλοι οι προαναφερθέντες χορεύουν στο χορό που έστησε ο διάβολος και εμπλέκουν και τούς ανυποψίαστους ορθοδόξους πιστούς μας στις πλεκτάνες τους, οδηγώντας τους πολλές φορές στην απόγνωση.

Για τον λόγο αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία, τονίζουμε, ποτέ δεν θεώρησε κακό το να συναντηθεί μια νύφη με την άλλη, ίσα-ίσα χαίρεται η αγία μας Εκκλησία, όταν τα παιδιά της ζητούν την ευλογία της.

Θα δώσεις λόγο στον Θεό, αν μεγάλωσες σωστά το παιδί σου – Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος



Αν έβλεπες έναν άνθρωπο να χτυπάει το παιδί σου, θα σου κακοφαινόταν, θα θύμωνες και θα ορμούσες εναντίον του σαν θηρίο. Και όμως, βλέπεις το διάβολο κάθε μέρα να το χτυπάει, να το παρασύρει στην αμαρτία, κι εσύ κοιμάσαι. Δεν στενοχωριέσαι, δεν αγανακτείς, δεν φροντίζεις να σώσεις το σπλάχνο σου απ’ αυτό το θηρίο. Ε, τότε ποιά ευσπλαχνία πε­ριμένεις από το Θεό;

Τί θα απαντήσεις στο Θεό, όταν θα σε ελέγχει, γιατί αμέλησες να διαπαιδαγωγήσεις σωστά το παιδί σου αφότου γεννήθηκε; Θα σε ρωτήσει ο Κύριος: “Δεν σε όρισα προστάτη και δάσκαλό του; Δεν σου παρήγ­γειλα να το καθοδηγήσεις στον σωστό δρόμο;”. Τί θα μπορέσεις τότε να πεις; Πως είναι παιδί δύσκολο και δεν σηκώνει κουβέντα; Αυτά όλα έπρεπε να τα δεις από την αρχή, τότε που ήταν μικρό και μπορούσες να το διαπλάσεις όπως ήθελες. Τότε θα το συνήθιζες στο καλό, ξεριζώνοντας από την ψυχή του τ’ αγκάθια, που, λόγω της τρυφερής ηλικίας του, έβγαιναν ευκο­λότερα. Αν δεν το παραμελούσες τότε, δεν θα μεγά­λωναν τα πάθη του και δεν θα σε δυσκόλευαν σήμερα στην καταπολέμησή τους.

Δώστε στα παιδιά σας χριστιανική μόρφωση. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Αν αδιαφο­ρήσετε, θα κολαστείτε, έστω κι αν έχετε άλλες αρετές. Να τους μάθετε τα μυστήρια της Εκκλησίας, τη δι­καιοσύνη, τη σωφροσύνη, την ανδρεία της ψυχής. Να τα βοηθήσετε να γνωρίσουν τον εαυτό τους, γιατί μέσ’ από την αυτογνωσία θα οδηγηθούν και στη θεογνω­σία. Αν δεν γνωρίσουν το Θεό, τί θα τους ωφελήσουν όλα τ’ άλλα; Δεν ακούτε τον Κύριο, που λέει στο ιερό Ευαγγέλιο, πως, αν ο άνθρωπος κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του, δεν ωφελείται σε τίποτα;

Καλλιεργήστε, λοιπόν, πνευματικά τα παιδιά σας. Καλλιεργήστε και τον εαυτό σας. Έτσι θα σωθείτε και θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Χριστού μας.

 
Ιερός Χρυσόστομος

Η Πάτρα υποδέχεται την Ιερά εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας εκ της ιεράς Μονής Βατοπαιδίου


Η Πάτρα υποδέχεται την Ιερά εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας εκ της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

Στα πλαίσια των Πρωτοκλητείων την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 17:30 έμπροσθεν του Ι.Ν Αγίου Ανδρέα Πατρών ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Πατρών κκ Χρυσόστομος θα υποδεχθεί σε μια λαμπρά τελετή την Ιερά εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας 

Η εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας ή Κτητόρισσας είναι η «εφέστιος» εικόνα της Μονής Βατοπαιδίου και είναι τοποθετημένη στο σύνθρονο του Ιερού Βήματος του καθολικού της Μονής.

Πώς βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας

Κατά την παράδοση, ο Αρκάδιος, γιός του Μεγάλου Θεοδοσίου του αυτοκράτορα, βρισκόμενος σε ναυάγιο, μεταφέρθηκε στην στεριά κάτω από μία βάτο, με θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου, στην περιοχή όπου αργότερα θα κτιζόταν η Μονή Βατοπαιδίου, και εκεί βρήκε αυτήν την εικόνα της Παναγίας.


13 Νοεμβρίου – Αγία Ανθούσα (η μητέρα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου )


Αγία Ανθούσα. Η μητέρα του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Ανθούσα ήταν τ' όνομά της και μέσα στην καρδιά της άνθιζαν οι χριστιανικές αρετές. Πιο πολύ η πίστη και η αγάπη στον αληθινό Θεό. Καταγόταν η Ανθούσα από πλούσια και ευγενή οικογένεια της Αντιόχειας.
Από ενωρίς αξιώθηκε να βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη, τον κρυμμένο θησαυρό, τον μοναδικό και αιώνιο. Γνώριζε πλέον ότι μόνο ο Ιησούς Χριστός είναι η αληθινή χαρά για κάθε ψυχή, για κάθε οικογένεια και για όλο τον κόσμο.
Την ενάρετη αυτή κόρη διάλεξε και πήρε ως σύζυγό του ο Σεκούνδος, κι αυτός ζωντανό μέλος της Αντιοχειανής Εκκλησίας. Στο αξίωμά του ήταν άρχων διοικητής των στρατιωτών της Συρίας. Ήσαν ανδρόγυνο ευλογημένο από τον Θεό, αγαπημένο και προπαντός χαρούμενο. Αλλά η μόνιμη χαρά και η αμετακίνητη ευτυχία υπάρχει μόνο στον ουρανό. Ο πατέρας της οικογένειας, ο καλός Σεκούνδος, ο στρατηλάτης, απέθανε ξαφνικά. Η Ανθούσα δέχτηκε πλήγμα βαρύτατο, λίγο καιρό μετά τη γέννηση του υιού της Ιωάννη. Και ήταν μόνο 20 ετών. Σιγά-σιγά κόπαζε η τρικυμία και ο Θεός ησύχαζε τα άγρια κύματα. Με χριστιανική πίστη η Ανθούσα απεφάσισε να μείνει χήρα, για να αφιερωθεί στην ανατροφή του υιού της. Μέσα στη μεγάλη τρικυμία της θλίψεως δεν ναυάγησε.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ομολογεί ότι η μητέρα του έλεγε: «Με τη βοήθεια του Θεού κατόρθωνα να υπομένω», «Ως χριστιανή χήρα μητέρα αληθώς τεκνοτρόφησε», «Αυτή είναι η πιο μεγάλη περιουσία, αυτός ο ανέκφραστος πλούτος, η αρετή». «Έγινε τύπος των πιστών εν πίστει, εν αγάπη και εν αγνεία».
Την Ανθούσα θαύμαζε πολύ και ο μεγάλος ρητοροδιδάσκαλος του Ιωάννη, ο Λιβάνιος, (ο πιο φανατικός ειδωλολάτρης). Και είπε εγκωμιαστικά:
«Αλήθεια! Τι είδους γυναίκες υπάρχουν μεταξύ των Χριστιανών»!
Τόσο πολύ σπουδαίο πράγμα ήταν η αφοσίωση της μητέρας μου στον νεκρό πατέρα μου και στον υιό της. Γινόταν για μένα η προστατευτική φτερούγα για τη σωτηρία μου, αναφέρει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Όταν ο Ιωάννης εισέδυσε βαθύτερα στο πνεύμα της χριστιανικής πίστεως και το 370μ.Χ. εδέχθη το άγιο Βάπτισμα, η ευτυχία της Ανθούσας ήταν μεγάλη. Γιατί έγινε ζωντανό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού ο υιός της κι έτσι η απατηλή δόξα των ανθρώπων δεν θάμπωσε τα μάτια της ψυχής του.
Μαζί με τον φίλο του Βασίλειο σκέφτονται να μονάσουν.
Η μητέρα του Ανθούσα του ζητεί μια χάρη: «... όταν λοιπόν με παραδώσεις στη γη, τότε πήγαινε όπου θέλεις. Σε ικετεύω μη με παραδώσεις σε δεύτερη χηρεία... Κάμε λοιπόν υπομονή, παιδί μου».
Η ευλαβεστάτη Ανθούσα δεν απατήθηκε στην προαίσθησή της. Δύο χρόνια μετά, όπως το είχε προείπει στον Ιωάννη, «εκοιμήθη εν Κυρίω» σε ηλικία περίπου 43 ετών.
Επενέβη και εδώ η θαυμαστή πρόνοια του Θεού. Και η μητέρα δεν στερήθηκε τη συντροφιά του υιού της μέχρι της εσχάτης της αναπνοής και ο Ιωάννης ακολούθησε «μετά χαράς» την κλήση του Θεού.
Αφού μοίρασε όλη του την περιουσία, αναχώρησε για την έρημο.

Του είπα «Φίλε πάω να πλύνω τα πιάτα και επιστρέφω αμέσως.» με κοίταξε ξαφνικά περίεργα

Πραγματικές, αληθινές ανθρώπινες σχέσεις..

Ήρθε ένας φίλος στο σπίτι μου για καφέ και καθίσαμε και μιλήσαμε για τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και για διάφορα κοινωνικά θέματα.

Σε ένα σημείο της συζήτησης, του είπα:

 «Πάω να πλύνω τα πιάτα και επιστρέφω αμέσως.»

Με κοίταξε σαν να του είπα ότι θα φτιάξω έναν διαστημικό πύραυλο.
Μου είπε λοιπόν με θαυμασμό αλλά λίγο μπερδεμένος:

«Χαίρομαι που βοηθάς τη γυναίκα σου, εγώ δεν βοηθάω γιατί όταν κάνω κάτι η γυναίκα μου δεν το εκτιμά.

Kαθάρισα τα πατώματα την περασμένη εβδομάδα και δεν άκουσα, ούτε ένα ευχαριστώ.»

Πήγα πίσω για να καθίσω μαζί του και του εξήγησα ότι δεν «βοήθησα» τη γυναίκα μου.


Στην πραγματικότητα, η γυναίκα μου δεν χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται έναν σύντροφο.

Είμαι μέλος στο σπίτι μου και σε αυτή την κοινωνία οι λειτουργίες μοιράζονται, αλλά δεν είναι «βοήθεια».

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να καθαρίσει το σπίτι, γιατί μένω και εγώ εδώ και θέλω να καθαρίζουμε και οι δύο.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να μαγειρεύει, γιατί θέλω να φάω και χρειάζεται να μαγειρεύουμε και οι δύο.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει τα πιάτα μετά το φαγητό, γιατί χρησιμοποιώ κι εγώ τα πιάτα.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου με τα παιδιά της, γιατί είναι και δικά μου παιδιά και έχω υποχρέωση να είμαι δίπλα τους σαν σωστός πατέρας.

Δεν είμαι οικιακή βοηθός, είμαι μέλος του σπιτιού., του δικού μου σπιτιού ….
Και μιλώντας για επαίνους, ρώτησα τον φίλο μου πότε ήταν η τελευταία φορά αφού η γυναίκα του τελείωσε με το καθάρισμα του σπιτιού, το πλυντήριο, την αλλαγή των σεντονιών, το μπάνιο των παιδιών, το μαγείρεμα, την οργάνωση κλπ. , την ευχαρίστησε για τη μεγάλη της προσφορά.


Το σκέφτηκες ποτέ αδερφέ;

Επαινείτε λοιπόν τον άνθρωπό σας με αγάπη, με σεβασμό, με τον τρόπο που θέλετε να κάνουν και σε σας, με την ίδια ένταση.

Στο κάτω κάτω είναι δική σας επιλογή, δική σας απόφαση να μοιρασθείτε τη ζωή σας με αυτόν τον άνθρωπο
Δώστε της ένα χεράκι, συμπεριφερθείτε σαν πραγματικός σύντροφος, όχι σαν επισκέπτης που έρχεται απλά για να φάει, να κοιμηθεί, να κάνει μπάνιο και να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ανάγκες…

Σαν στο σπίτι σου. Στο σπίτι σου…..
Η πραγματική αλλαγή στην κοινωνία μας ξεκινάει από τα σπίτια μας, από την αγωγή που δίνουμε στα παιδιά μας.
Ας διδάξουμε στους γιους και τις κόρες μας , την πραγματική έννοια της συντροφικότητας,
της ισοτιμίας, του σεβασμού της ανθρώπινης υπόστασης και τελικά της αληθινής αγάπης.


Ίσως με αυτό τον τρόπο, βάλουμε ένα λιθαράκι, να κρατηθούν κάποια σπίτια πραγματικά ευτυχισμένα, στεριωμένα.
Να μην παραμένει μόνο σαν ευχή στο ιερό μυστήριο του γάμου, που εύκολα την παίρνει ο άνεμος , που δίνουμε στους νιόπαντρους να είναι αγαπημένοι, στεριωμένοι, ευτυχισμένοι,
αλλά κάποια στιγμή να γίνει και πραγματικότητα ….. !!!

10 Νοεμβρίου – Ή κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου (1989)

♰ Τῇ 10 του μηνός Νοεμβρίου, ἡ κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου (1989)

Ρώτησαν κάποτε τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο.

-Γέροντα, δεν αισθάνεστε καθόλου μειονεκτικά, όταν νεώτεροι σας και με ολιγότερα προσόντα γίνονται Επίσκοποι;
 
Και ο Γέροντας απάντησε:

-Αλλοίμονον, παιδί μου! Δια ποίον λόγον, πρέπει να αισθάνομαι έτσι; Τι μου λείπει; Ή κορώνα στο κεφάλι; Αυτά ποτέ μου δεν τα ζήλεψα, ούτε και μου ταιριάζουν. Δεν μου λείπει τίποτε. Είμαι ιερεύς και τελώ Μυστήρια. Ευλογώ το ψωμί και το κρασί και γίνονται Σώμα και Αίμα Χρίστου.

Διαβάζω την συγχωρητική ευχήν στον πιστό και εξαλείφονται οι αμαρτίες του. Συνάπτω το ανδρόγυνο σε μία κοινή ζωή. Όλα τα κάνω.
 
Το μόνον, το όποιον δεν κάνω είναι, ότι δεν χειροτονώ. Αυτό όμως είναι πλεονέκτημα, δεν είναι μειονέκτημα. Να ξέρατε τι ευθύνη έχουν οι Επίσκοποι και τι λόγον θα δώσουν για τις χειροτονίες τις οποίες κάνουν! Να σας πω και κάτι άλλο; Και το ότι είμαι Ιερεύς, αισθάνομαι ότι πολύ μου είναι.

Χειροτονήθηκε διάκονος το 1956 και πρεσβύτερός το 1961. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι πολλές φορές του προτάθηκε να γίνει Επίσκοπος. Όμως στάθηκε ανένδοτος. Έλεγε: «Θέλω να πεθάνω πρεσβύτερος! Μου είναι πολύ, που είμαι και πρεσβύτερος!».

Διακόνησε κυρίως ως πνευματικός επί 30 σχεδόν έτη στο ορθόδοξο θρησκευτικό σύλλογο «Τρεις Ιεράρχαι», στο κέντρο της Αθήνας. Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία αναφέρονται στα προβλήματα και τις πνευματικές ανάγκες της Εκκλησίας, γι’ αυτό και φέρουν – εκτός των άλλων – κι έντονο το αγωνιστικό στοιχείο. Τα βιβλία του κατά τη γνώμη πολλών, είναι πρωτότυπα, αποτελούν πραγματική συμβολή στην ορθόδοξη Θεολογία, ιδίως στο Κανονικό Δίκαιο, στο οποίο είχε καταστεί αυθεντία. Παραλλήλως είχε αρίστη εγκυκλοπαιδική συγκρότηση και ήταν τέλειος χειριστής και υπέρμαχος της ελληνικής γλώσσας.

Ο π. Επιφάνιος είχε πλήρη συνείδηση, ότι η αληθής προσευχή είναι η κορυφαία έκφραση της διά μέσου της ασκήσεως, εγκράτειας, ταπεινώσεως και αγάπης αναφοράς και ανατάσεως ολοκλήρου της υπάρξεως του προσευχομένου σε ύμνο, δοξολογία και ευχαριστία και σε αΐδιο πόθο κοινωνίας με το υπέρτατο εφετό των πιστών, την Άγια Τριάδα. Είχε πλήρη συνείδηση, ότι η προσευχή αυτή που τελειούται στην Θεία Ευχαριστία αποτελεί το υπέρτατο προνόμιο που παρεχώρησε ο εν Τριάδι Θεός στον άνθρωπο και συγχρόνως το υπέρτατο κριτήριο της ουσιαστικής και αληθινής κοινωνίας με τον Θεό, συμφώνως και με την διαπίστωση του Άγιου Νείλου του ασκητή: «Εί προσεύχη αληθώς θεολόγος εί και εί θεολόγος εί προσεύχη αληθώς». Και είναι γεγονός, ότι για τον π. Επιφάνιο η προσευχή ήταν στάση και τρόπος ζωής- ήταν η ίδια η ζωή του. Μια ζωή που σε κάθε έκφανση και έκφραση της ήταν προσευχομένη διακονία για τη δόξα του Χριστού, την αγάπη για τους αδελφούς του και την προάσπιση της Ορθοδοξίας.

Έκτος από τις ελάχιστες ώρες ύπνου (περίπου 2 – 4 το 24ωρο), ο υπόλοιπος χρόνος της ζωής του ήταν μια συνεχής προσφορά αγάπης και θυσίας/ένα συνεχές βίωμα όλων των αρετών, μια συνεχής δοξολογία με έργα και λόγια της Άγιας Τριάδος. Ασθενικός στο σώμα με σκόλοπα στην σάρκα, τηρούσε το εκκλησιαστικό τυπικό των Ιερών ακολουθιών με απόλυτη ακρίβεια, ακόμη και εάν ο συνεχής φόρτος εργασίας και τα καθ’ ημέρα και νύκτα επείγοντα προβλήματα, όχι βεβαίως δικά του, αλλά των πνευματικών του τέκνων, τον ανάγκαζαν σε αναβολή και τέλεση των σχετικών ακολουθιών (Εσπερινός, Απόδειπνο κλπ.) έστω και στις 2 το πρωί. Η προσευχή για τον π. Επιφάνιο ήταν πιο απαραίτητη από ότι η αναπνοή για το σώμα συμφώνως με την ρήση του Άγιου Γρηγορίου του Θεολόγου «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Η σκέψη του, η βούλησή του, οι πόθοι του ήταν συνεχώς στραμμένοι προς τον μοναδικό έρωτα της ζωής του, τον Νυμφίο Χριστό και την προς Αυτόν καθοδήγηση των πνευματικών του τέκνων.
Παρά την ασθένεια της σαρκός ο π. Επιφάνιος με αυστηρότατη άσκηση και νηστεία, είχε αποκοπεί πλήρως από τις κοσμικές επιθυμίες και είχε μεταφέρει όλη την αγάπη του και τους πόθους του στην ουράνιο Βασιλεία, δυνάμενος να επαναλάβει μετά του Παύλου: «εμοί δε μή γένοιτο καυχάσθαι εί μή εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δί’ ού εμοί κόσμος εσταύρωται κάγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6, 14). Η υπερβάλλουσα πνευματικότητα του μακαριστού π. Επιφανίου, που συμπυκνούται στην αδιάλειπτη και νοερά προσευχή, είχε διαδοθεί ευρέως, παρά την αφάνεια και το «λάθε βιώσας» που τόσο επεδίωκε, και εκτιμάτο όλως ιδιαιτέρως σε περιοχές που κατ’ εξοχήν διακρίνονται για την επίδοσή τους στις πνευματικές αυτές ασκήσεις, όπως το Άγιον Όρος. Το μέγεθος της εκτιμήσεως αυτής που έφθανε στα όρια της αναγνωρίσεως του ως αυθεντίας, αποδεικνύεται από το εξής γεγονός.

Πριν από αρκετά χρόνια του ζήτησε μία αδελφή να την καθοδηγήσει στη νοερά προσευχή – Εγώ, της απάντησε, είμαι μεν Ιερομόναχος αλλά ζω στον κόσμο. Μπορώ να σου υποδείξω μερικούς απλούς τεχνικούς τρόπους, αλλά καλά θα κάνεις να συμβουλευθείς κανένα Αγιορείτη Πατέρα, ο οποίος να ασκείται στη νοερά προσευχή. Και της υπέδειξε έναν ηγούμενο, ο οποίος την εποχή εκείνη ασκείτο μαζί με τη συνοδεία του στην νοερά προσευχή. Για να λάβει την όλως απροσδόκητη, απάντηση: Μα, Γέροντα, εκείνος με έστειλε σε σας! Μετά από πολλούς κόπους, ασκήσεις και αγώνες αλλά και με βαριές δοκιμασίες ο π. Επιφάνιος ταξίδεψε προς τον Κύριον που τόσο αγάπησε και κήρυξε, όχι μόνο με τα σπουδαία συγγράμματά του και τις φωτισμένες συμβουλές του, αλλά με την άγια ζωή του. Εκοιμήθη την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989 και ώρα 4:26 το απόγευμα. Η εξόδιος ακολουθία του ήταν μια εξόδιος ακολουθία ενός άγιου. Χιλιάδες πενθούντος λαού κατέκλυσαν τον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης Αθηνών, για να συμμετάσχουν στην νεκρώσιμη ακολουθία και να κατευοδώσουν προς την Βασιλεία του Θεού τον πεφιλημένο και πολυσέβαστο πνευματικό τους Πατέρα. Το θλιβερό άγγελμα της εκδημίας του μακαριστού π. Επιφανίου είχε πανορθόδοξη απήχηση δεδομένου, ότι η φήμη του είχε υπερβεί ενώ ακόμα ζούσε, τα εθνικά μας σύνορα.

Ιερέας προσφέρει δωρεάν νυφικό σε κοπέλες που δεν μπορούν να το αποκτήσουν.


Το νυφικό προορίζεται για κάθε νέα που επιθυμεί να ενώσει τη ζωή της με το αγαπημένο της πρόσωπο, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ένα νυφικό φόρεμα για αυτή την τόσο σημαντική ημέρα.

Μια σημαντική δωρεά δέχθηκε ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Άνω Βάθειας. Ένα ολοκαίνουργιο νυφικό!

Τι μας εξιστορεί ο ιερέας της εκκλησίας π.Δημήτριος Αργύρης
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

Με μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη ανακοινώνουμε ότι ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Άνω Βαθειάς δέχθηκε πρόσφατα μία πολύτιμη δωρεά: ένα υπερπολυτελέστατο και ολοκαίνουργιο νυφικό φόρεμα. Αυτή η δωρεά προορίζεται να προσφέρει χαρά και στήριξη σε κάθε νέα που επιθυμεί να ενώσει τη ζωή της με το αγαπημένο της πρόσωπο, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ένα νυφικό φόρεμα για αυτή την τόσο σημαντική ημέρα.

Η πρωτοβουλία αυτή έχει σκοπό να στηρίξει τις κοπέλες που βρίσκονται σε οικονομική δυσχέρεια, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν αυτό το νυφικό για τον γάμο τους και να νιώσουν την αγάπη και τη φροντίδα της κοινότητάς μας.

Όσες νέες επιθυμούν να αξιοποιήσουν αυτή τη δυνατότητα, μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ιερέα του ναού για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινίσεις. Η προσφορά αυτή είναι μια έκφραση αγάπης και αλληλεγγύης, υπενθυμίζοντάς μας ότι η εκκλησία μας παραμένει πάντα ένας τόπος υποστήριξης και ενότητας.

Με ευχές για κάθε ευλογία, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Άνω Βαθειάς





21 Νοεμβρίου – Τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η Παναγία ζούσε μέσα σε σιωπή, εμείς όλο μιλάμε...

Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον (Λουκ. α’ 46) Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία, καταγεγραμμέν...