«Μήπως εἶσθε, ἄθελά Σας βεβαίως,
ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;»
«Διατί ἄραγε ἀπεμακρύνατε τόν Ἐσταυρωμένον ἀπό τόν Θρόνον Του; «Σε Ναό τῆς Μητρόπολης τοῦ Περιστερίου βάλανε τόν Έσταυρωμένο στόν Γυναικωνίτη. Πλέον ὅλοι θά λειτουργοῦνται μέ πλάτη τόν Ἐσταυρωμένο…», κραυγάζουν διαμαρτυρόμενοι οἱ πιστοί!»
Ἔκτοτε παρῆλθεν ἀκριβῶς ἕν ἔτος καί δέν καταξιώσατε μιᾶς ἀπαντήσεως τήν ἀναξιότητά μου! Ἀντιθέτως, εἴς τινα τηλεφωνικήν ἐπικοινωνίαν μας μέ περίσσειαν ὑψηλοφροσύνης, ἀσεβέστατα δέ φερόμενος πρός την ταπεινότητά μου, ὅταν Σᾶς ἔθεσα τό έρώτημα: «Ἀπό τοῦ ἔτους 1900 ἕως σήμερον ἔχουν παρέλθει 120 ἔτη! Αὐτή ἡ πε-ρίοδος ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΜΑΣ;» Ὑμεῖς, ἀντί ἀπαντήσεως, μοῦ ἐκλείσατε «κατάμουτρα», δηλ. ἀποτόμως, τό τηλέφωνον!!!
Ἐπανέρχομαι, λοιπόν, σήμερον, διά νά Σᾶς πληροφορήσω, ὅτι τώρα πλέον εἰς τήν ἐρώτησίν μου ΔΕΝ ΑΝΑΜΕΝΩ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΥΜΩΝ! Τά γεγονότα δυστυχῶς μᾶς ἐπιβεβαιώνουν, ὅτι ὄντως Ὑμεῖς
Εἶσθε ἕνας ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Ἐφ’ ὅσον ἡ Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστική Διοικητική Ἀρχή, δηλ. ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διά τῆς ἀπό τῆς 11ης τρ. μηνός Ἀποφάσεώς Της ἀπεφάνθη, ὅτι «ἡ τοποθέτησις τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης εἶναι γενικῶς καθιερω-θεῖσα παράδοσις, ὅπως παρατηροῦμεν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί τάς Αὐτοκεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας …», συνεπλή-ρωσε δέ μέ τά ἑξῆς λόγια, ὅτι: «Αἱ λειτουργικαί ἀλλαγαί τοῦ τυπι-κοῦ τῆς Ἐκκλησίας γίνονται μέ ἀποφάσεις τῶν Συνοδικῶν Ὀργάνων Αὐτῆς», (βλ. ὑπ’ ἀριθμ. 3095/20.03.2025 ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου), Ὑμεῖς δέ, παρά τό γεγονός, ὅτι παρῆλθον ἤδη δώδεκα (12) ἡμέραι, ἐμμένετε εἰς τήν θεωρίαν Σας περί ἀποβολῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐκ τοῦ ἱεροῦ Βήματος τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, τό γεγονός τοῦτο καί μόνον ἄνευ ἄλλων ἀποδείξεων ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΕΙ, ὅτι ὄντως κατατάσσετε τόν ἑαυτόν Σας εἰς τούς ΔΙΩΚΤΑΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Θά τό ἐπαναλάβωμεν: Ἄνευ ἄλλων ἀποδείξεων, Σεβασμιώτατε, εἶσθε ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ καί ΑΡΝΗΤΗΣ τοῦ ὅρκου, τόν ὁποῖον ἐδώσατε πρός τόν Νυμφίον Χριστόν κατά τήν ὥραν τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας Σας, ὅτι δηλ. θά διατηρήσωμεν ἕκαστος τήν ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν «μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν Δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων…»!
Παραθέτομεν ἐνταῦθα τό σχετικόν ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἀκολου-θίαν τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας Ὑμῶν πρός ἐπιβεβαίωσιν:
… «Προὐργιαίτατα δέ μοι ὁμολογεῖται, ἵνα τηρῶ τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, πάντα μέν, ὅσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει, ταῦτα πρεσβεύων κἀγώ καί πιστεύων, μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων, ἀλλά τούτοις ἐμμένων καί ταῦτα μετά φόβου Θεοῦ καί ἀγαθῆς συνειδήσεως διδάσκων καί κηρύττων, πάντα δέ ὅσα Ἐκείνη κατακρίνουσα ὡς ἑτεροδιδασκαλίας ἀποδοκιμάζει, ταῦτα κἀγώ ἀποδοκι-μάζων καί ἀποδιοπομπούμενος διά παντός.
Πείσομαι δ’ ἐσαεί προθύμως ἐν τοῖς Ἐκκλησιαστικοῖς καί τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὡς Ἀνωτάτῃ Ἀρχῇ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σεβόμενος καί τηρῶν τάς δωρηθείσας Αὐτῇ προνομίας, πρός καταρτισμόν τε καί στηριγμόν τῆς παρ’ ἡμῖν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐπιμελήσομαι ὅση μοι δύναμις περίεστι ὀρθοτομεῖν τόν λόγον τῆς ἀληθείας εἰς δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῆς Μιᾶς ὑπερουσίου καί ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἑνός καί Μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, καί πρός σωτηρίαν τῶν πιστῶν» ( Βλ. ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΝ, Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1999, σελ. 111).
Ἰδού τώρα καί ἡ ἀπόδειξις, ὅτι εἶσθε διώκτης τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: Ἀπερρίψατε τόν Τίμιον Σταυρόν καί τόν Ἐσταυρωμένον ἐκ τοῦ ἱεροῦ Βήματος τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τόν…… Γυναικωνίτην! Ἐπί πλέον μέ μίαν ἀσεβεστάτην Ἀνακοίνωσίν Σας ὑποστηρίζετε καί τά ἑξῆς βλάσφημα λόγια: «Ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Ἀαρών, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἄγαλμα λατρείας ἕνα χρυσό μοσχάρι, μέχρι τήν ἐποχήν μας ὁ Λαός θέλει τρισδιάστατες ἀγαλματικές καί ἀντικειμενοποιημένες μορφές θεοῦ καί λατρείας (π.χ. τά ἀγάλματα τῶν ἀρχαίων θεῶν, τά άγάλμα-τα τοῦ Χριστοῦ στήν Δυτική Χριστιανοσύνη, καθώς καί τούς ἀποσπώμενους τρισδιάστατους Χριστούς τῆς Μ. Παρασκευῆς στούς Ὀρθοδόξους τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι ἀποσπῶνται ἀπό τον Σταυρό!» (Βλ. Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος, «Συνοδευτικό Προσκλητικό Μήνυμα προς τον Εὐσεβή Λαό του Περιστερίου», σελ. 3).
Ἰδού, λοιπόν, καί ἡ ἐπιβεβαίωσις:
Ἕνας ταπεινός Ἀρχιερεύς, μετά τήν Ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅτι «ἡ τοποθέτησις τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης εἶναι γενικῶς καθιερωθεῖσα παράδοσις, ὅπως παρατηροῦμεν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί τάς Αὐτο-κεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας …», θά ἔσπευδε νά ἐπανορθώσῃ τό συντελεσθέν ἔγκλημά του, δηλ. θά ἔδιδεν ΑΜΕΣΩΣ ΕΝΤΟΛΗΝ εἰς τό Ποίμνιόν Του νά ἐπαναφέρουν τόν Τίμιον Σταυρόν εἰς τήν καθιερωμένην θέσιν του, ἤτοι ἐντός τοῦ ἱεροῦ Βήματος!
Ἡ σιωπή Σας καί ἡ ἀκατανόητος ἐμμονή Σας εἰς τήν πεπλανημ-μένην θεωρίαν Σας, δυστυχῶς, ἔχει ἀναστατώσει τό εὐσεβές Πλήρωμα τῶν Πιστῶν ἀνθρώπων τῆς κληρωθείσης εἰς Ὑμᾶς Ἐπισκοπῆς! Ἡ εὐπρεπῶς ἀγωνιζομένη «Συντονιστική Ἐπιτροπή Πιστῶν τῆς Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ» εἰς μίαν πρόσφατον Ἀνακοίνωσίν της γράφει τά ἑξῆς φοβερά λόγια:
«Βροχή πέφτουν τά μηνύματα πιστῶν στήν Ἱερά Σύνοδο γιά τήν ἀπείθεια τῆς Μητρόπολης Περιστερίου στή Συνοδική Ἐγκύκλιο περί τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου».
Καί προσθέτει:
«Ἤδη ἀπό τήν προηγούμενη ἑβδομάδα, τά email ἀπό πιστούς στό Περιστέρι “πέφτουν βροχή“ στήν Ἱερά Σύνοδο καταγγέλλοντας τήν ἀπείθεια τῆς Μητρόπολης Περιστερίου στήν Ἐγκύκλιο. Αὐτό πού ζητᾶνε εἶναι αὐτονόητο. Ὅπως οἱ ἴδιοι ἀκολούθησαν ὅλες τίς θεσμικά προβλεπόμενες διαδικασίες δύο χρόνια τώρα, ἀντίστοιχα ὁ θεσμός τῆς (Τοπικῆς) Ἐκκλησίας ὀφείλει τώρα νά σεβαστεῖ τίς διαδικασίες καί νά ἐφαρμόσει τίς ἀποφάσεις τῶν θεσμικῶν ὀργάνων».
Εἰς μίαν προγενεστέραν Ἀναφοράν παραπόνων πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων ἐκ τῆς Ἐπαρχίας Σας προερχομένων, μέ ἡμερομηνίαν τήν 11ην Μαρτίου 2024 ἔγραψαν πρός Ὑμᾶς τά ἑξῆς φοβερά λόγια:
«Σεβασμιώτατε,
Με τον οφειλόμενο σεβασμό στην ιερωσύνη σας, πρέπει να σας πούμε πώς ήδη τό ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου σας αμφισβητεί ως ποιμένα!!»
****
Ἀγαπητέ μοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ,
Ὑπακούων εἰς τήν φωνήν τῆς συνειδήσεώς μου Σᾶς γράφω τήν παροῦσαν ἐπιστολήν καί ἀδελφικῶς Σᾶς ἱκετεύω, ὅπως ἐπανορθώσετε τό ἐπιτελεσθέν ΕΓΚΛΗΜΑ ἄνευ δέ ἀναβολῆς νά ἐπαναφέρετε ΑΜΕΣΩΣ τόν Τίμιον Σταυρόν εἰς τήν παλαιόθεν ὁρισθεῖσαν θέσιν Του ἐντός τοῦ ἱεροῦ Βήματος. Δηλ. νά ἐπιδείξετε ὑπακοήν εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν Διοίκησιν, ὥστε νά παύσῃ ὁ σκανδαλισμός τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν.
Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ Αδελφέ,
Ἕνας ταπεινός καί πανάθλιος Ἱεράρχης, ἕνας γεγηρακώς ἐν Χριστῷ Ἀδελφός Σας, ὁ ὁποῖος Χάριτι Κυρίου ἔχει συμπληρώσει ἤδη τεσσαρά-κοντα καί ἐννέα ἔτη (49) ὡς Ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, γονυπετής ἐνώπιον Ὑμῶν, ἀπευθύνεται σήμερον πρός Ὑμᾶς διά μίαν εἰσέτι φοράν καί ἀδελφικῶς Σᾶς ἱκετεύει! Μή ἐπιμένετε εἰς τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Εἶναι ἁμαρτίας κατόρ-θωμα ὁ διωγμός τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος! Ἀλλάξτε σκέψιν καί συμπεριφοράν. Σᾶς ἱκετεύω: ΠΑΥΣΑΤΕ ΝΑ ΔΙΩΚΕΤΕ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩ-ΜΕΝΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΗΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ, ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ!
Σεβασμιώτατε,
Ὁ ὑπερβολικός ζῆλος Σας ὡς Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Σᾶς ὤθησε, ἵνα συγγράψητε καί ἐκδώσητε μίαν μελέτην μέ τόν τίτλον:
«Η λανθασμένη θεολογικά και αυθαίρετα μόνιμη τοποθέτηση του “Εσταυρωμένου τῆς Μ. Παρσκευῆς” μέσα στό Ιερό Βήμα και πίσω από την Αγία Τράπεζα»(Περιστέρι 2024)
διά τῆς ὁποίας ὑποστηρίζετε τήν καθ’ ἡμᾶς «πεπλανημένην» ἄποψιν, ὅτι πρέπει να ἀπομακρυνθῇ ὁ Τίμιος Σταυρός ἐκ τοῦ ἱεροῦ Βήματος! Ἐπιτρέ-ψατέ μοι, λοιπόν, νά Σᾶς εἴπω, ὅτι πλανᾶσθε πλάνην οἰκτράν, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεφάνθη, ὅτι «ἡ τοποθέτησις τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης εἶναι γενικῶς καθιερωθεῖσα παράδοσις, ὅπως παρατηροῦμεν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί τάς Αὐτοκεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας …»! Ἔπειτα ἀπό τήν Ἀπόφασιν αὐτήν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως Ὑμεῖς δέν ἔχετε το δικαίωμα νά ὑποστηρίζετε μίαν ἄλλην ἄποψιν καί θεωρίαν! Ὀφείλετε νά ὑπακούσητε εἰς τήν φωνήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.
Ἐπειδή ὅμως ἔχομεν τήν ἄποψιν, ὅτι ΔΕΝ ΠΡΟΤΙΘΕΣΘΕ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣΗΤΕ πρός τήν φωνήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, θά μᾶς ἐπιτρέψητε νά ἀναφερθῶμεν εἰς τήν μαρτυρίαν ἑνός Ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὁ Ὁποῖος με ὅσα μᾶς λέγει καταδικνύει ὅτι ΥΜΕΙΣ ΠΛΑΝΑΣΘΕ καί μάλιστα ΠΛΑΝΑΣΘΕ ΠΛΑΝΗΝ ΟΙΚΤΡΑΝ!
Πρόκειται, λοιπόν, περί τοῦ Ἁγίου Συμεῶνος, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, ὁ Ὁποῖος ἀπό τοῦ ἔτους 1416 εἰς τό ἔργον Του «Περί τοῦ Ἁγίου Ναοῦ», κεφάλαιον ΡΛΓ΄ με τίτλον:«Τί τό καταπέτασμα καί οἱ τέσσαρες τούτου στῦλοι» (Migne, PG 155, 341-344), καταγράφει:
«Διά τῶν μυστηρίων ὁρᾶται θυόμενός τε καί κείμενος. Διό καί ὄπισθεν τοῦ θυσιαστηρίου αὐτοῦ ἐξ ἀνατολῶν τό εὐλογημέ-νον ὄργανον τῆς θυσίας ὁ θεῖος ἵσταται σταυρός, τετραμερής ὤν διά τόν ἐν αὐτῷ προσπαγέντα, τά τε ἄνω καί κάτω καί τά σύμπαντα πεποιηκότα τε καί συνέχοντα καί τά ἄνω τοῖς ἐπί γῆς ἑνώσαντα, ἄνωθεν κάτω καταβάντα, κάτωθέν τε ἄνω ὑψωθέντα, καί ἐν ἑαυτῷ πάντα ἑνώσαντα, καί τά πέρατα συγκαλέσαντα, καί τῷ ὕψει τῆς θεότητος, καί τῷ ταπεινῷ τῆς σαρκώσεως πάντα οἰκειωσάμενον, καί τῷ ὑψηλῷ τῆς δόξης… καί τῷ μέν ἰκρίῳ δηλοῦντα τόν Πατέρα τόν ὕψιστον καί ἡμῶν τῶν ἐπί γῆς προνοούμενον, τῇ δέ κεραίᾳ τόν Υἱόν αὐτόν καί τό Πνεῦμα, δι’ αὐτῶν ἡμᾶς ὡς διά χειρῶν ἀναπλάττοντα» (βλ. Παναγ. Κατραμάδου: «Ἡ ἄκρα ταπείνωσις τοῦ Ἐσταυρωμένου εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Περιστερίου,
Σεβασμιώτατε Ἅγιε Περιστερίου,
Ἐπισφραγίζων τήν παροῦσαν μαχητικήν Ἀναφοράν μου ἀδελφικῶς Σᾶς ἱκετεύω, ὅπως ἐπιδείξητε ὑπακοήν εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν Διοίκησιν, ἐπαναφέροντες τόν Τίμιον Σταυρόν καί τόν Εσταρωμένον εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ὥστε νά παύσῃ ὁ σκανδαλισμός τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν. Σᾶς ὑπενθυμίζω καί πάλιν, ὅτι κατά την ὥραν τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας μας ἐδώσαμεν τόν ὅρκον ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ὅτι θά διατηρήσωμεν ἕκαστος τήν ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν «μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν Δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων…».
Παρακαλῶ Ὑμᾶς μή με παρεξηγήσητε, γράφων ταῦτα πρός Ὑμᾶς, καθ’ ὅσον «τά δημοσίως λεγόμενα καί πραττόμενα, δημοσίως πρέπει καί νά ἐλέγχωνται» (βλ. Πατρολογία ΕΠΕ, 23, 393). Ἄλλωστε δέν πρέπει νά λησμονῶμεν καί τά λόγια τοῦ Κυρίου μας, ὅπως ταῦτα ἐκτί-θενται εἰς τό Κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον (βλ. κεφ. ιη΄, στ. 15-17):
«᾿Εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου· ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου· ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ρῆμα. ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης».
Ἐπισφραγίζων την παροῦσαν ἱκετήριον πρός Ὑμᾶς ἐπιστολήν μου ὀφείλω να Σᾶς ὁμολογήσω, ὅτι, εἰς τά ὦτα μου ἠχοῦν κατά ἕναν ἔντονον τρόπον τά λόγια τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, λέγοντος:
«Τί κάνεις ἄνθρωπε; Παραβιάστηκε ὁ νόμος, περιφρονήθηκε ἡ σωφροσύνη, τόσα πολλά παραπτώματα τόλμησε καί ἔκανε ἱερέας… Τά ἄνω κάτω ἔγιναν, καί δέν φρίττεις… δέν πονάς, δέν ἐπιτιμᾶς, δέν γίνεσαι φοβερός τιμωρός τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ… ἀλλά συμμετέχεις;» (βλ. ΕΠΕ 6, 275, Ρ.G. 55, 252)
Ταῦτα μετά πολλῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης ἐθεώρησα ἀναγκαῖον νά γράψω πρός Ὑμᾶς, στοχεύων εἰς τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς Σας.
Ἐπί δέ τούτοις διατελῶ
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
