Αδελφέ έλα να πάμε μια σύντομη νοητή βόλτα. Ξέρω τρέχεις κι εσύ πολύ. Έλα πάμε να δεις !!

Έλα, έλα να πάμε μια σύντομη νοητή βόλτα. 

Ξέρω. Τρέχεις κι εσύ. Πολύ. Μα επειδή καταλαβαινόμαστε, λαμβάνω το θάρρος να σου προτείνω να πάμε παρέα. Πάρε το κομποσκοίνι σου και ξεκινάμε.

Πάμε να επισκεφθούμε τις οικογένειες που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα.

Τα παιδάκια και όλους τους ασθενείς που πονούν πολύ στα νοσοκομεία και στις κλινικές.

Έλα να επισκεφθούμε και τους ανθρώπους που είναι ξεχασμένοι, απομονωμένοι, μονάχοι. Αυτούς που δεν έχουν πού να πουν τον πόνο τους και σιγοσβήνουν χωρίς ελπίδα.

 Να κάνουμε -έλα, αδερφή/έ μου- έναν κόπο να πάμε να επισκεφθούμε όλους αυτούς που έχουν χάσει συγγενικά τους πρόσωπα. Που νιώθουν σαν δέντρα κατακαμμένα.

Πάμε διακριτικά να επισεκφθούμε και όλους αυτούς τους ανθρώπους που η προσφυγιά, ο πόλεμος και οι κάθε λογής αντιξοότητες τους έφεραν στην πατρίδα μας. Τι πόνος κι εκεί...

Αδερφή/έ μου,

όλοι μας κουβαλάμε τον Σταυρό μας... Ο καθένας τον δικό του. Μα, η αγάπη μας κάνει να βλέπουμε και πιο πέρα από τα δικά μας βάσανα. Και να αφήσουμε τα δάκρυά μας, τον πόνο μας, τις δυσκολίες μας στην Πατρική Του αγκαλιά. Αυτός, ο Θεός Πατέρας μας, που καταδέχθηκε να γίνει άνθρωπος και να μας δείξει στο έπακρο και έμπρακτα τι σημαίνει ΑΓΑΠΗ. 

Έλα να λουστούμε στο λυτρωτικό Του Φως. Να αναπαυθούμε.

Καλό μεσημέρι, αδερφή/έ. Εύχου.