Άγιος Σπυρίδωνας, ένας αγράμματος Επίσκοπος που έλαμπε Χριστό και ΌΧΙ Χρυσό.

Αλήθεια, ξέρετε πως πριν πολλά χρόνια, ένας επίσκοπος, βοηθούσε τους συγχωριανούς του στις γεωργικές εργασίες και χαιρόταν να φυλά το κοπάδι του; Δεν τον ένοιαζαν οι τιμές και τα αξιώματα. Δεν τον εντυπωσίαζαν τα πλούτη και οι ανέσεις. Μόνη του έγνοια ήταν να δίνει απλόχερα βοήθεια στους ανθρώπους, άλλοτε με έργα και άλλοτε με την ταπεινή του προσευχή.

Αλήθεια, ξέρετε πως όταν χειροτονήθηκε επίσκοπος ο Άγιος Σπυρίδωνας συνέχιζε να βοσκάει το κοπάδι του;

Αλήθεια, ξέρετε ότι το ποίμνιο τον κυνηγούσε και μετά από πολλές πιέσεις δέχτηκε να γίνει ιερέας γιατί θεωρούσε τον εαυτόν του ανάξιο αυτής της τιμής;

Αλήθεια, ξέρετε ότι τὶς Κυριακὲς καὶ τὶς γιορτές, συχνὰ έπαιρνε τοὺς βοσκοὺς και τοὺς ὁδηγοῦσε στους ἱεροὺς ναούς, καὶ κατόπιν τοὺς ἐξηγοῦσε τὴν εὐαγγελικὴ ή τὴν ἀποστολικὴ περικοπῆ ;

Αλήθεια, ξέρετε ότι γράμματα ο άγιος δεν έμαθε πολλά. Ούτε φοίτησε σε ανώτερες Σχολές, όπως οι άλλοι μεγάλοι ιεράρχες της Εκκλησίας. Η Αγία Γραφή όμως, το βιβλίο του θεού, ήταν ο καθημερινός κι αχώριστος σύντροφος του. Όπου πήγαινε, μαζί του την έπαιρνε. Μαζί του στο σπίτι. Μαζί του κι όταν οδηγούσε τα πρόβατα στη βοσκή.

Αλήθεια, ξέρετε ότι μετά τον θάνατο της Θυγατέρας του Ειρηνούλας τον επισκέφθηκε μια γειτόνισσα και του ανέφερε πως είχε εμπιστευθεί προς φύλαξη στην Ρηνούλα ένα πολύτιμο κόσμημα το οποίο δεν πρόλαβε να της το επιστρέψει ούτε και γνώριζε η ίδια τον τόπο όπου το είχε φυλάξει και το ζήτησε πίσω από τον Άγιο. Πράγματι ο Άγιος δίχως δεύτερη σκέψη έψαξε ολάκαιρο το σπίτι, κάθε πιθανή κρύπτη μα δεν βρήκε τίποτε.

Αμέσως μετά βγήκε από την οικεία του και ακολουθούμενος από την γειτόνισσα πήγε στον τάφο της μονάκριβης του κόρης.Μπροστά στον μνήμα σα να απευθύνεται σε άνθρωπο ζωντανό προσφωνεί την κόρη του και την ερωτά:

-Ειρήνη κόρη μου, που έκρυψες το κόσμημα της γειτόνισσας;

(Μα μήπως του σάλεψε; Μήπως δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τον χαμό της κόρης του; Μα αυτός που καθετί παράδοξο, φυσιολογικό και καθημερινό το μετέτρεπε ήταν δυνατόν να μην ξέρει τι κάνει;)

Κι ευθύς αμέσως μέσα από τον τάφο ακούστηκε η φωνούλα της Ειρήνης, της Ρηνούλας.

-Στο ...(τάδε)... σημείο το έχω φυλαγμένο πατέρα μου!!!

Κι ο πατέρας της σαν Κύρης της ζωής και του θανάτου, χάρισμα της θαυματουργίας του που του το απέδωσε ο Ουράνιος Πατέρας, της απαντά:

-Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου, κοιμήσου τώρα μέχρις ότου έρθει η Βασιλεία των Ουρανών.

Αυτός είναι ο Άγιος Σπυρίδωνας ένας διαφορετικός Επίσκοπος.