Στην πρώτη Εκκλησία ο νηπιοβαπτισμός δεν ηταν η επικρατούσα συνήθεια. Υπήρχε δοκιμασία, κατηχούμενοι κλπ
Ο μόνος λόγος που επεκράτησε ο νηπιοβαπτισμός στην Εκκλησία ήταν η πρόκριση της Θείας Κοινωνίας έναντι του Βαπτίσματος. Από τον 5ο αιώνα οι χριστιανοί ηταν η πλειοψηφία, τα παιδιά μεγάλωναν σε χριστιανικές οικογένειες και μπορούσε η Εκκλησια να εμπιστευθεί τα νήπια στους γονείς τους, για να τα αναθρέψουν χριστιανικά χωρίς να προηγηθεί κατήχηση.
Άλλωστε είπαμε άρχισε η Εκκλησια να δίνει μεγαλύτερο βάρος στην Κοινωνία. Τα βαπτίζανε για να κοινωνούν! Τοσο απλά!
Η Εκκλησια λοιπόν δεν δίνει πίστη σε τέτοιες οικογένειες, ο Θεός να τις κάνει οικογένειες! Εξ άλλου δεν αναγνωρίζει γάμο και υιοθεσία σε τέτοιες οικογένειες. Πώς να τους εμπιστευθεί την ψυχή και την διάπλαση ενός νέου χριστιανού; Ή μήπως πρέπει να τους βάλει στη μέση της Εκκλησίας και να τους εμπιστευθεί το παιδί πανηγυρικά και με τον νόμο;
Οσο για την κατάληξη αυτών των παιδιών ειναι στην κρίση του Θεού. Κανένα νήπιο που φεύγει αβάπτιστο δεν παει χαμένο. Ο Θεός δεν τους φωτίζει ολους, αλλα ολους τους ελεεί. Ειδικά τα άθωα νήπια .
Άλλωστε δεν καταλαβαίνω. Αφ ενος κράζαμε τους ιερείς που έκαναν τέτοιες βάφτισεις για δημοσιοσχεσίτες,
αφ' ετέρου η προοδευτική κοινωνία κόπτεται για την ελευθερία της συνείδησης και την καταπίεση των νηπίων επειδή τα βαπτίζουμε λέει χωρίς να τα ρωτάμε. Τωρα τι μας πειράζει; Αυτό δεν ζητούσατε ολοι; Φίλοι και ενάντιοι;
π.Παντελεήμων Κρούσκος.
Άλλωστε το έκανε σαφές και ο Αρχιεπίσκοπος σήμερα. Θα βαπτίζονται όταν ενηλικιωθούν και το επιθυμούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου