Μας ωφελεί πνευματικά να αθλούμαστε ή μας απομακρύνει από τον Θεό;

Μας ωφελεί πνευματικά να αθλούμαστε; Πολλά παιδιά (αγόρια και κορίτσια) τους αρέσει να ασχολούνται με κάποιο άθλημα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κτλ.). Είναι καλή αυτή η ενασχόληση ή μας απομακρύνει από τον Θεό;

Όλοι μας ζούμε στην εποχή της διαφήμισης. Διαφημίσεις διαφόρων ειδών κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Η κάθε μια στοχεύοντας σε διαφορετικό target group.Τελευταία, σε δρόμους και τηλεοράσεις γίνονται όλο και συχνότερες οι διαφημίσεις χώρων άθλησης, γυμναστηρίων και… fitness club όπως συχνά αυτοαποκαλούνται. Αυτές, αν και απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες, εστιάζουν περισσότερο στους νέους που διαθέτουν σωματική αντοχή, περισσότερο χρόνο και διάθεση για αθλητικές δραστηριότητες. Είναι φυσικό λοιπόν πολλοί νέοι να αναρωτιούνται, αν αξίζει να ασχολούνται με τον αθλητισμό αλλά και αν αυτό ωφελεί πνευματικά.

Κατ’ αρχάς είναι κοινή παραδοχή πως το σώμα μας έχει ανάγκη… συντήρησης. Χρειάζεται όχι μόνο την καθημερινή του τροφοδοσία αλλά και την κίνηση για να διατηρείται υγιές και ακμαίο ώστε να εξυπηρετεί με την σειρά του τις ανάγκες του ανθρώπου που διαρκώς αυξάνονται. Δραστηριότητες όπως το περπάτημα, το ελαφρύ τρέξιμο (jogging), η ποδηλασία, η ορειβασία ή τους καλοκαιρινούς μήνες η κολύμβηση προκρίνονται από όλες τις ειδικότητες του ιατρικού κλάδου ως η βάση για την διατήρηση ενός υγιούς οργανισμού. Και ένας υγιής οργανισμός αυξάνει την ζωντάνια και την διάθεση του ανθρώπου για ζωή και δημιουργία.

 Το να διαθέτει κανείς περισσότερο ή λιγότερο χρόνο για άθληση κάθε μέρα, κάθε άλλο παρά επιβλαβές καθίσταται για εκείνον. Η ανάγκη αυτή ίσως σήμερα είναι επιτακτικότερη μιας και ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας καθηλώνει όλο και περισσότερο σε μία καρέκλα μπροστά από μία οθόνη. Σε άλλες εποχές, η φύση της εργασίας αποτελούσε η ίδια μία πολύ δυνατή και έντονη άθληση, στην σημερινή όμως «καθιστική ζωή», αυτό ελάχιστα μπορεί κανείς να το υποστηρίξει.

 Επίσης, η αθλητική δραστηριότητα, σύμφωνα και με μελέτες, συμβάλει στην μείωση του άγχους. Το άγχος πραγματικά κυριεύει τους ανθρώπους κάθε ηλικίας λειτουργώντας ανασταλτικά σε αρκετές περιπτώσεις και δυστυχώς σε άλλες αυτοκαταστροφικά. Η ανάγκη για εκτόνωση, προσωρινή φυγή από τα προβλήματα της καθημερινότητας και επικοινωνία μπορεί να εξυπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο μέσω της άθλησης. Ιδιαίτερα στο τελευταίο μπορούν να ωφελήσουν τα ομαδικά παιχνίδια.  Άλλωστε κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του ένα παιδί (παιχνίδι< παιδί).

Είναι χαρακτηριστικό ότι Άγιοι της Εκκλησίας μας όχι μόνο δεν εναντιώνονται στον αθλητισμό, αλλά και συνέβαλαν σημαντικά στην προώθησή του. Γνωστότερο το παράδειγμα του αγίου Νεκταρίου ο οποίος ως διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής φρόντιζε οι σπουδαστές να γυμνάζονται με σύγχρονα για την εποχή μέσα, ακόμα και να παίζουν ποδόσφαιρο. Ασκούνταν με τον τρόπο αυτό στην ομαδικότητα, στην συνεργατικότητα, στον σεβασμό προς το πρόσωπο του αντιπάλου και βέβαια στην ευγενή άμιλλα. Δηλαδή σε υψηλές πνευματικές αρετές! Επίσης έκανε και ειδικές ομιλίες για να προβάλει τη σπουδαιότητα του αθλητισμού και την ισόρροπη ανάπτυξη σωματικής και πνευματικής ασκήσεως. Μάλιστα εσχάτως ο άγιος ανακηρύχθηκε προστάτης των γυμναστών και των ποδοσφαιριστών.

Πόσο λοιπόν να αθλούμαστε; Πότε η άθληση καθίσταται επιβλαβής; Δανειζόμενοι το Δελφικό επίγραμμα «Μηδέν άγαν» (Τίποτα υπερβολικό) και προστρέχοντας στην σοφία των αγίων μας θα βρούμε την απάντηση. «Τα τε υπερβάλλοντα γυμνάσια και τα ελλείποντα φθείρει την ψυχήν, σώζεται δε η σωφροσύνη υπό της μεσότητος». Ο λόγος του αγίου Νεκταρίου είναι ξεκάθαρος η ψυχή σώζεται και ωφελείται όταν υπάρχει μέτρο (μεσότητα). Όταν οι πνευματικές και οι σωματικές ανάγκες δεν παραμελούνται αλλά ιεραρχούνται με σωστό τρόπο.

Πολλά είναι, τέλος, και τα πνευματικά οφέλη της άθλησης. Σκληραγωγεί σώμα και ψυχή. Χαλυβδώνει την θέληση. Θέτει χαλινά στις «επαναστάσεις του σώματος». Μειώνει  την ακηδία και την έλλειψη αγωνιστικότητας. Άλλωστε δεν νοείται περίοδος πνευματικού αγώνα χωρίς συμμετοχή και του σώματος. Νηστεία, ολιγοφαγία, ορθοστασία αποτελούν δύσκολα αγωνίσματα ακόμα και για… πρωταθλητές. Ο κόπος και η ανθεκτικότητα που δημιουργεί η άθληση στην προσωπικότητα του ανθρώπου αποτελούν εφαλτήριο και για τον πνευματικό στίβο!

Αποφεύγοντας τις ακρότητες ας έχουμε στον νου μας συμπερασματικά ότι το σώμα μας το σεβόμαστε ως «ναό του Αγίου Πνεύματος». Όμως, όπως τονίζει ο απόστολος Παύλος,  «ἡ σωματική ἐξάσκηση καί ἐκγύμναση εἶναι ὠφέλιμη σέ μικρό βαθμό, ἐπειδή ἀποβλέπει μόνο στό σῶμα, τό ὁποῖο εἶναι φθαρτό· ἡ εὐσέβεια ὅμως εἶναι ὠφέλιμη σέ ὅλα, καί στό σῶμα δηλαδή καί στήν ψυχή, διότι ὑπόσχεται ἀγαθά καί ἀνταμοιβές καί γιά τή ζωή αὐτή καί γιά τή μελλοντική», (Προς Τιμ. Α΄ δ΄ 8). Πρότυπά μας, οι ευσεβείς αθλητές, οι Άγιοί μας! Καλό στάδιο!!!