Ο Γέροντας Βαρσανούφιος την Όπτινα που ανακάλυπτε τις ξεχασμένες αμαρτίες των ανθρώπων

Πολλά απομνημονεύματα έχουν γραφτεί για το πώς η εξομολόγηση στους Γέροντες της Όπτινα αναζωογονούσε έναν άνθρωπο. Όπως είναι γνωστό από τη βιογραφία, στον γέροντα Βαρσανούφιο δόθηκε μια ιδιαίτερη χάρη να «σέρνει ψυχές έξω από την κόλαση».

Κάποτε, ως παιδί, ο μελλοντικός ιερέας περπατούσε με τον πατέρα του στο πάρκο, και ξαφνικά, από το πουθενά, ένας γέροντας εμφανίστηκε μπροστά μας και είπε στον πατέρα του:

- Να θυμάσαι, πατέρα, ότι αυτό το παιδί μια μέρα θα σύρει ψυχές από την κόλαση.

Αυτά τα λόγια έγιναν πραγματικότητα πολλά χρόνια αργότερα, όταν, σύμφωνα με τα λόγια του Γέροντα Νεκταρίου , «από λαμπρός στρατιωτικός, σε μια νύχτα, με το θέλημα του Θεού, έγινε μέγας γέροντας».

Ο Γέροντας Βαρσανούφιος είδε την ανθρώπινη ψυχή, βοήθησε τον άνθρωπο να θυμηθεί τις ξεχασμένες αμαρτίες και να μετανοήσει ειλικρινά γι' αυτές. «Ένα τέτοιο δώρο», έγραψε ο Ι.Μ. Κόντσεβιτς γι' αυτόν, «απαιτεί συνεχή παραμονή στον Θεό, αγιότητα της ζωής. Πολλοί έβλεπαν τον Γέροντα Βαρσανούφιο σαν να φλεγόταν κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας... Πράγματι, έγινε σαν τους μεγάλους προκατόχους του και στάθηκε στις νικηφόρες τάξεις του μεγάλου στρατού του Χριστού».

Μια πνευματική κόρη θυμήθηκε την εξομολόγησή της στον γέροντα.

- Φτάσαμε στο ερημητήριο, ο εχθρός με απέσπασε με κάθε τρόπο και με παρότρυνε να φύγω, αλλά, αφού έκανα τον σταυρό μου, μπήκα στην καλύβα... Σταυρώθηκα εκεί μπροστά στην εικόνα της Βασίλισσας των Ουρανών και πάγωσα. Ο ιερέας μπήκε, εγώ στεκόμουν στη μέση του κελιού... Ο ιερέας πλησίασε την εικόνα του Τίχβιν και κάθισε...

- Έλα πιο κοντά μου είπε.

Πλησίασα δειλά.

- Γονάτισε... Έτσι γίνεται εδώ, εμείς καθόμαστε, και όσοι είναι γύρω μας, από ταπεινότητα, γονατίζουν.

Απλώς κατέρρευσα,... Ο ιερέας με έπιασε και από τους δύο ώμους, με κοίταξε με άπειρη τρυφερότητα, σαν να μην με είχε κοιτάξει ποτέ κανείς, και είπε:

- Αγαπητό μου παιδί, γλυκό μου παιδί, πολύτιμο μωρό μου! Είσαι είκοσι έξι χρονών;

- Ναι, πατέρα.

- Είσαι είκοσι έξι ετών, πόσο χρονών ήσουν πριν δεκατέσσερα χρόνια;

Αφού σκέφτηκα για λίγο, απάντησα:

- Δώδεκα.

- Σωστά, και όλα αυτά τα χρόνια έχεις αμαρτίες που άρχισες να κρύβεις στην εξομολόγηση. 

Θέλεις να σου τις πω;

«Πες μου, πατέρα», απάντησα δειλά.

Και τότε ο ιερέας άρχισε να απαγγέλλει τις αμαρτίες μου ανά έτος, ακόμη και ανά μήνα, σαν να τις διάβαζε από ανοιχτό βιβλίο...

Η εξομολόγηση διήρκεσε έτσι είκοσι πέντε λεπτά. Είχα καταστραφεί ολοκληρωτικά από τη συνείδηση της αμαρτωλότητάς μου

Πόσο προσεκτικά αποκάλυψε τις αμαρτίες μου, υπό τον φόβο προφανώς μην με πληγώσει, και ταυτόχρονα με πόσο δύναμη και αυστηρότητα τις κατήγγειλε, και όταν είδε ότι υπέφερα σκληρά, έφερε το αυτί του πολύ κοντά στο στόμα μου, έτσι ώστε να ψιθυρίζω μόνο:

- Ναι...

Αλλά μέσα στην έπαρσή μου νόμιζα ότι ξεχώριζα από το πλήθος με τη χριστιανική μου ζωή. Θεέ μου, τι τύφλωση, τι πνευματική τύφλωση!

- Σήκω, παιδί μου!

Σηκώθηκα όρθια και περπάτησα προς το αναλόγιο.

– Επανάλαβε μετά από μένα: «Καρδιά καθαρή, Θεέ, κτίσε μέσα μου και πνεύμα ευθύ ανανέωσε μέσα μου». Από πού προέρχονται αυτά τα λόγια;

- Από τον Πεντηκοστό Ψαλμό.

- Θα διαβάζεις αυτόν τον ψαλμό πρωί και βράδυ κάθε μέρα. Ποια εικόνα είναι μπροστά σου;

- Η Βασίλισσα των Ουρανών.

- Και ποια Βασίλισσα του Ουρανού είναι αυτή; Τίχβιν. Επανάλαβε την προσευχή μετά από μένα...

Όταν έσκυψα το κεφάλι μου και ο ιερέας, καλύπτοντάς με με το επιτραχήλιο, άρχισε να διαβάζει την ευχή της άφεσης, ένιωσα ότι είχαν πέσει από πάνω μου τόσα απίστευτα βάρη, ένιωσα τόσο ελαφριά στην καρδιά 

Μετά την εξομολόγηση, ο ιερέας διαβάζει την ευχή της άφεσης των αμαρτιών: «Είθε ο Κύριος και Θεός μας, Ιησούς Χριστός, με τη χάρη και τη γενναιοδωρία της αγάπης Του για την ανθρωπότητα, παιδί μου (όνομα), και εγώ, ένας ανάξιος ιερέας, με την εξουσία που μου δόθηκε από Αυτόν, να σε συγχωρήσω και να σε απαλλάξω από όλες τις αμαρτίες σου, στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν ».

Όπως έγραψε ο Άγιος Αντώνιος της Όπτινας , «με αυτόν τον λόγο του πνευματικού πατέρα δεν συγχωρούνται μόνο οι αμαρτίες που εξομολογούνται προφορικά, αλλά και εκείνες που εξομολογούνται λόγω λήθης ή άγνοιας· ο πνευματικός πατέρας δεν μπορεί να συγχωρήσει μόνο εκείνες τις αμαρτίες που ο αμαρτωλός σκόπιμα κρύβει από ντροπή και φόβο, αμαρτίες που ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν συγχωρεί».