Το τελευταίο συγκλονιστικό κήρυγμα του π. Σεραφείμ Ρόουζ : Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ.

Είναι πιο αργά απ’ ό,τι νομίζετε!»
Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ

Μια από τις αδελφές της Σκήτης της Αγίας Ξένης κατέγραψε: «Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Μεταμορφώσεως ήταν πολύ ειδικό για όλους εμάς που βρισκόµασταν κοντά του.

Κατά τη διάρκεια της Λιτής στην αγρυπνία για τη γιορτή, οι µοναχοί του Μοναστηριού, οι µοναχές της Αγίας Ξένης και οι επισκέπτες πήγαν έξω στο δάσος με πομπή, κρατώντας κεριά και ψάλλοντας τα στιχηρά της εορτής – οι άνδρες στην περιοχή της Σκήτης της Μεταμορφώσεως στην κορυφή του όρους Άγιος Γερμανός, οι γυναίκες στην περιοχή της Σκήτης του Προφήτη Ηλία. Συναντήθηκαν οι φωνές τους καθώς έψαλαν από κοινού στη βάση ενός µεγάλου σταυρού που υψώνεται πάνω από το φαράγγι Μπίγκουµ. Η νύχτα ήταν χωρίς σύννεφα και έναστρη. Ο π. Σεραφείµ, με λευκά άμφια, πήγε στον σταυρό και έκανε νόηµα σε όλους να σβήσουν τα κεριά. Στάθηκε σιωπηλός για µια στιγμή, εξετάζοντας το σκοτεινό φαράγγι και τον γεμάτο αστέρια ουρανό, και άρχισε κάπως έτσι:

Ιδού η µεγαλοσύνη της δημιουργίας του Θεού βλέπουμε µια λάμψη, κάπως ακαθόριστη και θαμπή, της ομορφιάς του αιώνιου Βασιλείου του Θεού, για το οποίο όλοι µας δηµιουργηθήκαµε. Πρέπει πάντα να θυµούµαστε ότι το σπίτι µας είναι στους ουρανούς: πρέπει να αποτινάξουμε όλα τα µάταια και ασήμαντα πάθη και ανησυχίες που µας κρατούν δεµένους στη γη, στον πεσµένο γήινο κόσμο, τα οποία µας εμποδίζουν από την πραγματοποίηση του σκοπού της δημιουργίας µας. Πόσο εύκολα ξεχνάμε τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξής µας…

 Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου. Οι Χριστιανοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με µια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για τον Θεό. Θα πρέπει να κρυφτούμε στην έρημο – σ’ ένα έδαφος όπως αυτό που βλέπουμε ενώπιόν µας εδώ. Φυσικά, στο τέλος θα µάς βρουν. Ακόμα και εκεί ο σκοπός του κρυψίµατός µας είναι όχι µόνο για να µείνουµε ζωντανοί, αλλά για να κερδίσουµε χρόνο ώστε να ενισχυθούν οι ψυχές µας για την τελική δοκιμασία. Και αυτό πρέπει να αρχίσει ακόμα και τώρα. Επομένως αρχίστε τουλάχιστον να αγωνίζεστε κατά των δεσμών των µηδαµινών παθών, και να θυμάστε ότι το αληθινό σπίτι µας δεν είναι εδώ, αλλά στους ουρανούς. Ας πορευόμαστε προς την ουράνια πατρίδα µας, καθώς ο άγιος Γερμανός συνήθιζε να λέει … Ad αsterα!* Ad αsterα!»

 Τελείωσε και συνέχισε να κοιτάζει προς το ουράνιο γαλάζιο του έναστρου µεγαλείου, χωρίς εμείς να υποψιαζόμαστε ότι είχαμε µπροστά µας µια αναλαμπή του µυστηρίου ενός ανθρώπου που, έχοντας από πολύ καιρό προετοιμάσει την ψυχή του, θα πήγαινε εκεί σύντομα. (σελ. 473-474)