Και η Παναγία σήκωσε τον δικό της μεγάλο Σταυρό ~ Ποιά μητέρα θα το άντεχε ;


Η Παναγία δεν ήταν μόνο συνοδοιπόρος του Χριστού στη ζωή του και στα προβλήματά του αλλά και συνοδοιπόρος στη σκέψη του, στο φρόνημά του, στη θέληση του να θυσιασθεί για τη σωτηρία του κόσμου. Η Παναγία ήθελε ότι ήθελε ο Χριστός, όπως και ο Χριστός ως άνθρωπος ήθελε ό,τι ήθελε ο ουράνιος πατέρας του. Δεν φαίνεται πουθενά η Παναγία να εμποδίζει τον Χριστό να σταυρωθεί, όπως ο Πέτρος. Πράγμα που θα ήταν πολύ φυσικό για μια μητέρα. Δεν φαίνεται πουθενά να φρονεί τα των ανθρώπων και όχι τα του Θεού (Ματθ. 16,24). Αντιθέτως συμπορεύεται μαζί του.
 Απαρνείται τον εαυτό της, αίρει τον σταυρό της και τον ακολουθεί. Δεν τον εγκαταλείπει, μαζί με το Ιωάννη βέβαια, όπως ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές. Το περίεργο είναι ότι ο Πέτρος και ο Ιάκωβος είδαν τη μεταμόρφωση του Χριστού και έπρεπε να μην κλονισθούν. Η Παναγία δεν την είδε -είχε δει βέβαια άλλα θαύματα- κι όμως δεν κλονίσθηκε. Πέρασε η ρομφαία μέσα στην ψυχή της, όπως προείπε ο Συμεών ο πρεσβύτης την ημέρα της Υπαπαντής, αλλά δεν λύγισε και δεν κάμφθηκε ούτε στιγμή.
Το ίδιο και ο Ιωάννης. Αυτοί που αγαπούν πολύ δεν κάμπτονται ποτέ. Γι’αυτό λέγει ο άγιος Αυγουστίνος· «Αγάπα και κάνε ό,τι θέλεις». Όταν αγαπάς τελείως τον Θεό, ούτε κάμπτεσαι ούτε τον αρνείσαι ούτε τον προδίδεις ούτε αμαρτάνεις. Γι’αυτό η πρώτη εντολή του δεκάλογου αυτό επιζητεί. Αγάπη τέλεια στον Θεό και αγάπη στον συνάνθρωπο.
Η Παναγία και ο Ιωάννης αγάπησαν τέλεια το Χριστό αλλά και τους συνανθρώπους τους. Ακόμη και τους σταυρωτές. Όπως ο Χριστός τους συγχώρεσε και είπε· «πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23,34), έτσι και αυτοί δεν στρέφονται εναντίον τους. Το ίδιο κάνουν όλοι οι άγιοι μετά την πεντηκοστή. Δεν φαίνεται πουθενά η Παναγία να καταριέται τους σταυρωτές του υιού της, πράγμα πολύ συνηθισμένο για μια μητέρα, όταν το παιδί της άδικα βασανίζεται. Ακολουθούν τον Χριστό στο πάθος αλλά και στο φρόνημα.
Η Παναγία και ο Ιωάννης συμπάσχουν με τον Χριστό αλλά και συμπνευματίζονται με αυτόν. Αφήνουν τον Χριστό να άρει το σταυρό του, εφ’ όσο ο ίδιος θέλει και το επιθυμεί, και αυτοί μένουν κοντά του· συμπαραστάτες του και συσταυρούμενοι μ’ αυτόν. Η Παναγία και ο Ιωάννης συσταυρώθηκαν μαζί με τον Χριστό. Τόσο ενεργά συμμετείχαν στο πάθος του. Ίσως γι’ αυτό δεν μαρτύρησαν σωματικώς στο τέλος της ζωής τους. Γιατί ήδη είχαν μαρτυρήσει. Ο Πέτρος έκοψε το αυτί του υπηρέτη κι όμως αρνήθηκε τον Χριστό. Ο Ιωάννης και η Παναγία δεν έκαναν καμμία βίαια πράξη εναντίων των σταυρωτών του Χριστού και δεν αρνήθηκαν το Χριστό.
Η αγάπη μας κάνει ένα με το αντικείμενο της αγάπης μας. Μας κάνει να κοινωνούμε ανεπιφύλακτα όχι μόνο στο πάθος του αγαπημένου προσώπου μας, αλλά και στους τρόπους που αντιμετωπίζει το πρόσωπο αυτό το πάθος των δημίων του. Όπως αντιμετώπισε ο Χριστός το πάθος των σταυρωτών του, έτσι το αντιμετωπίζουν η Παναγία και ο Ιωάννης και όλοι οι μάρτυρες ανά τους αιώνες. Οι μάρτυρες βοηθούσαν ο ένας τον άλλο. Συμπαραστεκόταν με σιωπηλή ηρεμία και θάρρος και χαρά και αισιοδοξία. Δεν εξαντλούσαν τον δυναμισμό τους σε κατάρες και βρισιές και απειλές εναντίον των δημίων τους.
«Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. 7,60), προσευχόταν ο πρωτομάρτυρας Στέφανος την ώρα του μαρτυρίου του. Η μόνη αντίδραση εναντίων των διωκτών ήταν η προσευχή· να φωτισθούν και οι κακούργοι δήμιοι και να σωθούν, όπως σώθηκε ο ληστής πάνω στο σταυρό. Όπως σώθηκε κι ο Παύλος με την προσευχή του αγίου Στεφάνου. Ο άγιος Στέφανος πήρε την εκδίκησή του, κάνοντας των αρχηγό των λιθοβολούντων Ιουδαίων μέγιστο απόστολο των εθνών, με τη χάρη του Θεού βέβαια. Η μέγιστη εκδίκηση των χριστιανών είναι η προσευχή υπερ των διωκτών τους.
«Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην».
Έτσι προσεύχεται σίγουρα η Παναγία μας και ο Ιωάννης ο θεολόγος και όλοι οι άγιοι που συμπορεύτηκαν με τον Χριστό και συμπνευματίστηκαν μ’ αυτόν και απόκτησαν «νούν Χριστού». Βάσει αυτής της συμπορεύσεως και του συμπνευματισμού τους με τον Χριστό, δέονται και πρεσβεύουν υπέρ ημών των αμαρτωλών. Εφ’όσον ο Χριστός είναι «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» (Ιω. 1,29), η Παναγία και οι άγιοι πρεσβεύουν να εξακολουθήσει να τη σηκώνει και να συγχωρεί τους αμαρτωλούς και να τους φωτίζει προς μετάνοια. Και ο Χριστός δεν μπορεί να παραβλέψει αυτές τις πρεσβείες, αυτές τις ικεσίες, αφού αυτός τις δίδαξε και τις ενέπνευσε.
Ας γίνουμε συνοδοιπόροι του Χριστού κι εμείς κι ας αποκτήσουμε νου Χριστού και ζωή Χριστού, όπως η Παναγία και όλοι οι άγιοι. Αμήν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου