Ο άνθρωπος από τον ουρανό έρχεται και εκεί πηγαίνει « Άνω σχώμεν τας καρδίας»

Στην πλατεία του χωριού μου υπάρχει ένας πλάτανος. Δεσπόζει εκεί αγέρωχος, όμορφος, ψηλός για πάνω από έναν αιώνα. Θυμάμαι από μικρό παιδί όταν πήγαινα διακοπές το καλοκαίρι πόσο με είχε εντυπωσιάσει! Ο κορμός του έχει τεράστια περίμετρο… κρυβόμασταν τρία παιδιά από πίσω όταν παίζαμε κρυφτό. Τον κοιτούσα και νόμιζα ότι ακουμπάει τον ουρανό! Ακόμα στέκεται εκεί επιβλητικός και μας δροσίζει με τη σκιά του, μας συντροφεύει με την κυριαρχική γοητεία του. Αντιμετώπισε θαρραλέα κάθε καιρική συνθήκη… καταιγίδες, νεροποντές, ανεμοθύελλες αλλά και καύσωνες. Και οι ρίζες του τεράστιες, μακριές και τόσο βαθιές μέσα στο χώμα! Πώς άλλωστε θα είχε αντέξει ; Τίποτα δε στάθηκε ικανό να τον σαλεύσει!

Και σκέφτομαι, τί ωραία θα ήταν να συνέβαινε αυτό και με τους ανθρώπους… τίποτα να μη μπορεί να μας σαλεύσει! Μα τί λέω; Κι όμως γίνεται! Για εμάς τους χριστιανούς γίνεται! 

Η διαφορά μας όμως με τον πλάτανο είναι ότι εμείς πρέπει να βγάλουμε ρίζες όχι στο χώμα αλλά στον ουρανό! Ναι, φυσικά… στον ουρανό πρέπει να ριζώσουμε γιατί ό,τι χρειαζόμαστε από εκεί προέρχεται! Η αναπνοή μας, η τροφή μας, η δροσιά μας, η υπομονή μας, η αντοχή μας, η δύναμη μας, η αγάπη και η αληθινή ζωή έρχονται από τον ουρανό! Γιατί κι ο άνθρωπος από κει έρχεται και εκεί πηγαίνει! Κι αν ακούσουμε καλά την ψυχή μας, αυτά αποζητά και αυτά λαχταρά… τα ανώτερα, τα υψηλά, τα υπερκόσμια!

« Άνω σχώμεν τας καρδίας» ακούμε στη Θεία Λειτουργία. Δεν είναι πια ο Χριστός στον κόσμο. Είναι στον ουρανό… λοιπόν κι εμείς εκεί πρέπει να έχουμε τις καρδιές μας! Γι’αυτό ας μην λησμονούμε ποτέ τον πραγματικό σκοπό της ζωής μας που είναι αυτός, να βγάλουμε ρίζες στον ουρανό γιατί εκεί είναι η οικογένεια μας… ο Πατέρας μας, η Μητέρα μας και τα αδέρφια μας… οι Άγιοι! 

Εκεί είναι οι ρίζες μας και εκεί μας περιμένουν να επιστρέψουμε μια μέρα, όπως περιμένει μια οικογένεια να γυρίσει το παιδί της που έφυγε για την ξενιτιά! Κι έτσι από κει όλα θα τα βιώνουμε και θα τα αντιμετωπίζουμε απαρασάλευτοι και αγέρωχοι κι εμείς σαν τον αγαπημένο μου πλάτανο και θα καταφέρνουμε να βγαίνουμε αλώβητοι μέσα από κάθε συνθήκη της ζωής μας γιατί αφού θα είμαστε ψηλά τίποτα επίγειο δε θα μπορεί να μας αγγίξει! Και σαν τον πλάτανο θα προσφέρουμε κι εμείς δροσιά και ξεκούραση στους άλλους ανθρώπους αφού θα είμαστε συνδεδεμένοι με τον Ζωοδότη Χριστό! (Κ.Δ.Κ.)