Φιλανθρωπίες μπορούν να κάνουν όλοι οι καλοί άνθρωποι. Να αγαπούν όμως τον πλησίον τους όπως τον εαυτό τους είναι γνώρισμα των χριστιανών!

Η Εκκλησία δεν είναι κάποιο φιλανθρωπικό σωματείο. Είναι Θεανθρώπινος οργανισμός. Η φιλανθρωπία είναι μια από τις βασικές της ιδιότητες, όχι ο σκοπός της. Νομίζω η ανώτερη πράξη φιλανθρωπίας είναι η ενότητα! Το να ενωνόμαστε μεταξύ μας με την Αγάπη του Χριστού, να γινόμαστε ένα για το Χριστό μας με τη βοήθεια Του!

 Πολλά αδέρφια από άλλες ενορίες με ρωτούν πώς και ενώ είμαστε τόσα νέα παιδιά στην ενορία μας δεν έχουμε οργανωθεί ώστε να κάνουμε μαζί φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Από παλαιότερα όμως το είχα σκεφτεί αυτό ήδη και είχα καταλάβει πως εμείς προσπαθούμε μια ιδιαίτερης μορφής φιλανθρωπία. Το να γίνουμε ένα, όπως προσευχήθηκε για μας ο Χριστός στον Ουράνιο Πατέρα Του στην αρχιερατική προσευχή Του [ Ιω. Ιζ΄1-26]. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι το πιο σπουδαίο αλλά και το πιο δύσκολο που μπορεί να προσπαθήσει ένας χριστιανός! Μέσα από την ένωση μας θα φανεί η αγάπη μας για το Χριστό, μέσα από την αγάπη μας και την ένωση μας κηρύττουμε την Αγία Τριάδα και ότι ‘ο Θεός Αγάπη εστί’[ Α΄Ιω. δ,16].

Φιλανθρωπίες μπορούν να κάνουν όλοι οι καλοί άνθρωποι. Να αγαπούν όμως τον πλησίον τους όπως τον εαυτό τους είναι γνώρισμα των χριστιανών! Να αγαπώ τον αδερφό μου τόσο πολύ ώστε να μην τον ξεχωρίζω από μένα, να είναι μέσα μου όταν προσεύχομαι, όταν εργάζομαι, όταν ανασαίνω! Να μην προστρέχω απλώς στη λύπη του ή στη χαρά του αλλά η λύπη του και η χαρά του να γίνονται δικές μου. Λεγόμαστε αδέρφια πνευματικά γιατί έχουμε γεννηθεί από την ίδια μήτρα, τη μήτρα της Εκκλησίας. Στον ίδιο Θεό βαπτισθήκαμε όλοι και τον ίδιο Θεό ενδυθήκαμε, το ίδιο Αίμα και Σώμα κοινωνούμε όλοι μας από την ίδια λαβίδα και είμαστε όλοι μας ένα σώμα! Το σώμα του Χριστού! Αυτό σημαίνει να είμαστε Εκκλησία! Να είμαστε ένα! Είναι λυπηρό να μη γνωρίζω το διπλανό μου, είναι θλιβερό να μην τον αγαπάω, να μην τον βάζω μέσα μου, να τον χάνω… αυτός που δεν επιθυμεί την ένωση με τον αδερφό του νομίζω εμποδίζει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος να περάσει μέσα του. Είναι κακός αγωγός της Αγάπης του Θεού που μας ενοποιεί! Στην ουσία αδέρφια είμαστε όταν επιθυμούμε τα ίδια πράγματα, όταν επιθυμούμε την ένωση με το Χριστό μας πρώτα και πάνω απ’όλα!

Όπως στη Θεία Λειτουργία, τότε που είμαστε όλοι στραμμένοι προς τον Εσταυρωμένο! Τότε που οι καρδιές μας, οι προσευχές μας και οι επιθυμίες μας ενώνονται! Μακάρι πάντα να ήμαστε έτσι… η Θεία Λειτουργία να μην τελείωνε ποτέ! Όταν δύο αδερφοί ενώνονται τότε τα θαύματα έρχονται! Αδύνατο δεν υπάρχει! Η προσευχή ρέει ασταμάτητα μέσα του, όπου είναι ο ένας βρίσκεται και ο άλλος γιατί είναι συνδεδεμένοι με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος! Όταν είμαστε στην καρδιά του αδερφού μας, είμαστε παντού μαζί του… στο ναό, στην καφετέρια, στην εργασία, σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα ακόμα και στον ουρανό! Παντού είναι απλωμένα τα αδέρφια μας ! Όταν είμαστε ενωμένοι εν αγάπη, ελεεί ο αδερφός μας , ελεούμε κι εμείς, υπομένει αυτός υπομένουμε κι εμείς, προσεύχεται αυτός κι εμείς μαζί του. Πολλοί μου έχουν πει ότι σε δύσκολες στιγμές τους σκέφτονται τους αδερφούς τους, μια κουβέντα τους, ένα χαμόγελο τους, μια σιωπή τους και τότε πλημμυρίζονται από τη Χάρη του Κυρίου και έτσι νικάνε τη δυσκολία και συνεχίζουν!

Όπως έλεγε και ο Μέγας Αντώνιος ‘ είδες τον αδερφό σου, είδες το Θεό σου’. Και ποιος είναι αυτός που θα δει δύο αδερφούς να ομονοούν στο όνομα του Χριστού και δε θα προστρέξει σ’ Αυτόν που είναι ο λόγος και η αιτία της ένωσης τους; Χαίρομαι γιατί εμείς το προσπαθούμε αυτό! Κι αν ο διάβολος έχει κερδίσει πολλές μάχες, τον πόλεμο δε θα τον κερδίσει! Μακάρι όλοι μας να βάλουμε τα δυνατά μας, δηλαδή τα δυνατά Του και να τα καταφέρουμε να γίνουμε αδέρφια πραγματικά! Ενωμένα κάτω από το Σταυρό του Χριστού μας με ένα φρόνημα, μια θέληση και μια ψυχή! Η ένωση μας είναι το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες… και στη γη και στους ουρανούς! Αμήν! (K.Δ.Κ)