Ρώσος Πρέσβης στην Σερβία : Η Πρίστινα θέλει να διαλύσει την Ορθοδοξία , στηρίζουμε τους Σέρβους

Δυνάμεις Wagner μπήκαν Μιτροβίτσα – Ρώσος πρέσβης: Η σύρραξη στο Κόσοβο θα επεκταθεί στα Βαλκάνια – Η Πρίστινα θέλει να καταστρέψει την Ορθοδοξία!

Αποκλείστηκε με οδόφραγμα ο αυτοκινητόδρομος που ενώνει Σερβία με Κόσοβο!

28/12/2022 - 18:27

Ο πρέσβης της Ρωσίας στην Σερβία, Aleksandar Bocan-Kharchenko, προειδοποίησε το ΝΑΤΟ και τη Δύση ότι αν ξεσπάσει σύγκρουση στο Κόσοβο μεταξύ Αλβανών και σερβικού Στρατού, τότε η σύρραξη δεν θα περιοριστεί μόνο εκεί αλλά θα επεκταθεί στα Βαλκάνια.

“Είμαστε στο χείλος μιας ευρύτερης σύγκρουσης στα Βαλκάνια” τόνισε ο Ρώσος πρέσβης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αρχές του Κοσόβου αναφέρουν ότι δυνάμεις της PMC Wagner και Ρώσοι της GRU από την βάση στη Νις έχουν μπει στη Μιτροβίτσα και καθοδηγούν τους Σέρβους.

Ο Ρώσος πρέσβης τόνισε:Oι Σέρβοι θα αντισταθούν. Δεν θα διαλύσουν τα οδοφράγματα έτσι απλά.

Οι δηλώσεις του Σέρβου προέδρου Α.Vučić δείχνουν ότι θα χρησιμοποιήσει ισχύ το λέει ξεκάθαρα τις τελευταίες ημέρες.

Και ως επιβεβαίωση αυτού, ολόκληρος ο Στρατός, και όχι μόνο η δύναμη που βρίσκεται κατά μήκος της διοικητικής γραμμής μεταξύ κεντρικής Σερβίας και Κοσόβου, βρίσκεται σε ύψιστη πολεμική ετοιμότητα.

Αυτό τα λέει όλα”.

“Θα είναι ευρύτερη η σύγκρουση”

Παράλληλα σε δεύτερη δήλωση του, ο Ρώσος πρέσβης στη Σερβία, Aleksandar Boçan-Kharchenko τόνισε ότι λόγω της κατάστασης στο Κοσσυφοπέδιο βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας ευρύτερης σύγκρουσης.

“Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη, τεταμένη και στα πρόθυρα ευρύτερων συγκρούσεων, και κατά τη γνώμη μας, περιγράφει και αντικατοπτρίζει όλα τα γεγονότα στο έδαφος και γύρω από το Κοσσυφοπέδιο”, είπε ο Χαρτσένκο.

Ο Kharchenko επεσήμανε ότι η απαγόρευση εισόδου του Πατριάρχη Πορφυρίου στο Κοσσυφοπέδιο θα αυξήσει περαιτέρω τις εντάσεις τονίζοντας ότι η Πρίστινα θέλει «να σταματήσει ή να καταστρέψει την Ορθοδοξία».

“Η απαγόρευση του πατριάρχη να  τα σερβικά ιερά στο Κοσσυφοπέδιο είναι πέρα ​​από κάθε όριο λογικής”, είπε ο Μποτσάν-Χάρτσενκο στο Tanjug και πρόσθεσε ότι είναι σημαντικό να μιλήσουμε για τις αιτίες και τους λόγους μιας τέτοιας κατάστασης.

Από την πλευρά του ο ειδικός σε θέματα ασφαλείας του Κοσόβου, Agim Musliu, τόνισε ότι “η εμφάνιση του Ρώσου πρέσβη, μετά την παρουσία εγκληματικών ομάδων στα οδοφράγματα, ολοκληρώνει το μωσαϊκό της ρωσικής επέμβασης στο Κόσοβο μέσω Σερβίας”.

“Μετά την εμφάνιση δυνάμεων της Βάγκνερ, δυνάμεων από το Κέντρο Κατασκοπείας στη Νις και άλλων ομάδων στα οδοφράγματα στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, εμφανίστηκε τώρα και ο Ρώσος πρέσβης στο Βελιγράδι. Αυτό ολοκληρώνει το μωσαϊκό της ρωσικής εμπλοκής στο Κοσσυφοπέδιο μέσω της Σερβίας”, ανέφερε.

Αποκλείστηκε με οδόφραγμα στη νότια Σερβία αυτοκινητόδρομος που οδηγεί στο Κόσοβο

Τα οδοφράγματα των Σέρβων στο βόρειο Κόσοβο παραμένουν για 19η ημέρα, εμφανίζονται ωστόσο σημάδια υποχώρησης από την πλευρά της Πρίστινας.

Οι δικαστικές αρχές του Κοσόβου αποφάσισαν σήμερα να μετατρέψουν την προφυλάκιση του πρώην αστυνομικού Ντέγιαν Πάντιτς σε κατ’ οίκον περιορισμό. Ο Ντέγιαν Πάντιτς συνελήφθη στις 10 Δεκεμβρίου ως ύποπτος για τρομοκρατική δράση και κρίθηκε προφυλακιστέος.

Η προσωρινή αποφυλάκισή του μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης αποτελούσε ένα από τα αιτήματα των Σέρβων για να αποσύρουν τα οδοφράγματα. Τα άλλα αιτήματα αφορούν την αποφυλάκιση και άλλων δύο Σέρβων που συνελήφθησαν και την αποχώρηση των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας του Κοσόβου από τον βορρά, όπου ο σερβικός πληθυσμός αποτελεί πλειοψηφία.

Εν τω μεταξύ, χθες, Τρίτη, το βράδυ, στην κεντρική οδική αρτηρία που συνδέει τη νότια Σερβία με το Κόσοβο στήθηκε νέο οδόφραγμα, αυτή τη φορά στη σερβική πλευρά των διοικητικών συνόρων. Κάτοικοι της περιοχής τοποθέτησαν φορτηγά φορτωμένα με μπάζα κάθετα στον δρόμο εμποδίζοντας έτσι την πρόσβαση των οχημάτων στη συνοριακή διάβαση «Μέρνταρε».

Στον αυτοκινητόδρομο έχει σχηματιστεί μεγάλη ‘ουρά’ από νταλίκες και αυτοκίνητα που έχουν εγκλωβιστεί. Η διάβαση αυτή αποτελεί το βασικό σημείο διέλευσης των εμπορευμάτων προς το Κόσοβο, ενώ τις ημέρες των εορτών χρησιμοποιείται από Κοσοβάρους που εργάζονται στο εξωτερικό και επιστρέφουν για διακοπές στην πατρίδα τους.

Η σερβική αστυνομία δεν έχει εκδώσει καμία ανακοίνωση για τον αποκλεισμό της οδικής αυτής αρτηρίας, ούτε γίνεται κάποια προσπάθεια για να απομακρυνθεί το οδόφραγμα.

Το Κόσοβο απάντησε αμέσως και έκλεισε το κεντρικό συνοριακό πέρασμα προς τη Σερβία.

Η αστυνομία του Κοσόβου συνέστησε στους ταξιδιώτες να χρησιμοποιούν άλλες μικρότερες συνοριακές διαβάσεις στη νότια Σερβία ή να ταξιδεύουν μέσω των Σκοπίων.

Ρωσία: Στηρίζουμε τη Σερβία!

Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε σήμερα ότι υποστηρίζει τις προσπάθειες της Σερβίας να προστατεύσει τους Σέρβους στο βόρειο Κόσοβο, αλλά αρνήθηκε την κατηγορία της Πρίστινα ότι η Ρωσία τροφοδοτεί με κάποιον τρόπο εντάσεις σε μια προσπάθεια να σπείρει χάος στα Βαλκάνια.

Ερωτηθείς σχετικά με δηλώσεις του Κοσοβάρου υπουργού Εσωτερικών Ξελάλ Σβέκλα ότι η Σερβία, υπό την επιρροή της Ρωσίας, αποσκοπεί να αποσταθεροποιήσει το Κόσοβο υποστηρίζοντας τους Σέρβους του Κοσόβου, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι είναι «λάθος» να αναζητείται μια καταστροφική ρωσική επιρροή.

«Η Σερβία είναι κυρίαρχη χώρα και είναι απολύτως λάθος να αναζητείται καταστροφική επιρροή της Ρωσίας εδώ», σημείωσε ο Πεσκόφ.

«Η Σερβία είναι κυρίαρχη χώρα και φυσικά προστατεύει τα δικαιώματα των Σέρβων που ζουν κοντά σε τόσο δύσκολες συνθήκες και φυσικά αντιδρά με σκληρότητα όταν αυτά τα δικαιώματα παραβιάζονται», πρόσθεσε ο Πεσκόφ.

«Έχοντας πολύ στενές συμμαχικές σχέσεις, ιστορικές και πνευματικές σχέσεις με τη Σερβία, η Ρωσία παρακολουθεί πολύ στενά τι συμβαίνει, πώς γίνονται σεβαστά και διασφαλίζονται τα δικαιώματα των Σέρβων», σημείωσε επίσης ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.

«Και βεβαίως, υποστηρίζουμε το Βελιγράδι στις ενέργειες που γίνονται», κατέληξε.

Μεγάλη ένταση στο Κόσσοβο : Απαγόρευσαν οι αρχές την είσοδο του Σέρβου Πατριάρχη

Οι Αρχές στην Πρίστινα 

Βελιγράδι, 26 Δεκεμβρίου 2022

Αυτό έγινε στις 25 Δεκεμβρίου, όταν αυτός ετοιμαζόταν, να επισκεφτεί το Πατριαρχείο του Πεκίου, την σταυροπηγιακή μονή του και το αιώνιο κέντρο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπου θα τελούσε ιερή ακολουθία.

Το γραφείο του Πατριάρχη διευκρινίζει ότι ο Πατριάρχης Πορφύριος δεν παραιτείται από την επιθυμία του να τελέσει ιερές ακολουθίες στο Πατριαρχείο του Πεκίου και αναμένει ότι η συγκεκριμένη απόφαση που έχει χαρακτήρα διάκρισης θα ακυρωθεί, όπως επίσης και ότι θα σταματήσει η παραβίαση των δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών των ορθόδοξων Σέρβων που ζουν σε αυτήν την περιοχή, στη γη των προγόνων τους, για τουλάχιστον χίλια πεντακόσια χρόνια.

Νέα οδοφράγματα και μάχιμη ετοιμότητα του σερβικού στρατού

Δύο νέα οδοφράγματα έστησαν οι Σέρβοι στο βόρειο τμήμα της πόλης Μιτρόβιτσα. Βαριά φορτηγά φορτωμένα με άμμο και μπάζα έχουν τοποθετηθεί κάθετα σε οδικές αρτηρίες που οδηγούν από το νότιο τμήμα της πόλης στο βόρειο, όπου ο σερβικός πληθυσμός αποτελεί πλειοψηφία. Την ίδια ώρα ο στρατός στη Σερβία βρίσκεται σε υψίστη ετοιμότητα με διαταγή του Προέδρου Βούσιτς.

Οι Σέρβοι προέβησαν στην κίνηση αυτή εξαιτίας των προειδοποιήσεων που έφταναν από την Πρίστινα ότι επίκειται αστυνομική επιχείρηση για την απομάκρυνση των οδοφραγμάτων που έστησαν πριν από 18 ημέρες στο βόρειο Κόσοβο.

Ο πρωθυπουργός του Κοσόβου Άλμπιν Κούρτι σε δήλωση του την περασμένη Κυριακή είχε χαρακτηρίσει «πολεμικά» τα οδοφράγματα των Σέρβων. «Πρόκειται για οδοφράγματα ανθρώπων με σκούρες στολές, ανθρώπων που είναι κοντοκουρεμένοι, με γένια, οδοφράγματα Βάγκνερ. Έχουν όπλα και στήνουν οδοφράγματα όχι για να εμποδίσουν την διέλευση των οχημάτων αλλά για να αμυνθούν να πυροβολήσουν στα οχήματα που πλησιάζουν. Αυτά λοιπόν είναι πολεμικά οδοφράγματα» δήλωσε στην βοσνιακή ειδησεογραφική ιστοσελίδα istraga.ba ο Άλμπιν Κούρτι.

Ο πρωθυπουργός του Κοσόβου κατά την συνάντηση που είχε χθες με τον διοικητή της διεθνούς στρατιωτικής δύναμης στο Κόσοβο (KFOR) στρατηγό Αντζέλο Μικέλε ζήτησε την απομάκρυνση των οδοφραγμάτων και δήλωσε ότι αν δεν το πράξει η KFOR θα αναλάβει δράση η αστυνομία.

Το Βελιγράδι αντέδρασε άμεσα στις προειδοποιήσεις αυτές και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς έθεσε σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητας τον στρατό και την αστυνομία.

«Μετά τον εξοπλισμό των Αλβανών και την αύξηση της μαχητικής τους ετοιμότητας θα λάβω όλα τα μέτρα για να πραστατεύσω τον λαό μας και να διαφυλάξω την Σερβία» διεμήνυσε, αργά το βράδυ της Δευτέρας, με ανάρτηση του στο Instagram ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

Ακολούθησε δήλωση του υπουργού Άμυνας Μίλος Βούτσεβιτς ο οποίος ανέφερε ότι με εντολή του προέδρου της Δημοκρατίας διέταξε το σερβικό στρατό να βρίσκεται «στον υψηλότερο βαθμό μάχιμης ετοιμότητας, δηλαδή στο επίπεδο της χρήσης ένοπλης ισχύος».

Ο υπουργός Εσωτερικών της Σερβίας Μπράτισλαβ Γκάσιτς επίσης ανέφερε ότι αυξήθηκε και η ετοιμότητα των αστυνομικών δυνάμεων. «Με εντολή του προέδρου της Δημοκρατίας και ανώτατου διοικητή των ενόπλων δυνάμεων διέταξα την αύξηση σε κατάσταση μάχης της ετοιμότητας της αστυνομίας και των ειδικών δυνάμεων. Οι αστυνομικές δυνάμεις τίθενται άμεσα υπό την διοίκηση του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων όπως προβλέπεται από το επιχειρησιακό σχέδιο» αναφέρει στο μήνυμα του ο Μπράτισλαβ Γκάσιτς.

Ετοιμάζονται να βγάλουν τον ΠΑΦΟΥ Αρχιεπίσκοπο - Αγνοούν επιδεικτικά την ψήφο των πιστών

Μεγάλη Οικονομική ενίσχυση στην Μητρόπολη Πειραιώς από την ΠΑΕ Ολυμπιακός

Όπως  κάθε χρόνο έτσι και φέτος η ΠΑΕ Ολυμπιακός και ο Βαγγέλης Μαρινάκης στήριξαν το έργο της Μητρόπολης Πειραιώς καθώς την ενίσχυσε οικονομικά δείχνοντας και έμπρακτα τη στήριξη της.

Το σχετικό δελτίο Τύπου ανέφερε:

"Η ΠΑΕ Ολυμπιακός και ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης στηρίζουν και φέτος το έργο της Μητρόπολης Πειραιώς.

Για μία ακόμη χρονιά η ΠΑΕ Ολυμπιακός με πρωτοβουλία του προέδρου της ομάδας, Βαγγέλη Μαρινάκη, ενίσχυσε οικονομικά τη Μητρόπολη Πειραιώς στηρίζοντας έμπρακτα το έργο και τη μεγάλη προσφορά της στην κοινωνία. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, παραδόθηκαν οι χρηματικές επιταγές στον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, με τον κ. Βασίλη Βασιλειάδη να εκπροσωπεί τον πρόεδρο της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ, Βαγγέλη Μαρινάκη.

Συγκεκριμένα ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του σταδίου «Γ. Καραϊσκάκης», Βασίλης Βασιλειάδης, έδωσε το «παρών» στη συναυλία που διοργάνωσε η Ι. Μητρόπολη Πειραιώς κατά της φτώχειας στο δημοτικό θέατρο Πειραιώς και παρέδωσε τις χρηματικές επιταγές, μία προσφορά της ΠΑΕ Ολυμπιακός και του προέδρου, Βαγγέλη Μαρινάκη, ενόψει και των εορταστικών ημερών των Χριστουγέννων.

Αναλυτικά δόθηκε μία επιταγή για τα συσσίτια των πτωχών συμπολιτών μας, όπως επίσης και τέσσερις επιταγές για τη μισθοδοσία Δεκεμβρίου ισάριθμων ιεροδιακόνων, με τις οποίες η προσφορά του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη φτάνει τα τελευταία χρόνια πάνω από τις 300.000 ευρώ.

Παράλληλα, ο κ. Βασίλης Βασιλειάδης ενημέρωσε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ για το γεγονός πως ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλης Μαρινάκης, προσφέρει κάθε μήνα τα τελευταία χρόνια, για την ανακούφιση των πτωχών συμπολιτών μας, χαρτοκιβώτια με τρόφιμα στον Δήμο Πειραιά αξίας άνω των 500.000 ευρώ.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς, κ.κ. Σεραφείμ, ανέφερε σε δήλωσή του: «Ευχαριστώ την ΠΑΕ Ολυμπιακός από τα βάθη της καρδιάς μου και ειλικρινώς αποτελεί παράδειγμα για όλους».

Από την πλευρά του ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του σταδίου «Γ. Καραϊσκάκης», Βασίλης Βασιλειάδης, τόνισε για τη νέα μεγάλη «ερυθρόλευκη» προσφορά και στήριξη στην κοινωνία μας: «Να μου επιτρέψετε να σας ενημερώσω πως ο κύριος Βαγγέλης Μαρινάκης για την ανακούφιση των πτωχών προσφέρει κάθε μήνα στον Δήμο Πειραιά χαρτοκιβώτια με τρόφιμα τα οποία τα τελευταία χρόνια όπως γνωρίζει ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός και Δήμαρχος Πειραιά, ανέρχονται άνω των 500.000 ευρώ. Εύχομαι σε όλες και όλους καλές γιορτές, με υγεία, δύναμη και χαρές».

Να σημειωθεί πως ο Μητροπολίτης Πειραιώς, κ.κ. Σεραφείμ, παρέδωσε στον κ. Βασίλη Βασιλειάδη έναν ασημένιο δίσκο για την ΠΑΕ Ολυμπιακός και τον κ. Βαγγέλη Μαρινάκη, ως μία ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης για τη νέα οικονομική βοήθεια.

Κάνε Θεέ μου αύριο να είναι Χριστούγεννα!» Τα ξεχασμένα Χριστούγεννα ~ Αγαπώ τον Χριστό

Μια φορά κι έναν καιρό τότε που η Ευρώπη ήταν καλυμμένη με δάση και επικίνδυνους, σκοτεινούς δρόμους οι κάτοικοι ενός χωριού, απορροφημένοι από τις εργασίες τους είχαν ξεχάσει τα Χριστούγεννα…οι μέρες περνούσαν, μπήκε ο Δεκέμβρης πέρασε, ξεκίνησε η νέα χρονιά, έφυγε ο χειμώνας, ήρθε η άνοιξη και το καλοκαίρι, έφτασε και το φθινόπωρο μα κανένας, άνδρας ή γυναίκα, δεν είχε χρόνο να σκεφτεί πως ο χρόνος κυλούσε χωρίς το χωριό να έχει γιορτάσει Χριστούγεννα … Τα παιδιά γκρίνιαξαν για τα Χριστούγεννα που δεν είχαν έρθει ακόμα, αλλά οι γονείς, χαμένοι στην αγωνία τους για τα χωράφια που έπρεπε να καλλιεργηθούν και για τα ζώα που έπρεπε να ταϊστούν, δεν έδωσαν σημασία στην γκρίνια των μικρών τους.

«Δεν είναι ακόμα καιρός!» έλεγαν και ξανάλεγαν κάθε φορά που τα παιδιά ρωτούσαν.

«Ελάτε να βοηθήσετε για να τελειώσουμε γρήγορα, πριν τα Χριστούγεννα!» συμπλήρωναν και κάπως έτσι απασχόλησαν τα παιδιά τους μέχρι που κι αυτά ξέχασαν πώς είναι να αισθάνεσαι χριστουγεννιάτικα. Ήρθε πάλι ο Δεκέμβρης, πέρασε, πέρασε ο χειμώνας και η άνοιξη, έφυγε το καλοκαίρι, ήρθε το φθινόπωρο … μα όσο κι αν έτρεχαν οι εποχές τα Χριστούγεννα δεν έρχονταν στο μικρό χωριό…

Μόνο ένα κοριτσάκι λαχταρούσε πάντα για εκείνη τη μέρα: με το χάραμα, όταν το χωριό ξυπνούσε για να ξεκινήσει τη βασανιστική ρουτίνα του, το κοριτσάκι ξυπνούσε κι εκείνο με την ελπίδα ίσως εκείνη ήταν η μέρα των Χριστουγέννων, ότι ίσως σήμερα να έβλεπε κάτι που να της θύμιζε τη γιορτή που τόσο αγαπούσε. Στη διάρκεια της ημέρας, σαν έβλεπε πως τα Χριστούγεννα δεν είχαν έρθει, σκεφτόταν πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν κάποτε ξημέρωνε η ομορφότερη γιορτή του χρόνου. Και το βράδυ σαν έπεφτε για ύπνο έκλεινε τα μάτια της με αυτή την ευχή: «Κάνε Θεέ μου αύριο να είναι Χριστούγεννα!»

Οι μέρες περνούσαν, ο χειμώνας ήρθε αγριεμένος και χιόνι πυκνό κάλυψε τα πάντα. Ένα βράδυ, το κοριτσάκι έκανε να κλείσει τα μάτια με την ίδια ευχή: 

«Κάνε Θεέ μου αύριο να είναι Χριστούγεννα!»

Μόνο που εκείνο το βράδυ η ευχή της έλαβε απάντηση: μια αόρατη, παράξενη ψιθυριστή φωνούλα, τόση δα μικρή της είπε, τόσο σιγά που μόνο η καρδιά της την άκουσε: «αν θέλεις να έρθουν τα Χριστούγεννα πρέπει εσύ να τα αναγκάσεις να έρθουν… κοιμήσου… και στο όνειρό σου θα βρεις τον τρόπο να τα φέρεις…»

Το άλλο πρωί, το κοριτσάκι χαρούμενο με μια χαρά που το έκανε να πετάει, πήγε στη μαμά του και της ζήτησε ένα ολοστρόγγυλο σταφιδόψωμο.

«Τι θα το κάνεις;» τη ρώτησε η μαμά της.

«θα ταΐσω έναν περαστικό» είπε το παιδί.

Έπειτα πήγε στη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα ζύμωνε.

«Θα μπορούσατε να μου φτιάξετε ένα ολοστρόγγυλο ψωμί με καρύδια;» τη ρώτησε ευγενικά.

«τι θα το κάνεις;» ρώτησε η γειτόνισσα

«Θα ταΐσω έναν περαστικό!» απάντησε η μικρή.

Όλη τη μέρα το κοριτσάκι τριγυρνούσε στα σπίτια του χωριού και ζητούσε ολοστρόγγυλα ψωμάκια με τυρί, σταφίδες, καρύδια και μύγδαλα, ψωμάκια αρμυρά και γλυκά, με σουσάμι και ζάχαρη, στολισμένα και απλά, μεγάλα και μικρά… κι όταν τη ρωτούσαν τι θα τα έκανε, έδινε πάντα την ίδια απάντηση:

«Θα ταΐσω έναν περαστικό!»

Μέχρι το απόγευμα είχε μαζέψει πολλά ολοστρόγγυλα ψωμάκια και σαν έπεσε η νύχτα, όταν όλο το χωριό έσβηνε τις φλόγες από τα κεριά και τα φανάρια, βγήκε κρυφά από το σπίτι της και πήγε στο δάσος. Βρήκε το ψηλότερο έλατο , ανέβηκε στα κλαδιά του και εκεί κρέμασε ένα προς ένα όλα τα ολοστρόγγυλα ψωμάκια που είχε συγκεντρώσει. Κι οι νιφάδες του χιονιού έπεσαν απαλά στα ολοστρόγγυλα ψωμάκια και τα έκαναν να λάμπουν σα να ήταν λουσμένα με ασημόσκονη…

«Δώρο από τους κατοίκους τους χωριού μου!!!!!!!!» φώναξε το κοριτσάκι κοιτώντας προς τον Ουρανό.

«Για να φάνε οι περαστικοί τα Χριστούγεννα!!!!!!!!!»

Ο παγωμένος αέρας πήρε τη φωνή του παιδιού και την ταξίδεψε ως τα αστέρια… και τα αστέρια χαμήλωσαν ως το έλατο και έγιναν γιρλάντες και σα γιρλάντες τύλιξαν απαλά τα κλαδιά του…

Κι ένα αστέρι, το μεγαλύτερο, χαμήλωσε κι εκείνο και στάθηκε στην κορφή του δέντρου κι απο εκεί φώτισε πέρα ως πέρα όλο το δάσος και η λάμψη του έφτασε στο χωριό και όρμησε σε κάθε σπίτι και ξύπνησε τους κατοίκους…

Αγουροξυπνημένοι και τρομαγμένοι εκείνοι κοίταξαν έξω από τα παράθυρά τους…

«Χριστούγεννα!!!!!!» φώναξαν πρώτα τα παιδιά και όρμησαν προς το φωτισμένο δέντρο…

«Ήρθαν λοιπόν τα Χριστούγεννα;» αναρωτήθηκαν οι μεγάλοι και ξεχνώντας τη βασανιστική τους ρουτίνα πλησίασαν κι αυτοί…

Έτσι λέει ένας θρύλος και λίγη φαντασία στολίστηκε το πρώτο πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο… με ολοστρόγγυλα ψωμάκια δώρο ενός υπέροχου παιδιού προς τους πεινασμένους περαστικούς… και με όλα τα αστέρια δώρο ενός υπέροχου Ουρανού σε ένα παιδί που λαχταρούσε όχι να επιζήσει, μα να ζήσει και να βιώσει τα μυστικά της ζωής…

Υ.Γ. Τα δάση χάθηκαν, τα χωριά έγιναν πόλεις… ζητείται παιδί να μας θυμίσει ότι έρχονται Χριστούγεννα… βάζοντάς μας να φτιάξουμε ψωμάκια για να ταΐσει έναν περαστικό…

Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή του Αγίου Διονυσίου – Ι.Ν Αναλήψεως του Κυρίου Ζωντανά ( Live )

Δείτε ζωντανά την Ιερά Αγρυπνία στον παρακάτω σύνδεσμο από τον Ιερο Ναό Αναλήψεως του Κυρίου στον Νέο Κόσμο. Ο Άγιος Διονύσιος Βοήθεια μας.

://fb.watch/hsszUtqqJR/

15 Δεκεμβρίου – Άγιος Ελευθέριος και η μήτηρ του Αγία Ανθία μαζί στο μαρτύριο για τον Χριστό

Ο βίος και το μαρτύριο των αγίων

Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε το 2ο αιώνα μ.Χ. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίμιος Σεβήρος. Η μητέρα του Ανθία έγινε Χριστιανή ακούγοντας κηρύγματα από μαθητές του Αποστόλου Παύλου.

Αυτή ανέλαβε και το βάρος της ανατροφής του μικρού Ελευθέριου μετά το θάνατο του πατέρα που συνέβη λίγο καιρό μετά τη γέννηση του. Η Ανθία του έδωσε Χριστιανική ανατροφή και τον συνέδεσε με τον Επίσκοπο της Ρώμης Ανίκητο (155-166 μ.χ.).

Σ’ ένα ταξίδι της στη Ρώμη πήρε μαζί της και το νεαρό γιο της Ελευθέριο. Ο Επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο, εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του. Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε Διάκονο και έπειτα Ιερέα.

Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου και σε έργα φιλανθρωπίας. Γι’ αυτό και το έτος 182 μ.Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον Επισκοπικό θρόνο της Ρώμης. Η φήμη της αρετής του έφθασε μέχρι τη Βρεταννία.

Έτσι, ο Βασιλιάς αυτής Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν Χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν Χριστιανούς το Λούκιο με το λαό του.

Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Ελευθέριος τον ήλεγξε θαρραλέα. Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Άνθια.

Οδήγησαν τον Άγιο Ελευθέριο μέσα στήν αρένα (στάδιο) και άφησαν στην αρχή μια πεινασμένη και άγρια λέαινα και μετά ένα λιοντάρι να τον κατασπαράξουν. Τα θηρία πλησίασαν σαν ήμερα ζώα τον άγιο και του φιλούσαν τα πόδια δείχνοντας την αγάπη και την συμπάθεια τους (έφραξας στόματα λεόντων, εις ημερότητα αυτών μεταποιήσας την αγριότητα).

Βλέποντας ο αυτοκράτορας τη συμπεριφορά των λιονταριών και ακούοντας την ιαχή του πλήθους «μέγας ο Θεός των Χριστιανών» διέταξε τον αποκεφαλισμό του ομολογητή της πίστεως μέσα στην αρένα.

Με την αποκοπή της κεφαλής έβαψε ο άγιος την αρχιερατική του στολή με το αίμα του μαρτυρίου. Ο σοφός Ελευθέριος κοσμημένος με το ιερατικό ένδυμα που έσταζε από το ποτάμι των αιμάτων του έτρεξε ευτυχισμένος στον Δεσπότη Χριστό.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή από το μαρτύριο του Αγίου Ελευθερίου

Τη σκηνή του μαρτυρίου παρακολουθούσε η μητέρα του Ανθία. Έτρεξε τότε και αγκάλιασε το άψυχο σώμα του μάρτυρα και το καταφιλούσε, «ησπάζετο το γλυκύ τέκνον, η καλώς γεννησαμένη και θρεψαμένη». Εκείνη τη στιγμή οι άσπλαχνοι δήμιοι την αποκεφάλισαν και έτσι την οδήγησαν «εις ουρανίους θαλάμους» μαζί με τον υιό της.

Η μνήμη του Αγίου Ελευθερίου εορτάζεται στις 15 Δεκεμβρίου μαζί και η μητέρα του Ανθία, ο άγιος Κορέμων αλλά και οι δύο δήμιοι που τον αποκεφάλισαν γιατί πίστεψαν στον Χριστό.

Γιατί ο άγιος Ελευθέριος χειροτονήθηκε διάκονος, ιερέας και επίσκοπος σε τόσο νεαρή ηλικία;

Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος , βλέποντας την θερμουργό πίστη και την ενάρετη ζωή του εφήβου Ελευθέριου, τον χειροτόνησε διάκονο στα 15 του χρόνια. Στη ηλικία των 17 ετών χειροτόνησε σε πρεσβύτερο τον αφοσιωμένο στην αποστολή του Ελευθέριο και στην ηλικία των 20 ετών του ανέθεσε τον επισκοπικό θρόνο της περιοχής του Ιλλυρικού, σημερινής Αλβανίας, με έδρα την Αυλώνα.

Μα χειροτονήθηκε τόσο μικρός; Στο ερώτημα δίνει απάντηση ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης… Γράφει σε υποσημείωση του Συναξαριστού του.

« Ας μη θαυμάζει κανείς ότι αυτός ο άγιος χειροτονήθηκε σε ηλικία αντίθετη με τους ιερούς κανόνες της 6ης Οικ. Συνόδου και της τοπικής Συνόδου της Νεοκαισαρείας, οι οποίοι ορίζουν ότι ο διάκονος χειροτονείται στη ηλικία των 25 χρόνων, ο πρεσβύτερος στα 30 και ο επίσκοπος πάνω από 30. Αυτό έγινε γιατί ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν ακόμη γίνουν οι παραπάνω κανόνες, οι οποίοι έγιναν αργότερα».

Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου, όπως γράφει κάποιος βιογράφος του, έγινε « κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες. Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια.

Ο άγιος Ελευθέριος προστάτης των εγκύων γυναικών

Ο Άγιος Ελευθέριος θεωρείται βοηθός των εγκύων γυναικών. Τους δίνει «καλή λευτεριά». Πολλές γυναίκες επικαλούνται τη βοήθεια του και ακουμπούν το εικονισματάκι του αγίου πάνω τους. Η αντίληψη αυτή αναφέρεται και σ’ ένα προσόμοιο στιχηρό της εορτής. «Τῶν ἐπιτόκων γυναίων Πάτερ κηδόμενος, ἐλευθερίαν δίδως, τῷ Ναῷ σου φοιτώσαις….», δηλαδή, Φροντίζεις Πάτερ τις έγκυες γυναίκες που καταφεύγουν στο ναό σου δίνοντας του ελευθερία….

“Αϊ-Λευτέρη, λευτέρωσέ με” απευθύνονται στον `Αγιο προστάτη και ποτέ τη μέρα της γιορτής του δεν πιάνουν βελόνα στα χέρια τους. Σε πολλά μέρη, όπως στη Λέσβο, δεν είναι μόνο οι έγκυες που τάζουν άρτους στον `Αγιο, αλλά και οι μαμές, για να τους “βγαίνουν καλά οι γέννες”. Ακόμη, σε περίπτωση δύσκολου τοκετού, οι μέλλουσες μητέρες τάζουν το παιδί τους στον `Αγιο και του δίνουν το όνομά του.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Σταγών και Μετεώρων

Σχετική ανάρτηση:

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ελευθέριος (15 Δεκεμβρίου)

Τι έγραψε ο Χριστός στο χώμα και γλύτωσε την αμαρτωλή γυναίκα από τον λιθοβολισμό.

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΓΛΥΤΩΣΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟ!!

Θα λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου τόσο το Χριστό όσο και την αμαρτωλή γυναίκα. Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς μας αναλύει το γεγονός μα και γιατί δεν σκότωσαν Εκείνον μα και την αμαρτωλή γυναίκα.

Είπαν οι οι γραμματείς κι οι φαρισαίοι στο Χριστό : Δάσκαλε, τη γυναίκα αυτή την πιάσαμε «έπ' αυτοφώρω» να διαπράττει την αμαρτία της μοιχείας. Κι ό Μωυσής λέει στο νόμο του πώς τέτοιες γυναίκες πρέπει να τις λιθοβολούμε. Εσύ τί λες; (Ίωάν. η'4-6).

Θα 'ταν σκόπιμο να ρωτούσα:

Γιατί όλοι αυτοί οι πρεσβύτεροι κι οι φύλακες του νόμου δε λιθοβόλησαν μόνοι τους την αμαρτωλή γυναίκα; Γιατί την έφεραν μπροστά στον Ιησού; Ό νόμος του Μωυσή τούς έδινε το δικαίωμα να την λιθοβολήσουν.

Κανένας δε θα βρισκόταν να προβάλει αντίρρηση, να τούς κατηγορήσει. Ποιος διαμαρτύρεται στις μέρες μας όταν απαγγέλλεται ή ποινή του θανάτου σε κάποιον εγκληματία; Γιατί οι Εβραίοι πρεσβύτεροι έφεραν την αμαρτωλή γυναίκα στον Κύριο;

Όχι, δεν περίμεναν οι πρεσβύτεροι να πετύχουν κάποια μετατροπή της ποινής ή ν' αποσπάσουν επιείκεια από μέρους Του. Κάθε άλλο μάλιστα. Την έφεραν μ' ένα προμελετημένο και μοχθηρό σχέδιο: να παγιδεύσουν τον Κύριο, να πει λόγια αντίθετα στο νόμο κι έπειτα να τον κατηγορήσουν.

Ήθελαν μ' ένα χτύπημα να τελειώνουν με δύο ζωές: μια της αμαρτωλής γυναίκας κι άλλη μια τού Χριστού.

-«Συ ουν τί λέγεις;», τόν ρώτησαν.

Γιατί τον ρώτησαν αφού ό νόμος του Μωυσή ήταν σαφής; Ό ευαγγελιστής αποκαλύπτει το δόλο τους με τα έξης λόγια: «Τούτο δε ειπόν έκπειράζοντες αυτόν, ίνα σχώσι κατηγορίαν κατ αυτού» (Λουκ. η' 6). Το είπαν αυτό για να τον βάλουν σε πειρασμό και να βρουν έπειτα αιτία να τον κατηγορήσουν.

Είχαν ξανασηκώσει μια φορά τα χέρια τους για να τον λιθοβολήσουν, αλλά τους ξέφυγε. Τώρα όμως πίστευαν πώς βρήκαν μια ευκαιρία να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους. .......

Θα λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου τόσο το Χριστό όσο και την αμαρτωλή γυναίκα. Και βέβαια ήταν πολύ πιο πρόθυμοι να λιθοβολήσουν το Χριστό παρά την πόρνη, όπως αργότερα ζήτησαν με περισσό ζήλο από τον Πιλάτο να ελευθερώσει τον ληστή Βαραββά αντί για το Χριστό.

Όλοι όσοι παρευρίσκονταν στη σκηνή περίμεναν δύο πράγματα να γίνουν:

είτε με την ευσπλαχνία Του ό Κύριος να ελευθερώσει την αμαρτωλή γυναίκα, παραβιάζοντας έτσι το νόμο, είτε να τηρήσει το νόμο και να τους πει: «Πράξετε όπως ορίζει ό νόμος». Έτσι όμως θα παρέβαινε τη δική Του εντολή για έλεος και καλοσύνη. Στην πρώτη περίπτωση θα τον καταδικάζανε σε θάνατο. Στη δεύτερη θα γινόταν ρεζίλι, άξιος χλευασμού και περιφρόνησης.

Με το πού του έκαναν την ερώτηση «σύ ουν τί λέγεις;» οι κατήγοροι, επικράτησε νεκρική σιγή. Σιγή ανάμεσα στο πλήθος πού είχε συγκεντρωθεί και σιγή ανάμεσα στους κριτές της αμαρτωλής γυναίκας. Ή σιγή είχε κόψει και την ανάσα στην ψυχή της αμαρτωλής γυναίκας.

Τότε ό νομοθέτης της αγάπης και της ευσέβειας έσκυψε κι άρχισε να γράφει ήρεμα με το χέρι Του στο έδαφος (βλ. Ίωάν. η' 6). Τί έγραφε ό Χριστός στο χώμα; Ό ευαγγελιστής κρατά σιγή εδώ, δε μας αναφέρει τί έγραφε ό Χριστός.

Ήταν πολύ κακό κι αποτρόπαιο αυτό για να το γράψει στο βιβλίο της χαράς. Το αναφέρει ή παράδοση όμως κι είναι κάτι τρομερό. Ό Χριστός έγραψε κάτι αναπάντεχο πού θα ξάφνιαζε τούς πρεσβύτερους, τούς κατήγορους της αμαρτωλής γυναίκας.

Με το δάχτυλο Του αποκάλυψε την κρυφή ανομία τους. Γιατί αυτοί οι διαπομπευτές των αμαρτιών των άλλων ήξεραν πολύ καλά να κρύβουν τα δικά τους κρίματα. Είναι όμως άσκοπο να προσπαθείς να κρύψεις κάτι από το μάτι πού τα βλέπει όλα.
Σύμφωνα με την παράδοση λοιπόν, έγραψε ό Κύριος στο έδαφος:

Ό Μ(εσουλάμ) έκλεψε θησαυρό από το ναό.
Ό Ά (σήρ) διέπραξε μοιχεία με τη γυναίκα του αδελφού του.
Ό Σ(αλούμ) έχει κάνει ψευδομαρτυρίες.
Ό Έ(λέντ) έχει δείρει τον πατέρα του.
Ό Ά(μαρίς) είναι σοδομίτης.
Ό Ί(ωήλ) έχει προσκυνήσει τα είδωλα.

Αυτά έγραψε, τη μια πρόταση μετά την άλλη, το δάχτυλο του δίκαιου κριτή. Κι εκείνοι στους οποίους αναφέρονταν τα λόγια αυτά έσκυψαν και τα διάβασαν με ανέκφραστο τρόμο. Έτρεμαν από φόβο, δεν τολμούσαν να κοιτάξουν ό ένας τον άλλον στα μάτια. 

Ξέχασαν πια τελείως την αμαρτωλή γυναίκα. Το μόνο πού σκέφτονταν ήταν ό εαυτός τους, ό δικός τους θάνατος πού είχε χαραχτεί στο χώμα. Ούτε μια γλώσσα δεν είχε τη δύναμη να κινηθεί, να ξανακάνει την ενοχλητική και πονηρή ερώτηση: «Σύ ουν τί λέγεις;»

Ό Κύριος δεν είπε τίποτα. Αυτό πού είναι τόσο βρώμικο, του πρέπει να γραφτεί στο βρώμικο χώμα. Ένας άλλος λόγος πού ό Κύριος έγραψε στο χώμα είναι ακόμα πιο δυνατός και πιο σπουδαίος. Αυτό πού γράφεται στο χώμα σβήνει εύκολα.

 Ό Χριστός δεν ήθελε να μάθει ό καθένας τις αμαρτίες τους. Αν το ήθελε αυτό, θα τις είχε διακηρύξει μπροστά σε όλους. Και τότε όλοι θα τούς κατηγορούσαν και θα τούς λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου, σύμφωνα με το νόμο.

Εκείνος όμως, ό άκακος αμνός του Θεού, δε ζήτησε εκδίκηση ή θάνατο για κείνους πού του είχαν προετοιμάσει χιλιάδες θανάτους, πού ήθελαν το δικό Του θάνατο περισσότερο απ' όσο ποθούσαν για τούς ίδιους την αιώνια ζωή. Ό Κύριος ήθελε μόνο να τούς διορθώσει, να τούς μάθει πώς πρέπει να σκέφτονται τον εαυτό τους, ν' ασχολούνται με τις δικές τους αμαρτίες.

 Ήθελε να τούς υπενθυμίσει πώς ενώ τούς βάραινε το φορτίο των δικών τους αμαρτιών, δεν έπρεπε να κρίνουν τις αμαρτίες των άλλων. Αυτό μόνο ήθελε ό Κύριος. Κι όταν αυτό έγινε, το χώμα Ισοπεδώθηκε πάλι κι όσα είχαν γραφτεί σβήστηκαν.

Μετά απ' αυτά ό Κύριος σηκώθηκε και τούς είπε ήρεμα: «Ό άναμάρτητος υμών πρώτος λίθον βαλέτω έπ' αυτήν» (Ίωάν. η'7). Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας της ρίξει την πρώτη πέτρα. Αυτό λειτούργησε σα να αφαίρεσε κάποιος τα όπλα των εχθρών κι υστέρα τούς είπε: «Και τώρα πυροβολήστε!»

Οι πρώην αγέρωχοι δικαστές της αμαρτωλής γυναίκας έστεκαν τώρα αφοπλισμένοι, ένιωθαν αυτοί τώρα σαν ένοχοι μπροστά στον κριτή, άφωνοι, ακίνητοι, λες κι ήταν καρφωμένοι στη γη.

Εκείνο πού είναι σπουδαίο, είναι πώς με το γράψιμο στο χώμα πέτυχε τρεις στόχους:
-πρώτο, έδωσε τέλος και διάλυσε την καταιγίδα πού του είχαν ετοιμάσει οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων
-δεύτερο, ξύπνησε τη ναρκωμένη τους συνείδηση στις νεκρωμένες καρδιές τους, έστω και για λίγο- και
-τρίτο, γλίτωσε την αμαρτωλή γυναίκα από το θάνατο.

Αυτό γίνεται φανερό από τα λόγια του ευαγγελίου: «οι δε άκούσαντες έξήρχοντο εις καθ εις, άρξάμενοι από των πρεσβυτέρων, και κατελείφθη ό Ιησούς και ή γυνή εν μέσω ουσα» (Ίωάν. η' 9).

Εκείνοι δε σαν άκουσαν τα λόγια Του άρχισαν να φεύγουν ό ένας μετά τον άλλον, με πρώτους τούς πρεσβύτερους στην ηλικία. Στο τέλος έμεινε μόνος ό Ιησούς και ή γυναίκα, πού έστεκε όρθια ανάμεσα σε όλους.

Το προαύλιο του ναού ξαφνικά άδειασε. Δεν έμεινε κανένας, έκτος από τούς δύο πού οι πρεσβύτεροι τούς είχαν καταδικάσει σε θάνατο, δηλαδή ή αμαρτωλή γυναίκα κι ό αναμάρτητος Χριστός. Ή γυναίκα έστεκε όρθια, ό Χριστός ήταν σκυφτός κι έγραφε στο έδαφος.

Για λίγο επικράτησε απόλυτη σιγή. Μετά ό Κύριος ανασηκώθηκε, κοίταξε τριγύρω κι αφού δεν είδε κανέναν είπε στη γυναίκα: «Γύναι, που είσιν; ουδείς σε κατέκρινεν;». Που είναι οι κατήγοροι σου; Κανένας δεν σε κατέκρινε, δε ζητάει το λιθοβολισμό σου;

Ό Κύριος γνώριζε πώς κανένας δεν την καταδίκαζε τώρα. Αλλά θέλησε με την ερώτηση Του να της εμπνεύσει εμπιστοσύνη, ώστε να μπορέσει ν' ακούσει και να κατανοήσει καλύτερα αυτά πού θα της έλεγε στη συνέχεια. Λειτούργησε όπως ένας επιδέξιος γιατρός, πού πρώτα δίνει κουράγιο στον άρρωστο κι ύστερα του χορηγεί τη θεραπεία.

Ουδείς σε κατέκρινεν; Ή γυναίκα κατόρθωσε να ξαναβρεί τη λαλιά της κι απάντησε: «ουδείς, Κύριε». Κανένας δεν με κατακρίνει πια, Κύριε. Τα λόγια αυτά τα πρόφερε ένα αξιολύπητο πλάσμα, πού πριν από λίγο δεν έλπιζε να ξαναμιλήσει, ένα πλάσμα πού ένιωθε μια ανάσα πραγματικής χαράς Ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της.

Τελικά ό αγαθός Κύριος είπε στη γυναίκα: «Ουδέ εγώ σε κατακρίνω πορεύου και από του νύν μηκέτι άμάρτανε» (Ίωάν. η'11). Ούτε εγώ σε κατακρίνω. Πήγαινε. Μόνο από τώρα και στο έξης μην αμαρτήσεις ξανά.

Προσαγωγή ιερέα στα Τρίκαλα διενεργούσε «μαιμού» εράνους σε σελίδα του Facebook

Στην προσαγωγή ενός νεαρού ιερέα προχώρησε η ασφάλεια Τρικάλων καθώς φέρεται τους τελευταίους μήνες να διενεργούσε διαδικτυακούς εράνους για πρόσωπα που δήθεν είχαν ανάγκη.

Οι συγκεκριμένες αναρτήσεις με τους διαδικτυακούς εράνους αρχικά είχαν εμφανιστεί σε διάφορες χριστιανικές ιστοσελίδες, όπου παρουσίαζαν ένα νεαρό άτομο από την πόλη των Τρίκαλων να χρειάζεται άμεση οικονομική και υλική βοήθεια, καθότι είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας και δυσκολευόταν να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του ανάγκες, μετά και το θάνατο της μητέρας του.

Τις τελευταίες ημέρες οι παραπάνω αναρτήσεις εμφανίστηκαν και σε τοπικά μέσα ενημέρωσης, με αρκετούς πολίτες να σπεύδουν να βοηθήσουν το νεαρό άτομο καταθέτοντας χρήματα σε συγκεκριμένο τραπεζικό λογαριασμό, με την ασφάλεια Τρικάλων ωστόσο να επισημαίνει ότι πρόκειται για απάτη.

“Σας γνωρίζουμε ότι από την Υπηρεσία μας διενεργείται προανάκριση για παράβαση του Ν. 5101/31 “Περί ενέργειας εράνων και λαχειοφόρων ή Φιλανθρωπικών αγορών”, καθώς και άρθρου 386 Π.Κ. “Απάτη” στα πλαίσια της οποίας καλείστε να διακόψετε την αναμετάδοση τυχόν άρθρων που αφορούν σε τέλεση εράνου υπέρ ατόμου υπό στοιχεία Π. Γ.”, τονίζεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε η ασφάλεια το απόγευμα της Παρασκευής.

Σύμφωνα με το trikalavoice.gr, ο συγκεκριμένος κληρικός με καταγωγή από τα Τρίκαλα χειροτονήθηκε προ ολίγων μόλις ετών σε άλλη μητρόπολη των νέων χωρών της Ελλαδικής Εκκλησίας από ιεράρχη που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή. Επέστρεψε για λίγο σε όμορη μητρόπολη των Τρικάλων ωστόσο απομακρύνθηκε από εκεί. Η ασφάλεια πάντως μελετά με προσοχή τα δεδομένα και τις καταγγελίες προκειμένου να διαπιστωθεί αν όντως ο κληρικός εμπλέκεται σε έκνομες πράξεις.

Αρχιεπίσκοπος σε π Δημήτριο " Ώρα να γυρίσεις πίσω στην ενορία σου " Τέλος από τον Λυκαβηττό

Ο παπά Δημήτρης Λουπασάκης επιστρέφει στην ενορία του, του στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου
Ζωγράφου.

Με έναν εύσχημο τρόπο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αποφάσισε να θέσει τέλος στο σίριαλ των Αγίων Ισιδώρων και της παρουσίας του π. Δημητρίου Λουπασάκη σε αυτόν.

Με υπηρεσιακό έγγραφο το οποίο του παρέλαβε από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών ο Αρχιεπίσκοπος ενημερώθηκε ότι έληξε η πολυετής απόσπασή του στο παρεκκλήσιο των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού και θα πρέπει να επιστρέψει στην ενορία που ανήκει.

Άγνωστο αν ο π. Δημήτρης Λουπασάκης θα δεχτεί χωρίς αντίδραση την απόφαση του Αρχιεπισκόπου και αν θα τηρήσει την εντολή του κ. Ιερωνύμου «να μην εργαλειοποιεί τον Σταυρό».

Οριστικό «Τέλος» ο π Δημήτριος από τους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβηττό - Αγαπώ τον Χριστό -

Διορία στον παπά Δημήτρη Λουπασάκη να απομακρυνθεί από τους Αγίους Ισιδώρους Λυκαβηττού και να επιστρέψει στην ενορία του στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στου Ζωγράφου έδωσε η Ιερά Σύνοδος σύμφωνα με την Καθημερινή.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι προτίθεται να σεβαστεί την απόφαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου. Πηγές μάλιστα από το περιβάλλον του ιερέα αναφέρουν ότι ο ίδιος είναι θλιμμένος με την εξέλιξη.

Εκτός του ναού των Αγίων Ισιδώρων θα βρεθούν και οι δόκιμοι μοναχοί, συνεργάτες του Δημήτριου Λουπασάκη. Οι καθημερινές λειτουργίες ωστόσο έχουν σταματήσει και γίνονται μόνο κάθε Κυριακή, με ιερέα που καθορίζεται κάθε φορά από την ιερά μονή Πετράκη.

Ο ιερέας του Λυκαβηττού μετέβη στην Κρήτη μετά από επιστολή του ιδίου του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, με την οποία καλούσε τον π. Δημήτριο να εγκαταλείψει τους Αγίους Ισιδώρους τονίζοντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα ενεργοποιούνταν άμεσα η λήψη μέτρων τόσο από την Εκκλησία όσο και από τις αρχές όπως προβλέπεται από το νόμο.

Από την πλευρά της πάντως η Αρχιεπισκοπή επελέγη να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι και να μην δοθεί έκταση στο θέμα.

ΠΗΓΗ:kathimerini.gr

Αγία Αικατερίνη το στολίδι της ορθοδόξου εκκλησίας - π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Βίος θαύματα, ομολογία καί μαρτύριον τής αγίας Αικατερίνης. Ομιλίες π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Την πανεύφημο νύμφη Χριστού υμνήσομεν, Αικατερίνην την θείαν και πολιούχον Σινά.

Σήμερα αδελφοί μου η εκκλησία μας γιορτάζει και τιμά, τη μνήμη της Αγίας μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης.
Η Αγία μας είναι από τα πιο λαμπρά στολίδια των μαρτύρων, της Ορθοδόξου ημών πίστεως και Εκκλησίας.
Κατήγετο από την Αλεξάνδρεια και από γονείς ευγενείς. Ως προς το σωματικό της κάλος, ήτο πανέμορφη και καλλονή, η ομορφιά της δε κατά τους συναξαριστάς ήτο εκθαμβωτική. Στα είκοσί της χρόνια, μόλις στα είκοσί της χρόνια, είχε πολύ μεγάλη μόρφωση. Η γνώση της στην κλασική παιδεία, και φιλοσοφία, ήταν καταπληκτική, - σαν τους σημερινούς νέους. -Έκαμε επίσης σπουδές στη ρητορική και στις ξένες γλώσσες της εποχής της τότε.

Θέλω να παρατηρείτε τις παλιές αγιογραφίες της Αγίας Αικατερίνης, όπου θα δείτε να παρουσιάζεται με στολή Βυζαντινής αυτοκράτειρας, και με βασιλικό διάδημα στο κεφάλι, που φανερώνει την υψηλή πριγκιπική καταγωγή της.
Στο δεξί της χέρι, την βλέπετε να κρατάει ένα κλαδί από φοίνικα, που συμβολίζει τον θρίαμβο και τη νίκη, που κατήγαγε απέναντι στους ειδωλολάτρας φιλοσόφους της Αλεξανδρείας.

Ενώ με το αριστερό της χέρι αγγίζει έναν τροχό και ξίφος, τα οποία δηλώνουν τα φοβερά μαρτύριά της.
Στη βάση της εικόνος υπάρχουν μερικά βιβλία που φανερώνουν και αυτά, συμβολικά τη μεγάλη της σοφία και παιδεία που είχε. Έζησε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μαξιμίνου, φοβερών διωκτών του Χριστιανισμού.
Μαρτύρησε ύστερα από πολλά βασανιστήρια από τον Μαξιμίνο.

Όταν ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε για το εκθαμβωτικό κάλος αυτής της νεαρής κοπέλας, της Αικατερίνης, και ακόμα για την μεγαλύτερή της σοφία, ανέθεσε σε πολλούς σοφούς, άλλοι λένε εβδομήντα, άλλοι λένε ογδόντα, άλλοι λένε εκατό, άλλοι λένε περισσότερους, άλλοι λιγότερους, δεν έχει σημασία, πάντως ήταν πολλοί οι φιλόσοφοι, και οι ρήτορες της εποχής εκείνης, από τους πλέον ξακουστούς, στους οποίους ανέθεσε ο αυτοκράτορας, να πείσουν την Αγία με διάφορα φιλοσοφικά και ρητορικά επιχειρήματα, ότι η πίστη της στο Χριστό ήταν απάτη.

Εκείνη σύμφωνα και με το απολυτίκιο που ψάλλουμε, «εφίμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασεβών, του πνεύματος τη μαχαίρα». Δηλαδή με την χάρη και την δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
Αποστόμωσε όλους εκείνους τους ειδωλολάτρες φιλοσόφους, όλους.
Η δε ανάπτυξις των χριστιανικών απόψεων και θέσεων, έγινε με τόση πειστικότητα, και γιατί να μην είχε, αφού αντιπροσώπευε την μοναδική αλήθεια σε τούτο τον κόσμο, ώστε όλοι τους να σκλαβωθούν από το λόγο της, και να ασπαστούν τον Χριστιανισμό.

Βλέποντας αυτόν τον ξεφτελισμόν, τον οποίον υπέστη δια μέσω των φιλοσόφων, ο Μαξιμίνος, διέταξε να τους κάψουν ζωντανούς μέσα στην πλατεία της Αλεξάνδρειας. Την δε Αγία, την έκλεισε στην φυλακή, σε ένα μπουντρούμι, -δεν είναι σαν τις σημερινές φυλακές,- όπου υπέστη εκεί βασανιστήρια.

Μια νύκτα όμως, εδέχθηκε την επίσκεψη της γυναίκας του αυτοκράτορος, - όχι, πρίν απ’ αυτό- να πούμε για το μεγάλο θαύμα.
Δέχθηκε την επίσκεψη, - οι συναξαριστές διαφωνούν, άλλοι λένε του Σωτήρος Χριστού, και άλλοι της Παναγίας,- όπου και της προσφέρθηκε δαχτυλίδι για να φορέσει στο δάκτυλό της, ως σφραγίδα και επιβεβαίωσις του αρραβώνος της με τον Νυμφίον Ιησούν Χριστόν.
Ο αρραβώνας, κατά την Αγία Γραφή, καλείται αρραβών του πνεύματος.
Κατά την διάρκεια που ήταν στην φυλακή, τότε την επισκέφθηκε, -μετά από αυτό το θαύμα,- η αυτοκράτειρα Φαυστίνα, σύζυγος του Μαξιμίνου, η οποία εσυνοδεύετο από τον φρούραρχο των φυλακών, τον Πορφυρίονα.

Η Αγία τους μύησε στην πίστη για τον Χριστόν, ως τον μόνον αληθινόν Θεόν, αναπτύσσοντας ολόκληρη σχεδόν την Ευαγγελική διδασκαλία για τον Χριστό, από τη γέννησή του, την ανυπέρβλητη θεϊκή Του διδασκαλία, τα θαύματα, τις αποδείξεις για την θεότητά Του,
κατόπιν για την Σταυρική Του θυσία, την Ταφή, την Ανάσταση και την Ανάληψη.
Σαγήνευσε βέβαια, τόσο πολύ, όχι μόνο την Φαυστίνα και τον Πορφυρίονα, αλλά και διακόσους άλλους ακόμα στρατιώτες φύλακες οι οποίοι έμειναν κατάπληκτοι, από την ωραιοτάτη και πειστική και αληθινή διδασκαλία της Αγίας Αικατερίνης. Έτσι λοιπόν, το μεγάλο θαύμα έγινε. Εβαπτίστηκαν μέσα σε μια στιγμή, και η Φαυστίνα, και ο Πορφυρίων και οι διακόσιοι στρατιώτες.
Όπως ήταν επόμενον, τα πληροφορήθηκε και αυτά ο Μαξιμίνος, και τόσο πολύ εξεμάνη που διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό της γυναίκας του.
Και στη συνέχεια να υποστούν φρικτά βασανιστήρια, ο Πορφυρίων και οι διακόσιοι φύλακες. Βλέποντας όμως την ακλόνητη πίστη τους, διέταξε στο τέλος τον αποκεφαλισμό τους.

Ήλθε τελικά και η σειρά της Αγίας.
Οι δήμιοι είχαν πάρει την εντολή να την βασανίσουν ποικιλοτρόπως.
Και το φοβερότερο βέβαια μαρτύριο ήταν ο τροχός, δια μέσου του οποίου όταν τον εγύριζαν αυτό, διεμελίζετο όλο το σώμα, ξεσχίζονταν τα άκρα, τα πόδια και τα χέρια από το σώμα. Αλλά όμως το καθαρότατο και αγνότατο εκείνο σώμα της Αγίας, έμεινε ανέπαφο.
Και ιδού πως. Μόλις άρχιζαν να γυρίζουν οι τροχοί, αυτοί ακαριαίως αυτοδιαλύθηκαν σε μικρά μικρά κομματάκια. Μην αντέχοντας πλέον ο βασιλεύς Μαξιμίνος να βλέπει τον έναν πίσω από τον άλλον ξευτελισμό του ακόμα και με τα βασανιστήρια και τους δημίους, οι οποίοι επείθοντο, βλέποντας τούτα τα θαύματα, να γίνονται και κείνοι Χριστιανοί, έτσι διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Και αυτό έγινε στις εικοσπέντε Νοεμβρίου περίπου το τριακόσια επτά μετά Χριστόν.
Αυτή είναι με πολύ λίγα λόγια, πολύ περιληπτικά η ζωή και το μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης.

Όσοι έχετε πάει στους ιερούς Τόπους και πήγατε και στο όρος Σινά, και στην Αγία Αικατερίνη, ασφαλώς θα είχατε την ευκαιρία να προσκυνήσετε το Τίμιο Λείψανό της. Άλλωστε και δω, πριν από πολλά χρόνια, δεκαπέντε - είκοσι, δεν ενθυμούμαι πόσο, είχε έρθει εδώ το χέρι της το οποίον όσοι ηξιούντο, όχι μόνον ευωδίαζε, αλλά ήτανε και ζεστό, μαλακό.
Μεγαλόπρεπο το χέρι της Αγίας Αικατερίνης όταν είχε έρθει εδώ, στο παρεκκλήσι εκεί στην Πλάκα.

Βλέπομε λοιπόν ότι η εκκλησία μας κάθε μέρα τιμά αγίους. Τιμά μάρτυρες, μεγαλομάρτυρες, οσιομάρτυρες, παρθενομάρτυρες,οσιοπαρθενομάρτυρες παιδομάρτυρες και ομολογητάς.
Τιμά ακόμα τους προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης, τους δικαίους, τους μεγάλους ιεράρχας και Πατέρας της εκκλησίας μας, τιμά τους οσίους, και αναχωρητάς, και ερημίτες...Και γιατί αυτή η καθημερινή τιμή, προς τους Αγίους;
Γιατί μας τους υπενθυμίζει κάθε μέρα η Εκκλησία και μάλιστα οι ραδιοφωνικοί Εκκλησιαστικοί Σταθμοί, όπου υπάρχουν, κάνουν μια καθημερινή μικρή αναφορά στον Συναξαριστή της ημέρας, γιατί ;
Γιατί «μνήμη Αγίου σημαίνει μίμησις Αγίου». Δεν σημαίνει να πάρομε τώρα - καλά είναι τα κεράσματα που θα μας κεράσετε ύστερα - αλλά όλη η προσπάθειά μας δεν είναι στο κέρασμα αλλά στη ζωή που θα ακολουθήσουμε ώστε να κάνομε κάθε τι δυνατό για να μπορούμε να μιμηθούμε τους Αγίους.
Σε τι να τους μιμηθούμε;

Ασφαλώς στην Αγία τους ζωή, σε τι άλλο;
Βέβαια και στην ομολογία της πίστεως, γιατί δεν κάνομε τώρα ομολογία ...
Στην πάλη εναντίον των παθών, έχουμε αδυναμίες, έχουμε πάθη, έχουμε χίλιες δυό ιδιοτροπίες πολύ βλαπτικές και για μας και για την οικογένειά μας, και όμως δεν τις θεραπεύομε δεν τα κλαδεύομε, δεν τα πετσοκόβουμε, δεν τα ξεριζώνουμε... Και αντί γι’ αυτά να θεραπεύσουμε αρετές, τίποτα δεν κάνομε. Τιμούμε τους Αγίους μας για να μπορούμε να καλλιεργούμε κάθε μέρα το ταπεινό φρόνημα, το πνεύμα της ταπεινοφροσύνης και της υπομονής, για να μπορέσουμε εν Χριστώ Ιησού να σηκώσουμε και μείς και σεις και γω, το Σταυρό του αναιμάκτου μαρτυρίου της συνειδήσεως...

Μαρτύριο περνάμε κάθε μέρα.
Από τους λογισμούς, από την κακία του κόσμου που μας περιβάλλει, από τον Διάβολο που μας βομβαρδίζει ως λέων ωρυόμενος, γυρίζει στους δρόμους και στα σοκάκια, εκεί που να βρει ασφάλιστα τις θύρες των ψυχών μας, για να μπει μέσα και να συλήσει και να καταστρέψει και να κολάσει.
Βέβαια δεν είναι μόνον αυτό το μαρτύριο που έχομε, έχομε και το μαρτύριο συνειδησιακά από τα πολλά βάσανα που μας στέλνει κάθε μέρα η ζωή.
Είναι μαρτύριο να μεγαλώνεις και να ανατρέφεις σήμερα παιδιά, με χριστιανική διαπαιδαγώγηση. Μαρτύριο είναι σας λέω.
Όσοι το δοκιμάζετε, το ξέρετε.
Είναι μαρτύριο να μπορείς σήμερα να διαφυλάξεις αγνά τα παιδιά σου, που περνούν ή πέρασαν την εφηβεία μέσα σ’ αυτήν την ηθική σαπίλα που ζούμε.
Πρέπει σήμερα τα παιδιά μας να τα φυλάμε από δύο χρονών.
Από δύο χρονών! Έχω φρίξει με αυτά που ακούω. Γέμισε η πατρίδα μας από νεανικά ναυάγια.

Χωριστά βέβαια τα ναυάγια της ζωής από τα νεαρά τώρα ζευγάρια, που δεν έχουν στάλα υπομονής, στάλα, τόση δα δεν έχουν. Ένας λόγος, ό ένας λόγος ο τιποτένιος, ο ασήμαντος λόγος, γίνεται μπόρα και χαλάζι και σεισμός μέσα στο σπίτι που τα διαλύει τα πάντα.

Να προσεύχεστε χριστιανοί μου, να προσευχόμεθα, να προσεύχομαι.
Ο Διάβολος και ο κόσμος με το οργανωμένο κακό, καταπίνει όχι μόνο τα παιδιά και τα εγγόνια μας, που τις περισσότερες φορές είναι ανυπεράσπιστα, αλλά καταπίνει και μας τους μεγάλους, που δήθεν είμαστε σώφρονες. Ο Θεός να μας λυπηθεί.
Γι’ αυτό και πρέπει να μετανοούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, αν θέλομε να σωθούμε.

Και να ζητούμε το ΕΛΕΟΣ του Θεού, «Θεέ μου σώσε μας, και σώσε με».
Αν αποκτήσομε ταπεινό φρόνημα, σκέψη και λόγο, να είστε βέβαιοι, σίγουρα εκατό τοις εκατό, θα σωθούμε.
Αλλά όλοι μας έχουμε εγωισμό, - τι θα πει πληθωρισμός της Ελλάδος, τι - ένα εγωισμό που φθάνει μέχρι τρίτου ουρανού, τόσο ψηλός είναι ο εγωισμός μας.
Να μάθουμε να προσευχόμεθα τακτικά, με την πρωινή προσευχή, το απόδειπνο, τους χαιρετισμούς, και αν δεν μπορούμε να λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», και αν δεν μπορούμε να το πούμε με το στόμα, να το πούμε με το νου,
και αν δεν μπορούμε με το νου, να κτυπήσομε το στήθος μας,
και αν δεν μπορούμε να κουνήσομε τα χέρια μας να φωνάξομε από μέσα μας δυνατά.

«Χριστέ μου ελέησέ με, σώσε με και σώσε και όλο τον κόσμο».

Γι’ αυτό και πρέπει να ζητούμε και τη βοήθεια, πρώτα και πάνω απ’ όλα, τη βοήθεια και τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, της γλυκειάς μας Παναγίας,
ύστερα των Αρχαγγέλων και ιδιαίτερα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, και κατόπιν όλων των Αγίων. Βέβαια ορισμένοι από μας, ίσως και όλοι μας, να έχουμε κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιον Άγιο περισσότερο από τους άλλους.
Άλλος θυμάται τον Άγιο Νικόλαο, άλλος την Αγία Βαρβάρα, άλλος την Αγία Αικατερίνη, άλλος τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Γεώργιο και ούτω κάθε εξής.
Όποιος, όποιον και αν είναι, ΠΡΩΤΑ το Χριστό, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με» ή «σώσον ημάς».

«Άγιε Αρχάγγελε Μιχαήλ, φύλαξέ με από κάθε κακό, και εν ώρα του θανάτου ΣΥ μοι βοηθησον», «Αγία Αικατερίνη, που σήμερα σε τιμάει η Εκκλησία μας, πρέσβευε υπέρ ημών»,

Νέο διοικητικό συμβούλιο όρισε η Κυβέρνηση για την «Κιβωτό του κόσμου» μετά την απομάκρυνση του π. Αντωνίου

Ανακοινώθηκε από το υπουργείο Εργασίας, όπως είχε προαναγγελθεί, το νέο επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο της «Κιβωτού του Κόσμου» μετά το «ξήλωμα» της προηγούμενης διοίκησης που αποφάσισε τη Δευτέρα η κυβέρνηση μετά τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όπως αναφέρει το υπουργείο στην ανακοίνωσή του: «Με μοναδικό γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον των πιο ευάλωτων παιδιών που έχουν βρεθεί εκτός της οικογένειάς τους και ζουν στη Κιβωτό του Κόσμου, και μετά από σύσκεψη υπό τον Πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου, η Κυβέρνηση αντικαθιστά σήμερα το Διοικητικό Συμβούλιο της Κιβωτού του Κόσμου.Γιαια την αλλαγή αυτή, η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Δόμνα Μιχαηλίδου, θέτει σε εφαρμογή τη διάταξη που η ίδια εισηγήθηκε και ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2022 (άρθρο 67 Ν. 4921/2022).

Με τη διάταξη αυτή επιτρέπεται η προσωρινή αλλαγή της διοίκησης σε ιδιωτικούς προνοιακούς φορείς σε περίπτωση σημαντικής υποβάθμισης της εύρυθμης λειτουργίας τους. «Εφαρμόζουμε μια διάταξη για έκτακτη αλλαγή στη διοίκηση κοινωνικών δομών που ψηφίστηκε πριν λίγους μήνες έχοντας απέναντι πολλούς. Μια διάταξη που πολεμήθηκε αλλά χωρίς να υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος εμείναμε σε αυτήν. Τώρα είμαστε ηθικά υποχρεωμένοι να την εφαρμόσουμε. Είναι μια διάταξη που χρησιμοποιείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά δυστυχώς είμαστε ενώπιον αυτών και πρέπει να δράσουμε για την προστασία των παιδιών», δήλωσε η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων

Οι καταγγελίες που έχουν γίνει για κακοποιητικές συμπεριφορές είναι πολύ σοβαρές και έως ότου ολοκληρωθεί η έρευνα, πρέπει να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία της δομής και η εμπιστοσύνη όλων μας προς αυτή. Γιατί η δομή είναι τα παιδιά της, είναι οι εργαζόμενοί της, είμαστε όλοι εμείς (εθελοντές, δωρητές, χορηγοί) που έχουμε στηρίξει και πρέπει να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τα παιδιά. Για τον λόγο αυτό για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο επιλέχθηκαν άτομα υψηλού κύρους, με τεχνογνωσία και πολυετή εμπειρία στην παιδική προστασία».

Το νέο ΔΣ αποτελείται από τους κάτωθι:

1. Αλεξάνδρα Μαρτίνου, οικονομολόγος, Πρόεδρος της Ένωσης «ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ», ως Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου

2. Ιωάννης Σπυρίδων Τέντες, πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου,

3. Ιωάννης Παπαδάτος, Παιδίατρος, τ. Διευθυντής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού»4.ριακού»

4. Γιώργος Πρωτόπαπας, Γενικός Διευθυντής των Παιδικών Χωριών SOS,

5. Έρρικα Οικονόμου, ψυχολόγος, Γραμματέας «Φίλων της Θεοτόκου»,

6. Ανδρέας Ζομπανάκης, οικονομολόγος, Πρόεδρος του Κέντρου Ειδικών Ατόμων η «Χαρά»,

7. Κωνσταντίνος Γλούμης-Ατσαλάκης, δικηγόρος, διευθυντής Υπουργικού γραφείου Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Η αλλαγή της διοίκησης είναι προσωρινή και έχει διάρκεια ένα έτος. Το νέο ΔΣ καλείται να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του φορέα αλλά και να διενεργήσει διαχειριστικό και οικονομικό έλεγχο. «Τα νέα μέλη του ΔΣ αναλαμβάνουν ένα δύσκολο και φορτισμένο αυτή τη στιγμή έργο. Τους ευχαριστούμε για αυτό. Η κ. Αλεξάνδρα Μαρτίνου, ως Πρόεδρος, όπως και όλα τα υπόλοιπα μέλη έχουν αποδείξει στην διάρκεια της πορείας τους ότι έχουν την εμπειρία και την τεχνογνωσία να ανταπεξέλθουν. Ως Υπουργείο και ως κοινωνία θα πρέπει να τους στηρίξουμε για τα παιδιά της Κιβωτού, για όλους μας», δήλωσε η κ. Δόμνα Μιχαηλίδου

Απαγόρευση Ιεροπραξιών και προανάκριση για τον π.Αντώνιο με απόφαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών

Στην εξάντληση κάθε αυστηρότητας για την υπόθεση του ιερέα επικεφαλής της «Κιβωτού του Κόσμου» προχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θέτοντας τον κληρικό της Αρχιεπισκοπής σε αργία αλλά και υπό διερεύνηση στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης.

Με μια άκρως αυστηρή δηλωση που διαχωρίζει με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο την θέση της Εκκλησίας απέναντι στα όσα καταγγέλλονται πως συνέβησαν στις εγκαταστάσεις της ΜΚΟ που ίδρυσε και λειτουργούσε από τον πρεσβύτερο Αντώνιο Παπανικολάου, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος υπογραμμίζει πως «η Εκκλησία ούτε πρόκειται να ανεχθεί, πολλώ δε μάλλον να συγκαλύψει, επαίσχυντες και ειδεχθείς συμπεριφορές και πράξεις, που λερώνουν το ιερό ράσο».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΛΩΣΗ

«Διέταξα χθες το απόγευμα τη διενέργεια κανονικών ανακρίσεων, κατόπιν επώνυμων καταγγελιών ενώπιον των αρμόδιων αρχών, σε βάρος του κληρικού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Αντωνίου Παπανικολάου, στον οποίο και επέβαλα, με απόφασή μου, την απαγόρευση ιεροπραξιών μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης.

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών ουδεμία σχέση είχε ή έχει με την Μ.Κ.Ο.  «Κιβωτό του Κόσμου», η οποία και δεν υπάγεται σε αυτήν. Μόνος αρμόδιος για την διοίκηση, την διαχείριση και την όλη λειτουργία της είναι ο ως άνω κληρικός, ο οποίος ουδέποτε άλλωστε δέχθηκε να θέσει τις δομές της Μ.Κ.Ο. υπό την εποπτεία  της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών ή να συνεργαστεί με τα επιτελικά στελέχη αυτής στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης με οιονδήποτε τρόπο.

Τόσο εμείς στην Εκκλησία, όσο και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία είμαστε σοκαρισμένοι στον υπέρτατο βαθμό. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Εκκλησία ούτε πρόκειται να ανεχθεί, πολλώ δε μάλλον να συγκαλύψει, επαίσχυντες και ειδεχθείς συμπεριφορές και πράξεις, που λερώνουν το ιερό ράσο. Το ιερό ράσο, το ποτισμένο με αίμα Αγίων και Ηρώων, δεν είναι δυνατόν να το φέρουν και να το φορούν όσοι το χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα και πρόστυχα, χωρίς φόβο Θεού και ανθρώπων, για να καλύπτουν τις ανομίες τους και για να διαπράττουν εγκλήματα που στιγματίζουν ανεξίτηλα και για πάντα τις ζωές και τις ψυχές αθώων παιδιών.

Οι λέξεις αγάπη, στοργή και φροντίδα ούτε νοητικά πυροτεχνήματα μπορούν να είναι, ούτε επικοινωνιακά εργαλεία για την χειραγώγηση ανθρώπων, και δη ανηλίκων, και για την ικανοποίηση των πάσης φύσεως διαστροφών, που γεννούν νοσηροί και σάπιοι εγκέφαλοι. Στο όνομα της προστασίας των παιδιών, δεν μπορεί να λαμβάνει χώρα η σταύρωσή τους και μάλιστα από «κληρικούς» που τα εκμεταλλεύονται και τα κακοποιούν παντοιοτρόπως έχοντας, κατά τα λοιπά, πείσει και το πανελλήνιο για τις «αγνές» τους προθέσεις. Κάτι τέτοιο δεν το χωρά ειλικρινά ο ανθρώπινος νους…

Ως Εκκλησία, είμαστε στη διάθεση των αρχών, προκειμένου να συμβάλουμε, με κάθε τρόπο, στην πλήρη διαλεύκανση αυτής της εφιαλτικής υπόθεσης. Εφόσον αποδειχθεί η αλήθεια των κατηγοριών που αποδίδονται στον συγκεκριμένο κληρικό, η Εκκλησία και εγώ προσωπικά θα αποδώσουμε στον απόλυτο βαθμό την επίγεια εκκλησιαστική δικαιοσύνη.»

Εξαγγελία στήριξης προς τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο για Αρχιεπίσκοπος Κύπρου

Εξαγγελία στήριξης προς τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο

Μετά την εκδημία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Β’ και με βάση τις πρόνοιες του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Κύπρου για την πλήρωση του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, επιθυμούμε να εξαγγείλουμε την στήριξή μας προς το πρόσωπο του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου για τη θέση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου.

Μέσα στον συρφετό της καθημερινότητας και την πολυπλοκότητα του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου μας, τόσο στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, όσο και στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, και μέσα στον καταιγισμό των προκλήσεων που δεχόμαστε καθημερινά σε όλους τους τομείς, καλείται ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου να διαδραματίσει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο για το καλό και την πνευματική πρόοδο όλων των μελών της Εκκλησίας.

Εμείς σαν άνθρωποι που έχουμε προσωπική επικοινωνία και σχέση με τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο, είμαστε πεπεισμένοι ότι εάν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, θα προσφέρει απλόχερα την αγάπη και την συμπαράστασή του σε όλους.

Οι εγνωσμένες διοικητικές ικανότητές του αποδείχθηκαν περίτρανα τόσο κατά την παραμονή του στο Άγιο Όρος, της εκεί πρωτοεπιστασίας των 20 Ιερών Μονών και της ευθύνης του γι’ αυτές, όσο και κατά την τριαντάχρονη παραμονή του στην Κύπρο, στην Ιερά Μονή των Ιερέων στην Πάφο, στην Ιερά Μονή Παναγίας Μαχαιρά και αργότερα στην Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού.

Από το 1999 όταν ανέλαβε τη διαποίμανση της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού κατάφερε να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της τοπικής Εκκλησίας και να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη των πιστών προς αυτή. Παρέλαβε μια Μητρόπολη με πολλά οικονομικά και άλλα προβλήματα και κατάφερε να τα ξεπεράσει. Με την ορθολογική και χρηστή οικονομική διαχείριση προχώρησε σε έργα πνευματικής υποδομής και αγάπης.

Στην πορεία αυτών των χρόνων συνέβαλε στην πνευματική στήριξη και ανόρθωση του λαού μας. Με τις πνευματικές ομιλίες, τις ραδιοφωνικές εκπομπές που πραγματοποιεί στα πλαίσια της πνευματικής του επικοινωνίας με τους πιστούς τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου, με τις εξομολογήσεις χιλιάδων ανθρώπων και την επικοινωνία του με πλήθος ανθρώπων που αντιμετωπίζουν θλίψεις και δυσκολίες στη ζωή τους, είναι συνεχώς κοντά τους, βαστάζει και απαλύνει τον πόνο και τα προβλήματά τους. Με τις ανά δεκαπενθήμερο ομιλίες που πραγματοποίησε επί σειρά ετών, αρχικά στους φοιτητές του Πανεπιστημίου Κύπρου στη Λευκωσία και αργότερα με τις ομιλίες του που εξακολουθεί να κάνει μέχρι σήμερα στη Λεμεσό στην καρδιά του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, μορφώνει τον Χριστό στις καρδιές των νέων ανθρώπων που Τον αναζητούν ως τη μοναδική διέξοδο από τα αδιέξοδα της ζωής τους.

Η συμπαράστασή και η αγάπη του στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, μεταφράζεται καθημερινά με την προσφορά χιλιάδων γευμάτων αγάπης, τόσο σε ενήλικες όσο και σε φοιτητές του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, αλλά και σε παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών.

Με την πνευματική καθοδήγηση και εποπτεία του λειτούργησαν τις Θεραπευτικές Κοινότητες απεξάρτησης από τα ναρκωτικά, «Αγία Σκέπη», «Παναγία η Καταφυγή» για τις γυναίκες και το Κέντρο Στήριξης εφήβων για παιδιά ηλικίας 12 έως 19 ετών. Τα ποσοστά επιτυχίας όλων των προγραμμάτων είναι τα μεγαλύτερα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Η έγνοια του και το ενδιαφέρον του επεκτείνεται σε άτομα με αναπηρίες και τους προσφέρει υποστηρικτικές υπηρεσίες, με την ίδρυση της κοινότητας «Αγίου Λουκά του Ιατρού» στο Φιλάνι, ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος που συστάθηκε το 2008 για να παρέχει σε αυτά και στους δικούς τους ένα φιλόξενο, φιλικό και ασφαλές καταφύγιο ανακούφισης, βοήθειας και συμπαράστασης στη δύσκολη πορεία της ζωής τους.

Η αγάπη του για τον άνθρωπο τον έκανε να προχωρήσει στη δημιουργία του Πολυδύναμου Κέντρου Παροχής Κοινωνικών Υπηρεσιών «Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων», που προσφέρει μέσα από το Κέντρο Οικογενειακής Καθοδήγησης ψυχολογική και ηθική στήριξη, αλλά και υλική συμπαράσταση με το Κέντρο Προσφοράς και Αγάπης «Παναγία η Παραμυθία» σε όσους από τους συνανθρώπους μας το έχουν ανάγκη.

Η επαφή του με τους νέους ανθρώπους και η συνομιλία μαζί τους τον οδήγησαν στην δημιουργία δύο νεανικών καφετεριών, της «Διεξόδου» και της «Ινδίκτου» για τις ανάγκες των φοιτητών. Στη μια από αυτές λειτουργεί και 24ωρο αναγνωστήριο.

Νοιάζεται, ενδιαφέρεται και επαγρυπνεί για την κατεχόμενη πατρίδα μας. Ανησυχεί για την πορεία του Κυπριακού, για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πολύπαθο νησί μας, για την διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων αδελφών μας, για τους εγκλωβισμένους μας και για την επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες. Δεν διστάζει να τοποθετηθεί στο εθνικό μας θέμα πάντοτε με διάκριση, σεβόμενος απόλυτα την ετυμηγορία του λαού μας και τις επιταγές της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας μας. Γι’ αυτό ενημερώνεται τακτικά από υπεύθυνα πρόσωπα για την πορεία του τόπου μας. Οργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στην κατεχόμενη πατρίδα μας που σκοπό έχουν τη διατήρηση της αγωνιστικότητας του λαού μας που πιστεύει στο Θεό και αγωνίζεται για ελευθερία και δικαίωση.

Ενδιαφέρεται και αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους και προσφέρει απλόχερα την αγάπη του σ’ αυτούς.

Η μέριμνά του για τα περιβαλλοντικά θέματα και η έγνοια του για τη δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης και προστασίας του περιβάλλοντος, τον οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου Κέντρου Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης στην Κύπρο.

Η επί μισό περίπου αιώνα συνεχής εκκλησιαστική διακονία και εμπειρία του καθώς και τα βιώματα που έζησε κοντά στους σύγχρονους Αγίους της Εκκλησίας μας, αναδεικνύουν τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο πεπειραμένο πνευματικό καθοδηγητή για όλους μας.

Τα έργα αυτά, του φωτός και της αγάπης, μέσα από το αξιοθαύμαστο και πολυσχιδές εθνικό, διοικητικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο του, στη δεύτερη μεγαλύτερη εκκλησιαστική περιφέρεια της Κύπρου, καθιστούν τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο ως τη σωστή επιλογή να αναλάβει ως καλός ποιμένας το πηδάλιο της Εκκλησίας της Κύπρου.

Καλούμε όλους σε μια πνευματική συστράτευση, μακριά από εντάσεις και διχασμούς, να ενισχύσουμε την προσπάθειά αυτή και να εργαστούμε όλοι από κοινού μέσα στα πλαίσια της αγάπης και της ειρήνης στην ανάδειξη του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου, ως άξιου νέου προκαθημένου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου μας.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παύλου Πατριάρχου Βελιγραδίου - Αγαπώ τον Χριστό

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παύλου Στόϊτσεβιτς, Πατριάρχου Βελιγραδίου καὶ Πὲτς (παλαιοῦ Ἰπεκίου) Σερβίας, τοῦ απλοῦ καὶ ταπεινοῦ, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος ἐν ἔτει 2009Ο

 Ο μαρτυρικός ιεράρχης σαν επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης στο Κοσσυφοπέδιο πέρασε μαρτυρικές στιγμές, περίπου τριάντα χρόνια. Φανατικοί Αλβανοί αλλά και κομμουνιστές της περιοχής, πολλές φορές τον έβριζαν και τον προπηλάκιζαν, όταν τον έβλεπαν στον δρόμο και όλα αυτά με την ανοχή, αν όχι και με την προτροπή, των διοικούντων κομμουνιστικών αρχών. Κάποτε σε στάση λεωφορείου, φανατικός Αλβανός μουσουλμάνος τον ερράπισε με λύσσα, χωρίς καμιά αιτία. Υπέφερε τα πάντα, χωρίς γογγυσμό, με την αδιάλειπτη προσευχή του. Το 1989, ξυλοκοπήθηκε από αρκετούς Αλβανούς νέους τόσο πολύ που σχεδόν 3 μήνες νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Ήταν τόσο βαθιά ποτισμένος με το ευαγγελικό πνεύμα της ταπείνωσης και της συγχώρεσης, που αρνήθηκε να ασκήσει δίωξη.

Όταν του ανακοινώθηκε ότι εξελέγη Πατριάρχης, στενοχωρήθηκε πολύ, ήταν ο μόνος που δεν επιθυμούσε να εκλεγεί Πατριάρχης. Προσευχήθηκε πολύ και δέχθηκε με ταπείνωση το θέλημα του Θεού, βάζοντας όμως ένα τάμα για τον εαυτό του στην προσευχή αυτή: «Θεέ μου, Συ γνωρίζεις ότι δεν έχω τις δυνάμεις και την ικανότητα να ανταπεξέλθω σε αυτό το υψηλό λειτούργημα, να γίνω Πατριάρχης, ποτέ μου δεν το επεθύμησα ούτε καν το σκέφτηκα. Βάζω όμως ένα τάμα από τώρα και στο εξής μέχρι να πεθάνω, να Σου λειτουργώ καθημερινά, και Εσύ, όπως γνωρίζεις, να αναπληρώσεις τις ελλείψεις μου και τις ατέλειές μου». Και όντως ο μακάριος αυτός άνθρωπος του Θεού λειτουργούσε καθημερινά, όπου και αν βρισκόταν. Ακόμη και όταν ήταν εκτός Σερβίας, σε αποστολές, λειτουργούσε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Το σπάνιο αυτό λειτουργικό του φρόνημα και η εσωτερική του ζωή τον ανέδειξαν σε αληθινό εκκλησιαστικό ηγέτη, γι’ αυτό τον αγαπούσε πολύ ο λαός, αλλά και οι αποφάσεις του σε κρίσιμα θέματα ήταν πάντοτε σοφές και μέσα στο θέλημα του Θεού.

Ο μακαριστός Παύλος ήταν ένα θαύμα του Θεού. Κυκλοφορούσε και ως Πατριάρχης μόνο με τα δημόσια μέσα μεταφοράς, κοιμόταν σε ένα απλό φτωχικό δωμάτιο, στο Πρίζρεν δε σε μια ψάθα, έραβε και επισκεύαζε μόνος του τα ενδύματα και τα υποδήματά του και ετοίμαζε το πάντοτε νηστίσιμο φαγητό του ο ίδιος. Αυτός δε έδωσε λύση στο οδυνηρό σχίσμα της λεγόμενης «Ελεύθερης Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας» και την οδήγησε στους κόλπους του Σερβικού Πατριαρχείου.

Γράφει ο π.Λίβυος: 

«Ο επίσκοπος της εκκλησίας του Χριστού Παύλος και Πατριάρχης της Σερβικής εκκλησίας, δεν άσκησε -ως συνήθως γίνεται από τις θέσεις αυτές- εξουσία. Δεν άφησε τον εαυτό του να γοητευθεί από την δαιμονική γοητεία της εξουσίας. Δεν υπηρέτησε την διπλωματία. Ούτε ιερή ούτε ανίερη. Δεν έκανε μικροπολιτική και μακροπολιτική. Ήταν Χριστιανός. Ακέραιος. Αυθεντικός. Μαρτυρικώς μαρτυρών την πίστη του στο Χριστό.

Αγωνίστηκε κόντρα σε όλες τις αντιεκκλησιαστικές, αντιχριστιανικές κοσμικές απόψεις και αντιλήψεις ότι η διοίκηση της εκκλησίας δεν ασκείται με προσευχή και νηστεία, με αρετή και πνευματικότητα, αλλά με δημόσιες σχέσεις, με διπλωματία και πολιτική. Καθώς δε και με την νεοεκφρασθείσα αλλά καθόλου άγνωστη από το εκκλησιαστικό παρελθόν άποψη ότι η αποστολή του επισκόπου δεν είναι η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και η εν Χριστώ διακονία, αλλά η διοικητική γραφειοκρατική συνδιαλλαγή με το κράτος και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, κάτι σαν εκκλησιαστικός νομάρχης.

Ο Πατριάρχης Παύλος εκλέχτηκε με κλήρο κατά την Σερβική παράδοση. Δεν πήρε μέρος σε συντεχνίες και εκλογικά μαγειρέματα. Άφησε τον Θεό να μιλήσει μέσα από καθαρές διαδικασίες.

Όταν κηρύχτηκε από τον υπεραντλαντικό σουλτάνο (Η.Π.Α) ο πόλεμος ενάντια στην Σερβία δεν υπεράσπισε τον λαό του μόνο με παρουσία, φιλανθρωπική διακονία κ.α τα οποία επιτυχώς πολλές φορές διεκπεραιώνουν και μη θρησκευτικές ομάδες εθελοντών ακτιβιστών και οργανισμών. Αλλά ως αληθινός χριστιανός επίσκοπος μπόλιασε την φιλανθρωπία με την προσευχή και νηστεία. Δεν έφαγε λάδι όσες μέρες κράτησε ο πόλεμος πενθών για τον σφαγιασθέντα λαό του και τελούσε την Θεία Λειτουργία καθημερινά όπου και εάν βρισκόταν. »

Εκεί !! Στους πρόποδες του Σταυρού υπάρχουν τα μυστικά της ευτυχίας - Αγαπώ τον Χριστό

Αναφέρει ο ιερός Αυγουστίνος, ο οποίος σ’ όλη του τη ζωή έψαχνε να βρει τον Θεό:

 «Ρώτησα τα ψηλά χιονοστεφανωμένα βουνά. Μήπως εσείς είσθε ο Θεός μου; Και αυτά μου απάντησαν. Όχι, όχι, δεν είμαστε εμείς ο Θεός σου. Ρώτησα τον ήλιο. Μήπως είσαι συ ο Θεός μου; Και ο ήλιος μου απάντησε. Όχι, όχι, δεν είμαι εγώ ο Θεός σου. Ρώτησα τις καταπράσινες πεδιάδες, τα φιδωτά ποτάμια. Μήπως είσθε σεις ο Θεός μου; Και αυτά μου είπαν. Όχι, όχι, δεν είμαστε εμείς ο Θεός σου. Ρώτησα τις γαλάζιες θάλασσες, τους ωκεανούς και τις λίμνες. Μήπως είσθε σεις ο Θεός μου; Και αυτά μου απάντησαν. Όχι, όχι, δεν είμαστε εμείς ο Θεός σου».

Στην ίδια δραματική θέση βρίσκεται και ο σημερινός ταλαίπωρος άνθρωπος, αναζητητής της ευτυχίας. Πιστεύει ότι εάν αποκτήσει ένα σταθερό εισόδημα, αυτό θα του δώσει την ευτυχία. Αλλά αυτό του απαντάει: 

Εγώ δεν είμαι η ευτυχία σου, εγώ δεν σου εξασφαλίζω την ευτυχία. Χτίζει ένα κομψό πολυτελέστατο πανάκριβο σπίτι και πιστεύει ότι αυτό θα του φέρει ευτυχία. Και αυτό του λέγει: Εγώ δεν είμαι η ευτυχία σου. Εγώ δεν μπορώ να σε κάμω ευτυχισμένο. Αγοράζει ένα πολυτελές αυτοκίνητο και νομίζει ότι τώρα έγινε ευτυχισμένος. Και αυτό του λέγει: Όχι, όχι, εγώ δεν είμαι η ευτυχία σου. Φρόντισε κάπου αλλού να βρεις την ευτυχία.

Αλλά πού ο ιερός Αυγουστίνος βρήκε τον Θεό, τον οποίο τόσο εναγωνίως αναζητούσε; Τον βρήκε στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων υποβοήθησε με την ακτινοβολούσα προσωπικότητά του τον αναζητητή της αληθείας να βρει τον Κύριο. Και από τότε ο Αυγουστίνος υπηρέτησε με όλη του την καρδιά και τη δύναμή του και τη διάνοιά του τον Κύριο, τον οποίο αγάπησε. «Η καρδιά μου, Κύριε, είναι ανήσυχη και δεν θα ειρηνεύσει εάν δεν αναπαυθεί εις εσέ».

Και ο σημερινός ταλαίπωρος άνθρωπος, μανιώδης διώκτης της ευτυχίας, δεν θα ειρηνεύσει εάν δεν βρει τον Κύριο Ιησού Χριστό, στον οποίο και μόνο υπάρχει το πλήρωμα και η καταξίωση της ζωής.

Εκεί στους πρόποδες του Σταυρού υπάρχουν τα μυστικά της ευτυχίας. Στο μυστήριο του πόνου, της θλίψεως και των στερήσεων υπάρχει η μυστική χαρά. Η ευτυχία είναι αντιστρόφως ανάλογη με τα υλικά αγαθά. Διότι η θεία χάρη έχει αυτή την αδυναμία.

Να επισκέπτεσαι τους πτωχούς και στερημένους. Και ο παντοδύναμος Θεός δεν αγαπάει τους δυνατούς αλλά τους αδυνάτους. Γνώριζε λοιπόν τούτο. 

Αγάπησε την κατά Θεόν πτωχεία για να πλουτίσεις.

Αγάπησε το κατά Θεόν πάθος για να χαίρεσαι.

Αγάπησε και τους πόνους του Σταυρού για να αποκτήσεις μια μυστική παρηγοριά που χορηγός της είναι μόνο ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

♰ 4 Νοεμβρίου : Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου

 

Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης: Ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου

Η ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Βυζαντινής έχει αναδείξει σπουδαίες προσωπικότητες, οι οποίες με το ισχυρό φρόνημα, το αγωνιστικό πνεύμα και τις Ορθόδοξες αξίες τους, έχουν στιγματίσει την πορεία της Αυτοκρατορίας. Ένας από αυτούς είναι ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, Αυτοκράτορας, κυβερνήτης, διπλωμάτης, στρατιωτικός και Άγιος.  

Ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1193. Υπήρξε Αυτοκράτορας από το 1222 ως το 1254, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Σταυροφόρους. Γεννήθηκε στη θρακική γη, που έχει αναθρέψει αυτοκράτορες, άρχοντες, ευγενείς, ηγεμόνες, πατριάρχες και λαό της Αυτοκρατορίας. Έζησε την εποχή, όπου η φράγκικη κατοχή και οι συγκρούσεις των Ελλήνων με τους γύρω λαούς, αφύπνισαν την εθνική τους συνείδηση διαμορφώνοντας το νέο ελληνισμό.

Ο Ιωάννης Βατάτζης υπήρξε κατά κοινή ομολογία όλων των ιστορικών ένας από τους μεγαλύτερους αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Στην περίπτωσή του επαληθεύεται η ρήση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου Αυτοκράτορα, ο οποίος απευθυνόμενος προς τον αδερφό του, Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο, είπε τα εξής: «Από την ιστορία μας έχουμε το δίδαγμα πως όσο κυβερνούσαν βασιλιάδες στρατιώτες, το Βυζάντιο δοξαζόταν, ενώ μόλις έπαιρναν την αρχή οι ευνούχοι, το κράτος διαλυόταν». Ο Ιωάννης Βατάτζης ανήκει στην πρώτη κατηγορία, μόνο που δεν τον διέκρινε η ιμπεριαλιστική νοοτροπία και η επιθυμία για αποκόμιση πλούτου και δόξας. Αντίθετα πρώτιστο μέλημα του Ιωάννου ήταν ο λαός του. Για αυτό έμεινε στην ιστορία γνωστός ως πατέρας των Ρωμαίων.

Δε θυμίζει συνηθισμένο αρχηγό του κράτους, ακόμα και για τα γνωστά Βυζαντινά πρότυπα. Πολεμά, εργάζεται και πονά μαζί με το λαό. Ως προς τις στρατιωτικές του ενέργειες, συνετέλεσε τα μέγιστα στην ανόρθωση της Αυτοκρατορίας και τη μετά το θάνατό του ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Επικοινώνησε διπλωματικά ακόμα και με τους Δυτικούς, προκειμένου να πετύχει το στόχο του, ήτοι την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Με τη δυναμική του προσωπικότητα και τη διπλωματική του ικανότητα δημιούργησε το υπόβαθρο για την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης και καθυπέταξε κάθε προσπάθεια αντίστασης και εν δυνάμει αμφισβήτησης της κυριαρχίας του. Στήριξε τους Ακρίτες, το λαό, τους φτωχούς, τη μόρφωση, την εγχώρια παραγωγή, αναδιένειμε το δημόσιο πλούτο και δημιούργησε κοινωνικές δομές, σε ποσότητα και ποιότητα που εκπλήσσουν ακόμη και σήμερα.

Η εσωτερική του πολιτική αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Κατόρθωσε να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο του απλού λαού, με την εξυγίανση της δημόσια διοίκησης και την πάταξη της αδικίας και της ασυδοσίας των αρχόντων. Επέφερε ευημερία στο λαό και άνθηση της οικονομίας σε όλους τους τομείς. Με σειρά μέτρων ενίσχυσε τις χαμηλές οικονομικά και κοινωνικά τάξεις. Μείωσε τη φορολογία και με τη θεσμοθέτηση του εμπορίου, της βιοτεχνίας, της κτηνοτροφίας και της γεωργίας ευνόησε την ανάπτυξη και την κερδοφορία. Απαγόρευσε την εισαγωγή ειδών πολυτελείας, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εντόπια παραγωγή. Φρόντισε την παιδεία ανεγείροντας σχολεία και βιβλιοθήκες, ίδρυσε νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα, οικοδόμησε μεγαλόπρεπους ναούς και ενίσχυσε οικονομικά πολλά μοναστήρια. Ο ίδιος κατείχε τόση περιουσία όση του χρειαζόταν για να συντηρείται.  

Όσον αφορά την άμυνα του κράτους του, την ενίσχυσε με οχυρωματικά έργα, ασφαλίζοντας τα σύνορά του και δίνοντας εργασία σε πολλούς ανθρώπους. Στα σύνορα τοποθέτησε ακρίτες, έδωσε γη να καλλιεργούν για να ζουν τις οικογένειές τους, εξασφαλίζοντας έτσι ισχυρή φύλαξη των συνόρων του.

Όσον αφορά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ενεργούσε πάντα με σύνεση και καρτερικότητα. Δεν εμπλεκόταν σε πόλεμο, αν δεν υπήρχε άμεση ανάγκη και προσπαθούσε πάντα να εκμεταλλεύεται τα λάθη των αντιπάλων του, ενώ χρησιμοποιούσε νέες στρατηγικές και μεθόδους αντιμετώπισης των εχθρών, τις οποίες και εφάρμοσε εναντίον των Φράγκων, των Βουλγάρων, των Τούρκων, των Μογγόλων, αλλά και Ελλήνων. Το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να ελευθερώσει τη βασιλεύουσα οφείλεται στις εμφύλιες προστριβές, αλλά και στη συνεχή στήριξη του Φράγκου βασιλιά της Κωνσταντινούπολης από τους Βενετούς και τον Πάπα.

Στο διπλωματικό τομέα διέπρεψε, καθώς ήξερε να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των αντιπάλων του. Πολλές φορές με πρόσχημα την ένωση των Εκκλησιών κατόρθωνε να αποτρέψει τη βοήθεια του Πάπα προς τους Λατίνους της Πόλης. Με τους Βουλγάρους και τους Τούρκους που συνόρευε προσπαθούσε να έχει καλές σχέσεις, χωρίς να χάνει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τις εξωτερικές και εσωτερικές τους αναταράξεις.

Ο βίος του μεγάλου Έλληνα Αυτοκράτορα και Αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη αποτελεί σύμβολο του Ελληνισμού. Τα επιτεύγματά του καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του ήταν πολύ μεγάλα. Ο Ιωάννης ουσιαστικά παρέλαβε μια επαρχία και κατόρθωσε να τη μετατρέψει σε Αυτοκρατορία. Στην πραγματικότητα έθεσε τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός άλλου είδους κράτους, το οποίο είχε καθαρά Ελληνική ταυτότητα, με δημοκρατικό χαρακτήρα. Πρωταρχικός στόχος του ήταν η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης και η ανασύσταση της Αυτοκρατορίας. Η ανακατάληψη δεν επιτεύχθηκε, όμως κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα ισχυρό κράτος. Αν δεν τον ταλάνιζαν προβλήματα υγείας, θα ζούσε περισσότερο και αναμφισβήτητα θα έμπαινε θριαμβευτής τη βασιλεύουσα. Εξάλλου η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1261 από το Μιχαήλ Παλαιολόγο χρεώνεται από όλους τους ιστορικούς στον Ιωάννη Βατάτζη. 

Ο Ιωάννης Βατάτζης δικαιολογούσε απόλυτα την ετυμολογία του ονόματός του, ήταν δηλαδή «χάρισμα Θεού», το χάρισμα του Πανάγαθου Θεού προς τον Ελληνισμό. Αν οι μετέπειτα βυζαντινοί Αυτοκράτορες ακολουθούσαν την ίδια εσωτερική και εξωτερική πολιτική με αυτή του Ιωάννη Βατάτζη, τότε σίγουρα το 1453 δεν θα ήταν η καταληκτική ημερομηνία για την ιστορία του Βυζαντίου.

Αξιοπρόσεκτη είναι η επιστολή που έστειλε ο Βατάτζης στον Πάπα Γρηγόριο Θ΄, στην οποία μπορούμε να δούμε το Ελληνικό φρόνημα που τον διακατείχε, καθώς ο ηγέτης της Νίκαιας ανατρέχοντας στο ιστορικό του παρελθόν με υπερηφάνεια δηλώνει την εθνική του ταυτότητα. Αποτελεί το εξαιρετικό παράδειγμα Ελληνορθόδοξου ηγέτη, συμβάλλοντας σε μεγάλο βαθμό στην αφύπνιση και τη δημιουργία του νέου Ελληνισμού.  

Κοιμήθηκε στο Νυμφαίο της Μικράς Ασίας το 1254. Η μεγαλύτερη ιστορική του επιβράβευση επήλθε μετά το θάνατό του, όταν ανακηρύχθηκε από το λαό Άγιος της Εκκλησίας. Η επίσημη Εκκλησία άργησε να τον αναγνωρίσει, καθώς σύμφωνα με το εκκλησιαστικό τυπικό για να αναγνωριστεί κάποιος άγιος, πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 50 με 60 χρόνια. Ωστόσο η αγιοποίησή του από το λαό ήταν άμεση, καθώς αναγνωρίστηκαν τα θαύματά του και κτίστηκε προς τιμήν του Ιερός Ναός στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και εκκλησάκι στο Νυμφαίο, τα οποία μαρτυρούν την αγάπη του λαού προς εκείνον. Ο Ελληνισμός τον τίμησε για τη φιλανθρωπική του δράση και την αγιοσύνη του. Αυτός είναι ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης. Ο ελεήμων Αυτοκράτωρ, ο Άγιος.

Για τον Άγιο Βασιλιά του Ελληνισμού επικρατούν πολλοί θρύλοι και παραδόσεις. Ο Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός (6ος αιώνας μ.Χ.), προφητεύοντας στο μαθητή του Επιφάνιο για τη μελλοντική τύχη της Κωνσταντινούπολης, όταν έφθασε στο σημείο της κατάκτησης της πόλης και της ανάκτησης αυτής από τους Έλληνες, ανέφερε ότι θα βασιλεύσει στην πόλη για τριάντα δύο χρόνια ένας βασιλιάς κάνοντας θαυμαστά πράγματα, που το όνομά του θα είναι Ιωάννης. Οι μετέπειτα προφητείες Αγίων και Γερόντων αναφέρουν ότι ο βασιλιάς αυτός θα είναι στον τύπο του Ιωάννη Βατάτζη, ο οποίος βασίλευσε τριάντα δύο χρόνια! Υπάρχει ακόμα και ο θρύλος ότι ο βασιλιάς Ιωάννης θα είναι ο ίδιος ο Ιωάννης Βατάτζης, ο οποίος θα εγερθεί την κατάλληλη στιγμή για να σώσει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.