Δέσε σχοινί γύρω στον Άθωνα
Μερικοί Μοναχοί έχουν το χάρισμα της υπομονής και με τη βοήθεια του Θεού αποφασίζουν και μένουν σταθεροί και μόνιμα όλη τους τη ζωή σε Μοναστήρι ή Σκήτη ή Κελλί ή όπου ετάχθησαν, σύμφωνα με το ρητό: "Έκαστος εν ω εκλήθη αδερφοί, εν τούτω μενέτω παρά τω Θεώ" (Α΄ Κορ. Ζ΄ 24).
Άλλοι πάλι, με τη συγκατάθεσι του πνευματικού τους, μένουν έγκλειστοι μέσα σε σπηλιές και ασκητήρια, που είναι τέλεια απομονωμένοι από τους άλλους Πατέρες και αδερφούς "ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οις δέδοται" (Ματθ. ΙΘ΄ 11).
Υπάρχει όμως και άλλη τάξι Μοναχών, τους οποίους οι παλαιοί Πατέρες, ωνόμαζαν "Κυκλεφτάς". Οι Μοναχοί αυτοί, είτε από ζήλο αρετής να μάθουν πολλά, είτε από κακή συνήθεια, είτε από συνέργεια και πόλεμο του Σατανά, δεν μπορούν να μείνουν σε ένα μέρος ή σε μια κατάστασι ζωής. Τούτο δε συμβαίνει μόνο στους Μοναχούς, αλλά και σε πολλούς κοσμικούς στον έγγαμο βίο, οι οποίοι παρουσιάζουν αστάθεια ζωής, αστάθεια εργασίας και αστάθεια χαρακτήρος ακόμη.
Ένας από του Μοναχούς αυτούς, είχε τη συνήθεια να μη μπορεί να μείνει σε ένα μέρος, αλλ' έφευγε από το ένα Μοναστήρι και πήγαινε στο άλλο κι από 'κεί αλλού κι έτσι κύλαγε ο χρόνος της ζωής του γύρω γύρω σ'όλα τα Καθιδρύματα του Άθωνα.
Μια μέρα, που για πολλοστή φορά, ξεκίνησε να φύγει από ένα Κοινόβιο Μοναστήρι για να πάει σ'άλλο ιδιόρρυθμο, όταν βγήκε έξω από το Μοναστήρι 'κείνο βλέπει μπροστά του το Διάβολο ο οποίος του είπε: "Αββά πάλι φεύγεις, αμάν βρε Γέροντα, 40 χρόνια τώρα έχω σπάσει τα πόδια μου και κουράστηκα να σε μεταφέρω από το ένα μέρος στο άλλο, δε βαρέθηκες να φεύγεις; Κάτσε επιτέλους σε ένα μέρος".
Ο Μοναχός στο Σατανά είπε: "Οι Άγιοι Πατέρες μας άφηκαν παράδοσι, σύμφωνα με την οποία, αν δεν μπορούμε να μείνουμε σε ένα μέρος, να δενόμαστε με ένα σχοινί από τον Άθωνα και να γυρίζωμε σ'όλο το Άγιον Όρος, και με τον τρόπο αυτό να μαζεύωμε από όλους τους Πατέρες το μέλι της αρετής και πνευματικής ζωής. Κι εγώ, για την αγάπη του Χριστού κάνω το ίδιο, εσύ όμως, τι δουλειά έχεις κι ανακατεύεσαι στα πόδια μας; Δεν ξέρεις πως τελικά ο Χριστός θα νικήσει; Ο Κύριος επιτιμήσει σε ακάθαρτο πνεύμα ύπαγε οπίσω μου Σατανά".
Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή, γιατί το επιχείρημα τούτο είναι πολύ επικίνδυνο, διότι, γίνεται κακή συνήθεια κι ο άνθρωπος είναι ωραίο πράγμα να είναι σταθερός, μόνιμος και θετικός στα λόγια, στα έργα, στις αποφάσεις του και σ'όλο τον τρόπο της ζωής του, αν θέλει να προκόψει, παρά να γυρίζει από τον ένα τόπο στον άλλο!
Μερικοί Μοναχοί έχουν το χάρισμα της υπομονής και με τη βοήθεια του Θεού αποφασίζουν και μένουν σταθεροί και μόνιμα όλη τους τη ζωή σε Μοναστήρι ή Σκήτη ή Κελλί ή όπου ετάχθησαν, σύμφωνα με το ρητό: "Έκαστος εν ω εκλήθη αδερφοί, εν τούτω μενέτω παρά τω Θεώ" (Α΄ Κορ. Ζ΄ 24).
Άλλοι πάλι, με τη συγκατάθεσι του πνευματικού τους, μένουν έγκλειστοι μέσα σε σπηλιές και ασκητήρια, που είναι τέλεια απομονωμένοι από τους άλλους Πατέρες και αδερφούς "ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οις δέδοται" (Ματθ. ΙΘ΄ 11).
Υπάρχει όμως και άλλη τάξι Μοναχών, τους οποίους οι παλαιοί Πατέρες, ωνόμαζαν "Κυκλεφτάς". Οι Μοναχοί αυτοί, είτε από ζήλο αρετής να μάθουν πολλά, είτε από κακή συνήθεια, είτε από συνέργεια και πόλεμο του Σατανά, δεν μπορούν να μείνουν σε ένα μέρος ή σε μια κατάστασι ζωής. Τούτο δε συμβαίνει μόνο στους Μοναχούς, αλλά και σε πολλούς κοσμικούς στον έγγαμο βίο, οι οποίοι παρουσιάζουν αστάθεια ζωής, αστάθεια εργασίας και αστάθεια χαρακτήρος ακόμη.
Ένας από του Μοναχούς αυτούς, είχε τη συνήθεια να μη μπορεί να μείνει σε ένα μέρος, αλλ' έφευγε από το ένα Μοναστήρι και πήγαινε στο άλλο κι από 'κεί αλλού κι έτσι κύλαγε ο χρόνος της ζωής του γύρω γύρω σ'όλα τα Καθιδρύματα του Άθωνα.
Μια μέρα, που για πολλοστή φορά, ξεκίνησε να φύγει από ένα Κοινόβιο Μοναστήρι για να πάει σ'άλλο ιδιόρρυθμο, όταν βγήκε έξω από το Μοναστήρι 'κείνο βλέπει μπροστά του το Διάβολο ο οποίος του είπε: "Αββά πάλι φεύγεις, αμάν βρε Γέροντα, 40 χρόνια τώρα έχω σπάσει τα πόδια μου και κουράστηκα να σε μεταφέρω από το ένα μέρος στο άλλο, δε βαρέθηκες να φεύγεις; Κάτσε επιτέλους σε ένα μέρος".
Ο Μοναχός στο Σατανά είπε: "Οι Άγιοι Πατέρες μας άφηκαν παράδοσι, σύμφωνα με την οποία, αν δεν μπορούμε να μείνουμε σε ένα μέρος, να δενόμαστε με ένα σχοινί από τον Άθωνα και να γυρίζωμε σ'όλο το Άγιον Όρος, και με τον τρόπο αυτό να μαζεύωμε από όλους τους Πατέρες το μέλι της αρετής και πνευματικής ζωής. Κι εγώ, για την αγάπη του Χριστού κάνω το ίδιο, εσύ όμως, τι δουλειά έχεις κι ανακατεύεσαι στα πόδια μας; Δεν ξέρεις πως τελικά ο Χριστός θα νικήσει; Ο Κύριος επιτιμήσει σε ακάθαρτο πνεύμα ύπαγε οπίσω μου Σατανά".
Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή, γιατί το επιχείρημα τούτο είναι πολύ επικίνδυνο, διότι, γίνεται κακή συνήθεια κι ο άνθρωπος είναι ωραίο πράγμα να είναι σταθερός, μόνιμος και θετικός στα λόγια, στα έργα, στις αποφάσεις του και σ'όλο τον τρόπο της ζωής του, αν θέλει να προκόψει, παρά να γυρίζει από τον ένα τόπο στον άλλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου