Παλικάρι μου, πως να κατέβει τούτο το ψωμάκι, όταν ξέρω πως στην πόρτα μας παιδιά πεθαίνουν από την πείνα;»
Είχαν έρθει οι Μικρασιάτες πρόσφυγες στη Θήβα.
Η γλύκα της ψυχής της, η ευγένεια της μορφής της, η απαλότητα της φωνής της, ημέρευαν την αγριότητα του άντρα της. Μόλις έγευγε ο πατέρας για το μεροκάματο, φόραγε τη μαντήλα της, έκανε το σταυρό της, έβαζε στο ταγάρι τα καρβέλια και τα χόρτα που είχε μαζέψει και λίγη ζάχαρη και έπαιρνε τον ανήφορο.«Μάνα, θέλεις βοήθεια;»
«Μάνα, κουράζεσαι», τόλμησα να της πω, χαμηλώνοντας το κεφάλι. Ξέρεις, τον πατέρα μου δεν τον κοιτούσα στο πρόσωπο από φόβο και τη μάνα μου από σεβασμό. Εκείνη σήκωσε το χέρι της, με χάιδεψε στο κεφάλι, έκοψε μιά μπουκιά ψωμί και μου το έδειξε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η μοναξιά του Χριστού κατά την Εβδομάδα των παθών – Μητρ. Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ.
Σήμερα ο Χριστός εισέρχεται στο μονοπάτι της οδύνης Του αλλά και της φοβερής εκείνης μοναξιάς που θα τον περιβάλλει καθ’ όλη την...
-
Πρεσβυτέρες μιλούν για τις χαρές και τις προκλήσεις μιας ζωής αφιερωμένης στην Εκκλησία Η πρεσβυτέρα είναι η «ραχοκοκαλιά» της ζ...
-
Ένα θλιβερό περιστατικό σημειώθηκε σήμερα στα Ψαχνά Ευβοίας μεταξύ μιας 45χρονης ενορότισσας και ενός 66χρονου Πρεσβυτέρου Ιερέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου