Η μοναξιά του Χριστού κατά την Εβδομάδα των παθών – Μητρ. Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ.

Σήμερα ο Χριστός εισέρχεται στο μονοπάτι της οδύνης Του αλλά και της φοβερής εκείνης μοναξιάς που θα τον περιβάλλει καθ’ όλη την εβδομάδα των Παθών.

Η μοναξιά αρχίζει με μια παρεξήγηση: ο λαός περιμένει ότι η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα θα είναι η θριαμβευτική διέλευση ενός πολιτικού αρχηγού, ενός ηγέτη που θα ελευθερώσει το λαό του από την καταπίεση και τη δουλεία, από αυτό που εκείνοι θεωρούν ως «α-θεΐα» – καθώς η λατρεία των ειδώλων αποτελεί την άρνηση του ζώντος Θεού.

Η μοναξιά θα γίνει ακόμη βαρύτερη, όταν ούτε οι μαθητές Του θα είναι σε θέση να Τον κατανοήσουν. Όταν κατά το Μυστικό Δείπνο, ο Χριστός θα τους μιλήσει για τελευταία φορά, εκείνοι θα αμφιβάλλουν διαρκώς για το ακριβές νόημα των λόγων του. Και αργότερα, όταν θα μπει στον Κήπο της Γεθσημανή λίγο πριν από το φρικτό θάνατο που πρόκειται να αντιμετωπίσει, οι πιο έμπιστοι μαθητές Του, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, θλιμμένοι, κουρασμένοι και χωρίς ελπίδα, θα αφεθούν να αποκοιμηθούν.

Το αποκορύφωμα της μοναξιάς θα είναι η κραυγή του Χριστού πάνω στο Σταυρό: « Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες». Εγκαταλειμμένος από τους ανθρώπους, απορριμένος από το λαό του Ισραήλ, είναι τώρα αντιμέτωπος με τη ακραία ερημιά και πεθαίνει χωρίς Θεό, χωρίς ανθρώπους, μόνος, με μόνη την αγάπη Του για τον Θεό και την αγάπη Του για το γένος των ανθρώπων· πεθαίνει για χάρη του και για τη δόξα του Θεού.

Η σημερινή θριαμβευτική Του είσοδος είναι και η αρχή του Πάθους Του. Ο κόσμος περίμενε αρχηγό και βασιλιά και βρίσκει το Σωτήρα των ψυχών τους. Τίποτε δεν χολώνει τον άνθρωπο τόσο πολύ όσο η ελπίδα που χάθηκε, που διαψεύσθηκε· κι αυτό εξηγεί γιατί οι άνθρωποι που μπόρεσαν να τον υποδεχθούν με τόση θέρμη, εκείνοι που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της ανάστασης του Λαζάρου και είχαν δει τα θαύματά Του, εκείνοι που είχαν ακούσει τη διδασκαλία Του και θαύμαζαν την κάθε Του λέξη όντες έτοιμοι να γίνουν μαθητές Του τον «καλό» καιρό, απομακρύνθηκαν από κοντά Του την ώρα του πάθους και του γύρισαν την πλάτη· λίγες ημέρες δε μετά φώναξαν «Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν».

Κι Εκείνος πέρασε όλες αυτές τις μέρες μόνος, γνωρίζοντας τι Τον περίμενε, εγκαταλειμμένος από όλους εκτός από τη Μητέρα Του, που παράστεκε σιωπηλά, όπως είχε κάνει σε όλη τη ζωή Της, μετέχοντας στην τραγική άνοδό Του στο Σταυρό· Εκείνη που είχε δεχθεί τον Ευαγγελισμό, το ευφρόσυνο νέο, αλλά και που είχε εν σιωπή ακούσει την προφητεία του Συμεών για τη ρομφαία που θα διαπερνούσε τη μητρική Της καρδιά.

Τις μέρες που έρχονται, δεν θα θυμηθούμε απλώς, αλλά θα παρασταθούμε στο Πάθος του Χριστού. Θα είμαστε μέρος του πλήθους που θα περικυκλώσει τον Χριστό , τους Μαθητές και τη Θεοτόκο.Την ίδια ώρα, ο Χριστός θα είναι στο Σταυρό, θα είναι στον τάφο. Πόσο φοβερό είναι να είμαστε ανήμποροι κι εμείς, όπως τότε οι μαθητές, να περάσουμε έστω μία μέρα, μία ώρα μαζί Του! Ας το σκεφθούμε, κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, τουλάχιστον ας αναγνωρίσουμε ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε, και την τελική ώρα ας στραφούμε προς Αυτόν με την κραυγή, την έκκληση του ληστή: « Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου».

Καθώς θα ακούμε τα αναγνώσματα, καθώς θα παρακολουθούμε τις Ευχές της Εκκλησίας, καθώς οι εικόνες του Πάθους θα διαδέχονται η μία την άλλη μπροστά στα μάτια μας, ας θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα: « Μέσα σ’ αυτό το πλήθος, πού βρίσκομαι εγώ, ποιός είμαι; Ένας Φαρισαίος; Ένας Γραμματέας; Ένας προδότης; Ένας δειλός; Ποιός; Ή μήπως στέκομαι ανάμεσα στους Αποστόλους;»…Μα και αυτούς τους κατέβαλε ο φόβος. Ο Πέτρος Τον αρνήθηκε τρεις φορές, ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης αποκοιμήθηκαν την ώρα ακριβώς που ο Χριστός είχε ανάγκη από την ανθρώπινη αγάπη και υποστήριξη· οι άλλοι μαθητές τό ‘βαλαν στα πόδια· κανείς δεν έμεινε εκτός από τον Ιωάννη και τη Θεοτόκο, εκείνους που ήταν δεμένοι μαζί Του μ’ εκείνο το είδος της αγάπης που δεν γνωρίζει κανένα φόβο και είναι έτοιμη να μοιραστεί οτιδήποτε.

Ας ρωτήσουμε για άλλη μια φορά τον εαυτό μας ποιοι είμαστε και ποια είναι η θέση μας μέσα σ’ αυτό το πλήθος. Είμαστε με την ελπίδα ή με την απόγνωση, με τί; Και αν είμαστε με την αδιαφορία, τότε είμαστε κι εμείς μέρος του τρομακτικού πλήθους που περικύκλωνε τον Χριστό, που τον ακολουθούσε και τον άκουγε, αλλά μετά έφευγε· όπως θα φύγουμε κι εμείς από το ναό. Ο Εσταυρωμένος θα υψωθεί εδώ τη Μ. Πέμπτη κι εμείς θα διαβάζουμε το Ευαγγέλιο για το Σταυρό και τη Σταύρωση και το θάνατο – και μετά, τί; Ο Σταυρός θα συνεχίσει να στέκεται εδώ, αλλά εμείς θα πάμε να ξεκουραστούμε, θα πάμε σπίτι να φάμε, να κοιμηθούμε, να ετοιμαστούμε για τα έργα της επομένης.

Την ίδια ώρα, ο Χριστός θα είναι στο Σταυρό, θα είναι στον τάφο. Πόσο φοβερό είναι να είμαστε ανήμποροι κι εμείς, όπως τότε οι μαθητές, να περάσουμε έστω μία μέρα, μία ώρα μαζί Του! Ας το σκεφθούμε, κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, τουλάχιστον ας αναγνωρίσουμε ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε, και την τελική ώρα ας στραφούμε προς Αυτόν με την κραυγή, την έκκληση του ληστή: « Μνήσθητί μου, Κύριε εν τη βασιλεία σου».

Μητρ. Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ, 

Είσαι και Εσύ ένας νεκρός Λάζαρος και φίλος του Χριστού μας – Θες να σε Αναστήσει ;

Μακαριστός γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Η Ανάσταση του Λαζάρου: το θαύμα

Ο Λάζαρος, ο επονομαζόμενος Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας (η γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού λίγες ημέρες πριν από τη Σταύρωση και στη συνέχεια τα σπόγγισε με τα μαλλιά της), με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.

Κατά την Καινή Διαθήκη (Ιωάννου ια’ 1-44), μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε να έλθει. Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. Τότε ο Ιησούς δάκρυσε και με φωνή μεγάλη κραύγασε μπροστά στον τάφο του φίλου του «Λάζαρε δεύρο έξω»! Έτσι, ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του, προκαλώντας τον θαυμασμό των παρισταμένων και το θανάσιμο μίσος των εχθρών του Φαρισαίων (Ιωάννου ια’ 45-57).

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Έγινε επίσκοπος Κιτίου στην Κύπρο και πέθανε σε ηλικία 60 ετών. Η ανάμνηση του θαύματος της Ανάστασης του Λαζάρου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία το Σάββατο της πέμπτης εβδομάδας («Κουφής») της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αλλά και στις 17 Μαρτίου.

Η Ανάσταση του Λαζάρου: σημασία

Το ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου, μεταφερόμενο στην αλληγορία, ενεργείται κάθε μέρα στις ψυχές των ανθρώπων.

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι πάντοτε μαζί μας, όπως ο ίδιος ομολογεί, «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος», περιστρέφεται και ανασκοπεί του καθενός την κατάσταση και μυστικώς εκφράζει στις ουράνιες Του δυνάμεις και στους σεσωσμένους «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Ιησού μας. Ο Κύριος μας, Ιησούς Χριστός, ο παντογνώστης Θεός, ο πανάγαθος Δεσπότης και ο αληθινός μας πατέρας, βλέποντας την νέκρωση μας, συνεχώς φωνάζει προς τις ουράνιες δυνάμεις Του «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».

Τώρα, ποιος από μας τους κεκοιμημένους θα είναι ικανός να προκαλέσει τη συμπάθεια Του, ούτως ώστε να επέμβει και να τον αναστήσει; Γιατί αυτός μόνος Του ομολόγησε ότι «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή». Όπως αναφέρεται, όταν η αδελφή του Λαζάρου η μεγαλύτερη, η Μάρθα, αν και πίστευε στον Ιησού Χριστό, εν τούτοις, από το βόγκο του πόνου που έχασε τον μονάκριβο της αδελφό, ξεχνώντας την δύναμη της αναστάσεως που βρισκόταν σ’ Αυτόν, άρχισε να του λέει με παράπονο «Κύριε, ει ης ώδε, ουκ αν απέθανε μου ο αδελφός».

Και ο Ιησούς απαντά «Αναστήσεται ο αδελφός σου». Πάλι αυτή δεν καταλαβαίνει το νόημα και επιμένει «Ναι, Κύριε, ξέρω ότι στην έσχατη ημέρα της παλιγγενεσίας και αυτός θα αναστηθεί». Τότε ο Ιησούς διακηρύττει «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή.

Λοιπόν αυτός είναι ο Ιησούς μας ο οποίος μένει μαζί μας σαν η αιωνία και μόνιμος ανάσταση και προσδοκά του καθενός μας την ανάσταση. Πότε θα στραφούμε προς Αυτόν να εκφράσουμε τον πόνο της νεκρώσεως μας, για να φωνάξει και σε εμάς «Λάζαρε, δεύρο έξω». Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε συμπαραστάτες, όπως είχε και ο Λάζαρος τις δύο αδελφές του, την Μάρθα και την Μαρία.

Η μεν Μάρθα συμβολίζει, κατά τους Πατέρες, την πρακτική εργασία, την πρακτική μετάνοια και τα σωματικά έργα. Η δε Μαρία συμβολίζει τη θεωρία, την πνευματική εσωστρέφεια, μέσω της οποίας επικοινωνεί κάθε λογική ψυχή με τον Θεό.

Η πρακτική μετάνοια συνίσταται στον πόνο, στο πένθος και στο κλάμα «υπέρ των προτέρων αμαρτημάτων» και στο πένθος υπέρ της ανακτήσεως των αρετών και των χαρισμάτων, τα οποία κληρονομικά μας παρέδωσε ο Ιησούς μας και ανήκουν στον καθένα από μάς.

«Ούπω γαρ εφανερώθη», λέγει ο άγιος Ιωάννης, «τι εσόμεθα, άδαμεν δε, όταν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα». Δηλαδή θα δούμε τον Κύριο μας στην ημέρα εκείνη της παλιγγενεσίας και θα είμεθα όμοιοι με αυτόν. «Ο Θεός εν μέσω Θεών», εκμαγεία του αρχετύπου.

Για να φτάσουμε σ’ αυτήν την αξία πρέπει να αποκτήσουμε, πρωτίστως, τη συνεχή, ειλικρινή, πρακτική μετάνοια που θα μας οδηγήσει στη θεωρία. Επειδή πρακτικά, αμαρτήσαμε και πρακτικά αρνηθήκαμε τον Ιησού μας, πρακτικά τον προσβάλαμε και τον προδώσαμε, πρακτικά τώρα πρέπει να επιστρέψουμε πίσω και ν’ αποδείξουμε ότι πλέον, δεν θα ξανακάμψουμε τα γόνατα μας μπροστά σε κάθε είδωλο της αμαρτίας.

 

Γέροντος Ιωσήφ, Αθωνικά μηνύματα, Ψυχωφελή Βατοπεδινά, Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου, Άγιον Όρος 1999.

37 Μοναστήρια κλείνουν τις πύλες για την Κυβέρνηση και όσους ψήφισαν ή δεν καταψήφισαν τον “Γάμο” των Ομοφυλόφιλων

Πέντε μεγάλες Ιερές Μονές του Αγίου Όρους και 32 ακόμη Μοναστήρια της Ελλάδας, κλείνουν  πύλες στην Κυβέρνηση και όσους Βουλευτές ψήφισαν ή δεν καταψήφισαν τον άθεο νόμο περί “γάμου” ομοφύλων, ώστε δια της τεθλασμένης να τους δοθεί και το δικαίωμα υιοθεσίας ανυποψίαστων παιδιών…

 

Επειδή και η σιωπή είναι συνενοχή, 37 συνολικά, ως τώρα, Μοναστήρια, ακολουθώντας το παράδειγμα του Μεγάλου Σπηλαίου, αποδοκιμάζουν τους παραπάνω Βουλευτές, αρνούνται να τους καλέσουν στις εθνικοθρησκευτιικές εκδηλώσεις τους και να τους αποδώσουν κάθε είδους τιμή, εκφράζοντας την επιθυμία να μην έρθουν στα Μοναστήρια, γιατί, συν τοις άλλοις, είναι βέβαιο πως θα τα ακούσουν για τα καλά και έξω από τα δόντια!

ΔΗΛΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

“Μέ πολύ μεγάλη θλίψη, ἐμεῖς, Ἡγούμενοι καί Γερόντισσες Ἱερῶν Μονῶν καί Ἱερῶν Ἡσυχαστηρίων τῆς Πατρίδος μας, βιώσαμε τό οἰκτρό ὀλίσθημα τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καί τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.

 

Τά μεσάνυκτα τῆς 15ης Φεβρουαρίου 2024, στό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, συνετελέσθη μιά ἅλωση χειρότερη κι ἀπό τήν ἅλωση τῆς Πόλης: ὑπερψηφίστηκε ἀπό, κατά πλειονότητα, βαπτισμένους ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὁ εἰδεχθής νόμος περί τῆς νομικῆς ἀναγνωρίσεως τῆς παρά φύσιν ἑνώσεως μεταξύ ὁμοφυλοφίλων ὡς γάμου, ἔχοντος ἴσα δικαιώματα ἀπέναντι στόν νόμο μέ τόν παραδοσιακό ὀρθόδοξο χριστιανικό γάμο. Ἡ παράλογη αὐτή ἀναγνώριση ἐπαναφέρει στήν ἡρωική καί ἁγιοτόκο Πατρίδα μας τή θεομίσητη αἵρεση τοῦ Νικολαϊτισμοῦ.Ἔφθασαν, δυστυχῶς, οἱ κυβερνῶντες στό σημεῖο νά ἐπιδιώκουν μανιωδῶς νά «ἀπελευθερωθοῦν» ἀπό κάθε ἠθικό νόμο καί φραγμό, καταφρονῶντας τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ, μέ ἀποκορύφωμα τή νομιμοποίηση ἁμαρτίας, ἡ ὁποία εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη μέ τό ἅγιο θέλημά Του.

 

Ξεχνοῦν τά λόγια τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἐπίσκοπο τῆς Περγάμου, ὅπως κατεγράφησαν στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἐκεῖ ἐκδηλώνεται ἐναργῶς ἡ ἀπέχθεια τοῦ Θεοῦ πρός τή φοβερή αἵρεση τοῦ Νικολαϊτισμοῦ, ἡ ὁποία θεωρεῖ τήν ἔκλυση τῶν ἠθῶν ὡς κάτι τό φυσιολογικό καί ἀποδεκτό ἀπό τόν Θεό, μέ ἀποκορύφωμα τήν ὁμοφυλοφιλία (Ἀποκ.2, 14-16).

 

Εἶναι γνωστό τοῖς πᾶσι τό κατάντημα τῶν Σοδόμων, τό ὁποῖο δέν ἀφήνει περιθώρια ἀμφιβολίας ὅτι τά ἐπίχειρα τῆς τοιαύτης ἁμαρτίας εἶναι θάνατος, ὄλεθρος καί καταστροφή. Ἡ βουβή καί συνάμα φρικτή εἰκόνα τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης ἐλέγχει ἀμείλικτα εἰς τούς αἰώνας τούς ὑβριστάς τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀψευδής μάρτυρας τῆς ἀπολύτου ἀποστροφῆς Του πρός αὐτήν τήν ἁμαρτία καί τῆς συνακόλουθης καταστροφῆς καί τιμωρίας τῶν ἐνόχων.

 

Παρ᾿ ὅλες, ὅμως, αὐτές τίς ἀδιαμφισβήτητες ἀλήθειες, οἱ ἐκλεγμένοι στή Βουλή ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ μας ἅπλωσαν βέβηλο χέρι στά αἰώνια και ἀμετακίνητα ὅρια τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, ἠθικῆς καί ἀνθρωπολογίας, παρά τήν ἐγνωσμένη ἀντίθεση τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν πρός τό ἐπαίσχυντο νομοσχέδιο.

 

Ἄραγε, συναισθάνονται ὅτι κάποτε ἀναπόφευκτα θά παρουσιαστοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κριτοῦ; Πῶς θά σταθοῦν τότε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματος, ὅταν σήμερα μέ τόση ἀναίδεια ἀδιαφοροῦν καί λοιδωροῦν τόν Θεόκαί τόν λαό; Ξεχνοῦν ὅτι «ὁ Θεός οὐ μυκτηρίζεται»;

 

Καὶ ἐμεῖς, ὡς βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, τί λόγο ἄραγε θά δώσουμε, τή στιγμή πού ἀνεχόμαστε νά θριαμβεύει καί νά νομιμοποιεῖται μια τέτοια ἁμαρτία; Τί λόγο θά δώσουμε, ὅταν, ἐνῶ ὡς Ἔθνος ἔχουμε πολλάκις εὐεργετηθεῖ στό διάβα τῆς Ἱστορίας ἀπό τόν Θεό, δέν ὀρθώνουμε τό ἀνάστημά μας, γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τά δικαιώματά Του; Ἡ ἀνοχή μας ἤ ἡ σιωπή μας ἀπέναντι σέ τέτοια ἄνομα νομοθετήματα μᾶς καθιστᾶ αὐτόχρημα συνενόχους.

 

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔκπληκτος διερωτᾶται: «Τῶν θείων νόμων ὑβριζομένων, ὁ σιγήσας καί παριδών, οὐκ ἔστιν κολάσεως ἄξιος;». Ἐπίσης, ὁ Μέγας Βασίλειος διακηρύττει: «Ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν!». Και ὁ Ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης ὁ Ὁμολογητής ἀποφαίνεται: «Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως. Λάλει γάρ, φησί, και μή σιώπα… Διά τοῦτο κἀγώ ὁ τάλας δεδοικώς τό Κριτήριον, λαλῶ» (PG 99,1321).

 

Οἱ ἔνδοξοι πρόγονοί μας ἀγωνίστηκαν μέ ἀνδρεία διαχρονικῶς γιά το τρίπτυχο: Πίστις-Πατρίς-Οἰκογένεια. Κατάφεραν μέ πολλές θυσίες να καταστήσουν σεβαστή καί ἀξιοζήλευτη τή θεοφρούρητη Πατρίδα μας. Αὐτά πού σήμερα συμβαίνουν στόν τόπο μας, ἐκεῖνοι δέν ἤθελαν κἄν νά τά ἐκφράσουν μέ τόν λόγο, ἦταν τά «οὐ φωνητά».

 

Ἐπειδή, λοιπόν, φοβόμαστε πρωτίστως νά μήν λυπήσουμε καί, πολύ περισσότερο, νά μήν προσβάλουμε μέ τήν σιωπή μας τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό μας, δηλώνουμε ὅτι :

 

Δέν προσκαλοῦμε πλέον σέ καμμία ἐκδήλωση τῶν Ἱερῶν Καθιδρυμάτων μας οὔτε τούς βουλευτές πού δέν καταψήφισαν τόν ἀνήθικο νόμο ἀλλά οὔτε καί τά μέλη τῆς παρούσης κυβερνήσεως. Καλόν εἶναι, ὅσο παραμένουν ἀμετανόητοι, νά μήν ἔρχονται στά Μοναστήρια μας. Ἐάν παρ᾿ ἐλπίδα προσέλθουν αὐτοβούλως, ἀσφαλῶς δέν θά τύχουν οἱασδήποτε τιμῆς, ἀφοῦ ἔχουν ἐκπέσει ἀπό τήν ὀφειλόμενη σ᾿ αὐτούς τιμή.

 

Ἡ στάση μας αὐτή θά ἐφαρμόζεται μέχρι νά ἐκδηλώσουν δημοσίως και ἐμπράκτως τή μετάνοιά τους ( γιά τήν ὁποία εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα), προβαίνοντας στίς κατάλληλες ἐνέργειες γιά τή νομοθετική ἀκύρωση τοῦ νόμου. «Ὁ τρώσας καί ἰάσεται».

 

Ἡ ἀπόφασή μας αὐτή εἶναι ἔκφραση φιλανθρωπίας, ἀγάπης καί σεβασμοῦ καί πρός τούς ἰδίους, ἀλλά καί πρός τόν λαό, ὁ ὁποῖος τούς ἐξέλεξε, γιά νά τόν ἐκπροσωποῦν. Ἐφ᾿ ὅσον δημοσίως κατεπάτησαν τόν Νόμο και τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ λαοῦ, δημοσίως ἐλέγχονται, κρίνονται και ἀποδοκιμάζονται.

 

Τέλος, ἐλπίζοντες στό ἔλεος καί τήν μακροθυμία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, προσευχόμαστε ὑπέρ τῆς θεοσώστου καί φιλτάτης Πατρίδος μας. Καλοῦμε ὅλους τούς συνειδητούς χριστιανούς νά παραμένουν ἑδραῖοι και ἀμετακίνητοι στήν Ἀποστολική καί Ἁγιοπατερική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

 

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΩΝ

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου Ἀρχιμανδρίτης Ἰωσήφ καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου Ἀρχιμανδρίτης Ἀμφιλόχιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καρακάλλου Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κωνσταμονίτου Ἀρχιμανδρίτης Χαραλάμπης καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηρομερίου Θεσπρωτίας Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Δρυοβούνου Κοζάνης Ἀρχιμανδρίτης Στέφανος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Σοχοῦ Λαγκαδᾶ Ἀρχιμανδρίτης Ἰωαννίκιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου Θεοτόκου Καλλίπετρας Βεροίας Ἀρχιμανδρίτης Παλαμᾶς καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Πυργετοῦ Λαρίσης Ἀρχιμανδρίτης Εἰρηναῖος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου Ὀρμυλίας Χαλκιδικῆς Ἀρχιμανδρίτης Συνέσιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου Πευκοχωρίου Χαλκιδικῆς Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παντοκράτορος καί Ἁγίας Σκέπης Μελισσοχωρίου Ὡραιοκάστρου Ἀρχιμανδρίτης Ἀντώνιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Γατζέας Βόλου Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Παιονίας Κιλκίς Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μακαριωτίσσης Δόμβραινας Θήβας Ἀρχιμανδρίτης Θεοδόσιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Λαγκάδας Πάρου Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Σιαμάδων Καλαμπάκας Ἀρχιμανδρίτης Μακάριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἄνδρου Ἀρχιμανδρίτης Δωρόθεος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψανῶν Πάρου Μακρίνα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Προεστῶσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Πυργετοῦ Λαρίσης, Μετοχίου Ἱεράς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου, Χριστονύμφη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μουτσιάλης Σκήτης Βεροίας Πορταΐτισσα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰσοδίων Ὄσσης Λαγκαδᾶ Γαλήνη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Λαυρεντίου Πηλίου Μαριάμ μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν» Μεσαίου Ὡραιοκάστρου Εὐφημία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγίου Γεωργίου ἈνύδρουἸωάννα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Τιμίου Σταυροῦ Μαψοῦ Κορινθίας Ἱλαρία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης Πορφυρία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Γυναικείας Μονῆς Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου Περαίας Θεσσαλονίκης Ἀγάθη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου Ἁγίων Μετεώρων Χριστονύμφη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Λιβαδίου Ἐλασσῶνος Θεοφανώ μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως Πρώτης Σερρῶν Ἀνυσία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Μηνᾶ Περιχώρας Δράμας Ἀγαθαγγέλη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης Συγκλητική μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί.

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου ἨλιούΖάχολης Κορινθίας Μαγδαληνή μοναχή καί αἱ  σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί.

 

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ ἩσυχαστηρίουἉγίας Τριάδος – Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης Τιμοθέη μοναχή καί αἱ  σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί”.   

Ιερά αγανάκτηση –Δυστυχώς για αρκετούς πολιτικούς ακόμη πέρα βρέχει !!

/ Άρθρα
Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης (†)

Η αγανάκτηση

Η αγανάκτηση μπορεί να έχει σχέση με την οργή, τον θυμό, την κακία, τη νευρικότητα και τη δυσανασχέτηση. Υπάρχει δίκαια και δικαιολογημένη οργή, που φέρνει αγανάκτηση, κάποτε ιερή αγανάκτηση, από αναβρασμό ψυχής που εθίγη. Έξαψη φοβερή, που εκδηλώνεται δημόσια, από αγανακτισμένους, που διαμαρτύρονται με διάφορους τρόπους, μερικές φορές και ακραίους, γιατί τους ενέπαιξαν, τους είπαν ψέματα, τους ξεγέλασαν και τους απάτησαν.

Πρόκειται για αιφνίδια, αυθόρμητη, γενική εκδήλωση κατακραυγής, ξέσπασμα δυνατού θυμού, θύελλα αποδοκιμασίας, σφοδρή, παρατεινόμενη, δυνατή φούρκα. Σκάνδαλα ταγών και ισχυρών προκάλεσαν έναυσμα, οξυθυμία, παροξυσμό πείσματος αντιδραστικού, αποκορύφωση διαμαρτυριών, υπερένταση, εξαγρίωση, μένος και επιθετικότητα. Έτσι ήλθε διέγερση παθών, έξαψη απαιτήσεων. Χιλιάδες άνθρωποι ξέσπασαν σε οργή, χολώθηκαν από την ανεντιμότητα, την ιταμότητα, την κενή φλυαρία, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τα μισόλογα, τα ανειλικρινή χαμόγελα. Η όλη αδιόρθωτη κατάσταση έφερε βίαιη αντίδραση, ανέβασε το αίμα στο κεφάλι. Ο τόσος βρασμός ψυχής, ο παροξυσμός του πνεύματος, το πνίξιμο από το δίκιο, το σκάσιμο από το κακό, ξεχείλισε το ποτήρι. Δυστυχώς για αρκετούς πολιτικούς ακόμη πέρα βρέχει.

Η αγανάκτηση καθημερινά φουντώνει, δεν παύει, δεν μαζεύεται πια. Ο θυμός δεν παύει. Η υπομονή εξαντλήθηκε. Δεν υπάρχει πλέον ανοχή. Δεν μπορεί άλλο να τα καταπίνει όλα. Απηύδησε και απόκαμε ο κόσμος από τα παχιά λόγια, τις πολλές υποσχέσεις, τα καμώματα των πολιτικών. Κουράστηκε, βαρέθηκε, πόνεσε, απογοητεύτηκε και απόκαμε. Μπούχτισε, σιχάθηκε, δυσφόρησε, δυσανασχέτησε και κατέβηκε στους δρόμους. Άφησε την πολυθρόνα και την τηλεόραση. Κάτι είναι κι αυτό. Αδημονεί, λαχταρά, καίγεται η καρδιά του να δει μιαν άσπρη μέρα. Δεν τον χωρά ο τόπος του. Δεν βλέπει την ώρα για μια ουσιαστική αλλαγή. Κάθεται στα κάρβουνα, τον κυνηγούν δαίμονες, σκέφτεται το μέλλον των παιδιών του, το κατάντημα της αγαπημένης του πατρίδας. Κάθεται ο νεοέλληνας σε αναμμένα κάρβουνα, σε καρφιά, τρώει τα νύχια του, παίρνει ψυχοφάρμακα. Εξαντλήθηκε το κουράγιο. Τα περιθώρια στένεψαν πολύ. Βαρέθηκαν απεριόριστα. Δεν αντέχουν άλλο. Δεν πάει άλλο πια. Κάτι σημαντικό πρέπει γρήγορα να γίνει.

Η βία δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Ειρηνικά, προσεκτικά, με γνώση, φιλότιμο, μεράκι, ενδιαφέρον έμπνευση, μελέτη και μόχθο, θα πρέπει η Ελλάδα να οδηγηθεί σε αναγέννηση. Να μάθουμε να ζούμε και με πιο λίγα. Να διαβάσουμε το ευαγγέλιο της εγκράτειας. Να γίνουμε τις δύσκολες αυτές ώρες πιο φιλάνθρωποι. Να ακούμε και τον άλλο. Να μην καπελωθεί η διαμαρτυρία από κανέναν. Να μη πέσει η αγανάκτηση στο κενό. Να γίνει εφευρετική, δημιουργική και αποτελεσματική.

Περάσαμε και άλλες μεγάλες μπόρες και δεν χαθήκαμε. Έχουμε δώσει εξετάσεις υπομονής και ανδρείας και κερδίσαμε. Ας μην αποκάμουμε και το βάλουμε εύκολα κάτω. Η ελληνική μεγαλοψυχία και η ελληνική φερεπονία θα φέρει πλούσια και πολύτιμα δώρα για τη δόλια πατρίδα μας, που την εξαπάτησαν μερικοί και θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Ό,τι έγινε έγινε. Ο Θεός είναι μεγάλος. Δυστυχώς, μια ώρα κατάλληλη η Εκκλησία σιωπά. Δίχως να φλυαρεί, θα μπορούσε να καταθέσει λόγο υπεύθυνο, καίριο, σημαντικό και παρήγορο. Η αγανάκτηση πάντως, πιστεύουμε και ελπίζουμε, κάτι καλό θα φέρει στον ταλαίπωρο τόπο μας. Μακάρι, άμποτε, είθε…

Και έρχονται δειλά–δειλά να ξαναπιάσουν στασίδι στις εκκλησίες οι Σοδομίτες βουλευτές !!

Διαβάζουμε στα Πατρινά ΜΜΕ 

Λεκτική επίθεση δέχθηκε η Αχαιή Υφυπουργός Μεταφορών, Χριστίνα Αλεξοπούλου, από τον Πατέρα Αθανάσιο του Απόστολου Παύλου, κατά το τρισάγιο στη Λιτανευτική πορεία στη μνήμη των πατρινών θυμάτων της Τουρκικής βαρβαρότητας.

Πρόκειται για το δεύτερο περιστατικό, αφού το πρωί της Κυριακής η βουλευτής της ΝΔ ,Αγγελική Δεληκάρη ,δεχθηκε επίθεση από μια γυναίκα πρώην υποψήφια της ΝΙΚΗΣ μέσα σε ιερό ναό.

Σύμφωνα με πληροφορίες ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, μετά την ομιλία του δεσπότη, ο ιερέας προσπάθησε να προκαλέσει ένταση με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια

Το ίδιο πήγαν να πράξουν και λιγοστά πρόσωπα, μικρής ηλικίας με την Χ. Αλεξοπούλου να αποχωρεί, από την πλατεία Ταμπαχάνων, έχοντας στο πλευρό της τον αδερφό του Δεσπότη που την πήρε από το χέρι, χωρίς να δώσει συνέχεια στο συμβάν.

Το περιστατικό επιβεβαίωσε στα ΜΜΕ και η ίδια η υφυπουργός Μεταφορών Χριστίνα Αλεξοπούλου.

Και ερωτάμε εμεις .

Τι δουλειά εχεις κ Αλεξοπούλου από την στιγμή που διαχώρισες την θέση σου απ' την εκκλησία με την ψήφιση του νομοσχεδίου υπέρ των ομοφυλόφιλων να δίνεις το παρών δίπλα σε ιερείς και σε λιτανείες ; Η θέση σας είναι στα gay pride εκεί σίγουρα θα έχετε  περίοπτη θέση και θα δέχεστε πολλά  συγχαρητήρια. Είχες την επιλογή να διαλέξεις τον Χριστό ή τον Διάβολο διάλεξες τον δεύτερο και την υπουργική καρέκλα. Αν δεν βλέπετε κάποια αντίφαση στην συμπεριφορά σας καλό θα ήταν να σας δει κάποιος ειδικός σε θέματα ψυχικής υγείας. Έχει και η κοροϊδία τα όρια της κ Αλεξοπούλου δεν νομίζεις;

Ότι σπέρνεις θερίζεις !!

Μέγα Σπήλαιο – Εξαφανίστηκαν οι μοναχοί και την επίσκεψη Μητσοτάκη στα Καλάβρυτα

Καλάβρυτα: «Χουνέρι» Μοναχών στον Μητσοτάκη κατά την επίσκεψή του στο Μέγα Σπήλαιο – Πώς τον υποδέχθηκαν στον απόηχο των «ομόφυλων»! – Η περιοδεία ΦΩΤΟ – ΒΙΝΤΕΟ

Σε μια συμβολική κίνηση προχώρησε ο Ηγούμενος και οι μοναχοί στο Μέγα Σπήλαιο εκφράζοντας έτσι την αντίθεσή τους για την πρόσφατη ψήφιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών

Μπορεί στα Καλάβρυτα να υποδέχθηκαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη με χειροκροτήματα και χαμόγελα, όμως το κλίμα δεν ήταν παντού το ίδιο.

Εξαίρεση αποτέλεσε το Μέγα Σπήλαιο, ένας από τους σταθμούς της πρωινής περιοδείας του  Κυριάκου Μητσοτάκη στην περιοχή των Καλαβρύτων.

Μητσοτάκης από Καλάβρυτα: «Το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα στείλουν κάποιον φυλακή»

Και μπορεί ο Πρωθυπουργός να βρήκε εκεί μαθητές από το 2ο γενικό Λύκειο Φαρσάλων στο πλαίσιο εκπαιδευτικής εκδρομής, με τους οποίους και φωτογραφήθηκε, όμως δεν βρήκε κάποιον άλλο!

Συγκεκριμένα, απουσίαζαν τόσο ο Ηγούμενος όσο και οι μοναχοί, με την επίσημη ενημέρωση να κάνει λόγο για πρόβλημα υγείας του Ηγούμενου. Πάντως, δεν σήμανε ούτε το σήμαντρο, μία συμβολική κίνηση μετά και την ψήφο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, θέμα για το οποίο η Εκκλησία έχει εκφράσει την αντίθεσή της.