Τα φοβερά αποτελέσματα του πάθους της βλασφημίας. Ο βλάσφημος που μούντζωνε τον Ουρανό !

ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ…

Αληθινή διηγήσεις του π Θεόφιλου Ζερβακου.

Το έτος 1921,μετέβαινε  ατμοπλοϊκώς  στον Βολο προς  επίσκεψη πνευματικών μου αδελφών. Μεταξύ των επιβατών, ήταν και δύο ομογενείςαπό  την  Αμερική,  που  γύριζαν  στην  πατρίδα  τους.  Ο  νεώτερος  ήταν Κεφαλλονίτης και ο μεγαλύτερος καταγόταν από κάποιο χωριό του Πηλίου.

 Το  βράδυ,  στο  σαλόνι  του  πλοίου,  πιάσαμε  συζήτηση  μαζί  με  άλλους επιβάτες και τους μίλησα ανάμεσα στα άλλα, και γιά την μεγάλη αμαρτία της βλασφημίας του Κυρίου, της Παναγίας και των Αγίων.

Οι περισσότεροι άκουγαν με ευλάβεια και ενδιαφέρον αυτά που τους έλεγα. Δύο-τρεις όμως από τους ακροατές, δυσανασχέτησαν και άρχισαν να λένε ότι, όσα τους λέω είναι γιά να τους φοβίσω, γιά να μην βλασφημάνε, και καλά είναι βέβαια αυτά που τους λέω, αλλά είμαι υπερβολικός και δεν λέω αλήθεια.

Τότε σηκώθηκε όρθιος ο νεαρός Κεφαλλονίτης και με θάρρος τους είπε:

«Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό που το είδα με τα μάτια μου!

Αν θέλετε πιστέψτε το...

Εδώ και τρείς μήνες που ήμουν στην Αμερική, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ευρισκόμουν με άλλους ομογενείς και παίζαμε χαρτιά, γιά το καλό του χρόνου που λέμε, σ’ ένα ελληνικό καφενείο. Ένας συμπατριώτης μου και πολύ γνωστός μου, επειδή συνεχώς έχανε  στα  χαρτιά,  άρχισε  να  βλασφημά  τον  Θεό,  την  Παναγία, τους Αγίους, κ.λπ.. Δεν είχε αφήσει τίποτε όρθιο... Στις παρατηρήσεις που του κάναμε εγώ και άλλοι συμπαίκτες του, αυτός βλασφημούσε περισσότερο.

Στο τέλος, αφού έχασε όλα τα χρήματά του, σηκώθηκε από το τραπέζι και άρχισε να βλασφημά πάλι τα Θεία, αλλά και τον Άγιο Γεράσιμο. Μάλιστα μούντζωνε και τον Ουρανό, σαν να τον έβλεπε, λέγοντας χυδαίες εκφράσεις... Την στιγμή όμως κατά την οποία ύψωσε πάλι τα χέρια του μουντζώνοντας προς τα πάνω, τα χέρια του παρέλυσαν πέφτοντας άψυχα κάτω και τα μάτια του σαν κάποιος να τα έβγαλε, τινάχθηκαν και κύλησαν πάνω στο τραπέζι που χαρτοπαίζαμε… Φόβος και τρόμος μας κατέλαβε όλους, μέσα στο καφενείο.

Ο βλάσφημος, κλαίγοντας και θρηνώντας γιά το ελεεινό κατάντημά του, άρχισε να παρακαλεί τον Χριστό, την Παναγία και τον Άγιο Γεράσιμο, να τον συγχωρήσουν και να του δώσουν το φως του. Δυστυχώς, μέχρι την ημέρα που έφυγα από την Αμερική, γύριζε τυφλός και κουλός, ζητιανεύοντας από τους άλλους ομογενείς, γιά να ζήσει...>>!!

 

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980)