Οσία Ξένη η διά Χριστόν σαλή, της Πετρουπόλεως
Η Αγία της «κραταιάς έως θανάτου» Αγάπης
Πάνω στην μαρμάρινη πλάκα του τάφου της οσίας Ξένης, στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ, στην Αγία Πετρούπολι, υπήρχε η εξής επιγραφή:
«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ενθάδε κείται το σώμα της δούλης του Θεού Ξένης Γρηγοριέβνας, συζύγου του ψάλτου της Αυλής, συνταγματάρχου Ανδρέου Φεοδώροβιτς Πετρώφ.
Εχήρευσεν 26 ετών, μια προσκυνήτρια επί 45 έτη, έζησε συνολικώς 71 έτη.
Ήταν γνωστή με το όνομα Ανδρέας Φεοδώροβιτς.
Όποιος με γνώρισε, ας προσευχηθή για την ψυχήν μου, ώστε να σωθή η ιδική του. Αμήν.»
Αυτό το απλό κείμενο αποτελεί το λιτό Συναξάρι της πλούσιας σε χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ζωής της οσίας Ξένης της Ρωσίδος.
Έζησε στην Πετρούπολι τον δέκατο όγδοο αιώνα, στην εποχή της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ Πετρόβνα και της Αικατερίνης Β’.
Είχε παντρευθή τον ψάλτη της βασιλικής αυλής, Συνταγματάρχη Ανδρέα Θεοδώροβιτς Πετρώφ και ζούσε μαζί του ευτυχισμένα στην Αγία Πετρούπολη. Ο σύζυγός της διακρινόταν για την πολύ υψηλή κοινωνική θέση του που του έδινε δόξα και υψηλές υλικές απολαβές. Όντες οι δυο τους πολύ αγαπημένοι σύζυγοι, όλος ο λαός τους μακάριζε για την κοσμική τους ευτυχία και την αγάπη τους. Εκείνο το γεγονός, το οποίο αποτέλεσε την αφετηρία μιας νέας υψηλής πνευματικής ζωής για την Ξένη, ήταν ο αιφνίδιος θάνατος του συζύγου της. Ο νεαρός Συνταγματάρχης Ανδρέας ξαφνικά άφησε τον κόσμο αυτό μια βραδυά ενώ βρισκόταν σε μια διασέδασι οινοποσίας με τους φίλους τους, ανέτοιμος πνευματικά και χωρίς να προλάβη να μεταλάβη τη Θεία Κοινωνία. *
Η νεαρή χήρα συγκλονίστηκε. Σε ηλικία εικοσιέξι (26) χρόνων, χάνοντας τον σύντροφό της που υπεραγαπούσε και μένοντας χωρίς παιδιά, έχασε τον προσανατολισμό της, όσον αφορά τον κόσμο τούτο. Ένοιωσε βαθειά την ματαιότητα της πρόσκαιρης αυτής ζωής, με την οποία συνδεόταν μέχρι τότε διά μέσου του συζύγου της. Το πέρασμα του αγαπητού της Ανδρέα στην αιωνιότητα την συνέδεσε άρρηκτα με την όντως ζωή, την ζωή που απολαμβάνουν οι δίκαιοι, οι οποίοι είναι ενωμένοι με την πηγή της ζωής, τον Κύριο και Θεό μας.
Η Ξένη άρχισε να μοιράζη όλα τα περιουσιακά στοιχεία της ελεημοσύνη στους φτωχούς. Έδωσε ακόμη και το σπίτι της στην αγαπητή φίλη της Παρασκευή Αντώνοβα και οι συγγενείς και οι φίλοι της θεώρησαν ότι αυτή παραφρόνησε εξαιτίας της απώλειας.
…Η ευλογημένη Ξένη έχοντας υποστή την καλή εν Χριστώ αλλοίωσι, μετά την τελεία αποδέσμευσί της από τα εμπόδια της κοσμικής ζωής, εξαφανίσθηκε από την Πετρούπολι. Η απουσία της διήρκησε οκτώ χρόνια… Σ’ αυτήν την περίοδο έφθασε στο ύψιστο σημείο πνευματικής τελειότητος και αξιώθηκε του χαρίσματος ”της διά Χριστόν σαλότητος”.
Ο διά Χριστόν σαλός, …καλείται από τον Κύριό μας να σηκώση ένα ιδιαιτέρως βαρύ σταυρό:
Να ζη μεταξύ των ανθρώπων προσποιούμενος τον σαλό, τον τρελλό, τον ανισόρροπο, και κρύβοντας με την προσποιητή σαλότητα τον πλούτο των αρετών του, να αγωνίζεται για την πνευματική ωφέλεια των άλλων. Μέσα στην γενική περιφρόνησι και τον κατατρεγμό του ενεργεί πράγματα θαυμαστά και γίνεται αιτία μετανοίας και σωτηρίας πολλών ανθρώπων. Εμπαίζει τον κόσμο και τις δήθεν αξίες του κόσμου και καθοδηγεί τις ψυχές στην μοναδική αξία, στην αληθινή ελευθερία των τέκνων του Θεού, στην μακαρία εκείνη κατάστασι, όπου μαζί με τον θείο Απόστολο Παύλο λέγει ο άνθρωπος: ”ζ ω ο υ κ έ τ ι ε γ ώ, ζ η δ ε ε ν ε μ ο ί Χ ρ ι σ τ ό ς”.
… Φόρεσε την στρατιωτική στολή του νεκρού συζύγου της και άρχισε να λέει σε όλους ότι αυτή είναι ο Αντρέϊ Φεοντόροβιτς που ζει, ενώ η Ξένη πέθανε.. Πλέον, ο Ανδρέας ζούσε μέσα από τη σύζυγό του, ενώ η κοσμική της πλευρά είχε πεθάνει. Βάζοντας τα ρούχα του συζύγου της και παίρνοντας το όνομά του ήταν, κατά τη γνώμη της, σαν να παρατεινόταν η δική του ζωή στο πρόσωπό της για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του με τη δική της αφιερωμένη στο Θεό ζωή.
Ποτέ δεν απαντούσε σε κανέναν όταν την φώναζαν Ξένη Γρηγορίεβνα, αλλά αντιθέτως με ευχαρίστησι αποκρινόταν σε όποιον την ωνόμαζε με το όνομα του συζύγου της Ανδρέα Θεοδώροβιτς….. Ο όλος της αγώνας διαποτιζόταν από την βαθειά πνευματική αγάπη προς τον σύζυγό της. Είχε την ελπίδα, κατά κάποιον τρόπο, ότι σηκώνει επάνω της το βάρος των αμετανοήτων αμαρτημάτων του νεαρού Ανδρέα.
Η Ξένη, πενθώντας για τις ιδικές της αμαρτίες και του συζύγου της, εγκατέλειψε το σπιτικό της και άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους της Αγίας Πετρουπόλεως λοιδορούμενη από πολλούς, ιδιαιτέρως δε στην φτωχότερη συνοικία της πόλεως που λεγόταν Στορονά.
Πολλοί αγαπούσαν αυτήν την ήσυχη, την ήρεμη, την ταπεινή και την ευγενική δούλη του Θεού Ξένια. Αρκετοί την λυπούνταν και της έδιναν ελεημοσύνη, αλλά αυτή δεν την έπαιρνε. Εάν δεχόταν κανένα μικρό κέρμα, αμέσως το έδινε σε κάποιον φτωχό ζητιάνο, για τη σωτηρία της ψυχής του κεκοιμημένου συζύγου της, στο όνομα του Αντρέα• έτσι ώστε αν η ψυχή του υπέφερε από τις αμαρτίες του τις οποίες δεν είχε μετανοήσει, οι πράξεις της και οι προσευχές της θα τον βοηθούσαν. ( Οι Χριστιανοί συχνά δίνουν χρήματα η προσεύχονται για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Αυτό λέγεται ελεημοσύνη αλλά δεν είναι τόσο σύνηθες να εγκαταλείπει κάποιος όλη του τη ζωή για ένα άνθρωπο, όπως ακριβώς έπραξε η Ξένια). Κάνοντας καλές πράξεις και προσφέροντας προσευχές για τους άλλους, πλησιάζεις πολύ το Θεό, και αυτό συνέβηκε και με την Ξένια. Προσευχόταν τόσο πολύ για τον άντρα της, και αυτό την έκανε Αγία!
Η όλη παρουσία της σχεδόν πάντα επιβεβαίωνε την ευλογία της. Το Συναξάρι λέει: «Η ευλογία του Θεού φαινόταν να τη συνοδεύει οπουδήποτε εκείνη πήγαινε» : ….Οι κάτοικοι της Στορονά με πολλή και ειλικρινή χαρά δέχονταν την Οσία στα σπίτια τους, διότι είχε γίνει αντιληπτό ότι η επίσκεψις αυτή θα έφερνε στην οικογένεια θεία ευλογία, ειρήνη και ευτυχία. Οι γονείς που είχαν ασθενή παιδιά, έτρεχαν να εύρουν και να φέρουν στο σπιτικό τους την Μακαρία, διότι αρκούσε αυτή να χαιδέψη το κεφαλάκι τους και να τα φιλήση ή να τα αγκαλιάση ή να τα κουνήση στο κρεβατάκι τους για να γίνουν αμέσως καλά. Οι μαγαζάτορες και οι έμποροι, όταν έβλεπαν την δούλη του Θεού να πλησιάζη, έτρεχαν έξω για να την συναντήσουν και της πρόσφερναν κάτι από την πραμάτεια τους. Εάν δεχόταν το δώρο ή αν απλώς το ευλογούσε με μια κίνησι ακουμπώντας το, ο έμπορος εκείνος θα έκανε χρυσές δουλειές όλη την ημέρα• όταν περπατούσε στον δρόμο, από όλες τις μεριές, από όλα τα αμάξια που περνούσαν άκουγε να φωνάζουν: “Ανδρέα Φεοντόροβιτς, σταματά. Θέλω να σε πάρω στο αμάξι μου έστω και για λίγα βήματα” ή την παρακαλούσαν μόνο να καθήση στην άμαξά τους για λίγες στιγμές. Τούτο, διότι σε οποιαδήποτε άμαξα ανέβαινε, ερχόταν η ευλογία στον αμαξά και είχε την καλύτερη δουλειά της ημέρας. Η μακαρία Ξένη προτιμούσε να κάθεται σε άμαξες ανθρώπων που είχαν ανάγκη βοηθείας. Εάν μιλούσε με κανέναν που ήταν στενοχωρημένος, αμέσως αυτός καταπραϋνόταν και του ερχόταν μια θαυματουργική βοήθεια. Η πολύ και μακροχρόνια συμπόνια της, άνοιξε το δρόμο του σεβασμού και της ευλάβειας προς το πρόσωπό της και οι άνθρωποι γενικά έφτασαν να την θεωρούν ως το φύλακα άγγελο της πόλης. Είχε αποκτήσει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος –την προφητεία, την ίαση των πληγών της ψυχής των ανθρώπων που προσέτρεχαν σε αυτήν, και παράλληλα διατελούσε θαύματα με την παρουσία της. Είναι γνωστή ως η ‘άστεγη περιπλανώμενη’ που εξακολουθεί να κάνει θαύματα και μετά την κοίμησή της.
Τους πολλούς άθλους της έκρυψε από τους ανθρώπους αλλά ο Κύριός μας, ενώπιον του Οποίου έκαιγε λαμπάδα και κανδήλα ακοίμητη σ’ όλη την επίγεια ζωή της, την εδόξασε μετά θάνατον απερίγραπτα. Η Οσία, μετά από περιπλανήσεις και αγώνες, σαρανταπέντε (45) χρόνων, εκοιμήθη σε ηλικία εβδομηνταένα (71) χρόνων γύρω στα 1796 – 1806 ..Ευρέθη στο Κοιμητήριο, καθισμένη κάτω από ένα δένδρο να έχη κοιμηθή εν Κυρίω!… Το πολυπαθές αγιασμένο σκήνωμά της τάφηκε στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ.
Εκ του βιβλίου ”Η Οσία Ξένη η Ρωσίδα, η διά Χριστόν Σαλή”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου