Για να καταστραφεί ο ένας, δολοφονούνται εκατοντάδες. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, δε σταματά σε τίποτε. Και όλα αυτά για να προστατευθεί η άπληστη εξουσία, που δεν έχει κανέναν άλλο τρόπο για να υπερασπίσει τον εαυτό της από τη βία, την απανθρωπιά και την ετοιμότητα να δολοφονήσει.
Το φως των Χριστουγέννων συναντά το σκοτάδι της κακόβουλης εξουσίας που την έχει διαφθείρει ο φόβος και η καχυποψία. Από τη μια πλευρά: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.»
Από την άλλη μια τρομακτική, συνεχώς κακή βούληση, ο ρόγχος ενός μισοπεθαμένου καθεστώτος που μισεί το φως, τον κόσμο, την ελευθερία, την αγάπη και επιθυμεί διακαώς να τα ξεριζώσει χωρίς έλεος. Γιατί να νοιαστεί αυτή η κακόβουλη εξουσία για τις κραυγές και το κλάμα των μητέρων που δε θα βρουν καμιά παρηγοριά, που έχασαν τα Αθώα αγγελούδια τους ; 2024 χρόνια πέρασαν από τότε, αλλά οι ίδιες δύο εξουσίες εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες η μια απέναντι στην άλλη στον πολυβασανισμένο πλανήτη μας...
Το φως απέναντι στο σκοτάδι όμως πάντα νικητής είναι ο Χριστός.Το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» δεν έχει σιγήσει, και η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη ζουν. Τα Χριστούγεννα ήρθαν και έφυγαν, αλλά η λάμψη τους μένει.
ο Ουρανός και η γη έφριξε " ΌΧΙ τα παιδιά" ...
Φωνή ακούστηκε στην Ραμά θρήνος και οδυρμός πολύς και μητέρες ολοφυρόμενες βοούσαν προς τον Θεό. Μέσα στο αίμα έπλεαν άψυχα τα σφαγμένα Νήπια, και, πάνω τους, θρηνολογούσαν μητέρες απαρηγόρητες.
Η πόλις του Δαβίδ, και όλα τα περίχωρα, ανεβόων. Ο ουρανός έφριξε, θεωρών τη φρικαλεότητα των ανθρώπων.Ο ουρανός και η γη έφριξαν, σείστηκαν, όταν οι οιμωγές των αθώων έσκισαν τον αέρα. Το φθονερό χτύπημα που προοριζόταν για τον Υιό του Θεού έπεσε με όλο το βάρος του επάνω στα αθώα παιδιά, πάνω στα αρτιγέννητα, άδολα και αβοήθητα βρέφη, τα συνομήλικα με τον Χριστό.
Οι άνθρωποι του ειδεχθούς βασιλιά χτύπησαν ανηλεώς εκεί όπου οι άγγελοι του Θεού υμνούσαν εκεί όπου οι ποιμένες του Χριστού ταπεινά γονάτιζαν. Εκεί έτρεξε ένας χείμαρρος αίματος.
Γιατί; Για να είναι ο Ηρώδης πάντα ο πρώτος!
Μόλις ο Αιώνιος Ιατρός εμφανίστηκε επανω στη γη, τοτε η γη αποκάλυψε τις πληγές και τις αμαρτίες της, αιματοκυλίστηκε αποκαλύπτοντας πόσο πολύ μολύνθηκε η ανθρωπότητα και πόσο απαραίτητη ήταν η θεραπεία εξ ουρανού.
Στους νεαρούς βλαστούς- προδρόμους του Πάθους Του, ο Χριστός χάρισε την αιώνια χαρά του Παραδείσου!
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος Της Αχρίδος», Εκδ. Άθως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου