Η Κόμπρα και η προσευχή της μάνας σώζουν το παιδί απ' τον θάνατο – Αγαπώ τον Χριστό

η Ιστορία αυτή μας έρχεται από την Ρωσία και συνέβη κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν 

Οι συμμαθητές Βίκτωρ και Πέτρος κατατάχθηκαν μαζί στον στρατό. Η μητέρα του Πέτρου ήταν πιστή, και προσευχόταν συχνά στο ναό. Έχυνε δάκρυα μετανοίας μπροστά στις εικόνες.

Έπεισε λοιπόν τον γιο της να έρθει μαζί της στην εκκλησία και να ζητήσει από τον ιερέα να τον ευλογήσει για τη στρατιωτική του θητεία.

Ο Πέτρος αγαπούσε τη μητέρα του και δεν ήθελε να την στενοχωρήσει. Πήγε λοιπόν στον ναό και πήρε την ευλογία. Η καρδιά της μητέρας γαλήνεψε και του παιδιού επίσης.

Ο Βίκτωρ και ο Πέτρος υπηρέτησαν στο Αφγανιστάν. Στρατοπέδευσαν στήνοντας τις σκηνές από μουσαμά στην έρημο όπου γύρω υπήρχαν βουνά και άμμος.

Η Πέτρος τοποθετήθηκε μάγειρας. Μια μέρα, όχι μακριά από την κουζίνα, παρατήρησε μια φωλιά φιδιων με τα μικρά τους. Ο Πέτρος τα λυπήθηκε κι άρχισε καθημερινά να ταΐζει τα φιδάκια με αποφάγια των στρατιωτών. Μερικές φορές έβλεπε από μακριά και τη μαμά-κόμπρα. Το φίδι κοιτούσε από απόσταση και ο στρατιώτης συνήθισε σε αυτή τη κατάσταση.

Ένα βράδυ ο Πέτρος, ως συνήθως, έβγαλε τα αποφάγια και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του η μαμά -κόμπρα σε μια απειλητική στάση.

Γνωρίζοντας ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει κανείς να κάνει απότομες κινήσεις, ο Πέτρος άρχισε αργά να απομακρύνεται αλλά το φίδι αμέσως αντέδρασε στην κίνησή του – και πάλι η απόσταση παρέμεινε η ίδια.

Ο στρατιώτης έπρεπε να υποχωρήσει. Αλλά μετά από κάθε βήμα το φίδι τον πλησίαζε ξανά και πάγωνε σε μια απειλητική στάση. Εάν δεν απομακρυνόταν θα κινδύνευε, άρχιζε να σφυρίζει, και έτσι αναγκαζόταν να κάνει άλλο ένα βήμα πίσω.

Αυτό συνεχίστηκε για αρκετές ώρες.

Το φίδι τον ανάγκασε να μετακινηθεί σε μεγάλη απόσταση από το στρατόπεδο. Η κόμπρα δεν τον άφηνε να φύγει, αλλά ούτε και του επιτιθόταν. Αφού τον οδήγησε αρκετά μακριά, το φίδι σταμάτησε. Μόλις όμως έκανε έστω και ένα βήμα προς το στρατόπεδο, έπαιρνε στάση μάχης.

Ο Πέτρος πέρασε σε μια τέτοια τρομερή ένταση όλη τη νύχτα. Όταν άρχισε να ξημερώνει, το φίδι ξαφνικά σύρθηκε μακριά.

Μετά βίας τον κρατούσαν τα πόδια του, ο Πέτρος πήγε στη σκηνή, σκοπεύοντας να πει τι είχε συμβεί. Όμως μια τρομερή εικόνα εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια του: τα κομματιασμένα σώματα των στρατιωτών. Σε έναν από τους νεκρούς αναγνώρισε τον Βίκτορα τον συμμαθητή του. Την νύχτα τους είχαν επιτεθεί οι Ταλιμπάν ( Dushmans) .